Egzekutor. Robert Hunter. Tom 2 (ebook)

Super, dobra książka, polecam tez inne tego autora

Trochę przeraża, ale czyta się znakomicie.

Zadam ci teraz bardzo ważne pytanie, ok? Zastanów się jaki jest twój największy lęk. Wypowiedz na głos to co cię przeraża. A teraz wyobraź sobie, że wykorzystam go , aby cię zabić. Zginiesz w strasznych męczarniach. Pokonany/a przez swój największy strach. W kościele zostaje odnalezione ciało księdza w dziwnym położeniu. Zamiast jego głowy jest głowa psa, a na klatce piersiowej ktoś namalował krwią cyfrę trzy. Początkowo mamy wrażenie, że zbrodnia została popełniona na tle religijnym. Jednak ciał przybywa. Z napływem kolejnych morderstw zastanawiamy się czy istnieje związek pomiędzy ofiarami? Robert Hunter szybko zauważa, że ofiary zginęły w wyniku swoich największych lęków, ale skąd zabójca to wiedział? Ofiary nic nie łączy, więc jak to możliwe ? Moim zdaniem: Po przeczytaniu Krycufiksa wpadłem w pułapkę Chrisa Cartera. Zostałem zmanipulowany i zahipnotyzowany jego twórczością powtarzając sobie ciągle po lekturze pierwszego tomu, że potrzebuje więcej. Dużo więcej. Dlatego porzuciłem wszystkie książki oczekujące na CITO od wydawnictw do recenzji i czytam swoje książki. Niestety, ale po tym tomie sięgnąłem po kolejny. A obecnie kończę już czwarty tom! Na książkach Cartera powinno być jakieś ostrzeżenie typu: Sięgasz po Cartera na własną odpowiedzialność! Każda jego książka zaczyna się z "GRUBEJ RURY", czyli straszne morderstwo przy którym żołądek przypomina o swoim istnieniu. I to jest jeden z atutów książek Cartera. Nie pozwala czytelnikowi na nudę i brak akcji. Dodatkowo do ostatniej strony trzyma w nas w niepewności. Po raz drugi mamy w bardzo szczegółowy sposób przedstawione morderstwa. Pewne opisy przyprawiają nas o ciarki. Wystarczy zamknąć oczy, aby zobaczyć to oczami Roberta. Kolejna pozytywna rzecz to wprowadzenie nowego bohatera, które spodobało mi się bardzo, a mowa tutaj o szefowej Huntera. Kobieta, która od pierwszego spotkania pokazała każdemu kto tutaj rządzi! I nikt nie będzie jej rozkazywać. Zakończenia tym razem się nie domyśliłem, ale powiem was, że zaskoczenie było. Stało się coś jeszcze - poznaliśmy trochę też innego Roberta, a mowa tutaj o ostatnich kartkach powieści. Łapie trochę za serce! Kolejny świetny tom :)

Przyszpili cię do metalowego, twardego krzesła. Przywiąże do niego szorstkim, wrzynającym się w delikatną skórę sznurem. Zaklei usta mocną, boleśnie lepką taśmą. Zapali w kominku. Bynajmniej dla stworzenia miłej atmosfery. A może jednak? >>On<< bawi się znakomicie. Zbliża się ponownie, z tym szyderczym uśmieszkiem na twarzy. Kompletnie do niego nie pasuje. Nagle znajduje się za tobą. Popycha wprost pod ogniste wrota kominka. Gorączkowo i zapalczywie szarpiesz się, próbując się odsunąć od przeklętego żywiołu. To na nic. Trzyma mocno, abyś nie drgnął ani na centymetr. Milimetr. Czujesz, że nadzwyczajnie się pocisz. Piekielnie czerwone plamy stopniowo obrastają całe twoje bezbronne ciało. Topi się. ONO. SIĘ. TOPI. Jak cholerne masło na rozgrzanej do czerwoności patelni. Tyle że ktoś o nim zapomniał. Zostawił na spalenie. Ból jest obezwładniający. Gdzieś w amoku słychać przewiercający ryk. Chyba wyrywa się z twoich ust. Można je tak jeszcze nazwać? Ale zaraz wszystko cichnie. Zasypia. Razem z twoją świadomością. I życiem. Carter. Wystarczy to nazwisko, a wiem, że się nie zawiodę. To dopiero drugi tom, a zachwytom nie ma końca. Na pewno jest to jedna z najkrwawszych książek, jakie czytałam, a jednocześnie jedna z najlepszych przeczytanych w tym roku. Pomysł na zabijanie według najgorszych koszmarów ofiar bardzo przypadł mi do gustu. Wiecie, ile to jest planowania, obserwowania, setek godzin gruntownego researchu? I to kilku osób! Podpowiem - jest to cholernie pracochłonne i w równym stopniu zwyczajnie chore, psychiczne, obłąkane. Ale u Cartera to normalka. W dodatku Autor opisuje mordercze akty, obrażenia, kolejne kroki, metody zabójcy w tak realistyczny, paskudny, a przy tym genialny sposób, że nie sposób odłożyć tej książki choćby na moment. Poniekąd sprzyjają temu trójstronne rozdziały. W znacznym stopniu Robert Hunter, którego uwielbiam, ubóstwiam i podziwiam 💛 Geniusz 👏