Dziewczyna z Paryża (okładka  miękka, wyd. 01.2022)

Dwie kobiety w czasie wojny we Francji. Dwie historie okraszone bólem, niesprawiedliwością wojennej codzienności. Miłość odchodzi na dalszy plan, a zastępuje ją walka o przetrwanie, o chleb. Pod delikatnością kobiecej urody, skrywają silny charakter i mądry umysłu. Swój spryt wykorzystują do walki z okupantem. Bez broni, a z uśmiechem i udawaną służalczością. Zaskarbiają sobie zaufanie, które umiejętnie wykorzystują do uzyskanie niezbędnych informacji, tak ważnych w czasie wojny. Paryski styl życia stał się mglistym wspomnieniem. Represje spadły na mieszkańców Miasta Świateł. Wyrafinowana moda, bezcenne dzieła sztuki i zabytki stanęły naprzeciw zachłanności okupanta. Poznajemy losy bohaterów przed oraz w trakcie wojny, co daje nam pełen obraz ich życia. Obserwujemy zmianę, która dokonał się w ich życiu oraz w sercach. Autorka przekazał sporo faktów o napaści nazistów na Francję, ale i poczynaniach wojennych w Europie. Cudowny literacki język dostarcza moc wzruszeń i na każdym kroku wyzwala wiele emocji. Piękna historia, pomyślałam, zamykając ostatnią stronę książki. Może to dziwne, bo czas akcji to wojna. Ale tu urzeka Paryż, osobowość kobiet francuskich, a przede wszystkim piękno ludzi o walecznych sercach, dumni i odważni gotowi umrzeć za kraj. To nie żołnierze wygrywają walkę, a zwykli ludzie, którzy wszystkimi sposobami ośmieszają Niemców, przechwytują strategiczne informacje. W podziemiach i pod osłoną nocy z determinacją pokazują, że Francuzi się nie poddali. Wyjątkowa historia dwóch kobiet z szykowną modą i magnetycznym Paryżem w tle. Zwykli ludzie, a robili tak wiele, każdy dołożył swoją cegiełkę, by odzyskać wolność, tylko dzięki temu można pokonać wroga. Autorka połączyła te dwie kobiety suknią z domu mody Chanel, pokazując, że najważniejsza jest jednostka, a każdy nawet najmniejszy wkład pojedynczego człowieka, świadczy o wielkości Narodu.

"Dziewczyna z Paryża" to nietypowa książka, której fabuła osadzona jest we Francji czasów II wojny światowej. A jest to o tyle szczególna historia, że moda, stroje, czy wystawy stanowią kluczowy punkt odniesienia dla wydarzeń. Fabułę obserwujemy z perspektywy dwóch kobiet. Sandrine, wyczekująca męża walczącego na wojnie i tocząca własną walkę o bezpieczeństwo swoje i syna w obliczu niepokojącego zainteresowania SS-mana jej osobą. Lila, krawcowa, niegdyś tworząca dla Channel, którą poznajemy z raną postrzałową w wyniku jej szpiegowskich działań. Historia toczy się naprzemiennie, a dodatkowo mamy rzuty z wydarzeń wcześniejszych i aktualnych, więc stopniowo poznajemy życie, trudy i nadzieję obu bohaterek w wojennych czasach oraz ich działania na rzecz odzyskania wolności. Autorka stworzyła ciekawe kreacje swoich bohaterów, które są przekonujące i przyciągają czytelnika. Wydarzenia momentami może są zbyt "delikatnie" opisane jak na wojenną perspektywę, ale może to wynikać z ich oczywistej fikcyjności i ogólnie założonego pozytywnego przekazu powieści, jaki założyła sobie autorka. Mimo trudnego tła, całość ma w sobie sporo pozytywnych wzruszeń. Elementy romansu są pelne ciepła i wyczucia, nie ma w nich nachalności. Perspektywa modowa mnie zaintrygowała, bo nie spotkałam się do tej pory z takim wykorzystaniem tej tematyki. Dostajemy zarówno interesujące opisy strojów i ówczesnych trendów, a także sprytne wykorzystanie ich w partyzanckiej walce, czy do zdobywania informacji, nie spodziewałam się, że to będzie tak wciągające nawet dla osoby niezwiązanej ze światem mody. Podsumowując - była to bardzo zajmująca książka, nie obarczająca ciężarem, jakim zwykle charakteryzują się historię osadzone w tych czasach, mogę śmiało polecić jako "coś innego" do przeczytania

