Dzieci ziemi i nieba (okładka  twarda, wyd. 07.2021)

W ALTERNATYWNYM WIEKU PIĘTNASTYM Z prozą Guya Gavriela Kaya zetknąłem się po raz pierwszy lata temu, kiedy za grosze kupiłem na wyprzedaży zbiorcze wydanie „Fionavarskiego Gobelinu”. Moja lepsza połowa uwielbiała (i uwielbia) fantasy i zrobiłem to z myślą o niej, ale i sam chętnie sięgnąłem po ten tytuł. Nie kupił mnie szczególnie. Nie był zły, ale jego lekkość kojarzyła się z prozą young adult, a w treści nie brakowało naiwnych elementów. Wciąż jednak była to lepsza lektura, niż większość współczesnej fantastyki. A „Dzieci ziemi i nieba”, chociaż tematycznie to nie do końca moja bajka, to kawał naprawdę dobrej literatury fantastycznej. Młoda kobieta z pirackiego miasteczka. Młody malarz z miasta-państwa słynącego z kanałów. Kobieta-szpieg na misji. I szkolący się na żołnierza chłopiec. Czworo różnych ludzi, cztery różne historie na tle zbliżającej się wojny i nadchodzących walk. I jedna nitka losu, która łączy ich wszystkich, prowadząc… Właśnie, dokąd? Nie każdy o tym wie, ale najsłynniejszym dziełem, nad jakim pracował Guy Gavriel Kay, jest… „Silmarillion”. Tak, to dzieło, nad którym Tolkien spędził całe życie, by ukazało się dopiero po jego śmierci, a i to jedynie dzięki staraniom syna pisarza. Ten sam syn potrzebował jednak pomocy przy poskładaniu wszystkiego do kupy i poprosił o to Kaya właśnie. Ale Kay stworzył też wiele własnych, kultowych dzieł, a jego najnowsza powieść na polskim rynku (autor niedawno opublikował także jej prequel), to kawał dobrej lektury łączącej historyczne pasje autora z fantastyką. Rzecz (swoją drogą dziejąca się w świecie znanym z powieści „Lwy Al-Rassanu”, „Sarantyńska mozaika”, „Pożeglować do Sarancjum” i „Ostatnie promienie słońca”, ale będąca dziełem samodzielnym) zabiera nas do świata opartego na piętnastowiecznych Włochach, Bałkanach i Stambule. Kay, bawiąc się historycznymi odniesieniami i dobrą opowieścią przygodową z konkretną, ale nieprzesadzoną dawką fantastyki, zabiera nas w intrygującą i epicką podróż. Dużo akcji, dużo różnorodności, mnóstwo ciekawych zdarzeń i interesujących postaci, staje się gwarantem naprawdę dobrej rozrywki. Powiedziałbym, że w sam raz na letnie dni, kiedy takie przygodowe historie najlepiej się czyta, ale dobra literatura taką pozostaje niezalenie od wszelkich okoliczności, a „Dzieci ziemi i nieba” są dobre. I dobrze napisane. To, co w debiutanckim „Fionavarskim gobelinie” było niedopracowane, tu jest już w pełni satysfakcjonujące. Kay dojrzał jako pisarz, lata tworzenia rozwinęły go i pozwoliły nabrać wprawy, a i talent na pewno nie poszedł na marne. Z połączenia tego wszystkiego z pasją zrodziła się powieść warta poznania, jeśli lubicie udaną fantastykę niezalenie od jej podgatunku. Epicka rozrywka na naprawdę dobrym poziomie zapewniona.

