Fela In Concert (DVD)

DVD jest przeznaczony dla zagorzałych fanów Fela, gdyż jakość nie jest porywająca. Fela Anikulapo Kuti (dawniej Fela Ransome-Kuti) dorastał w ostatnich dniach kolonializmu w Nigerii jako syn pastora zorientowanego na Anglię i czołowego działacza na rzecz praw kobiet, a swoją afrykańską tożsamość odnalazł dopiero podczas studiów w Anglii.

Jego wyjątkową muzykę, którą prezentuje na tym DVD z big bandem - nagranie koncertu w Paryżu w 1981 roku, niestety trochę amatorskiego - należy nie tylko usłyszeć, ale także obejrzeć, nagraną jak największą ilością zmysłów. aby móc w pełni pracować, być w pełni zrozumianym.

Nazywa się Afrobeat lub Afro rock, ale tak naprawdę to jazz, któremu nadał własne brzmienie z elementami afrykańskiego folkloru; ale ponieważ to także rock i rock, nie nazywa się to jazzem.

Poszczególne utwory są zawsze bardzo długie, a czasem minimalistyczne – bo bez końca powtarza ten sam temat z niewielkimi modyfikacjami – ale mocny rytm, który zachęca do tańca, zwłaszcza że Fela i jego trupa, a zwłaszcza jego 27 żon zapierających dech w piersiach tancerzy, ten afro-rytm jest co jest prezentowane na płycie DVD.

Posługuje się także tak zwaną odpowiedzią chóru: jest śpiewakiem, ale także słuchaczem chóru złożonego głównie z jego żon, który raz po raz powtarza refreny.
Wszystko to nadaje jego muzyce hipnotyzującego efektu.

Śpiewa swoje teksty w gołębim angielskim – dziecinnym i głupio wyglądającym angielskim, którym mówią jego skolonizowani rodacy (lepiej: mówi się, że mówią tylko tak niewłaściwie) – co jest już częścią jego politycznej agitacji.

Budzi się także treść tekstów; Większość bardziej śpiewanych przemówień politycznych, które często przerywa, by wygłosić naprawdę małe przemówienia swoim mrocznym głosem.

Albo kroczy po scenie w stałym rytmie – podstawowym afrykańskim kroku, że tak powiem – albo tańczy, albo naśladuje grasującego tygrysa; kiedy nie używa jakiegoś instrumentu.

Jego niepowtarzalnie swobodny, a zarazem potężny sposób szefa poruszania się po scenie, śpiewania, grania na saksofonie i klawiszach oraz politycznego agitowania mrocznym głosem – prawie zawsze z palącym się papierosem w dłoni lub w ustach, który kiedyś był fajny i nadal wydaje się fajny dzisiaj -
Po prostu MUSISZ to zobaczyć.

Podobnie zapierający dech w piersiach, dziki taniec jego kobiet i ich wciąż bardzo afrykańskie stroje i malarskie malowanie twarzy.   

Tracklista : 
1. Instrumental Solo
2. Army's Arrangement
3. Originnal Suffer Head
4. Power Show