Fantastyczne opowieści wigilijne (okładka  twarda, wyd. 12.2020)

Można przeczytać, ale nie powalają. Z resztą jak często bywa w zbiorach opowiadań - są te lepsze i te gorsze.

Jestem przekonana, że dosłownie każdy będzie w stanie znaleźć w tym zbiorze coś dla siebie. Bo opowiadania są naprawdę różnorodne, nie tylko pod względem stylistycznym, ale też jeśli chodzi o podejście do Świąt Bożego Narodzenia. Znajdziecie w tym zbiorze opowieści science fiction, fantasy i te z pogranicza horroru i thrillera. Znalazło się wśród nich także miejsce na cyberpunkowe opowiadanie Rudy’ego Ruckera. Są opowiadania bardziej i mniej popularne, naszych rodzimych autorów i znanych zagranicznych twórców. Niektóre historie wzruszają, inne rozśmieszają, a jeszcze inne skłaniają do przemyśleń. Nie wszystkie będą w stanie wprawić czytelnika w dobry nastrój, jednak każde z nich ma w sobie świąteczną nutę i to coś. Wydaje mi się, że to duża zasługa redaktora i jednocześnie jednego z autorów, Piotra Goćka, który wybrał do tej antologii nieprzypadkowe historie. Jak sam przyznaje we wstępie do zbioru, chciał, aby opowiadania były przede wszystkim dobre, a nie tylko świąteczne. Postawił również na różnorodność świątecznej fantastyki, aby trafić do szerokiego grona odbiorców. Myślę, że mu się udało. Bo wszystkie opowiadania są naprawdę interesujące. Uważam, że każde z nich trzyma poziom, chociaż znalazły się takie teksty, które przypadły przypadły mi do gustu mniej niż pozostałe. Bardzo dobrze odebrałam pierwsze opowiadanie w zbiorze, „Gazetkę” Connie Willis. Autorka w przepiękny sposób łączy próbę inwazji obcych ze świątecznym klimatem, dodając do tego masę świetnego humoru i ogrom ciepła. Zachwyca nie tylko lekki, bardzo przyjemny styl autorki, ale przede wszystkim mądrość płynąca z tego krótkiego tekstu. I wnioski, jakie dla siebie możemy z niego wyciągnąć. Tekst jest krótki, a mimo to najdłuższy w całym zbiorze. I moim zdaniem jest jednym z najlepszych. Widać, że autorka potrafi wycisnąć maksimum z krótkiej formy, jaką jest opowiadanie. Oprócz inwazji z kosmosu będziecie mogli przeczytać o psach odwiedzających ludzi w Wigilię, odbyć podróże międzyplanetarne i przez jakiś czas będziecie podróżować w czasie. Nie zabraknie tu też magów i istot pozaziemskich, ale też zwykłego człowieka, z jego brakami, lękami i marzeniami. Niektóre opowiadania są bardzo emocjonalne, jak na przykład „Dziecko z Marsa”, inne przepełnione grozą, a jeszcze inne pełne ciepła i melancholijne, jak opowiadanie Mirosławy Sędzikowskiej „Wigilia”. „Fantastyczne opowieści wigilijne” to bardzo dobrze skomponowany zbiór opowiadań fantastycznych. Dla każdego. Przesycony realizmem i życiową mądrością. Krótkie teksty są świetną okazją, aby posmakować pióra nieznanego nam autora. Być może przy okazji odkryjemy kogoś, kto zostanie z nami na dłużej. Ze swojej strony gorąco polecam 💜

Bardzo lubię zbiory opowiadań, więc jak tyko zobaczyłam zapowiedź "FANTASTYCZNYCH OPOWIEŚCI WIGILIJNYCH", to cóż... wiedziałam, że je przeczytam. Ujął mnie pomysł na tę antologię, to połączenie gatunków fantastycznych, że się tak wyrażę. Mamy tu SF, mamy fantasy, jest też odrobina grozy, ale i przewrotnego humoru, oraz... cyberpunk, którego to do tej pory nie miałam okazji poznać. W tej książce znajdziecie więc coś kosmicznego, międzygalaktycznego i czasoprzestrzennego, jak i coś z przymrożeniem oka, lecz wzruszeń także tu