"Dziewczyna z Paryża" autorstwa Kristy Cambron to przepiękna historia o miłości w czasach okupacji oraz o sile kobiet. Książka niezwykle wartościowa, pokazującą jaką drogę przeszli ludzie podczas wojny.. Sandrine, kobieta niezwykle silna. Myśląc, że jej mąż zaginął na froncie postanawia zawalczyć o siebie oraz rodzinę. Aby przetrwać przyjmuje propozycję pracy u nazistów- zaczyna katalogować dzieła sztuki, które zostały skradzione żydowskim rodzinom. Chcąc żyć w zgodzie ze sobą postanawia przekazywać informacje o dziełach francuskiemu ruchowi oporu... Lila... Jako młoda Paryżanka traci miłość swojego życia... Jest przekonana, że umarł. Po kilku latach w trudnych okolicznościach spotyka Rene - dawną miłość. Ten ratuje jej życie, pomaga jej, dawne uczucie na nowo kiełkuje... A może nigdy nie zgasło? Lila żyje z pewną tajemnicą, jest przekonana, że to przez nią zginęła rodzina Rene. Co okaże się prawdą? I czy Lila i Rene wrócą do siebie? Nie chciałabym streszczać całej książki, bo zbyt wiele bym zdradziła. Muszę przyznać, że historia niezwykle trudna, ale bardzo wciągająca. Czasy wojny, walki, zamieszki, strzelaniny, śmierć na każdym rogu ulicy... Niezwykle ciężki czas, który zawsze wywołuje u mnie dreszcze. Jestem pełna podziwu, że autorka tak świetnie potrafiła przedstawić tę historię, mimo trudnego okresu, w którym cała akcja się rozgrywa. Musicie wiedzieć, że oprócz wielkiej miłości znajdziecie w tej lekturze również wiele tajemnic, które będą rozgrywane na kartach książki. Jestem przeszczesliwa, że miałam okazję przeczytać oraz zrecenzować tę pozycję. Uważam, że tak wartościowe książki powinny być bardziej rozpowszechniane. Serdecznie zachęcam do przeczytania.

Styczniową premierę wydaną nakładem @wydawnictwoznakpl pt. „Dziewczyna z Paryża” przeczytałam już jakiś czas temu. Niestety zawirowania wojenne za naszą wschodnią granicą i walka Sąsiadów o suwerenność własnego państwa pochłonęła mnie całkowicie, tak, że o drugiej wojnie światowej trudno było mi nie tylko pisać, ale i myśleć ☹. Czując się jednak w obowiązku w stosunku do @wydawnictwoznakpl, z którym współpracę bardzo sobie cenię oraz względem Autorki odłożyłam smuteczki i niepokój na bok. Wszystko po to, by podzielić się z Wami moją opinią o kolejnej wojennej historii pióra Kristy Cambron. Jej poprzednia książka „Wróbel w getcie” (recenzja na klik) bardzo mi się podobała. Była smutna, to fakt, ale jednocześnie niosła nadzieję. Tak jak „Dziewczyna z Paryża”. „Wojna wiele człowieka uczy. Nim tu przyjechałem, stacjonowałem w Warszawie. Piękne miasto, ale zapaskudzone Żydami. Któregoś dnia wezwano mnie do centrum. Grupka młodych Żydów zaatakowała lokal dla oficerów Trzeciej Rzeszy. (…) Nie docenili szansy, jaką im daliśmy. Nie rozumieli, że getto to konieczność. Musieliśmy przecież zapewnić im bezpieczeństwo i opiekę. Daliśmy im mieszkania, karmiliśmy ich, zaoferowaliśmy im pracę….” „Dziewczyna z