I Inside the Old Year Dying, płyta winylowa (Płyta Analogowa)

Wielki powrót PJ Harvey! Przez całą swoją karierę Harvey zawsze zapewniała, że każdy etap jej rozwoju zabierał ją w nowe miejsce, ale jej najnowsza muzyka jest zuchwała i oryginalna, nawet jak na jej własne standardy. To w pewien sposób nowy początek dla artystki po poprzednich dwóch niezwykle politycznych albumach.
Historia „I Inside the Old Year Dying „sięga sześciu lat wstecz, do końca trasy koncertowej z 2017 roku. Dotkliwie wtedy odczuwała, że gdzieś w niekończącym się cyklu albumów i tras koncertowych straciła kontakt z samą muzyką, co było niezwykle niepokojące.
 
Nie był to jednak czas twórczego wycofania się: dzięki mentoringowi szkockiego poety Dona Patersona pracowała nad „Orlam”, ukończonym dziełem poetyckim – jej drugim, po „The Hollow of the Hand” z 2015 roku – które ukazało się w zeszłym roku i stało się jednym z kluczowych inspiracji nowego albumu. Były też reedycje poprzednich albumów Harvey – oraz w nowych wydaniach ich wersje demo – które ukazywały się między 2020 a 2022 rokiem. Ale ostatecznie dwie rzeczy zaczęły pchać ją w kierunku nowych piosenek, muzyki i brzmień.
 
Jednym z nich było spotkanie z artystą i filmowcem Steve'em McQueenem w Chicago. Drugi katalizator powrotu do muzyki był prosty: sam akt jej grania. Chwytanie za gitarę lub siadanie do pianina i granie jej ulubionych piosenek takich artystów jak Nina Simone czy Bob Dylan.
 
Wkrótce wszystko zaczęło się układać. Kiedy Harvey zaczęła pisać nowe piosenki, miała wyzwalające poczucie tworzenia muzyki dla niej samej, zamiast pierwszych kroków w cyklu album-trasa-album-trasa. Czerpała z poczucia wolności twórczej, któreąodczuwała w przeszłości, pracując nad ścieżkami dźwiękowymi i w teatrze. W tym samym czasie jej perspektywa przesuwała się z dala od wielkich tematów „Let England Shake” i „Hope Six” („patrzenie z góry na wojnę, politykę, świat”) w kierunku czegoś bardziej intymnego i ludzkiego.
 
Harvey mówi, że nowe piosenki „wyszły ze mnie w ciągu około trzech tygodni”. Ale to był dopiero początek. Kluczem do tego, co stanie się dalej – w Battery Studios w północno-zachodnim Londynie – była twórcza więź, która sięga prawie trzydziestu lat, między Harvey, jej stałym współpracownikiem i partnerem kreatywnym, Johnem Parishem, a Floodem: nominalnie producentem, chociaż to słowo tak naprawdę nie oddaje mu sprawiedliwości.

„Studio zostało przygotowane do grania na żywo i to wszystko, co zrobiliśmy” — mówi. Znaczenie tego jest trudne do przecenienia: jeśli „I Inside the Old Year Dying„ jest bardzo namacalnym, ludzkim zapisem, dzieje się tak częściowo dlatego, że prawie wszystko na nim jest zakorzenione w improwizacji: spontaniczne występy i pomysły, zarejestrowane w momencie ich tworzenia .

Tracklista:

1. Prayer at the Gate
2. Autumn Term
3. Lwonesome Tonight
4. Seem an I
5. The Nether-edge
6. I Inside the Old Year Dying
7. All Souls
8. A Child’s Question, August
9. I Inside the Old I Dying
10. August
11. A Child’s Question, July
12. A Noiseless Noise