niemało. Sięgniemy do samych korzeni Bożego Narodzenia, by zaraz potem oddalić się na statku w przyszłe i przeszłe Święta. To co wyróżnia ten zbiór, to RÓŻNORODNOŚĆ, a to mnie naprawdę zaskoczyło - pozytywnie oczywiście. Pomimo tak mocno sprecyzowanego tematu, jakim są Święta Piotr Gociek stworzył skarbnicę odmienność. Głównie dlatego warto sięgnąć po tę pozycję - dla tego wyjścia ze swych "stref komfortu". Ja nie znałam tych autorów, byli dla mnie odkryciem... może poza Łukaszem Orbitowskim, o którym wiele słyszałam, ale nic nie czytałam (a jego opowiadanie jest jednym z najlepszych w tym zbiorze - o ile nie najlepszym). Muszę zaznaczyć, że taj to w antologiach bywa, i tutaj nie jest równo. Są teksty lepsze i gorsze, większość jest jednak przynajmniej dobra... może z jednym, lub dwoma wyjątkami... lecz są też te świetne... Ogólnie WARTO! Więc po kolei. "GAZETKA" Cinnie Willis jest pierwszym w zbiorze, jak i jednym z najlepszych. Zachwycił mnie styl autorki, lekki, przyjemny, z narracją pierwszoosobową, która nie brzmi jak słaby monolog, ale jest prawdziwą przyjemnością. Co wyróżnia ten tekst - mądry humor i przewrotność... jest też, pomimo pozornej lekkości i zabawności mądrość. Szkoda, że wnioski płynące z "Gazetki" są kiepską wizytówką naszego ludzkiego gatunku. "WIGILIA" Mirosławy Sędzikowskiej również zalicza się do moich ulubionych. Jest zupełnie inna od poprzedniego tekstu. Ma w sobie baśniowość, którą tak uwielbiam. Autorka pięknie bawi się znanymi motywami (chatka na kurzej nóżce), a przy tym tworzy oryginalny, osobny świat. To jedno z tych sentymentalnych opowiadań, w których cuda się zdarzają przed nosem, tylko my ich nie widzimy, bo wyglądamy innych. "ŚWIETLISTY ANIOŁ" Joe Heldeman'a jest dla mnie nieco zbyt wyrwany z kontekstu. Po przeczytaniu miałam bardzo mieszane uczucia, choć doceniałam pomysł i pióro autora... gdy jednak zajrzałam do słowa o autorze (z tyłu książki) zrozumiałam swoje zagubienie. To fragment większej całości i faktycznie powinien być większą całością, bo jako opowiadanie chyba traci. Myśl jest dobra, ale ta szczegółowość w szczegółach i pobieżność w całokształcie (nie wiem czy to jasne) przytłacza. Jednak pomimo to, warto się z nim zapoznać. Mówi o tym, co dla kogo jest wartościowe i dlaczego... jest też "świetliste", czyli posiada promyk nadziei. "ŚWIĘTA W LOUISVILLE" Rudyego Rucker'a niestety nie przypadły mi do gustu i to z tej samej przyczyny, co poprzedni tekst. ("Świetlisty Anioł") - jest wyrwane z większej całości i bez tej całości przedstawia niewielką wartość. Mogłabym je opisać jednym słowem, ale tego nie zrobię, bo bym zdradziła fabułę - całkowicie. Cóż... w tej formie, czyli w formie opowiadania - to przerost ów formy, nad treścią. Nie chcę przez to napisać, że jest złe, bo nie jest, lecz w porównaniu z innymi jest płaskie i jednowymiarowe. "DZIECKO Z MARSA" Davida Gerrold'a to świetna historia opowiedziana w znakomitym stylu. Jeno z najlepszych, choć pozornie jedyne nie związane ze Świętami - ja jednak kupuję wyjaśnienie, które przedstawił nam Piotr Gociek (ha sami się z nim zapoznajcie). Ogromnie cenię tej tekst za jego szczerość, kruchość, niepokój jaki wzbudza i miłość, o jakiej opowiada. Rodzicielstwo to trudna sztuka - a co, jeśli wasze dziecko jest kosmitą? Wbrew pozorom, to historia twardo stąpająca po Ziemi. "OPOWIEŚĆ WIGILIJNA" Marka Oramusa... naprawdę przepraszam autora, ale to jest najsłabsze