Drzwi o trzech zamkach (okładka  miękka)

Zdarza wam się sięgać po książki przeznaczone dla młodzieży, tej młodszej, która tak dumnie zwie się już młodzieżą? Ostatnio wpadła w moje ręce książka przeznaczona dla osób w wieku od 9 do 12 lat, ale ja mimo swojego wieku bardzo dobrze przy niej się bawiłam i chyba po raz pierwszy z zainteresowaniem śledziłam rozmowy o fizyce kwantowej. Żałuję, że mój nauczyciel fizyki nie potrafił w tak ciekawy sposób przedstawić mi dziedziny, która go fascynowała, po lekturze tej książki miałam ochotę na zgłębianie tematu kwarków, elektronów czy bozona Higgsa. Słowem wstępu, chciałabym wam zaprezentować “Drzwi o trzech zamkach” autorstwa Sonii Fernández-Vidal, której udało się, jako pierwszej osobie, zainteresować mnie fizyką. Córka nie poszła w moje ślady i radzi sobie z tym przedmiotem, za to syn ma całą przygodę przed sobą, a dzięki tej książce ta przygoda rozpoczyna się tu i teraz, wraz z tym cytatem: „Jeżeli chcesz, żeby spotkało cię coś nowego, przestań robić ciągle to samo” Nastoletni Niko podczas drogi do szkoły, postanawia zastosować się do tajemniczej wiadomości, która wyświetliła się na suficie jego pokoju. Prowadzony chęcią spotkania czegoś nowego zmienia kierunek i staje przed tajemniczym domem. Głos, który wydobywa się z domofonu zaprasza go do środka, wraz z wkroczeniem do owego domu rozpoczęła się jego przygoda życia. W środku spotyka elfa Eldreda, wróżkę Quiona, a to co dzieje się wokół niego nie jest magią, a prawdziwą fizyką kwantową. Na jego oczach dochodzi do wielkiego wybuchu, widzi tunelowanie, a nawet w późniejszym czasie może się teleportować. Oprócz dwójki, którą poznał w domu o trzech zamkach, jego przygodzie przygląda się czarny kot Schrödingera, który jest zarazem martwy i żywy. Ten paradoks oraz wiele innych zagadek wyjaśniają Nikowi jego nowi przyjaciele. Czytasz w opisie “Pasjonująca powieść o podróży do świata fizyki kwantowej". Czytasz czy omijasz szerokim łukiem? Powiem wam szczerze, że gdybym czytała opis to pewnie nie wzięłabym tej książki do ręki i pewnie zrobiłabym błąd, ponieważ historia z pogranicza magii i nauki była napisana w genialny sposób. Zagadki czy ilustracje w książce przyciągają oko i dają dziecku możliwość rozwinięcia wyobraźni i niekiedy nawet popycha do logicznego myślenia. Pióro autorki było bardzo przyjemne, a przyznajmy się, większość z nas, myśląc o uczonych w dziedzinie fizyki, wyobraża sobie osobę, która się wywyższa i nie przestaje w patetyczny sposób opowiadać o dziedzinie, którą bada. Autorka w bardzo dostępny opowiada nie tylko o świecie kwarkowym, ale również przybliża nam wiele spraw, o których nie miałam do tej pory pojęcia. Co chwilę relacjonowałam mężowi wszystkie ciekawostki, które wyłapałam w książce, a syn może się pochwalić w szkole nowymi informacjami, które zdobył podczas wspólnej lektury. Uważam, że każda osoba, mająca dziecko w wieku około 10 lat, powinna sięgnąć po “Drzwi o trzech zamkach”. Polecam ją nie tylko dzieciom czy młodzieży, lecz również dorosłym, którzy nie są przekonani do lektury o fizyce kwantowej. Za książkę do recenzji dziękuję bardzo wydawnictwu Znak Emotikon.

