Faure, Franck, Dabussy: Works For Violin And Piano (CD)

Niezwykła solistka, która wróciła na scenę mimo poważnej kontuzji, w najlepszej formie! Kyung Wha Chung wraz z Kevinem Kennerem w zmysłowym repertuarze francuskich mistrzów!

Głównym motywem francuskiego recitalu Kyung Wha Chung i Kevina Kennera jest wspaniała sonata skrzypcowa Césara Francka, utwór, który od dawna wiązany jest z Wha Chung opisywaną przez Financial Times jako: "jedną z największych skrzypaczek ostatniego półwiecza, podziwianą za jej żywiołowe wykonania". Chung i Kenner stworzyli duet, który występuje razem na scenie od 2010 roku. Chung opisuje amerykańskiego pianistę jako "idealnego partnera, bardzo inteligentnego i bardzo wrażliwego".

W ostatnim sezonie Sonata Francka znacząco wpłynęła na harmonogram ich występów. Po wykonaniu jej na festiwalu Verbier w 2016 roku, magazyn Strings napisał, że "partnerstwo tak twórczych muzyków, jest rzeczą cudowną, którą niewątpliwie trzeba zobaczyć".

Utwór Francka zamykał także przełomowy koncert, który Chung i Kenner nagrali na londyńskim Royal Festival w 2014 roku. Wydarzenie to zaznaczało pierwszy występ Chung w Londynie, który od ponad dekady jest jej jednym z artystycznych domów. Opisując londyński recital, The Sunday Times zachwycił się grą Chung: "dźwięk o absolutnej przejrzystości, genialnie lśniący ton unoszący się ponad instrumentem: występ, który rozświetla dźwiękowe odległości; zapał, fizyczny, muzyczny i duchowy, który wydaje się nie mieć sobie równych od lat! Niezwykła muzyka".

Magazyn Seen and Heard napisał, że: „wykonanie Sonaty skrzypcowej A-dur Césara Francka było niczym spływający na nas bez żadnego wysiłku wysublimowany liryczny blask. Tempo pozwoliło muzyce mówić samej za siebie: Allegretto moderato miało płynność i opanowanie; Allegro nie było szaleńcze, brzmiąc raczej jak burzliwy zapis intymnego dramatu; Recitativo-fantasia była elastyczna, lecz nieustannie się rozwijała, a ekspansywne łuki Allegretto poco mosso brzmiały naturalnie i radośnie”.

Album z utworami Francka, Faurégo i Debussy'ego jest kontynuacją płyty Chung wydanej przez Warner Classics w 2016 roku – pierwszej w historii, z kompletem nagrań utworów Bacha na skrzypce solo; było to również jej pierwsze od 15 lat nagranie studyjne. "Znakomite, z rozpoznawalnym u Chung wyrazi-stym frazowaniem i śpiewnym tonem" – tak o albumie pisał magazyn Strings, natomiast The Sunday Times zauważył, że "Każdy takt jest naznaczony determinacją i charakterem". Redaktor naczelny Gramophone, James Jolly napisał: "Kyung Wha Chung dała nam jedną z najlepszych współczesnych lekcji z najważniejszego skrzypcowego repertuaru. Ona sama pozostaje muzykiem stylu, elegancji i emocjonalnej siły, tak jak jej ostatni cudowny komplet solowych utworów Bacha".

Sonata Francka, prawykonana w 1886 roku, jest dziełem dojrzałego artysty, podczas gdy Sonata Faurégo nr 1 z 1877 roku, również w A-dur, jest uważana za pierwszą rozpoznawalną kompozycję swego twórcy. Chung podkreśla znaczenie wydobycia kolorów z tej muzyki: "Wiesz, Monet malował tę samą scenę nad stawem z liliami 3000 razy. Dzieje się tak, ponieważ odbicie światła daje nieskończone możliwości. To samo dotyczy tekstury i dźwięku podczas grania. Są miliony dźwięków".

Uzupełnieniem programu są dwa krótkie utwory Debussy'ego: La Fille aux cheveux de lin (jedno z Preludiów fortepianowych kompozytora w transkrypcji Arthura Hartmanna na skrzypce i fortepian. Hartmann był przyjacielem Debussy'ego) i Beau soir (pierwotnie pieśń, tutaj w aranżacji Jascha Heifetza). Warto pamiętać, że nauczycielem Chung w nowojorskiej Juilliard School był Ivan Galamian, który dorastał w Rosji, lecz znaczny okres swojej wczesnej kariery spędził w Paryżu. Nie przypadkowo opisywany był jako skrzypek, który przejął najlepsze tradycje rosyjskich i francuskich szkół skrzypcowych.

W latach 2005-2010, obrażenia palców zmusiły Chung do przerwy w graniu. W tym czasie całą energię i entuzjazm skupiła na zajęciach dydaktycznych, które prowadziła w Juilliard i na Uniwersytecie Ewha w jej rodzinnej Korei Południowej. I choć czerpie ogromną satysfakcję z kształcenia swoich studentów, to magazynowi Strings powiedziała: "Zasadniczo jestem wykonawcą; bycie wykonawcą ma się we krwi... Powrót do grania to wspaniałe, niekończące się doświadczenie, tak niezwykłe, że niemal nierealne... To jest cudowne".