Is Seeing Believing? (CD)

Założona w 1945 roku Metropole Orkest - wielokrotnie nagradzana, m.in. nagrodą Amerykańskiej Akademii Filmowej - Oscarem i Grammy Awards w kategoriach Jazz / Symphonic / Orkiestra Pop, z dumą przedstawia premierowy program "Italian Opera Meets Jazz". Po wydaniu płyty "Sylva" z grupą Snarky Puppy formacja przygotowała doskonale zapowiadający się premierowy materiał.
Na płycie usłyszymy neapolitańskie pieśni i epokowe arie z oper włoskich mistrzów, jak Guiseppe Verdi i Giacomo Puccini, w wysmakowanych interpretacjach jazzowych mistrzów. bo jak inaczej nazwać pianistę Mike'a del Ferro, syna włoskiego śpiewaka operowego - Len del Ferro (1921-1992), współpracownika m.in. Marii Callas i Leonarda Bernsteina. Z solowymi recitalami wielokrotnie zjeździł cały świat. Od pewnego czasu występuje z Metropole Orkest.

"Italian Opera Meets Jazz" to przykład wręcz modelowy wewnętrznego przenikania przeciwieństw. Z jednej strony mamy wystudiowaną, teatralną formę dziewiętnastowiecznej opery włoskiej, a z drugiej, skrzącą się od instrumentalnych improwizacji jazzową strukturę. Pojawiają się tutaj niezwykłe napięcia, pełne spektrum żywych emocji, a zjawiskowy głos amerykańskiej sopranistki - Claron McFadden, obdarzonej niezwykłym zmysłem dramatycznym jest prawdziwą ozdobą tej płyty.

Claron McFadden ma za sobą współpracę z Tonem Koopmanem, Fabio Biondim, Markiem Minkowskim czy Williamem Christie'm, prezentuje tutaj fenomenalny warsztat wokalny, ale przede wszystkim nieoceniony talent improwizacyjny. Claron McFadden, częściej wykonująca ostatnio repertuar XX i XXI-wieczny (np. opera "Lulu" pod dyrekcją Sir Andrew Davisa czy operę Schonberga "Pierrot Lunaire" z Nash Ensemble) ma świetne ucho do repertuaru współczesnego, dlatego zapraszana jest często do takich właśnie projektów.

Metropole Orkest, Mike'owi del Ferro i Claron McFadden udała się sztuka niesłychana, w sposób maksymalnie naturalny i ekspresyjny połączyli dwie osobne tradycje, dwie odrębne emocje, w fascynujący swoją zmysłowością sposób. Bo odkryli rzadko dostrzeganą prawdę, że istota tej muzyki leży w jej zwyczajności, a równocześnie w mocnym związku muzyki i słów.
(Witek Leśniak)