„Wyobraźnia jest ważniejsza od wiedzy, ponieważ wiedza jest ograniczona. ” Albert Einstein Jak wspominacie lekcje fizyki ze szkoły? Jako przyjemne spotkania mające na celu zdobywanie wiedzy czy raczej pełną grozy walkę o przetrwanie? Obawiam się, że większość z nas nie ma dobrych doświadczeń. Jest to trudny przedmiot, a nauczyciele nie zawsze potrafią zarazić miłością do niego. Sonia Fernandez-Vidal podjęła próbę przedstawienia trudnych zagadnień fizyki w łatwy do przyswojenia sposób. Czy jej się to udało? Niko, kilkunastoletni chłopiec, odkrywa na swoim suficie tajemniczą wiadomość. Dzięki niej po drodze do szkoły zauważa tajemniczy dom, z drzwiami o trzech zamkach. Po przekroczeniu progu znajduje się w magicznej krainie. W towarzystwie nowo poznanych przyjaciół, wróżki Quiony i elfa Eldwena, odkrywa prawa nią rządzące. Można podróżować tu z prędkością światła, pić radioaktywną herbatkę, a nawet teleportować się z miejsca na miejsce. Dzięki właściwościom krainy Niko jest w stanie zobaczyć zjawiska, które są niewidzialne dla ludzi w ich świecie. Jest w stanie zrozumieć prawa rządzące wszechświatem, często doświadczając ich na własnej skórze. Przyjaciele tłumaczą mu, często przy pomocy zagadek, czym jest teoria względności, bozon Higgsa, a także atomy czy kwarki. Jakby tego było mało, okazuje się, że chłopiec pojawił się w świecie kwantowym nieprzypadkowo. Dlaczego znalazł się po drugiej stronie tajemniczych drzwi i jaką rolę pełni kot Schrödingera? Tego dowiecie się, czytając książkę. Autorka opisuje dość trudne fizyczne zagadnienia, ale dzięki nadaniu niektórym z nich ludzkich cech (bozon Higgsa jest gwiazdą rocka!) stają się łatwiejsze do zrozumienia. Zagadki wróżki, nad którymi czytelnik również ma szansę się zastanowić, sprawiają, że mocno angażuje się w przygody bohaterów. Zmieniająca się czcionka, dymki, grafiki oraz wyróżnienia w tekście to dodatkowa zaleta tego wydania. Na końcu książki znajduje się również słowniczek, który wyjaśni dociekliwym czytelnikom fizyczne zagadnienia. Przedstawiona historia, choć nie jest mocno rozbudowana, angażuje czytelnika, intryguje, a przede wszystkim bawi i uczy. Myślę, że jest to świetna pozycja dla starszych dzieciaków. Możliwe, że dzięki niej zainteresują się fizyką, która choć trudna, jest niesamowicie ciekawa. Historia przedstawiona przez autorkę nosi cechy typowego fantasy. Wybraniec, magiczna kraina, przyjaciele o magicznych mocach, czarne zjawy – brzmi znajomo, prawda? „Jeżeli chcesz, żeby spotkało cię coś nowego, przestań robić ciągle to samo” Za egzemplarz dziękuję wydawnictwu Znak Emotikon #współpracareklamowa .

Wraz z Sonią Fernandez-Vidal zapraszam was na przygodę w kwantowym świecie. Żeby się tam dostać będziemy musieli pokonać drzwi o trzech zamkach. No dobrze, będę precyzyjna. Nie my a Niko - bohater powieści, która ma dokładnie taki tytuł „Drzwi o trzech zamkach”. Za przewodników będzie miał elfa Eldwena i wróżkę Quinonę. Co go czeka w równoległym świecie, w którym – jak się okazuje – przebywa nielegalnie? Niko przekona się, jakie możliwości daje fizyka, jakie faszynujące są jej prawa. Na własnej skórze doświadczy teleportacji, obejrzy mecz między materią a antymaterią, napije się radioaktywnej herbatki, pozna względność czasu i wiele, wiele innych. Sonia Fernadez-Vidal wyjątkowo sprawnie i pomysłowo połączyła literaturą fantastyczno-przygodową z nauką. Niko przechodzi do równoległego świata. Poznaje w nim