opowiadanie w całym zbiorze. Oczywiście ono nie jest złe, ale jest banalne, nawet imię i nazwisko głównego bohatera jest wycudowane, przez co całość od początku trąci fałszem. Tekst ten jest słaby, bo nie zostawia śladu, mija i jedyne, co pamiętam, to zawód, że to było takie... licealne. Pan Marek Oramus na pewno ma lepsze teksty na swoim koncie (tak sądzę). "TRZEJ KRÓLOWIE" Orson Scott Card - bardzo dobra historia, sięgająca do korzeni, do Bożego Narodzenia, a nie do Gwiazdki. Niezwykle ciekawy punkt widzenia diabła (obcego), który próbuje pokrzyżować Bogu plany, ale nie wie o tym, że sam jest jego częścią. Zdecydowanie ów tytuł zasługuje na uwagę. "POD CHOINKĄ" Krzysztofa Kochańskiego zarz przypomniało mi jedno z opowiadań Mastertona (Piotr Gociek także miał takie skojarzenie) o Świętym Mikołaju - ale nie do końca. Tutaj dostajemy więcej humoru, a przede wszystkim na początku nie wiemy, że mamy do czynienia ze złym Świętym Mikołajem. Cała otoczka jest frapująca a atmosfera daleka od sielankowej. "Strasznie zabawne" - to dobre określenie na

Po co pewnej rodzinie ochroniarz w trakcie poszukiwań choinki? W jaki sposób dziadek do orzechów może wzbudzić rewolucje? A co byłoby gdyby Trzej Królowie tak naprawdę okazali się zbirami, a nie szlachetnymi mężami podążającymi za proroctwem? Trzynaście świątecznych i fantastycznych opowiadań na wyjątkowe święta – to jest coś, co każdy czytelnik powinien mieć w rękach. Sposobów na tworzenie antologii jest co najmniej kilka. Może to być antologia konkursowa. Może to być zbiór jednego, często całkiem znanego autora. Zdarzają się też zbiory tematyczne, w których wydawca czy redaktor zarzuca temat, a pisarze tworzą teksty na zamówienie. Ale są też zbiory takie jak ten: „Fantastyczne opowieści wigilijne” to wybór najlepszych opowiadań świąteczno-fantastycznych, na jakie Piotr Gociek trafił kiedykolwiek. I takie antologie, moim zdaniem, mają szansę zawierać naprawdę dobre teksty. Z tym zbiorem tak właśnie jest. Zacznijmy od tego, że cieszę się, że ta książka w ogóle wyszła. Ze świątecznych książek fantastycznych z lat poprzednich kojarzę jedynie „Dynię i jemiołę” Jadowskiej. Co roku wychodzi wiele książek obyczajowych czy kryminalnych o takiej tematyce, a osoby lubiące nierealistyczny nurt zwykle nie mają po co sięgać. W tym roku, na szczęście, wydawnictwo Zysk po prostu nam to umożliwiło, mimo że antologie raczej nie są tymi najbardziej dochodowymi. Takie inicjatywy naprawdę warto wspierać. Przechodząc do samego zbiorku: Gociek przekazuje nam zbiór z twórcami zarówno polskimi, jak i zagranicznymi. Mamy tu pisarzy bardziej znanych, takich jak Orson Scott Card, mamy sporo twórców z polskiej „starej gwardii” – dobrej, choć dziś już częsciwo zapomnianej przez młodsze pokolenie (Kochański, Oramus, Sędzikowska). Jest popularny dziś Łukasz Orbitowski, jak i twórcy w ogóle lub prawie w ogóle na polski nie tłumaczeni, choćby dlatego, że piszą głownie opowiadania. A jak już wspominałam, antologie nie są czymś, co na naszym rynku dobrze się sprzedaje. Jeśli miałabym wszystkie te teksty krótko podsumować, powiedziałabym po prostu, że Gociek wykonał naprawdę kawał dobrej roboty i opowiadania po prostu trzymają wysoki poziom. Ale może omówię chociaż kilka z nich, aby nie zostawać gołosłownym. Uwagę czytelników w przypadku tego zbioru zwraca często uwagę „Dziecko z Marsa” Davida Gerrolda. Tekst pozornie najmniej świąteczny