Paryża” Kristy Cambron. I ten świat, tak różny, opisywany oczami Trzeciej Rzeszy oraz oczami okupowanych jest fabułą „Dziewczyny z Paryża”. Perspektywę okupantów obserwujemy z perspektywy kapitana von Hillera, czy Scheela. Zanurzamy się w nią wtapiając się w losy kolaborantów, podwójnych agentów, czy cichych współpracowników. To świat, w którym hitlerowcy są przekonani o swojej racji, o misji wybawienia świata od plagi żydowskiej, o roli załatwienia sprawy raz na zawsze. Brzmi znajomo? Niestety…. Drugi świat to świat kobiet. Jakże różnych kobiet. Świat Sandrine Paquet, która chroniąc synka Henri’ego współpracuje z nazistami. Współpracuje na swoich warunkach opłakując męża – Christiana, który zaginął na froncie. To świat Lili de Laurent, krawcowej pracującej w domu mody Chanel, która ciągle nie może przeboleć straty ukochanego René Touliarda. Lili, która wikła się w niebezpieczny wywiad świadcząc usługi na rzecz żon i kochanek niemieckich żołnierzy. To świat także Amèlie, która by godnie żyć podejmuje decyzje, których możliwe, że będzie się po latach wstydzić. I to świat także Violette, zdeterminowanej, odważnej, nie lękającej się przed niczym. Wiedzącej, kto wróg, a kto przyjaciel. One wszystkie mogłyby się inaczej nazywać. To mogłyby być Marie, Zofie, Krystyny, Eleny, Masze, czy Olesye. To mogłyby być każde z nas – kobiety, uwikłane w losy wojny. Wojny, które nie my toczymy i nie my wzniecamy. Wiele już przeczytałam książek z wojną w tle. Najbardziej wstrząsała mną literatura wojenna rodzima oraz pisarzy rosyjskich. Bez znaczenia było, o jakiej wojnie była fabuła. Ten przejmujący świat przedstawiony w prozie pozostawał ze mną na długo. Tym razem tak nie jest. Fabuła faktycznie jest ciekawa, tym bardziej, że do jej napisania inspiracją była historyczka sztuki, „(…) członkini ruchu oporu i kapitan Pierwszej Armii Francuskiej Rose Villand – która przez całą okupację, nie bacząc na ryzyko, prowadziła szczegółowy rejestr skradzionych przez nazistów dzieł sztuki.” ­– cyt. za; Od autorki w: „Dziewczyna z Paryża” Kristy Cambron. I tym właśnie zajmuje się Sandrine, mimo ostracyzmu na który się naraża, mimo niechęci sprzedawców pieczywa, mimo niemożności kupienia chleba, mimo traktowania ją jako kochankę nazisty. Ten świat sztuki wplata się w rzeczywistość wojenną trochę ją ubarwiając, sprawiając, że jest subtelniejsza, delikatniejsza, bardziej ludzka. Tak jak sztuka szycia przepięknych sukien, do czego była zatrudniona w domu mody Chanel – Lili. Motyw uwikłania w ruch oporu krawcowej sprawdził się w fabule bardzo dobrze. Co do samej bohaterki mam mieszane uczucia. Gdzieniegdzie autorka nazywała ją Lili, gdzieniegdzie Lila. Totalny problem miałam z Luciolą. Losy Lili śledzimy w dwóch perspektywach czasowych. Od początku wojny, aż do jej końca. Rok 1939 przeplata się z rokiem 1944. Autorka podzieliła fabułę na krótkie rozdziały, które opatrzyła datą oraz miejscem akcji. Pozwoliło to mi nie pogubić się w opisanych wydarzeniach, choć z drugiej strony w wielu miejscach retrospekcje, czy śledzenie losów na zasadzie „wtedy” i „teraz” uważałam za zbędne. Język i styl dla mnie za infantylny. Nie zrozumcie mnie źle. W obliczu panującej wojny i tragedii jaka ona za sobą niesie na wielu płaszczyznach, te ochy i achy, rzucane raz po raz, ten wyszukany, wysublimowany język, te zdrobnienia, pieszczotliwe sformułowania, naiwność dziecięcą i u Lili, i u Sandrine odebrałam jako niepoważny, niedojrzały. Ani Lili, ani Sandrine nie przekonały mnie od swego bohaterstwa. Nie okazały się dla mnie wiarygodne. Traktowałam je raczej jako kobiety, które przypadkowo uwikłały się w działania wojenne, co czego kompletnie się nie nadawały, do czego kompletnie nie pasowały. Dobrze skonstruowaną postacią okazał się dla mnie – o dziwo !- kapitan von Hi