obce istoty – niektóre groźne, a z niektórymi się zaprzyjaźnia. W toku wydarzeń okazuje się, że nie znalazł się tam przypadkowo. Ma do wykonania misję. Jednak to nie element przygody jest najlepszy w tej publikacji. Mianowicie Niko musi poznać prawa rządzące miejscem, w którym się znajduje. I tu zaczyna się zabawa. Sonia Fernadez-Vidal bardzo pomysłowo wplotła w fabułę elementy fizyki. Kwarki (czy inne skwarki), prędkość światła, teoria względności, splątane cząstki – to tylko kilka przykładów zagadnień, które autorka zamieściła w powieści. Niezwykłe jest to, jak perfekcyjnie się z nią zgrały. Ta historia jest tak skonstruowana, że dialogi prezentujące naukowe pojęcia czy teorie są naturalne, a ich kontekst i przytoczone przykłady tak genialne, że same zostają w głowie. Do tego dochodzi kilka świetnych zagadek logicznych, przy których trzeba mieć się na baczność. Nauki ścisłe to zmora wielu dzieciaków. Dlatego ich nauka często ogranicza się do „zakuć, zdać, zapomnieć”. Niewątpliwie fizyka czy chemia to trudne dziedziny, jednak fascynujące, bo tłumaczą świat (a nawet wszechświat). Szkoda, że niewielu nauczycieli potrafi z pasją prezentować podręcznikowe zagadnienia. Dlatego publikacje takie jak „Drzwi o trzech zamkach” są tak pożądane. Uczą, bawią, ale przede wszystkim rozbudzają ciekawość. Tacy pisarze, jak Sonia Fernadez-Vidal wciągają literaturę i naukę w inny wymiar. W wymiar, w którym humaniści i ścisłowcy rozwijają się ręka w rękę , w którym i czytanie, i wiedza są dla wszystkich. Książka dla dzieci w wieku 10+

„Drzwi o trzech zamkach” Powieść Soni Fernandez-Vidal to przede wszystkim podróż do równoległego świata i zakątków fizyki kwantowej. Historia przedstawia losy Nika, któremu nagle w pokoju pojawia się tajemnicza wiadomość. Pod wpływem emocji chłopak postanawia pójść do szkoły inną trasą niż zwykle. Wtedy też dostrzega stary, opuszczony budynek, o którym nic nigdy nie słyszał. Ciekawość sprawia, że Nik wchodzi do domu, żeby przekonać się, co jest w środku. Stamtąd teleportuje się do innego świata. Poznaje tam wróżkę Quione i elfa Eldwena, którzy oprowadzają go po świecie ze snów. Niedługo po tym, młody chłopak odkrywa, że nie trafił tam przypadkowo, a dodatkowo, że znajduje się w dużym niebezpieczeństwie. Zaczynają go ścigać straszne, czarne zjawy. „Drzwi o trzech zamkach” to książka bardzo ciekawa, ze zdrowym podejściem do nauki. Autorka zabiera czytelnika w podróż po zakątkach fizyki kwantowej, inspirując przy tym do dalszej nauki. Owa lektura przeznaczona jest dla dzieci 10+, jednak jest w niej tak wiele intrygujących rzeczy, że nawet i dorosły może zanurzyć w nią swój nos. Z jednej strony jest to książka przygodowa z elementami fantasy, a z drugiej jest trochę jak podręcznik do fizyki, czyli łączy przyjemne z pożytecznym. W środku nie znajdziemy jednolitych stron, co jest mocno zachęcające, szczególnie właśnie dla dzieci. Oprócz tekstu pojawiają się też rysunki, chmurki z odpowiedziami jak w komiksach, ciekawe zagadki, a nawet zdarzają się czarne strony z białymi literami. To jest o tyle fajne, że nawet jeśli mamy dziecko, które nie przepada za czytaniem, to pokazując mu wnętrze książki, powinno się zaciekawić i mimo wszystko spróbować. Dodatkowo mamy postać kota Schrodingera, a więc motyw zwierzęcy, który u młodych ludzi także jest czymś fajnym. Podsumowując, uważam, że „Drzwi o trzech zamkach” to świetna lektura dla małych i dużych. Liczne zagadki dają do myślenia, a odpowiedzi na nie są napisane w taki sposób, że na pewno o tych ciekawostkach nie zapomnimy. Jest to tak zwana nauka przez zabawę. Dodatkowo na końcu książki znajdziemy słownik z pojęciami, o których była mowa, a więc można sobie jeszcze raz wszystko powtórzyć, nie szukając tego w tekście. Fajnie też, że wszystkie zjawiska są wytłumaczone na banalnych sytuacjach z życia codziennego. Szczerze polecam! We współpracy z wydawnictwem ZNAK Emotikon

