Shortcut To Connect (CD)

Drogi Harrisa i Harveya przecinały się już kilkakrotnie, przede wszystkim Harvey jako jedna druga duetu P.C.M. pojawił się na albumie z remiksami Scorna, ten sam P.C.M. wydał jedną 12" w wytwórni Harrisa, Possible, a ponadto niejednokrotnie Harvey, tym razem jako DJ, otwierał koncerty Scorna. Po raz pierwszy jednak w marcu 1998 roku obaj panowie spotkali się w studio aby wspólnie zarejestrować materiał na płytę.

Płyta, która ukazała się nakładem niezależnej beligijskiej wytwórni Sub Rosa, zaskakuje przede wszystkim szybkością, to jakaś dziwna odmiana mechanicznych linii perkusyjnych, u których podstaw wybrzmiewają potężne basy tak charakterystyczne dla Harrisa. To jakby wziąć odgłosy pędzącego przez zwrotnice pociągu i przemiksować ze sobą. Koszmar chorego maszynisty. Samonapędzające się beaty pracują jak rozpędzająca się maszyna, a głębokie pulsujące basy wprawiają w drgania nie tylko membrany głośników ale także wnętrzności klatki piersiowej. Stwierdzę to z całą odpowiedzialnością, że nikt nie produkuje tak niskich i głębokich basów jak Mick Harris.

Całość ociera się o granice muzyki bardzo minimalistycznej, właściwie oprócz beatów i basu inne dźwięki występują tu w ilościach śladowych. Jeśli ktoś jeszcze się nie zorientował to informuję, że przy tej płycie trudno mu będzie się zrelaksować. Sprzyja ona raczej wyładowaniu złości, wściekłości, agresji i wszystkich innych negatywnych odczuć które w każdym człowieku siedzą. Bardzo bezpieczny, choć trochę irytujący dla sąsiadów sposób na spokój duszy.
(taboo.art.pl)

Tracklista:

1. Pod (Mix)
2. Whistler (Mix)
3. Not Found
4. Quiver
5. Papers
6. Pull
7. Whistler
8. Had It
9. Pod