Są takie książki, które mnie przyciągają, które są jednocześnie piękne i dramatyczne. Jak tylko zobaczyłam zapowiedź "Dziewczyny z Paryża" Kristy Cambron wiedziałam, że muszę ją przeczytać. Moje przeczucie mnie nie zawiodło, a książka okazała się być powieścią doskonałą. Zaraz opowiem Wam dlaczego. "Dziewczyna z Paryża" Kristy Cambron to tak naprawdę historia dwóch kobiet żyjących w okupowanym przez nazistów Paryżu. Lila jest młodą krawcową, która przed wojną pracowała w domu mody Chanel. Gdy wybucha wojna nie zamierza siedzieć bezczynnie dlatego też wstępuje do francuskiego ruchu oporu. Wykorzystuje swoje krawieckie zdolności i szyje kreacje dla żon i kochanek niemieckich żołnierzy, tym samym zbiera ważne informacje, mogące zaważyć na losach Francji. Sandrine to typowa żona i matka, która musi walczyć o przetrwanie w ponurej okupacyjnej rzeczywistości. Jej mąż wyrusza na wojnę, a ona zostaje sama z teściową i synkiem. Po pewnym czasie zostaje zatrudniona do pomocy przy katalogowaniu dzieł sztuki, które Niemcy ukradli żydowskim rodzinom. Z bólem serca patrzy na wartościowe przedmioty, które pakowane są do skrzyń i wywożone do Niemiec bądź prosto do posiadłości Hitlera. Losy Lili i Sandrine połączą się za sprawą oryginalnej sukni Chanel, w której zaszyta się zagadkowa wiadomość. "Dziewczyna z Paryża" poprzez swoją tematykę przypomina mi bardzo "Słowika" Kristin Hannah. Tu również mamy niezłomne kobiety, Francję pod okupacją i działalność La Résistance. Wspominam o tym bo uwielbiam "Słowika" i uważam, że "Dziewczyna z Paryża" dorównuje tej książce praktycznie we wszystkim. Od teraz te dwie lektury są w równym stopniu moimi ulubionymi ❤️. Wracając do "Dziewczyny z Paryża" ... Podobały mi się tutaj bohaterki, które są naprawdę mocnym elementem całej książki. Autorka stworzyła wspaniałe kobiece postacie i dała nam możliwość śledzenia ich działalności a także ich życiowych/miłosnych perypetii. Kristy Cambron chciała stworzyć zbiorowy portret paryżanek z czasów niemieckiej okupacji od 1940 do 1944 roku i myślę, że świetnie jej się to udało. Historie Lili, Sandrine czy innych pobocznych postaci bardzo dobrze wpisują się w rzeczywistość tamtych czasów i stanowią przykład niezwykłej siły i wytrwałości, jaką mogą posiadać kobiety. Wątki są ciekawe, momentami nawet zaskakujące. Piękny język wyraża wiele emocji. Do tego moda i sztuka - nie są tylko dodatkami, a nadają powieści bardzo kobiecy charakter i styl. "Dziewczyna z Paryża" to powieść, która od początku do końca oczarowała mnie i poruszyła. Nie jest to lekka lektura bo podejmuje temat II wojny światowej, jednak wciąga nas w historie bohaterek i wydarzeń, tak dobrze scharakteryzowanych! To książka o kobietach, miłości i odwadze, ale także wolności, o którą każdy walczy. I może i jest to trochę epickie, ale mimo wszystko niezwykle ludzkie. Warto przeczytać!

