Dziewczynka, która widziała zbyt wiele (okładka  miękka, wyd. 02.2012)

Dzieciństwo stanowi jeden z najważniejszych okresów w życiu każdego człowieka.
Dzieciństwo odciska piętno na naszym sercu na całe życie, co udowadnia kolejna, wyjątkowa książka Małgorzaty Wardy...
Niestety nie każde dzieciństwo jest pełne radości, przygód i beztroskich chwil.
Są wokół nas dzieci, które w swoim kilkuletnim zaledwie życiu doświadczyli niewyobrażalnego zła i przemocy.
Dziewczynka, która widziała zbyt wiele" chwyta za serce...

Mam zupełną pustkę w głowie. Nie wiem, co napisać. Niby znam twórczość pani Małgorzaty Wardy. Przeczytałam wszystkie jej książki i należy do grona moich ulubionych pisarek. Wiem, że Autorka nie boi się trudnych tematów. Mimo wszystko nie byłam do końca przygotowana na to co znalazłam w książce „Dziewczynka, która widziała zbyt wiele”. To wstrząsająca i do głębi poruszająca powieść, która po prostu powala na kolana. Przemoc domowa, molestowanie, traumatyczne dzieciństwo, to problemy, które w ogóle nie powinny istnieć. Jednak są i to częściej niż nam się wydaje. Moim zdaniem takie książki spełniają podwójną rolę. Po pierwsze – terapeutyczną, jeśli czyta je osoba dotknięta taką traumą, a po drugie – informacyjną i uwrażliwiającą na takie przypadki.

Aaron i Ania są rodzeństwem. Łączy ich silna więź. Ma ona swoje podstawy w traumatycznych przeżyciach, których los nie oszczędzał im przez całe życie. Aaron, starszy o cztery lata, wziął na siebie rolę opiekuna i obrońcy młodszej siostry. Chło

Książka zrobiła na mnie piorunujące wrażenie.Już sama fabuła wzbudza rozliczne, silne emocje, które na długo pozostają w pamięci i sercu.Krzywda dzieci boli najbardziej i nie sposób przejść obok niej obojętnie. Poza tym autorce udało się idealnie pokazać i rozebrać na czynniki pierwsze takie patologie jak przemoc domową, agresję, znęcanie psychiczne i fizyczne czy molestowanie seksualne.Bohaterowie to ogromny plus powieści.Są bardzo dobrze,szczegółowo nakreśleni oraz przedstawieni realistycznie i z dużą wrażliwością.To co czują, myślą, jak odbierają siebie i świat, jak próbują wytłumaczyć sobie swoją sytuację to wszystko będzie ukazane niezwykle drobiazgowo i bardzo przejmująco.Nie sposób się nie wzruszyć czy nie zbulwersować tym,czego jako czytelnicy i obserwatorzy będziemy świadkami. To wzruszająca i prawdziwa do bólu historia, która podejmuje ważną problematykę, zwraca uwagę, abyśmy byli bardziej czujni na krzywdę ludzką i reagowali,gdy podejrzewamy,że dziecku dzieje się coś złego.

Pomimo niebywale trudnej tematyki, książkę czyta się jednym tchem. Ja po prostu wczoraj usiadłam i ją pochłonęłam, robiąc sobie przerwy tylko naprawdę konieczne. Mało tego, po skończeniu "Dziewczynki..." ciągle o tej historii myślałam, analizowałam, układałam sobie wszystko w jedną całość, by spróbować zrozumieć postępowanie jej bohaterów. Uwielbiam takie lektury, dzięki którym mogę coś poczuć, nad czymś się zastanowić, coś przemyśleć. Przy okazji mogłam też spojrzeć z boku na swoje relacje rodzinne, a to na pewno jest czasami nam wszystkim potrzebne.
Poznajemy Anię, moją imienniczkę, z tym, że dużo młodszą ode mnie i niestety zbyt wiele pamiętającą, choć wolałabym, by nie musiała widzieć i słyszeć tego, czego była świadkiem. Już po tytule wiedziałam, że jest to smutna opowieść, ale tym bardziej wiedziałam, że warto po nią sięgnąć. Ania mogła mieć normalną, tradycyjną rodzinę, jednak stopniowo poznajemy tajemnice i sekrety, których najgorszym wrogom nie życzylibyśmy tak naprawdę.

Czy zastanawiałeś się kiedyś, Czytelniku, jak wiele zła byłbyś w stanie znieść? Ilu strasznych wydarzeń musiałbyś być świadkiem, by wreszcie na nie zareagować i spróbować mu się sprzeciwić?
A czy myślałeś jak wiele krzywd jest w stanie wytrzymać psychika małego dziecka? Jak na jego przyszłym życiu odciśnie się bycie świadkiem najgorszej przemocy, której doświadczała najbliższa mu osoba?


Dziewczynka, która widziała zbyt wiele opowiada historię dwójki rodzeństwa – Ani i Aarona.
Oboje są do siebie niezwykle przywiązani, bowiem od najwcześniejszych lat życia wiąże ich relacja szczególna – chłopak, jako straszy brat stał się obrońcą swojej siostry, która bardzo szybko się od niego uzależniła. Relacja zapoczątkowana we wczesnym dzieciństwie odcisnęła trwałe piętno na jej życiu.
Gdy matka rodzeństwa, Cecylia, wpada w depresję, dziećmi zaczyna się opiekować ciocia Gabi. Niestety, decyzja o umieszczen

Naprawdę, polecam książkę! Przeczytałam ją w dwa dni. Nie można się oderwać.