i zdecydowanie najmniej fantastyczny, ale przy tym poruszający temat ważny, bo wciąż dość „zakazany”. Gerrold opowiada nam o samotnym ojcu adopcyjnym i robi to w sposób niezwykle wrażliwy i ciepły. Nie dziw: sam takowym jest. To dobry tekst i jak zauważa sam Gociek – uniwersalny, bo autor choć mógł to przynajmniej w tej wersji uniknął nawiązań wychodzących poza ojcowską miłość. Opowiadanie „Po choinką” Kochańskiego to przewrotna opowieść o Świętym Mikołaju. „Wigilijne psy” Orbitowskiego podobno są już całkiem kultowym tekstem, a ich klimat przynajmniej odrobinkę zmierza w stronę horroru. „Opowieść wigilijna” Oramusa jest baśnią o typach z ulicy, którzy jednak też czują magię świąt. Nie brakuje tu też świątecznej inwazji obcych, którą przedstawia nam Connie Willis w „Gazetce”. Najlepszy z tych tekstów to jednak moim zdaniem – ten ostatni. „ Mistrzowskie posunięcie dziadka do orzechów” Janet Kagan nie bez powodu w 1993 roku zdobyło Nagrodę Hugo. Choć to świąteczne opowiadanie i jako takie sprawdza się doskonale to mamy tu też całkiem niezły pokaz światotworzenia. Mamy barwne postacie, między którymi naprawdę pojawia się chemia oraz – a właściwie przede wszystkim – mamy tu poruszenie tematu polityki i tego, jak ta działa. Także w naszym świecie. Pod koniec zbiorku możemy znaleźć notkę o każdym autorze, napisaną osobiście przez Gocieka. Nie są to więc zupełnie puste, encyklopedyczne wpisy. Twórca zbioru informuje, czemu wybrał właśnie tego pisarza i ten tekst, czasem dodając jakąś ciekawostkę czy anegdotkę, dzięki czemu nawet ci nieznani nam twórcy mogą stać się dla nas kimś nieco bliższym. Tak jak i autor, tak i ja mam zamiar nawoływać do rozmawiania i kupowania „Fantastycznych opowieści wigilijnych”. Naprawdę brakuje nam takich zbiorów w Polsce i nie miałabym nic przeciwko, gdyby w przyszłym roku pojawiła się swoista kontynuacja tego. Do tego jednak potrzeba czytelnika, który takie autorskie „widzimisię” opłaci. A więc kupujcie i czytajcie, albo wręczajcie innym na prezenty, bo to naprawdę kawał dobrych opowiadań, nie tylko w kategorii „świątecznych”.

,,Fantastyczne opowieści wigilijne” to zbiór trzynastu opowiadań, każde innego autora – znajdziemy tutaj zarówno zagranicznych (jak dla przykładu Orson Scott Card czy Connie Willis) jak i naszych rodzimych twórców (Łukasz Orbitowski, Mirosława Sędzikowska). Tym co łączy wszystkie historie, jak nietrudno się domyślić, jest ich fantastyczny charakter, jak i około świąteczna tematyka. Trzeba jednak przyznać, że opowiadania są bardzo różnorodne, mamy tu sporo klasycznego science fiction, opowiadania stricte fantasy (dowiemy się np. jak wyglądały święta pewnego czarodzieja), nieco grozy, są tematy cięższe, lżejsze i takie zupełnie pośrednie – ot, dobrze opowiedziana historia. Jedne zaskakują, zmuszają do przemyśleń, inne z kolei stanowią po prostu dobrą rozrywkę. Bo, co przede wszystkim trzeba podkreślić, jest to bardzo dobry zbiór opowiadań. Przyznam szczerze, że mimo iż fantastykę kocham całym sercem, to do tej pory nie czytałam niczego o tematyce około świątecznej i sięgając po ,,Fantastyczne opowieści wigilijne” miałam naprawdę spore oczekiwania. I całe szczęście zostały one w pełni spełnione. Zobaczyłam święta w zupełnie nowej odsłonie, która bardzo przypadła mi do gustu. Z trzynastu opowiadań tak naprawdę nie polubiłam się jedynie z ,,Wigilijnymi psami” Łukasza Orbitowskiego, inne, jak to