Kristy Cambron, znana już w Polsce z cieszącego się popularnością „Motyla i skrzypiec” powraca z kolejną powieścią osadzoną w realiach II wojny światowej we Francji. Pokazuje ten dramatyczny okres w historii z perspektywy kobiet działających w ruchu oporu w Paryżu. Sandrine i Lila to dwie paryżanki, które się nie znają, ale łączy je miłość do piękna. Pierwsza jest historykiem sztuki i zajmuje się katalogowaniem dzieł, które hitlerowcy kradną z bogatych żydowskich domów i wywożą do Rzeszy, przekazując informacje o nich francuskiemu ruchowi oporu. Druga przed wojną pracowała jako krawcowa dla domu mody Chanel, a podczas okupacji szyje suknie kochankom niemieckich oficerów, przy okazji wydobywając z ich apartamentów tajne informacje, od których zależą losy Francji. Nie znają się, ale łączą ich powiązania z ludźmi, z którymi pracują. Każda z nich przeżywa też swoją historię miłosną i toczy prywatną walkę o przetrwanie uczucia i życie ukochanego mężczyzny. Ciekawym pomysłem było zrezygnowanie z chronologicznego przedstawienia wydarzeń na rzecz naprzemiennego opisywania tego, co wydarzyło się na początku wojny i tego, co pod koniec, by w rezultacie połączyć ze sobą te dwie linie czasowe i zbudować pełny obraz. Na początku trochę mi to przeszkadzało, bo gubiłam się w równoległych historiach. Po pewnym czasie jednak zaczęłam rozumieć zamysł autorki i powoli łapać kolejne wątki. Podobały mi się portrety głównych bohaterek, jakże różnych od kobiet w okupowanej Polsce. Aż trudno uwierzyć, że w koszmarze wojny mogły one myśleć o podartych pończochach, krojach sukienek i fasonach kapeluszy, a zamknięte w galerii podczas walk o wyzwolenie Paryża narzekały, że muszą żywić się tylko kawiorem, biszkoptami i jabłkami. Jednocześnie są to kobiety nadspodziewanie silne, które w obronie wartości dla nich najwyższych gotowe są do bohaterskich czynów. Paryż, który jest równoznacznym bohaterem powieści został w niej opisany bardzo ciekawie. Autorka przedstawia warunki życia mieszkańców podczas okupacji, co nasunęło mi pewną refleksję na temat różnic między sytuacją paryżan i warszawiaków podczas wojny. Paryż zmaga się z drobnymi niedogodnościami, gdzieś ze wschodniej Europy docierają do niego wieści o obozach i gettach, które niektórzy Francuzi traktują z niedowierzaniem. Mimo wojny Paryż się bawi, Coco Chanel rezyduje w hotelu Ritz, gdzie leje się szampan, a z jedwabiu pozyskanego ze spadochronów szyje się wieczorowe suknie. Jednakże jest to przyjemna lektura, którą mogę polecić wielbicielom historii rozgrywających się na tle II wojny światowej. Jest tu wszystko, co lubią czytelnicy: namiętności, patriotyzm, bohaterstwo, miłość do dziecka i rodziny, a wszystko napisane z dużą lekkością i swobodą. Kristy Cambron opowiadać potrafi na pewno.

