Fałszerka obrazów (okładka  miękka, wyd. 09.2021)

"Fałszerka obrazów" to bardzo dobra książka. Jest to historia malarki Claire, która zgadza się sfałszować jeden z obrazów Dégas w zamian za możliwość wystawienia swoich prac w jednej z najlepszych galerii. Co z tego wyniknie? Trzeba przekonać się samemu. Akcja jest dynamiczna i zaskakująca. Szczególnie byłam pod wrażeniem procesu powstawania obrazu. Autorka opisało go w sposób niezwykle interesujący i plastyczny. "Fałszerka obrazów" to nie klasyczny kryminał. Mamy tu zagadkę kradzieży orginalnych obrazów i śledztwo, ale akcja koncentruje się bardziej na niełatwym zawodzie Claire i zasadach w nim panujących. Powieść bardzo mi się podobała. Polecam!

Dobra rozrywka, dobrze zawiązana fabuła , ciekawe zakończenie.

Dla fanów kryminałów u historii sztuki.

„Fałszerka obrazów” to książka autorstwa Barbary Shapiro, wydana przez Wydawnictwo LeTra. Jest to lekki kryminał z historią sztuki w tle. Claire Roth ma zdolności, których można jej pozazdrościć. Po mistrzowsku, z pełnym zaangażowaniem i niesamowitymi umiejętnościami kopiuje słynne obrazy. Niestety dziewczyna nie cieszy się dobrą opinią w artystycznym światku przez historię sprzed lat i romans, w który się wplątała. Jednak pewnego dnia przychodzi do niej handlarz sztuki, proponując iście diabelski układ. Czy dziewczyna dzięki temu polepszy swoją sytuację? Claire ma zrobić kopię obrazu. Wydawałoby się banalne, zważywszy na jej profesję, prawda? Jednak okazuje się, że nic nie jest tak proste, jak mogłoby się wydawać. Przede wszystkim chodzi o to, że Claire ma stworzyć kopię obrazu Edgara Degas'a, który został skradziony ponad 20 lat temu z bostońskiego muzeum! Ta historia do tej pory nie jest rozwiązana. Arcydzieła zaginęły, słuch po nich zaginął. Jest to tajemnicza sprawa największej kradzieży dzieł sztuki w historii Stanów Zjednoczonych. Najlepiej byłoby w ogóle nie mieszać się w taką akcję, ale skoro Claire zaoferowano wystawę w prestiżowej galerii w zamian za stworzenie wiernej kopii jednego obrazu… Dziewczyna podchodzi sceptycznie do tematu, ale w końcu się zgadza. Akcja książki kroczy zupełnie własnym torem. Od książki nie możemy oczekiwać niesamowitych pościgów, krwawych zbrodni, niesamowitego rozlewu krwi, czy innych cech typowych dla kryminałów. Wszystko to sprawia, że książka jest wyjątkowa, oryginalna i przystępna w odbiorze, a do tego nie jest nudna. Autorka umiejętnie wprowadza nas w fabułę, prowadząc ją wielotorowo. Otrzymujemy historię prawdziwego paktu z diabłem, dziejącego się w teraźniejszości. Przy okazji poznajemy przeszłość Claire, która wpłynęła na jej charakter i rozwój kariery. Do tego w książce występują retrospekcje, są przytaczane listy, z których dowiadujemy się więcej o życiu Isabell Gardner – założycielki okradzionego muzeum. Wszystko to sprawia, że właśnie mimo tego, że akcja nie pędzi na łeb, na szyję, to i tak podczas lektury nie możemy się nudzić. Autorka zabiera nas na wycieczkę, podczas której zagłębiamy się w artystyczny świat. Poznajemy sztukę, środowisko artystów, techniki malarskie, tajniki fałszerstwa. Szczegółowo przedstawiła nam proces kopiowania, fałszowania dzieł, wprowadzając nas w pracę głównej bohaterki. Dzięki temu poznajemy na przykład techniki postarzania obrazów, a także dowiadujemy się wiele o samym malarstwie i artystach. Do tego wszystkiego mamy okazję dowiedzieć się wiele o bostońskim I.S. Gardner Muzeum, z którego faktycznie ukradziono obrazy. Daje to połączenie fikcji literackiej z wydarzeniami realnymi, dając poczucie większej autentyczności. Według mnie, w takiej sytuacji możemy o wiele bardziej wczuć się w lekturę, mając świadomość, że nie wszystko jest oderwane od rzeczywistości, a ma swoje przełożenie na świat realny. Dodatkowo element kryminalny sprawia, że jesteśmy ciekawi rozwiązania zagadki. Chcemy dowiedzieć się jak najwięcej, ale to autorka dawkuje nam dostęp do wiedzy. W odpowiednim momencie wszystkie elementy układanki wskakują na swoje miejsce. Autorka porusza kwestię dążenia do sukcesu za wszelką cenę, odbijania się od dna, nie zważając na aspekty etyczne. Do czego zdolny jest człowiek, gdy dostaje bardzo kuszącą propozycję? Do wszystkiego. Kwestia tego, jakie będzie to miało odbicie w przyszłości i konsekwencje. Według mnie, akcja poprowadzona jest bardzo ciekawie. Wątek faustowskiego układu, fałszowania obrazów, tajemniczej kradzieży sprzed lat, a także historii Claire i właścicielki okradzionego muzeum – to wszystko sprawiło, że książka, choć niespiesznie się rozwijająca i nieprzepełniona kryminalnymi wątkami, jest pełna, kompletna i ciekawa. Jeśli lubicie książki z historią sztuki w tle, to jak najbardziej polecam. Za egzemplarz do recenzji dziękuję Wydawnictwu LeTra.