Sonia Fernández-Vidal - Drzwi o trzech zamkach Czy łatwo jest przekonać dzieci i młodzież do czytania książek? To temat, na który można by dyskutować godzinami. Autorzy i wydawcy dokonują wszelkich starań, aby uatrakcyjnić treść i formę wizualną. Inna sprawa to czy da się przemycić do fabuły elementy edukacyjne w taki sposób, aby nie zanudzić młodego czytelnika? Takiego zadania podjęła się autorka "Drzwi o trzech zamkach", pierwszej części trylogii o czternastoletnim chłopcu imieniem Niko, który pewnego dnia trafia do równoległego świata kwantowego. Bierze udział w przygodach i wydarzeniach, które pomagają zrozumieć zagadnienia fizyki kwantowej. Być może brzmi to przerażająco, dlatego uspokajam: Sonia Fernández-Vidal to prywatnie doktor fizyki, zatem doskonale wie o czym mówi. Co więcej, potrafi objaśnić to w przystępny sposób. Na końcu książki zamieszczono słowniczek dla dociekliwych, więc chętni mogą jeszcze poszerzyć wiedzę. Dużą zaletą książki jest jej strona graficzna. Poza ilustracjami utrzymanymi w szarości, prawie na każdej stronie pojawia się wyróżnienie jakiegoś fragmentu – czy to w ramce, czy też wytłuszczonym i powiększonym fontem – dzięki czemu czytelnik nie jest w stanie zmęczyć się dużym blokiem tekstu. Przy okazji taki zabieg animacji (np. zanikania liter w wyrazie "zniknął") działa na wyobraźnię, przez co zaangażowanie w czytanie nie słabnie. Tyle odnośnie do strony technicznej i merytorycznej. Sam pomysł na fabułę, jak dla dziesięciolatków, wydaje mi się interesujący: elfy, wróżki, tajemnice, zagadki i szczypta magii (za którą stoi nauka), a do tego kot Schrödingera. Tam stale coś się dzieje! Być może dla mnie było aż zbyt szybko (np. wielkie uczucie Nika do Quiony), ale przecież z wiekiem oczekiwania się zmieniają. W każdym razie moja 9-letnia córka była zachwycona!

Gdy pierwszy raz ujrzałam okładkę nowości wydawnictwa Znak emotikon, " Drzwi o trzech zamkach" autorki Soni Fernandez- Vidal byłam przekonana, że to kolejna książka dla dzieci, fantastyka może z lekkim mroczniejszym zabarwieniem. Nie spodziewałam się, że aż tak bardzo byłam w błędzie. Owszem jest to pozycja młodzieżowa (z oznaczeniem wiekowym 10+); jest to klimat fantasy, jednak zabiera nas w świat nie smoków i trolli ale elfów- specjalistów od fizyki kwantowej. Niesamowite prawda? Oznaczenie wiekowe też nie jest bezcelowe, ponieważ nie znajdziemy w niej strasznych wątków lecz temat dostosowany do trochę starszych odbiorców. Śmiało, poddajmy się teleportacji do świetnej przygody pełnej niezwykłych zagadnień, ale uważajcie bo mogą wystąpić skutki uboczne ;) Niko to nastolatek, który od pewnego czasu czuje, że do jego życia wdarł się nieprzyjaciel pech. Wszystko zaczyna się zmieniać gdy pewnego ranka na jego suficie pojawia się hasło niczym wyjęte z motywacyjnej paplaniny: "Jeżeli chcesz, żeby spotkało cię coś nowego przestań robić ciągle to samo." Postanawia więc pójść do szkoły inna drogą, na której jakby za sprawą czarodziejskiej