Game over (okładka  miękka, wyd. 06.2024)

Mało wyszukany język i miernota wypowiedzi na poziomie wczesnolicealnym. Dosadne i wszechobecne nawiązania do popkultury przełomu ustrojów bardzo siermiężne i odpychające. Nie kupuje tego, choć same czytadło kupiłem, czego mocno żałuję. Odradzam, nie polecam - nawet na podpałkę (mało ekologiczne).

💭 Czy zdarza się Wam wracać myślami do przeszłości i zastanawiać co by było gdyby? Tadeusz, główny bohater książki "Game over", odbywa właśnie taką podróż, wracając do rodzinnej miejscowości. "Czasami, aby pójść dalej, musimy wrócić tam, gdzie wszystko się zaczęło". Finał Mundialu w 1998 roku to moment, który na zawsze połączył Tadka i Piotrka. Stali się wtedy praktycznie nierozłączni. Wszystkiego doświadczali razem, od rozgrywek na Pegasusie i sesji RPG, po eksperymenty z używkami, pierwsze miłości i pierwsze złamane serca. Do czasu... Tadek po latach wraca do rodzinnego Niedorzecza na pogrzeb przyjaciela. Wspomina przeszłości, analizuje i zastanawia się... Znowu jest w swoim pokoju z żółtą tapetą oraz plakatami z „Bravo Sport” i próbuje zrozumieć, co doprowadziło Piotrka do ostatecznego kroku. Stara się dowiedzieć, dlaczego jego przyjaciel z dzieciństwa popełnił samobójstwo.Przy okazji wraca wspomnieniami do lat młodości. "Game over" to zatem nie tylko sentymentalna podróż do przyszłości, ale również szczery portret współczesnych Millenialsów, próbujących odnaleźć się w świecie ukształtowanym przez decyzje poprzednich pokoleń. , Tomasz Żak szczerze, momentami dosadnie i naturalistycznie kreśli portret rodzinnych relacji oraz zależności, które mają wpływ na przyszłość jednostki. Czy Tadeusz odkryję prawdę i dowie się, dlaczego Piotrek odebrał sobie życie? Jeśli jesteś ciekaw, nie zwlekaj i wróć tam, gdzie wszystko się zaczęło, aby wspólnie z Tadkiem odkryć tajemnice z przeszłości. Jeśli dorastałaś/eś w latach 90. minionego stulecia lub na początku XXI wieku, ta książka sprawi, że przeniesiesz się do swoich wspomnień z dzieciństwa. Sięgnij po tę najbardziej osobistą powieść autora i odkryj młodzieńcze lata głównych bohaterówa, przy okazji wracając myślami do swoich wspomnień.

Nie raz i nie dwa pisałam już Wam, że książki tego Wydawnictwa są oryginalne. Z każdą kolejną czuje się tę wyjątkowość, szczerość płynącą ze słów autorów. Jest to czasami powrót do przeszłości, a czasami przemyślenia na temat przyszłości. Każda z nich zostawia nam przestrzeń na pewne spostrzeżenia. Twórczość Tomasza Żaka nie była mi znana do tej pory. Może wstyd się przyznać, ale to jest pierwsza książka, którą czytałam spod jego pióra. Tytuł sprowokował mnie do poznania tej historii, która nie jest prosta, ale to jest to po prostu życie, a życie takie bywa. Czasami pojawiają się kręte ścieżki, które doprowadzają nas w różne miejsca. Z tej historii płynie prawda i szczerość i to właśnie mnie kupiło. Lata 90 były hm dziwne, ale ciekawe. Pamiętam wiele z dzieciństwa, jednak tych przyjemnych rzeczy. Autor ,,Game over" zafundował nam różnorodność emocji. Ukazuje obraz przyjaźni Tadeusza i Piotrka, która zaczęła się w dość znaczącym dniu dla nich, a mianowicie na Mundialu '98. Przyjaźń, która początkowo była silna i prawdziwa, ale wszystko trwało do pewnego momentu. Tadeusz musi zmierzyć się z przeszłością. Wraca na stare śmieci na pogrzeb przyjaciela. Wszystkie wspomnienia wracają. W głowie kłębią się nurtujące go pytania. Będzie szukał na nie odpowiedzi, czy znajdzie? Pozycja, która po przeczytaniu zostaje z nami na dłużej. To taka nostalgiczna podróż, przy której w oku zakręci się łza. Pięknie wydana zarówno z zewnątrz, jak i wewnątrz. Bardzo polecam.

Tomasz Żak po raz czwarty stworzył książkę, która niezwykle mnie wciągnęła i pozostanie ze mną na długo. I do tego mam po niej teraz kaca książkowego 🫢 Są czasem powieści, które przeczytam, podobają mi się, ale po roku nie pamiętam o czym to było... “Game over” i inne książki autora na szczęście nie należą do tej kategorii. Tadeusz po wielu latach wraca do rodzinnego miasteczka Niedorzecze. Przyjechał na pogrzeb swojego przyjaciela z dzieciństwa, Piotra, który popełnił samobójstwo. Ta sytuacja sprawia, że powraca wiele wspomnień. Dowiadujemy się jak wyglądało ich dzieciństwo. Wszystko zaczęło się w czasie Mundialu w 1998 roku... Szkoda zdradzać więcej fabuły. Nie jest to kryminał ani thriller, ale autor świetnie buduje podobne napięcie i nie sposób się oderwać. Sama ponad połowę książki przeczytałam na raz wieczorem. Oprócz ogromnie ciekawej historii bohaterów, jest tu też pewna nostalgia. Jestem trochę młodsza niż bohaterowie, urodziłam się w 1995 roku, także Mundialu nie pamiętam. Zresztą nigdy nie lubiłam piłki nożnej to i tak bym nie oglądała 😂 Ale wiele rzeczy z mojego dzieciństwa z początku XXI wieku odnalazłam w tej książce. Pierwsze gry, konsole, zbieranie naklejek czy znaczków i przede wszystkim przebywanie na zewnątrz w blokowisku przez większość dnia. Tomasza Żaka świetnie się czyta nie tylko dlatego, że dobrze pisze. Przede wszystkim dlatego, że jest to autor, który ma coś do powiedzenia i przekazania. Oby takich było jak najwięcej 😉

Chyba wolę kryminały tego autora, ale to też było bardzo dobre. Bardziej takie babskie

Świetna! Nie można się oderwać do samego końca

Krótka, treściwa, ciepła i dająca nadzieję.

Najlepsza książka Żaka bez dwóch zdań.