Dziewczynka w czerwonym płaszczyku (okładka  miękka, wyd. 07.2011)

Polecam

Great

Muszę przyznać, że książkę dostałam w prezencie i nie mogłam się przez ponad rok do niej zabrać. Nie lubię książek opowiadających o II wojnie światowej. W końcu z braku innych interesujących książek zaczęłam jakoś ją czytać. Szczerze przyznam, że ta książka jest jedną z lepszych jakie czytałam!! Życie w czasie okupacji przedstawione oczami małej dziewczynki, która nie rozumie co się wokół niej dzieje, opisuje swoje odczucia. Książkę przeczytałam w dwa dni i strasznie żałowałam, że to już koniec. Wciąga od pierwszych stron. BARDZO POLECAM!!

Wojny nigdy nie powinny wybuchać, nigdy nie powinny mieć miejsca. W wojnach giną niewinni ludzie, ale giną też dzieci, którym nie było dane rozpocząć na dobre życia, a już im ktoś je odebrał. Oczywiście nie wszyscy giną, ale wydarzenia i obrazy z tego czasu zostają w pamięci do końca życia. „Dziewczynka w czerwonym płaszczyku” to nie tylko wstrząsająca, wzruszająca i poruszająca powieść. To przede wszystkim ważny przekaz i świadectwo tego, jak wyglądała wojna oczami dziecka i jaki miała wpływ na dalsze jego życie. Rominka to czteroletnia żydowska dziewczynka, która początek swojego życia pamięta jako wieczny strach, ucieczki i ukrywanie się. Na swojej drodze spotyka jednak dobrych ludzi, którzy mimo lęku o własne życie, pomagają jak tylko mogą. Dzięki temu mała Romka wyrasta na piękną, dojrzałą kobietę. Nie pozwala to jednak zapomnieć o wydarzeniach z przeszłości, które mają ogromny wpływ na to, jak wyglądało dalsze życie kobiety. Była to jedna z pierwszych pozycji literackich XX wieku, która opisywała wydarzenia Holocaustu. Została przetłumaczona na dwadzieścia dwa języki, dzięki czemu trafiła do ponad miliona czytelników na całym świecie. Osobiście nie do końca rozumiem fenomen tej książki. Przyznam szczerze, że już od dawna planowałam jej przeczytanie, jednak dopiero wznowienie wydania skutecznie mnie do tego zmobilizowało. Oczywiście nie mam zamiaru umniejszać tragedii, o której ona opowiada. Po prostu spodziewałam się troszkę czegoś innego. Zabrakło mi więcej wspomnień z okresu dziecięcego – zdaję sobie sprawę, że autorka była wtedy małym dzieckiem, a książkę napisała znacznie później, więc na pierwszym planie pojawiły się te wydarzenia, które najlepiej zapamiętała, ale mimo wszystko liczyłam na więcej. Jednak bardzo podobało mi się, w jaki sposób główna bohaterka przekazała nam swoją wewnętrzną walkę ze wspomnieniami. Tę, która miała wpływ na jej dalsze życie. Na ufanie nieodpowiednim ludziom, na szukanie miłości tam, gdzie jej nie było, na to, w jaki sposób ona sama się zachowywała. Na to, że bardzo długo trwało, nim w ogóle była gotowa na to, żeby w całości swoją historię opowiedzieć i wrócić wspomnieniami to tych najgorszych i najtraumatyczniejszych przeżyć ze swojego życia. Absolutnie nie mam zamiaru oceniać wartości tej pozycji. Przekazuję jedynie swoje osobiste wrażenia z jej lektury. Cieszę się, że sięgnęłam po książkę i się z nią zapoznałam. Wiele nowych faktów do mnie trafiło, mimo że odczuwam lekki niedosyt. Niemniej zachęcam do przeczytania i wyrobienia sobie własnej opinii na jej temat.

Lata 90-te – kinowy pokaz Listy Schindlera dla specjalnych gości. Na widowni ci, którzy przetrwali – wśród nich ona – Roma Ligocka. W pewnym momencie, podczas sceny likwidacji krakowskiego getta w czarno białym obrazie pojawia się mała dziewczynka w czerwonym palcie – skutecznie przyciąga wzrok wszystkich widzów. Kobieta rozpoznaje niej siebie. Dwie Romy – mała na ekranie i starsza na widowni patrzą na siebie. Gdyby mogły się usłyszeć, o czym by rozmawiały? Starsza pewnie chciałaby powiedzieć tej małej: „Nie bój się, poradzisz sobie.” To jest chwila, kiedy autorka postanowiła spisać swoje wspomnienia – uporać się na papierze z dręczącą ją przeszłością. I tak powstała książka: „Dziewczynka w czerwonym płaszczyku”.

Więcej na: http://pozycjeobowiazkowe.blogspot.com/2016/01/dziewczynka-w-czerwonym-paszczyku.html

Świetna biografia, która przypadnie do gustu wielu fanom gatunku. Wyjątkowa historia wyjątkowej kobiety, która tylko i wyłącznie dzięki wewnętrznej sile i charakterowi zdołała przetrwać najcięższą próbę historii. Holocaust to mroczny rozdział w historii świata, a ta książka dobitnie to pokazuje. Niezwykle urzekła mnie szczerość zawarta w tej książce, dzięki temu czytałam ją z przejęciem!

To jedna z moich ulubionych książek. Przeczytałam ją już chyba ze dwa razy i wciąż lubię do niej wracać. Jest o tyle niezwykła, bo opowiada o straszliwościach wojny widzianych oczami dziecka. Książka przekonuje tym bardziej, że autorka prowadzi swoją narrację w pierwszej osobie. Mocne, bo mamy tutaj zderzenie świata dziecka ze światem brutalnej wojny. Fascynująca lektura.

Książka, która warto przeczytać

Średnia