różdżki wyrasta tajemniczym dom, a uściślając ruina. Co jeszcze bardziej wprawia chłopca w zdziwienie, to fakt, że drzwi wejściowe są zabezpieczone aż w trzy zamki. Kto tak robi? Nie zastanawiając się dłużej naciska dzwonek. Jest jeszcze w większym szoku gdy słyszy dość melodyjny głos po drugiej stronie zapraszający go do środka, ale w bardzo niezwykły sposób bo poprzez zagadkę. Tak właśnie zaczyna się podróż nastolatka po - dla wielu zapewne z pozoru tylko nudny- świecie fizyki kwantowej. Towarzyszą mu elfy i wróżki, kot Schrödingera, , jest świadkiem wielu zjawisk fizycznych zaczynając od Wielkiego Wybuchu, superpozycji, czasu względnego, pojęcia splątania czy chociażby teleportacji. Zaciekawieni? A to tylko mała cząstka niczym proton znakomitości jakie na nas czekają. Autorka świetnie, w bardzo przystępny i interesujący sposób otwiera przed nami trudny świat fizyki. Jej luźny styl sprawia, że te bardzo obszerne i niejasne zagadnienia są wręcz namacalne, bo każda została przestawiona bardzo plastycznie. Przykłady są omówione za pomocą przygody nastolatka, jak w większości książek młodzieżowych, to daje czytelnikowi wiele radości przy zagłębianiu się w lekturze. Nie odbieramy tej książki jako pozycji stricte naukowej, choć moim zdaniem byłaby pomocna dla niejednego ucznia. Spokojnie mogłaby się stać pomocą naukową w szkołach. Cała historia jest bardzo wciągająca, mamy tutaj bardzo różnorodne postaci i wątki, a do tego zawarte w niej zagadki są bardzo interesujące. Zakończenie nie jest podsumowaniem tej pozycji i daje nam nadzieję na kontynuację przygód głównego bohatera. Co jest też niesamowicie ważne to fakt, że prócz samych pojęć naukowych, autorka w treści książki omawia bardzo ważny temat naszej przyszłości jako ludzi, a dokładniej naszego oddziaływania na planetę. "W momencie Wielkiego Wybuchu wszystkie cząstki narodziły się jednocześnie, od razu splątane. Na bazie tych cząstek powstał cały wszechświat, dlatego jesteśmy splatani ze wszystkim, co nas otacza: z drzewami, z ludźmi...nawet z gwiazdami"... czytamy w fragmencie i te słowa naprawdę powinny nam dać wiele do myślenia. Nasze decyzje wpływają nie tylko na nasze życie, ale na innych ludzi, istot, całego świata i powinny być naprawdę bardzo przemyślane. To od nich zależy nie tyko nas los. Nauka dała nam wiele możliwości, dzięki niej mogliśmy się rozwinąć, ulepszyć życie codzienne, poznać wiele ciekawych zagadnień, miejsc. Niestety nasze egoistyczne, często spowodowane żądzą władzy pobudki sprawiły wiele zła i cierpienia. Mamy w rękach moc ocalania i niszczenia, jednak z wielką mocą przychodzi wielka odpowiedzialność. Przez książkę możemy wręcz przepłynąć przez jeden wieczór, czyta się ją błyskawicznie, lecz to nie umniejsza talentowi autorki, lecz pokazuje jak bardzo wciągająca jest to lektura. Dla każdego nerda, bardzo ciekawego świata i trudnych zagadnień młodego człowieka, miłośnika pojęć wręcz wyciągniętych z Star Treka ta pozycja będzie bardzo trafionym prezentem. Śmiało stwierdzam, że nie jeden dorosły wiele może się nauczyć z książki. Podsumowując: "Drzwi o trzech zamkach" w skali do 10- 10! pod względem, wątków, postaci, zawartemu w niej przekazowi oraz za niekonwencjonalny pomysł połączenia ciekawej fabuły z pojęciami naukowymi. Zachęcam do przeczytania. (współpraca barterowa)