Nie zawsze sięgam po typowe kryminały i thrillery, w których trup ściele się gęsto, a grono podejrzanych jest potężne. Lubię też zaczytywać się w nieszablonowych kryminałach z wątkiem obyczajowo - sensacyjnym, w których fabuła osnuta jest wokół sztuki. Tym razem sięgnęłam po Fałszerkę obrazów z dziełami Degasa w roli głównej. Claire po aferze ze swoim mentorem mimo ukończenia studiów malarskich została wykluczona z artystycznego świata i cienko przędzie. Niespodziewanie dla niej samej w jej pracowni zjawia się znany i potężny handlarz sztuki. W zamian za indywidualną wystawę w jego światowej sławy i prestiżowej galerii proponuje kobiecie sfałszowanie obrazu namalowanego przez Degasa. Po krótkim wahaniu i niepełnej zgodzie z sumieniem niespełniona malarka wyraża zgodę. Claire jest zafascynowana dziełami mistrza i w jego obrazie z lat 90’ XIX dostrzega niepokojące szczegóły. Rozpoczyna ciche dochodzenie. Czy aby nie fałszuje fałszywki? Czy oszust nie nabija w butelkę oszusta? A może intryga sięga czasów samego Degasa? Intryga skonstruowana jest wokół autentycznych wydarzeń. 18 marca 1990 miało miejsce włamanie do Isabella Stewart Gardner Museum w Bostonie, w wyniku którego złodzieje udający policjantów ukradli 13 dzieł sztuki warte 500 milionów dolarów. Swoje ramy opuściły obrazy Vermeera, Rembrandta, Maneta i właśnie 5 prac Degasa. Barbara Shapiro przedstawiła własne fikcyjne (a może nie mijała się z prawdą) rozwiązanie zagadki zuchwałej kradzieży jednego z obrazów. Prace nigdy nie zostały odnalezione, ale czy na pewno? Autorka zachęciła do samodzielnego poszukiwania wiadomości na ten temat oraz snucia własnych spekulacji. Lektura uczy odmiennego patrzenia na sztukę, na obraz jako taki, na jego kompozycję, warstwy, strukturę, grę świateł i cieni, paletę barw. Zapoznałam się z malarstwem olejnym, wykonywanych przez rzeczoznawców testach autentyczności. Można było też się sporo dowiedzieć o życiu i twórczości Edgara Degasa, działalności patronki artystów Isabelli Stewart Gardner, która stworzyła słynne bostońskie muzeum z dziełami sztuki z własnej kolekcji oraz o najsłynniejszych fałszerzach. Początkowo akcja rozwijała się w żółwim tempie, co wcale nie oznaczało, że lektura była nudna, ale wystarczył jeden niespodziewany zwrot akcji i książki już nie dało się odłożyć. Atmosfera gęstniała, a bohaterom mocno kibicowałam, mimo iż nie wszystko, co robili, było moralne, a główna bohaterka czasem drażniła mnie swoją naiwnością, szczególnie w retrospekcjach, w których poznawaliśmy jej życie 3 lata wstecz. Niestety i tym razem trafiły się literówki, jednak nie aż tak często by mocno zirytować. Reasumując, fikcyjna fabuła mieszała się z faktami, a mało znany mi świat artystów, muzealnych i galeryjnych wystaw i handlarzy sztuką wciągnął i zaciekawił. Za możliwość zapoznania się z teścia książki dziękuje Wydawnictwu Arkady.