zazwyczaj bywa w przypadku zbiorów opowiadań, podobały mi się w mniejszym lub większym stopniu, jednak każde kończyłam zadowolona z lektury, a to przecież najważniejsze. Connie Willis i jej ,,Gazetka” była cudownym wstępem do przygody z ,,Fantastycznymi opowieściami wigilijnymi” – to opowiadanie aż tchnęło duchem przedświątecznych przygotowań, a przy tym było cudownie przewrotne. Naprawdę wciągnęłam się w nakreśloną przez autorkę historię o bądź co bądź nietypowej inwazji obcych! Następnie Mirosława Sędzikowska zapoznała mnie ze wspomnianym już wcześniej czarodziejem, który zmuszony został wystąpić w nieco innej roli, niż ta do której przywykł na co dzień – było to krótkie, choć urocze i pełne ciepła spotkanie. Z kolei Krzysztof Kochański poszedł w zupełnie odmiennym kierunku kreśląc przed czytelnikiem wizję świąt, których zamiast wyczekiwać z utęsknieniem, trzeba się obawiać i modlić o ich przetrwanie. Nic więcej nie zdradzę, dodam jedynie, że choć był to jeden z najkrótszych tekstów w antologii, to najbardziej zapadł mi w pamięć. Pomysł na historię jest po prostu rewelacyjny – to trzeba przeczytać! Następnym niesamowitym, acz również niepokojącym, opowiadaniem byli ,,Trzej królowie” Orsona Scotta Carda – takiej wersji wędrówki trzech mędrców chcących powitać dzieciątko, z pewnością nie będziecie się spodziewać. Kolejny świetnie zrealizowany pomysł, który przyprawia o dreszcze. Ostatnim opowiadaniem o którym muszę wspomnieć jest ,,Dziecko z Marsa” Davida Gerrolda – pełna ciepła historia o adoptowanym chłopcu, która jednocześnie rozczula, ale też wywołuje niezły zamęt podczas lektury. Zdecydowanie jedna z moich ulubionych historii. Cóż więcej mogę dodać, poza tym, że wydanie również prezentuje się naprawdę pięknie – twarda oprawa z obwolutą, klimatyczna ilustracja na okładce, a w środku wiele dobrej lektury. Polecam z całego serca – dla siebie albo dla kogoś bliskiego na prezent. Jeżeli kochacie fantastykę bądź po prostu dobre opowiadania – będziecie zachwyceni. Recenzja dostępna na stronie Kosz z Książkami.

FANTASTYCZNE ŚWIĘTA Święta Bożego Narodzenia to chyba mój ulubiony okres w roku. Owszem, miałem etap w swoim życiu, że dosłownie mdliło mnie na myśl od tej skomercjalizowanej gwiazdkowej atmosferze, niemniej czas ten minął dzięki mojej lepszej połowie. I teraz co roku, w grudniu, w formie swoistego odliczania do Wigilii, staram się oglądać co najmniej jeden świąteczny film dziennie, a przy okazji czytać najróżniejsze dzieła utrzymane w tym klimacie. Nic więc dziwnego, że z taką niecierpliwością czekałem „Fantastyczne opowieści wigilijne”. W końcu nie dość, że to lektura stricte gwiazdkowa, choć jednocześnie dostatecznie nietypowa, by zadowolić tych, którzy nie przepadają za dzwoniącymi dzwoneczkami i zapachem korzennych przypraw, to jeszcze jest to fantastyka (a gatunek ten uwielbiam) i to jeszcze napisana przez najróżniejszych mistrzów gatunku z Polski i zagranicy. I nie zawiodłem się, dostając dokładnie to, czego oczekiwałem, w formie jaka mnie usatysfakcjonowała. Pierwsza gwiazdka na niebie, czy pierwsza Gwiazdka wśród gwiazd? Tu wydarzyć może się dosłownie wszystko, łącznie z inwazją obcych. Nie ważne jednak, czy wydarzenia dzieją się w Warszawie, czy odległym kosmosie, jakie rodzaje obrzędów nas czekają i która z wersji Świętego Mikołaja się pojawi, Święta to Święta. A te będą naprawdę fantastyczne! Każdy wie, jak to bywa z antologiami: nigdy nie są równe poziomem. Nie ważne czy tworzą je teksty jednego człowieka, czy wybór prac mistrzów albo debiutantów, zawsze znajdą się lepsze i gorsze. Nie inaczej jest i tym razem, jednak „Fantastyczne opowieści wigilijne” to rzecz, która nigdy nie schodzi poniżej pewnego poziomu, a jest to poziom naprawdę wysoki, co cieszy, bo naprawdę liczyłem na tę książkę. Na tom składa się trzynaście tekstów trzynastu autorów z polski i zagranicy. Mamy tu nagradzanych mistrzów fantastyki, takich jak Connie Willis (rekordzistka wśród pisarzy pod względem wyróżnień – zdobyła 11 nagród Hugo oraz 6 nagród Nebula), Joe Haldeman (pamiętacie jego „Wieczną wojnę”?), Orson Scott Card (ten od „Gry Endera”) czy Robert Reed (świetne opowiadanie „Miliard Ew” w jednym z numerów „Nowej Fantastyki”). Mamy też rodzimych autorów, jak Marek Oramus („Trzeci najazd Marsjan”) i nawet Łukasz Orbitowski (w doskonale znanym wszystkim jego miłośnikom tekście) nie zawodzi, chociaż (mimo świetnego warsztatu) jego twórczość bywa mocno przereklamowana. Wszyscy oni zanurzają się w świat szeroko pojmowanej fantastyki. Każdy robi to na swój sposób, każdy eksploruje inne gatunkowe pola, ale wszyscy robią to świetnie. Mamy tu teksty lżejsze, mamy tu cięższą fantastykę, mamy rzeczy bardziej przyziemne i bliskie nam, mamy też prace zupełnie od ziemi (i Ziemi) oderwane. A wszystko to naprawdę cieszy i dostarcza niezapomnianych przeżyć. I często zaskakuje – nie tylko tym, ile udało się znaleźć świątecznej fantastyki (choć dorzuciłby tu jedno czy dwa klasyczne opowiadania). Reasumując: kolejna pozycja, którą przed Świętami poznać warto. To kawał udanej książki, która satysfakcjonuje miłośników fantastyki i fascynatów gwiazdkowych klimatów, nawet jeśli te czasem są jedynie tłem. Ja ze swej strony polecam gorąco i cieszę się, że takie pozycje pojawiają się na naszym rynku.

Dziecko czyta, czyta, czyta, więc dzisiaj coś innego w świątecznym klimacie i tym razem dla dorosłych. Nam też się coś od życia należy, prawda? Nakładem Wydawnictwa Zysk i S-Ka ukazała się niedawno ciekawa antologia świątecznych opowiadań, które w kilka wieczorów przeczytałam do poduszki. W kilka, ponieważ historii jest trzynaście, mają różnych autorów i w trakcie czytania odkryłam, że najlepiej jest je sobie dawkować. Czytane ciurkiem zdecydowanie tracą swój urok. Autorami są polscy i zagraniczni kreatorzy fantastyki, tacy jak Orson Scott Card, Joe Haldeman, Connie Willis, Dawid Gerrold, Łukasz Orbitowski czy Mirosława Sędzikowska. Większość z opowiadań jest w świątecznym klimacie z dodatkiem fantastyki. I zanim przejdę do konkretów chcę nadmienić, że pod koniec książki znajdują się notki o każdym z nich; wzmianki tak świetnie napisane, prywatne i ciekawe, że pamiętajcie, by ich nie pominąć. To taka wisienka na torcie! A opowiadania? Znalazło się kilka takich, które skradły moje serce i czuję, że zostaną ze mną na długo. Jednocześnie wiem, że każdy inaczej odbiera tekst pisany (i to jest wspaniałe właśnie), więc całkiem prawdopodobne, że najbardziej podejdą mu inne, o których ja nie wspomniałam. Antologię rozpoczyna przesiąknięta klimatem świąt historia pt. „Gazetka” traktująca o rodzinnej tradycji głównej bohaterki polegającej na tym, że każdy członek rodziny wysyła do wszystkich własnoręcznie wykonaną gazetkę z informacjami o tym, co wydarzyło się w jego rodzinie przez ostatni rok. Mamy tu do czynienia z realnym