Dziewczyny z północy (okładka  miękka, wyd. 02.2022)

Zaczyna się sielsko, od prac w ogrodzie i od... piersi Qian Xiaohong. Po wstępie, w którym czytamy o piersiach bohaterki jak o osobnym bycie, można spodziewać się wiele. Ale na pewno mylnie można oczekiwać, że "Dziewczyny z północy" to opowieść o seksie lub romansach. Te tam, owszem, znajdziemy, ale schodzą na drugi plan. "Dziewczyny z północy" to przede wszystkim opowieść o trudach współczesnego mieszkańca/mieszkanki północnych Chin. Qian Xiaohong jako nastolatka zostaje poniekąd wyrzucona z rodzinnego domu i postanawia wybrać się na południe, do krainy mlekiem i miodem płynącej. Po drodze zabiera koleżankę, młodziutką Sijang. Kiedy dziewczęta dojeżdżają do Shenzen, od początku walczą z przeciwnościami losu, biurokracją oraz z krzywdzącymi stereotypami. Dotyczy to zwłaszcza Xiaohong, której piersi autorka porównuje do melonów. Istne utrapienie. Sheng Keyi nie produkuje rozległych na kilka stron opisów. Można w zasadzie powiedzieć, że prawie w ogóle ich tam nie ma, a mimo to wyraźnie, przez pryzmat oczu i uczuć bohaterów, widzimy biedną północ i rozwijające się południe. Autorka główną uwagę przywiązuje do warstwy emocjonalnej. Co mi się najbardziej podoba w tej książce to sposób wyrażania uczuć i emocji - prosty i subtelny, a mówiący tak wiele. Można powiedzieć, że osią powieści są piersi kochanej Xiaohong. Wszystko kręci się wokół nich. Dużą sympatią darzę również Sijang, która jest przeciwieństwem Xiaohong, nawet jej piersi są malutkie. "Dziewczyny z północy" to obraz chińskiej warstwy społecznej - ludzi, którzy gotowi są na wiele poświęceń, by móc utrzymać rodzinę oraz by wieść lepsze życie. Głównymi aktorkami dramatów są młode kobiety, ale nie powiedziałabym, że to powieść stricte feministyczna. Z pewnością autorka nie narzuca czytelnikowi własnego światopoglądu. Nie musi w sposób nachalny przekazywać swoich myśli. Robi to za pomocą postaci, a czytelnik, na tej podstawie, może sam wyrobić sobie zdanie. Lubię takie nienachalne przedstawianie ważnych spraw. Jedyną wadą książki jest kilka usterek warsztatowo-technicznych. Nie wpływa to jednak na odbiór lektury. Nie mogłam się od niej oderwać. Żałuję, że zakończyła się tak nagle, metaforycznie. Chętnie sięgnę po inne książki Sheng Keyi.

Bardzo refleksyjna ksiażka

Przemoc seksualna, aborcja i brak poszanowania dla podstawowych praw człowieka. Bezpodstawne zatrzymania, poniżenia i fałszywe oskarżenia. Menstruacja, mentalność ludzi z małych wiosek i zdrady. „Dziewczyny z Północy" to powieść, która ocieka brudem. Główną bohaterką jest w niej Xiaohong, której życie nie oszczędza. W jej świecie pełno jest mężczyzn, którzy wykorzystują naiwne dziewczyny, a kobiety kobietom podstawiają nogi. Bywa w tym nikła nadzieja na lepszy los, a przyjaźń, pomaga podźwignąć się po kolejnych upadkach, ale wciąż nic zdaje się nie zmierzać w dobrą stronę. Nikt nie decyduje o miejscu, w którym się urodził, a jednak bywa tak, że determinuje ono nasze życie. Nie ważne, jak Xiaohong się stara, jak łatwo odnajduje się w nowych sytuacjach i jak jest silna — wciąż pozostaje dziewczyną z Północy, którą można wykorzystać i porzucić. A takich jak ona jest wiele. I w tej książce, i w życiu. Sheng Keyi tworzy obraz do bólu szczery. Odbija rzeczywistość, jaką sama miała szansę obserwować będąc jedną z kobiet, które ze wsi przeniosły się do miasta. Skupiła się na próbach legalnego zarobku, ludziach wykorzystujących naiwność, niskim stopniu edukacji (w tym tej seksualnej) czy walce o niezależność. Opisała to momentami wręcz ostro, co pozostawia czytelnika z nieprzyjemnym uczuciem w sercu. Bywa też oschła, a jednak stworzone przez nią bohaterki pełne są uczuć. Co za tym idzie — nie lubię się z jej stylem, a jestem pod wrażeniem historii, którą stworzyła. Ma ona wartość, której nie sposób nie docenić. Naturalistyczne opisy, cięty humor i momentami okrutne uwagi odnośnie wyglądu. Prostytucja* jako jedna z metod na przeżycie, gwałt i przymusowa sterylizacja. Powieść mocna i zostająca w czytelniku. Poruszająca tematy tabu i zwracająca uwagę na świat, który zwykle znajduje się poza zasięgiem naszego wzroku. Książka ważna i potrzebna. przekł. Kinga Kubicka * Pracownice seksualne walczą o to, by nie mówić o „prostytucji", ale w tym przypadku słowo zostało przeze mnie użyte celowo, bo obraz w książce był tak brudny i przygnębiający... Czułabym się nie fair względem aktywistek nazywając to „pracą seksualną".

Lektura "Dziewczyn z północy" była dla mnie okrutnie męcząca. Początkowo myślałam, że może to zwyczajnie niewłaściwa książka na pokonywanie zastoju czytelniczego, który mnie dopadł, zbyt trudna, ale prędko zrozumiałam, że jest inaczej. Ta książka jest po prostu nijaka. Gdybym miała ją do czegoś porównać, porównałabym do cukierka w pięknym papierku, na którego patrzysz i liczysz na cudowny smak, ale jedząc, czujesz tylko ślinę. Do tej pory widziałam tylko zachwyty nad tą książką i w ogóle ich nie rozumiem. Nie rozumiem, co jest niby takiego dobrego w tej pozycji i dlaczego jest uznawana za feministyczną, skoro jej bohaterki przez większość czasu same spłycają kobiece problemy, nawet tworzą je oraz wielokrotnie nie potrafią mówić o sobie nawzajem z odpowiednim szacunkiem. Momentami wyczuwałam też niezłą hipokryzję ze strony głównej bohaterki, Xiaohong. Jedyne, co naprawdę mnie tutaj zainteresowało, to kwestie płodności i ciąży Sijiang, czyli rzekomo najlepszej przyjaciółki głównej bohaterki, ale zostało o tym napisane stosunkowo niewiele. Niestety, odnoszę wrażenie, że "Dziewczyny z północy", po lekkim "podrasowaniu", mogłyby zostać uznane raczej za literaturę erotyczną niskich lotów. A może nawet już by mogły. Ocena: 2/10