Bardzo chciałam przeczytać DZIECI ZIEMI I NIEBA odkąd o książce usłyszałam na jakimś kalane (przepraszam, nie pamiętam jakim) osoby (przepraszam, nie pamiętam kogo) polecającej książki. Może nie zależało mi tak konkretnie na tej pozycji, co miałam apetyt poznać pióro Guy'a Gavriel'a Kay'a. Przeczucie, że to będzie coś dobrego - mnie nie myliło. DZIECI ZIEMI I NIEBA, to opowieść świetnie skonstruowana. Świetotwórstwo, jakiego dopuścił się pisarz, jest na wysokim poziomie, a jego wyobraźnia i myślę też, że analityczny umysł sprawiły, że ta książka jest niezwykle logiczna. Jej logika polega na konsekwentnym opieraniu się na wiedzy historycznej i znajomości politycznych niuansów, którymi ludzkość kierowała się zawsze i zapewne będzie się kierować w przyszłości. To nie tylko świetna konstrukcja, ale także bohaterowie, w których się wierzy. Uwielbiam postaci kobiece - myślę, że Kay jest jednym z tych autorów, którym "kobiety" wychodzą lepiej niż mężczyźni. To, jak wspaniale rozumie zemstę rozumianą umysłem płci pięknej, jest naprawdę godne podziwu. Jednak to, że uwielbiam stworzone przez niego kobiety nie oznacza, że nie lubię jego mężczyzn. Generalnie, w DZIECIACH ZIEMI I NIEBA wszystko gra, choć czasem miałam problem z dialogami, ale to chyba wynikało z moich osobistych upodobań, a nie ze źle napisanej konwersacji. Można by pomyśleć, że w książce, w której mamy do czynienia z walkami, z politycznymi grami, z władzą, zemstą i karą... nie ma miejsca na wzruszenie... a ja się wzruszyłam i to nawet jak na mnie bardzo. To, co wycisnęło mi łzę z oka znalazłam w dwóch ostatnich akapitach - normalnie mnie pokonał. Pięknie napisane, prosto, rzeczowo - ale i czule. Polecam, chociażby tylko ze względu na historię Danicy, ale jeśli ktoś szuka porządnie skonstruowanej fabuły, z ciekawym światem - to powinien sięgnąć po Key'a i jego DZIECI ZIEMI I NIEBA. Na pewno jeszcze coś tego pisarza przeczytam. Co do wydania - myślę, że nie trzeba nikogo przekonywać, że jest piękne. Okładka robi wrażenie, a grzbiet prezentuje się po królewsku, Zerknęłam na wydania zagraniczne i uważam, że Zyski i S-ka (Szymon Wójciak) zrobili najlepszą oprawę dla tej opowieści. Brawa należą się także tłumaczce Agnieszce Sylwanowicz - Pani sprawiła, że czyta się tę książkę szybko i z zaangażowaniem. wszyscy o coś walczymy Wydawnictwo Zysk i S-ka egzemplarz recenzencki

HISTORYCZNA KARUZELA Każdy tak różny, świat jeden płonący. Droga jest kręta i wyboista, ale ścieżki lubią się przecinać ze sobą w sposób nie oczywisty. Jaki wpływ będą mieli na siebie, losy świata. Jak dawno niewidziani przyjaciele. Sięgając po tę książkę nie spodziewałam się, że będzie ona tak obszerna, jakoś mi to umknęło. Nie znaczy to, że ilość stron przeraża, bo to tylko 700 stron wciągającej, tajemniczej historii. Nie czytałam wcześniej żadnej powieści tego autora, także porównania nie mam żadnego. Historia jest o kilku bohaterach wyruszających z różnych stron niezwykłego świata. Każdy tak różny: młoda kobieta, której miasto ma złą sławę piracką; młody malarz, które czeka nie lada wyzwanie: namalowanie portretu wielkiego kalifa oraz kobieta, która miała do końca życia siedzieć zamknięta w sanktuarium, a zostaje powołana do misji szpiegowskiej. Co za tym wszystkim idzie? Intryga, morderstwa, a przy okazji prawda, która boli, odwaga, którą się ceni i na którą warto się zdobyć. Złamane serce, gniew, rozpacz i pragnienie zemsty, która nie zawsze jest tego warta. Zaginione kawałki układanki, zadośćuczynienie. Świat niematerialny: dwie najbliższe sobie osoby, tak bardzo oddalone od siebie, a zarazem tak podobne. Walka na śmierć i życie. Kłamstwa, trucizny, dużo złota. Wiele krwi, konflikt wojenny razem z religijnym. Jak inne różnice, poglądy miały wpływ na świat, który stanął w ogniu. Przy okazji różnice kulturowe nie tylko na tle religijnym, ale też postrzegania drugiej osoby - głównie kobiety jako osoby. Szczegóły, którymi autor nas raczy przez całą historię są niesamowite, dopracowane. Cała historia świata, wprowadzenie do niego jest bardzo dobrze zrobione nie mamy poczucia, że można by wycisnąć z tej historii więcej, choć wiadomo, że zawsze możemy sobie dobarwić opowieść. Przy okazji nie możemy się nudzić, początek, gdzie poznajemy bohaterów pod każdym względem daje nam obraz na późniejsze wydarzenia. Jest ich dużo, książka, na której naprawdę trzeba się skupić. Miejscami zaskakująca, spokojna, a później akcja tak wartka, że nie da się oderwać. Nie jest to czysta fantastyka. Smoków nie spotkamy, magii odrobinę. Jak tło historyczne może być złożone, barwne, inne, a zarazem ma się wrażenie, że dobrze się je zna. Historia naprawdę godna polecenia, oderwanie od rzeczywistości gwarantowane.