życiem bohaterów, ale także z podejrzeniem inwazji obcych. Opowiadanie to jest świetnym wstępem do całej przygody z fantastyką. Kolejnym, które przeczytałam jednym tchem jest „Dziecko z Marsa” – może niewiele tam świąt, ale sam temat adopcji małego chłopca, który jest święcie przekonany, że jego rodzinną planetą jest Mars, co wyraża się w jego umiejętności spełniania życzeń, jest fascynujący. Wywołuje zamęt w głowie czytelnika i…jest niesamowita! No i nie mogę nie wspomnieć o „Opowieści wigilijnej” i nagrodzie, którą otrzymał główny bohater za uratowanie życia znalezionemu na śmietniku noworodkowi. Pełne ciepła, realizmu, trochę brutalności, a trochę magii. W tych opowiadaniach znajdziecie wszystko: naszą Warszawę, inne planety, czarodziejów i Świętego Mikołaja, wędrówkę (nietypową) Trzech Króli i tajemnicze psy. Każde opowiadanie zachwyca różnorodnością– od klasycznego science fiction po fantasy. Od spokoju po elementy grozy i trochę horroru. Każdy znajdzie coś dla siebie, jeśli tylko odnajduje się w fantastycznych klimatach. I to chyba prawda, jeżeli ktoś twierdzi, że odsłaniają przed nim zupełnie inną wizję świąt. Książka jest pokaźna, w pięknej twardej okładce z elegancką obwolutą i niezupełnie świąteczną ilustracją. Wewnątrz całe mnóstwo tekstu oraz standardowej wielkości czcionka są gwarantem świetnej rozrywki. Jeżeli więc kochacie fantastykę – nie zawiedziecie się!

"Fantastyczne opowieści wigilijne" to zbiór trzynastu opowiadań o tematyce wigilijnej, zarówno polskich jak i zagranicznych autorów. Książkę wyróżnia to, że wspomniane opowiadania zawierają wiele gatunków literackich. Znajdziemy w niej nie tylko fantastykę ale również horror, grozę, a nawet science fiction. Opowiadania, choć wszystkie dotyczą świątecznej tematyki, bardzo się od siebie różnią co odbieram na duży plus. Myślę, że każdy znajdzie tutaj coś dla siebie. Niezwykła historia adoptowanego chłopca, zły Święty Mikołaj, domek na kurzej łapce i czarodziej, dziecko znalezione w śmietniku i niesamowita wędrówka trzech króli - to historie, które pochłonęły mnie bez reszty i najlepiej je wspominam. Na końcu książki znajdują się wzmianki o autorach - koniecznie przeczytajcie, gdyż pełno w nich ciekawostek! 😉 To moje pierwsze spotkanie z analogią i już wiem, że napewno nie ostatnie! Chyba najbardziej spodobało mi się to, że mogłam wybierać między opowiadaniami i nie musiałam ich czytać po kolei. Jedyny minus, który znalazłam to okładka... Jakoś mnie nie zachwyciła i nie potrafię się do niej przekonać...

Opowiadania lawirują pomiędzy rożnymi miastami, realizmem magicznym, a rzeczywistością. Od powrotu do źródła – do Betlejem, przez góry aż po gwiazdy. Poznajemy historie z ulic Warszawskiej Pragi, jak i z miejsc bardziej odległych, nieznanych przenosząc się na inne planety. Ale jak to w opowiadaniach wigilijnych bywa, nie mogło zabraknąć Świętego Mikołaja – symbolu dzieciństwa, czegoś co jednoczenie istnieje i nie istnieje. Postać, która tworzy magie, dzięki której zmienia cały miesiąc w inna rzeczywistość. Właśnie ta magia i klimat łączą wszystkie opowiadania, pomimo tego, że nie każde jest przesłodzone typowymi elementami świątecznymi. Każdy z autorów przedstawiam nam swój świat i opisuje go na swój sposób. Każdy z nich zanurza się w inne gatunki literackie i elementy fantastyczne, dlatego właśnie cały zbiór jest tak ciekawa i przyjemna lektura, do której wraca się latami.