Czy miłość i piękno przetrwają czas okupacji? Kristy Cabron powraca z kolejną powieścią. Dla mnie było to pierwsze spotkanie z twórczością Autorki i przyznaję szczerze, że jestem oczarowana. Paryż, rok 1939. Dla Lili de Laurent życie zmienia się z dniem, w którym do Paryża wkraczają wojska niemieckie. W jednej chwili kobieta traci pracę w jednym z najsłynniejszych domów mody, Chanel. Teraz jej codzienność to walka o przetrwanie oraz chęć odnalezienia ukochanego, René Touliarda. W tym celu Lili zatrudnia się jako krawcowa dla żon i kochanek niemieckich żołnierzy. Jej celem jest zebranie jak najwięcej informacji, które zaważyć mogą na dalszych losach Francji. Sandrine Paquet każdego dnia budzi się z nadzieją na wieści od męża, który zaginął na froncie. Z polecenia nazistów, kobieta kataloguje dzieła sztuki kradzione żydowskim rodzinom, potajemnie przekazując informacje o nich francuskiemu ruchowi oporu. Sandrine ma nadzieję, że chociaż część z tych dzieł po wojnie wróci do właścicieli. Pewnego dnia wśród dzieł znajduje piękną suknię Chanel, która skrywa tajemniczą wiadomość.. "Dziewczyna z Paryża" to przepiękna powieść o miłości, odwadze i woli walki, której fabuła osadzona jest w czasach drugiej wojny światowej. Autorka stworzyła ciekawe portrety kobiet, które swoją odwagą i determinacją przykuwają uwagę czytelnika. To wyjątkowa historia, której, mimo czasu okupacji, uroku dodaje pięknie opisany Paryż. Kolejnym atutem tej powieści jest wątek dotyczący mody i znanej projektantki Coco Chanel. Przyznaję, że byłam zaskoczona, do tej pory nie czytałam jeszcze książek, w których jednej z głównych wątków dotyczy mody. Oprócz dokładnych opisów trendów panujących w tamtych czasach, autorka raczy nas również sposobem wykorzystania ich w walce przeciwko wrogowi. To właśnie moda w tej powieści najbardziej mnie urzekła. Autorka nie pozostawiła nas również bez wątku miłosnego, dostajemy pięknie opisaną miłość kobiety do mężczyzny a także matki do dziecka. Mam tu na myśli Sandrine, która mimo strachu i obaw o życie, pod okiem okupantów szmuglowała informacje dla ruchu oporu, a wszystko to dla dobra syna. Wspaniały warsztat pisarski, piękny styl i język sprawiają, że przez tę powieść się dosłownie płynie. Żałuję, że nie czytałam poprzednich książek Kristin Cambron, ale z pewnością to nadrobię. Podsumowując, "Dziewczyna z Paryża" to niezwykle wciągająca i emocjonująca powieść o kobietach, które nie obawiając się wroga, pozostały wierne swoim ideałom. To również powieść o nadziei, miłości i wierze w lepsze jutro. Myśle, że lektura tej książki nie jednego czytelnika skłoni do refleksji i zastanowienia się nad tym, czy jestem dobrym człowiekiem? Serdecznie polecam

mamakawaiksiazki.blogspot.com “Dziewczyna z Paryża” to powieść, której głównymi bohaterkami są kobiety w okupowanej przez Niemców Francji. Do tej pory polegały głównie na mężczyznach. Co zrobią w sytuacji, gdy wielu z nich zginie lub ruszy na wojnę? Gdy ich los zostanie rozłączony z ich ukochanymi? Sytuację Paryża w latach 1939-1944 widzimy oczami dwóch kobiet Lili i Sandrin. Lili jest krawcową z ogromnym talentem. Podczas wojny traci pracę w domu mody Chanel, a jej ukochany Rene wyjeżdża. By przeżyć musi szyć suknie dla kochanek i żon niemieckich żołnierzy. Sandrin z kolei zostaje rozdzielona ze swoim mężem Christianem. By utrzymać synka i rodzinę pracuje w domu sztuki. Kataloguje dzieła