18 marca 1990 r. Isabella Stewart Gardner Museum w Bostonie Godzina 1.24. Dwóch uzbrojonych i przebranych za policjantów złodziei wchodzi do budynku i kradnie 13 dzieł sztuki (11 obrazów i dwa elementy konstrukcji architektonicznej) o łącznej wartości ok. 500 mln dolarów. Z ram wycięto m.in. trzy obrazy Rembrandta (w tym "Burzę..."), niezwykle cenny "Koncert" Vermeera, dzieła Goverta Flincka i Édouarda Maneta oraz pięć obrazów Edgara Degasa, a wśród nich "Po kąpieli"... *** "Fałszerka Obrazów" to współczesna historia młodej malarki - Claire, specjalizującej się w profesjonalnym kopiowaniu obrazów, zafascynowanej pracami francuskiego malarza i rzeźbiarza Edgara Degasa, szczególnie jego umiejętnościami przedstawiania postaci w ruchu. Wkrocz do świata wielkich artystów, gwałtownych uniesień i ogromnych pieniędzy, a przekonasz się do czego może być zdolna aspirująca artystka, której zaoferowano wystawę w prestiżowej galerii, w zamian za stworzenie wiernej kopii jednego obrazu, w dodatku obrazu będącego dziełem samego Degasa. "Po kąpieli", to, które zaginęło wraz z innymi dziełami ćwierć wieku wcześniej w spektakularnej, nigdy nierozwiązanej sprawie największej kradzieży dzieł sztuki w historii Stanów Zjednoczonych. Jaką decyzję podejmie Claire i jakie będą jej konsekwencje? Czy ulegnie wizji "dotykania, oddychania nim, studiowania każdego najmniejszego jego szczegółu, tropienia sekretów samego mistrza"? Czy obraz, z którym obcowanie jej zaproponowano, aby na pewno jest oryginałem, który niegdyś skradziono? Akcja powieści toczy się na kilku płaszczyznach - równolegle poznajemy aktualne losy Claire, zdarzenia z przeszłości, które zahamowały rozwój jej kariery oraz fragmenty z życia Isabell Gardner (założycielki wspomnianego muzeum), które poznajemy w formie listów. Wszystkie te wątki przypominają pojedyncze pociągnięcia pędzlem, które ostatecznie łączą się, tworząc na oczach czytelnika spójne dzieło. Autorka fenomenalnie operuje opisami technik malarskich, doskonale odzwierciedlając ruchy malarza, a tym samym cały proces powstawania obrazu. Niespiesznie, niemal z namaszczeniem pewnych wydarzeń, pozwala czytelnikowi przeniknąć do świata sztuki i chłonąć ją wszystkimi zmysłami. Choć zwroty akcji były dość przewidywalne, to lekkie pióro, nieoczywiste i ciekawe postaci, a także niezwykły klimat stworzony przez Barbarę Shapiro, intryguje, wciąga i inspiruje. Kolejna pozycja od wydawnictwa LeTra, która zachwyca i porusza czułe struny czytelnika, budząc wrażliwość na kolor, kompozycję i światło. Z niezwykłą precyzją opisuje proces twórczy, techniki malarskie oraz sposoby analizy obrazów, a także uczy doceniać ich piękno. LeTra - c'était un plaisir, comme toujours!