,,Delikatne jedwabie, które nosiły jego żona i córki(oraz jego kochanka, z tym że ona wyglądała w nich zdecydowanie lepiej), przybywały do laguny na galerach i kogach pływających między portami artystów". Słuchajcie musiałam wam przedstawić ten cytat, bo nie mogłam się powstrzymać. Autor wielokrotnie bowiem podkreśla, że kochanka pewnego pana zawsze miała wszystkiego najwięcej, wyglądała najlepiej i gdyby nie ona, jego życie byłoby smutniejsze niż żywot ściśle hodowlanego karpia. Niby powieść nieco poważna, napisana z pewna dozą wyższości i respektu do historii, jednak co jakiś czas wstawiane są przerywniki, by historia momentami jawiła się jako zabawna. Ogólnie świat, który tutaj poznajemy jest bardzo przyjazny. Wymyślność autora przeszła moje najwyższe oczekiwania. Postacie w opisach jawią się niby pobieżnie, aczkolwiek potrafimy sobie wyobrazić ich sylwetki i sposób robienia min, zważając na słowa, które wypowiadają. Może i z początku trzeba nieco pomyśleć po co i dlaczego przedstawia nam obraz otoczenia, czy też stosunków jakie bohatera ma do każdego, ale potem wszystko układa się w ładną całość. Akcja dzieje się gdzieś na pograniczu piętnastego wieku, ale w ogóle nie czujemy surowych wątków. Wszystko miesza się nieco z fantastyka, dlatego tak szybko i lekko się ją czyta. Jeśli mam być ogólnikowa, to powiem, że w książce poznamy rozwoje ekonomiczne, stosunek ludzi do danej religii, historię, których wydarzenia jawiły się w podobnym czasie, aczkolwiek przedstawione są z małymi dopiskami, by czytało nam się lepiej. O czym jest? O zemście, małym miasteczku, bogatym państwu, malarstwie, szpiegowaniu, szkoleniu się na dobrych żołnierzy, nieco o wojnie, armii i pewnej fortecy, która będą chcieli zająć. Wszystko naprawdę w zabawnej strukturze. Będą knuli plany, robili intrygi, podszywali się pod lekarzy, a wszystko po to, by wypełnić swoje rozkazy. Oczywiście będą też mieli życie prywatne, które z małym wypiekiem na twarzy również poznamy. Dosyć gruba książka, ale tyle się w niej dzieje, że warto poznać ten burzliwy, choć dość miły świat:-)

"Kiedy wyszłam w bezksiężycową noc, żeby zacząć następny etap życia, nie zamierzałam brać ze sobą psa." * Nigdy nie wiadomo, jaką w życiu drogę przyjdzie nam obrać i kogo na niej spotkamy. Piratka, szukająca akceptacji i zemsty. Szpieg, który zdaje się nie mieć przyszłości, przez błędy z przeszłości. Lekarz, który nie ma żony, a jednak jest żonaty. Malarz, którego przyćmił cień sławy ojca. Ambasador, który pragnie jak najszybciej wrócić do domu. Książę, który ma dość problemów na głowie. Jak potoczą się ich losy, gdy zewsząd otaczają ich intrygi, a widmo wojny staje się coraz bardziej rzeczywiste. * Oto i jest! Mistrz roku 2021 w kategorii "Sama nie wiem, czy mi się podobało". Proszę o aplauz dla "Dzieci Ziemi i Nieba". * 250 stron, tyle mi było potrzebne, żeby wczuć się w fabułę i przyzwyczaić się do nietypowego stylu autora. Narracja składająca się z wielu przeplatających się perspektyw i ciągłe przeskoki w akcji, to był dla mnie szok. Dopiero z czasem doceniłam niezwykłość tego zabiegu i fakt, że nie ma tu jednego głównego bohatera, a świat poznajemy od wielu różnych stron. * Moim największym błędem było nastawienie się na typową fantastykę. Książka ta jest tak naprawdę alternatywną wersją wydarzeń, jakie miały miejsce w XVI wieku i niewielu tu magii. Autor bardzo realistyczne przedstawienie świat, postacie, politykę czy religię, dlatego "Dzieci Ziemi i Nieba" bardziej pasują mi na powieść historyczną. * Co ciekawe w książce dzieje się dużo i niewiele jednocześnie. Mamy intrygi, podróże, politykę, ale fabuła często się zapętla w zależności od perspektywy, a sceny akcji poznajemy nie raz z czyjejś relacji lub są przerwane na rzecz innej postaci. * Najdziwniejsze jest to, że pomimo tego całego zamieszania wciągnęłam się w fabułę i nie do końca pojmuję jak to się stało. * Książkę oceniam na 6/10 i chociaż nie do końca trafiła ona w mój gust czytelniczy, było ta bardzo ciekawe doświadczenie.