sztuki, które są kradzione żydowskim rodzinom. Obie kobiety potajemnie działają w ruchu oporu. Jak losy tych kobiet się połączą? Czy odnajdą miłość i spokój? Uwielbiam powieści, których akcja rozgrywa się podczas II wojny światowej. Dodatkowo tutaj główną rolę odgrywają kobiety- silne, walczące o swój los, z jednej strony kruche, a z drugiej niezłomne. Ogromnie doceniam takie postaci- nadają one charakteru i niepowtarzalności całej historii. Do tego Paryż z całym swoim pięknem, domami mody i przepychem. Zderzenia tego świata z wojną dla niektórych okazuje się druzgoczące- to moment, w którym szczególnie kobiety zostały postawione przez wyborem. Do tej pory zależne od mężczyzn muszą zadecydować czy wybiorą wygodne życie i będą kolaborowały z Niemcami czy w końcu odważą się być samodzielne. Mimo pięknej i oryginalnej historii książka nie do końca mnie zainteresowała i połowę niestety trochę zmęczyłam- chyba głównie przez francuskojęzyczne wstawki, których może nie było bardzo dużo, ale nie były tłumaczone i nie rozumiałam znaczenia niektórych słów czy zdań. Dodatkowo narracja prowadzona jest z punktu widzenia dwóch kobiet i w rożnych przedziałach czasowych co trochę komplikowało mi jej odbiór i połapanie się czasami o kim czytam i w jakim czasie. Na szczęście końcówka była dosyć dynamiczna i oswojona już z postaciami mogłam w pełni cieszyć się zakończeniem i burzliwymi zdarzeniami z Paryża 1944 roku. Całość oceniam pozytywnie, choć nie jest to najlepsza książka z wojną w tle jaką czytałam. Doceniam natomiast pozycje, z których mogę dowiedzieć się czegoś ciekawego i poszerzyć swoją wiedzę- tutaj autorka przybliżyła nam zdarzenia z powstania paryskiego i życia kobiet w Paryżu po wkroczeniu tam Niemców. “Dziewczyna z Paryża” to ciekawa historia kobiet i ich przemiany. Historia miłości i sukni Chanel, która kryje pewną zagadkową wiadomość... Współpraca z wydawnictwem Znak.

Oto kilka zdań po lekturze "Dziewczyny z Paryża" Kristy Cambron. To moje pierwsze spotkanie z autorką, więc podobnie jak nie miałam możliwości porównania powieści do innych jej utworów, tak i nie nastawiałam się nazbyt entuzjastycznie, by w razie czego nie przeżywać ewentualnych rozczarowań. Powieść ma nienachalny, feministyczny wydźwięk. Ukazuje kobiety Paryża oraz ich sposób radzenia sobie z zaistniałą rzeczywistością w obliczu okupacji niemieckiej podczas II wojny światowej. Dwie główne bohaterki - Sandrine i Lila to przedstawicielki dobrze sytuowanej paryskiej społeczności, które (każda na swój sposób) dołączają do ruchu oporu i działają na niekorzyść okupanta. Silne, zdeterminowane, odważne kobiety dzień po dniu pod czujnym okiem niemieckich żołnierzy wykonują swoją pracę, pod przykrywką której gromadzą i przekazują podziemiu ważne dla przebiegu wojny informacje. Powieść ukazuje również przykłady płci pięknej kolaborującej z wrogiem - przewija się ciekawy wątek Chanel, która przez cały okres niemieckiej okupacji mieszkała bezpiecznie w hotelu Ritz, nie zaprzestając swojej twórczości modowej. Właśnie wątek mody został w książce potraktowany dwojako - z jednej strony potępiane jest szycie pięknych sukien dla żon i kochanek niemieckich żołnierzy, żyjących w błogiej nieświadomości tego, w jak trudnych warunkach życiowych znajdują się mieszkańcy okupowanego Paryża (bieda, głód, permanentny stan zagrożenia), z drugiej autorka zwraca uwagę na zmiany w ubiorze paryżan i samych