Na wstępie muszę przyznać, że do tego tytułu podeszłam z wysokimi oczekiwaniami. Styl autorki był mi już bowiem znany z powieści „Uczennica mistrza”. Zawiodłam się, czy zachwyciłam jeszcze mocniej? Zdecydowanie to drugie! Porównując obie powieści, stwierdzam, że ta wciągnęła mnie znacznie bardziej i niemal od pierwszych stron nie mogłam oderwać się od lektury. Powieść opowiada o młodej artystce – Claire Roth, która pewnego dnia zgadza się przyjąć propozycję sfałszowania skradzionego w 1990 roku z Gardner Musem obrazu Degasa. W zamian za to ma otrzymać nie tylko spore pieniądze, których obecnie bardzo potrzebuje, ale także indywidualną wystawę swoich prac w prestiżowej galerii sztuki. Taka wystawa to spełnienie jej marzeń i furtka do zrobienia kariery. Historia nabiera rumieńców, gdy dziewczyna zaczyna podejrzewać, że płótno Degasa, które ma przed sobą we własnej pracowni, może również być fałszerstwem. Czy to jednak możliwe, by w muzeum przez prawie sto lat wisiało fałszerstwo? Otrzymałam tu doskonałą, wielowymiarową historię. Obfitującą w retrospekcje i  dającą szeroki widok na losy głównej bohaterki. Autorka po raz kolejny malowała słowem tuż przed oczami czytelnika, zabierając mnie w cudowny świat impresjonizmu i innych nurtów. Uderzająco realistyczne opisy dzieł sztuki pozwalały mi sięgnąć w najmniej widoczne zakamarki płótna i blejtramu. Przyglądałam się pociągnięciom pędzla z dokładnością wprawionego detektywa. Skradzione dzieło Degasa niemal na moich oczach znowu ujrzało światło dzienne i biło z kart powieści soczystymi barwami. Misternie utkany plan fałszerstwa. Ciekawy pomysł. Klimat niewielkiej pracowni artystycznej, a przede wszystkim szczegółowe przedstawienie procesu powstawania kopii. Tym autorka urzekła mnie chyba najbardziej. Emocje jakie czułam podczas lektury, sprawiły, że czułam się tak, jak gdybym sama miała uczestniczyć w tym przestępczym procederze. Jest to historia z bardzo mocno zaakcentowanym motywem sztuki, jednak podana w taki sposób, że osoba niezainteresowana tematem nie powinna nudzić się podczas czytania.

Muszę przyznać, że do tego tytułu podeszłam z wysokimi oczekiwaniami. Styl autorki był mi już bowiem znany z powieści „Uczennica mistrza”. Zawiodłam się, czy zachwyciłam jeszcze mocniej? Zdecydowanie to drugie! Porównując obie powieści, stwierdzam, że ta wciągnęła mnie znacznie bardziej i niemal od pierwszych stron nie mogłam oderwać się od lektury. Powieść opowiada o młodej artystce – Claire Roth, która pewnego dnia zgadza się przyjąć propozycję sfałszowania skradzionego w 1990 roku z Gardner Musem obrazu Degasa. W zamian za to ma otrzymać nie tylko spore pieniądze, których obecnie bardzo potrzebuje, ale także indywidualną wystawę swoich prac w prestiżowej galerii sztuki. Taka wystawa to spełnienie jej marzeń i furtka do zrobienia kariery. Historia nabiera rumieńców, gdy dziewczyna zaczyna podejrzewać, że płótno Degasa, które ma przed sobą we własnej pracowni, może również być fałszerstwem. Czy to jednak możliwe, by w muzeum przez prawie sto lat wisiało fałszerstwo? Otrzymałam tu doskonałą, wielowymiarową historię. Obfitującą w retrospekcje i  dającą szeroki widok na losy głównej bohaterki. Autorka po raz kolejny malowała słowem tuż przed oczami czytelnika, zabierając mnie w cudowny świat impresjonizmu i innych nurtów. Uderzająco realistyczne opisy dzieł sztuki pozwalały mi sięgnąć w najmniej widoczne zakamarki płótna i blejtramu. Przyglądałam się pociągnięciom pędzla z dokładnością wprawionego detektywa. Skradzione dzieło Degasa niemal na moich oczach znowu ujrzało światło dzienne i biło z kart powieści soczystymi barwami. Misternie utkany plan fałszerstwa. Ciekawy pomysł. Klimat niewielkiej pracowni artystycznej, a przede wszystkim szczegółowe przedstawienie procesu powstawania kopii. Tym autorka urzekła mnie chyba najbardziej. Emocje jakie czułam podczas lektury, sprawiły, że czułam się tak, jak gdybym sama miała uczestniczyć w tym przestępczym procederze. Jest to historia z bardzo mocno zaakcentowanym motywem sztuki, jednak podana w taki sposób, że osoba niezainteresowana tematem nie powinna nudzić się podczas czytania. Polecam!