W recenzowaniu najpiękniejsze jest to, że trafiasz na książki, które zawładną twoim sercem. Tak było w tym przypadku i tej książki. “Dzieci ziemi i nieba”. To było moje pierwsze spotkanie z autorem, ale już nie ostatnie. Trafiają wam się książki, które tak was pochłonęły, że czytaliście je dwukrotnie, trzykrotnie? W moim przypadku to właśnie taka pozycja. Okres książki to średniowiecze oraz niektóre momenty przywodzą naszą rzeczywistość i śmiem napisać, że pod zmienionymi nazwami, ale to oczywiście moje zdanie. W żaden sposób nie nudziłam się przy niej. Mimo że ta pozycja to fajny grubasek to czyta się naprawdę szybko (no chyba że nie masz czasu wtedy rzecz oczywista) Musze jednak przyznać, że miałam lekki kłopot z niektórych nazwach miejsc, rodów itd... Ale nie świadczy o jakości książki. Jeżeli jesteś fanem wieloosobowej narracji to tutaj masz ich dużo co wg mnie nabiera realnej wędrówki po szlakach handlowych i nie tylko. Książka o żołnierzach i ich szkoleniu, o szpiegowaniu na własne korzyści sprzedażowe, walce, bo przy lekkiej nieuwadze można stracić wszystko. Ile jesteś wstanie zrobić, żeby wypełnić rozkaz? Do jakich sytuacji nie możesz dopuścić, żeby wróg mógł wygrać bądź dostać co chce? Czasami zabawna, czasami poprzez akcje naprawdę realistyczna. Opis książki jest wszędzie dostępny więc z całego serca zachęcam do przeczytania, ale i do sięgnięcia po książkę, bo mimo mnóstwa bohaterów nie odczujesz zamieszania w akcji, a na bieżąco będziesz rozumiał co, gdzie się dzieje. Sama jestem w szoku, że podołałam, bo często gubiłam się i musiałam czytać od nowa dany rozdział. Za książkę dziękuję Wydawnictwu Zysk i S-ka cały czas obserwuje, bo może jakaś jeszcze wyjdzie książka tego autora. U mnie trafia na listę ulubionych.

Macie czasem też takie odczucia podczas lektury książki, że chcielibyście aby była ona dwa razy grubsza? Takie coś rzadko mi się zdarza – ostatnio przy „Dzieciach Ziemi i Nieba”. Choć, przyznają – już sama lektura wyjściowa jest pokaźnych rozmiarów – 700 strony. Historia fantasy, a jednak do złudzenia przypominająca czasy średniowiecza. Miejsca, których próżno szukać na mapie – a jednak kojarzące się nam z konkretnymi punktami na świecie. Bohaterowie, których życiorysów daremnie szukać w podręcznikach– a jednak: z krwi i kości wyraziści, charakterni, na długo zapadający w pamięć. Ciekawe jest to, że właśnie dlatego każdy czytelnik zupełnie inaczej odbierze tę książkę i jej przekaz. Wytrawni historycy znajdą tu analogie historyczne, polityczne, społeczne i geograficzne. Z uporem będą drążyć pytania – co autor miał na myśli, co ważnego chciał przekazać umiejscawiając swoją powieść właśnie w tym konkretnym kontekście? Tymczasem dyletanci w temacie potraktują całość jako świetną rozrywkę, docenią wartą fabułę, rozbudowane tło społeczne, rzutkich bohaterów pierwszego i drugiego planu. I też na tym wygrają, bo mają rację, a nikt nie wymaga od czytelnika w tym aspekcie konkretnych kompetencji. W książce znajdziecie kilka krajów sąsiadujących ze sobą, powiązanych, skonfliktowanych, mających różne interesy. Ich przedstawiciele, których mniej lub bardziej lubimy, opowiadają tę historię ze swojej perspektywy. Pokazują mechanizmy działania, rządzenia, wikłania się w układy, podporządkowywania się. Choć nie brak tu elementów awanturniczych i sentymentalnych, co sprawia że książka ta łączy w sobie wiele gatunków zdolnych zaspokoić gusta najbardziej wytrawnych czytelników. Bardzo polecam!