członków ruchu oporu jako swoistej manifestacji swobody, patriotyzmu, a nawet oddającej ducha paryżanek - elegancji. Obie główne bohaterki mają swoje własne historie miłosne. Autorka snuje opowieść o prawdziwym, przepełnionym oddaniem uczuciu, o poświęceniu, wierności, tęsknocie i nadziei, a czyni to w przekonujący, pełen emocji sposób. Ale to nie ów wątek wzbudził moje największe zainteresowanie. O wiele bardziej podobało mi się przedstawienie ekstremalnie niebezpiecznych działań polegających na katalogowaniu tuż pod nosem Niemców kradzionych przez nich (z muzeów i prywatnych żydowskich posiadłości) dzieł sztuki i przekazywaniu informacji ruchowi oporu, by po wojnie utracone dzieła mogły powrócić do swoich właścicieli. Oceniając książkę określiłabym ją jako godną uwagi, choć w moim przypadku nie czułam, by jakoś szczególnie mnie porwała. Czytanie utrudniały mi nieco nagminne skoki w czasie, przez które gubiłam się w treści, być może jednak dla Was będą one atutem - sprawdźcie zatem sami. Pozdrawiam😘

Historie z wojna w tle chyba nigdy nie przestaną mnie zaskakiwać i rozczulać do granic możliwości ❤️Nie potrafię odmówić sobie tej uczty czytelniczej! Jak to jest u was?Sięgacie po tego typu książki czy omijajcie szerokim łukiem? Paryż (miasto zakochanych) rok 1939. Zupełnie inne, dwie młode, pełne miłości, marzeń i planów kobiety Sandrin Paquet i Lilia Laurent to zwykłe mieszkanki Paryża, które podczas wybuchu ||wojny światowej, połączyła wielka "misja". Sandrin Paquet jest samotna matką, która wychowuje syna i czeka z niecierpliwością na powrót ukochanego, który ma wrócić z frontu. Tymczasem zostaje zmuszona przez nazistów do katalogowania dzieł sztuki, które zostają rozkładane, żydowskim rodzinom.I tak zebrane informacje potajemnie przekazuje francuskiemu ruchowi oporu. Pewnego dnia, kobieta zostaje powołana do zbadania tajemniczej skrzyni w której znajduje drogocenną suknie od samej Chanel z wszytą wiadomością do rozszyfrowania. Co takiego skrywa tajemnicza wiadomość? Lilia de Laurent to zdolna i dobrze prosperująca krawcowa z domu mody Chanel, z dnia na dzień kiedy tylko naziści wkraczają do "bram" Paryża traci pracę, a w raz z nią dotychczasowe życie. Wojenna rzeczywistość, walka o przetrwanie decydują za nią, sama Lilia podejmuje się szycia kreacji dla niemieckich kochanek, żon co staje się idealnym momentem do walki z okupantem. ~"DZIEWCZYNA Z PARYŻA" autorstwa Kristy Cambron to prawdziwa uczta literacka, oparta na prawdziwych wydarzeniach, które rozgrywająca się w czasie || wojny światowej. Jest to niezwykle poruszająca opowieść opowiedziana dwutorowo, dzięki czemu mamy możliwość zagłębienia się w szczegóły, poznania niezwykłej siły kobiet walczących jak i Pań, które kolaborowały z nazistami zatracając przy tym godność wraz ze swoją kobiecością ...w imię luksusów, wygody oraz przetrwania. W książce autorka porusza również bardzo ważne tematy między innymi: trudną, wyboistą, miłość w czasach okrutnej wojny, nadzieję, dbanie o ojczyznę, rodzinę jak i bliskich, wybaczanie oraz człowieczeństwo. Pomimo tego, że nie sposób oderwać się od tej wyjątkowej lektury, całość zmusza nas do niesamowitej refleksji ...bycie dobrym człowiekiem zawsze popłaca zwłaszcza, gdy żyje się zgodnie ze swoim ideałom nawet w czasie przerażającej zagłady. Gwarantuje wam, że cała historia niejednokrotnie poruszy wasze serce i zostanie z wami na długo.Polecam. J.K.