Muszę przyznać, że do tego tytułu podeszłam z wysokimi oczekiwaniami. Styl autorki był mi już bowiem znany z powieści „Uczennica mistrza”. Zawiodłam się, czy zachwyciłam jeszcze mocniej? Zdecydowanie to drugie! Porównując obie powieści, stwierdzam, że ta wciągnęła mnie znacznie bardziej i niemal od pierwszych stron nie mogłam oderwać się od lektury. Powieść opowiada o młodej artystce – Claire Roth, która pewnego dnia zgadza się przyjąć propozycję sfałszowania skradzionego w 1990 roku z Gardner Musem obrazu Degasa. W zamian za to ma otrzymać nie tylko spore pieniądze, których obecnie bardzo potrzebuje, ale także indywidualną wystawę swoich prac w prestiżowej galerii sztuki. Taka wystawa to spełnienie jej marzeń i furtka do zrobienia kariery. Historia nabiera rumieńców, gdy dziewczyna zaczyna podejrzewać, że płótno Degasa, które ma przed sobą we własnej pracowni, może również być fałszerstwem. Czy to jednak możliwe, by w muzeum przez prawie sto lat wisiało fałszerstwo? Otrzymałam tu doskonałą, wielowymiarową historię. Obfitującą w retrospekcje i  dającą szeroki widok na losy głównej bohaterki. Autorka po raz kolejny malowała słowem tuż przed oczami czytelnika, zabierając mnie w cudowny świat impresjonizmu i innych nurtów. Uderzająco realistyczne opisy dzieł sztuki pozwalały mi sięgnąć w najmniej widoczne zakamarki płótna i blejtramu. Przyglądałam się pociągnięciom pędzla z dokładnością wprawionego detektywa. Skradzione dzieło Degasa niemal na moich oczach znowu ujrzało światło dzienne i biło z kart powieści soczystymi barwami. Misternie utkany plan fałszerstwa. Ciekawy pomysł. Klimat niewielkiej pracowni artystycznej, a przede wszystkim szczegółowe przedstawienie procesu powstawania kopii. Tym autorka urzekła mnie chyba najbardziej. Emocje jakie czułam podczas lektury, sprawiły, że czułam się tak, jak gdybym sama miała uczestniczyć w tym przestępczym procederze. Jest to historia z bardzo mocno zaakcentowanym motywem sztuki, jednak podana w taki sposób, że osoba niezainteresowana tematem nie powinna nudzić się podczas czytania. Polecam!

Moje ścieżki literackie wiją się w różnych środowiskach i płaszczyznach, przekrój tematyczny mam szeroki, ale przewijają się tematycznie, powtarzają, dając ogląd na to, co lubię i czym cieszę. Niewątpliwie jedną ze słabości jest historia i powiązana z nią sztuka. Uwielbiam muzea, pozostałości czasu, tajemnice zaklęte w przedmiotach, mogłabym słuchać i oglądać całymi dniami. Zatem uznałam, że #fałszerkaobrazów będzie idealną rozrywką. Pierwszy raz czytam książkę @bashapiro i z całą odpowiedzialnością uznaję, spotkanie za udane i ekscytujące. Nawet teraz zamiast zamieniać myśli w słowo pisane, poczytuję fragmenty, ponieważ płynność wersów mnie uwodzi. Powieść toczy się powoli, ma swój nieśpieszny rytm wydarzeń, które kumulują się i dają wyjaśnienie wcześniejszym sytuacjom. Bohaterka od razu przypadła mi do gustu, pisarka trafiła we mnie idealnie, nadając Claire cechy, które lubię u kobiet. Obdarzyła ją talentem, który został zepchnięty na boczny tor w świecie artystycznym z powodu błędu i okoliczności. Jednak każdą porażkę można przekuć w sukces, trzeba tylko dać sobie szansę lub skorzystać z propozycji, tak właśnie się dzieje, prowadzi to do wielu nieporozumień, tajemnic, żądzy posiadania i władzy. Przez powieść przewija się rozsądek i świadomość konsekwencji, ale pod wpływem wszelkich zaistniałych okoliczności, zostaje zepchnięty na margines, lekko czai się pod powierzchnią światła dziennego i obserwuje. Autorka zastosowała połączenie kryminału z historią sztuki, ale nie przemęcza czytelnika, żadnym z tych zjawisk. Śledztwo jest, obrazy są – wszystko podane z rozwagą, wyważone w proporcjach. Przeszłość miesza się z teraźniejszością, ma bardzo duży wpływ na toczące się fakty, zbiera żniwo decyzji i czynów. Opowieść o kłamstwach, ukrytych motywach, ogromnych pieniądzach, wielkim talencie i miłości, a wszystko ukryte w obrazach.