,, Według mitu przytoczonego przez Platona każdy człowiek ma perfidnego sobowtóra, ,,mrocznego brata ", swoje ,,anty-ja". Jeżeli masz pecha i spotkasz go na swojej drodze, jeden z was będzie musiał umrzeć. We wszechświecie nie ma miejsca dla obu". ,, Jeżeli chcesz dokądkolwiek dotrzeć, zadawaj właściwe pytania". Nie spodziewałam się, że to będzie naprawdę inteligentna książka! Sekretne hasło brzmi, by nie podążać każdego dnia tymi samymi drogami, gdyż wtedy nic nowego nas nie spotka. Często jest tak, że narzekamy na nudę, a sami nic z tym nie zrobimy. Trwając pośród codziennych przyzwyczajeń możemy być pewni, że nic nowego nas nie spotka. Wracając do domu tą samą drogą nikogo nowego nie zobaczymy. Robiąc zakupy zawsze w tym samym sklepie sprawi, że nic nowego nie kupimy i same zakupy przestaną sprawiać nam przyjemność. Bo czy ktokolwiek z was zastanawiał się nad tym, że to od nas zależy co w naszym życiu się stanie? Zrobiliście kiedyś coś innego, niż zazwyczaj? Tutaj główną postacią będzie Niko, który otrzyma tajemniczą wiadomość. Postanawiając skorzystać ze wskazówki znajdzie się w nietypowej sytuacji. Droga jaką tam przebywa uczy go mądrości z drugiego cytatu. Zacznie zdawać sobie sprawę z drobnych rzeczy, które rozumiał na opak. Aby gdziekolwiek się udać, będzie musiał rozwiązać tajemnicze zadania i tu podkreślę, że i my możemy nad nimi pogłówkować. Osoby spostrzegawcze zauważą różnicę i odpowiedzą prawidłowo. Będą to lekcje, by nauczyć się właściwych pytań. Śmiem dodać, że politycy bardzo często z tego korzystają. Ich głównym celem jest mówić dużo krążąc wokół tematu i sprawić, by inteligentna odpowiedź nas zażenowała. Przytłoczeni informacją zwrotną czujemy się nieco głupsi i rezygnujemy z dalszej konwersacji. Tylko niewielu zdaje sobie sprawę, że nikt tak naprawdę na ich pytanie nie odpowiedział. Dlatego ważne jest, by zadawać konkretne i właściwe pytania, by nie dało się odbiorcy zmylić odpowiedzią. Wracając do postaci, to powiem wam, że książka nie służy tylko do przeczytania, gdyż zawiera w sobie wiele nauk i prostych ukierunkowań, które będą miały na celu uświadomienie nam wielu wartościowych rzeczy. Może to i fantastyka, gdyż będą tu nieprawdziwe osoby, ale tylko nieliczni zauważą, że każda z postaci, każda znaleziona przez chłopca wskazówka ma większy cel, niż tylko przygody bohaterów. Wcale mnie zatem nie dziwi, że ma tak ogromną sprzedaż. Warto, by czytały ją dzieci już od dziesiątego roku życia, gdyż to wtedy pojawiają się pomysły na swoją przyszłość. Ona ich bardzo dobrze ukierunkuje i przekonają się, że sami są panami własnego losu. Uwaga! Osoby, które nie uważają się za osoby leniwe, zdają sobie sprawę, że jednak nimi są. Jest wielce prawdopodobne, że po przeczytaniu tej książki zmienią swoje postępowanie:-)

„Jeśli chcesz, żeby spotkało cię coś nowego, przestań robić ciągle to samo”. Właśnie taką myśl zobaczył pewnego razu nastoletni Niko, kiedy ledwie żywy usiłował wstać z łóżka. I wiecie co? Zrobił to! Wystarczyło zmienić drogę do szkoły i stało się! Każdy krok napawał go jakimś dziwnym entuzjazmem. Zaciekawiony rozglądał się po okolicy, ale jego uwagę skutecznie przyciągała pewna rudera. Chętnie urządziłby jakiś urbex, jednak trzy zamki stanowiły prawdziwe wyzwanie, i pierwszą zagadkę do rozwiązania, zresztą jedną z wielu, jakie przygotował dla niego Wszechświat. Ten dziwny, niemal rozsypujący się dom, okazał się przejściem do zupełnie innego świata. Jeśli cudem przypomni Wam się teraz jakiś mugol, który kpił z przenikania Harrego przez ścianę peronu 9¾, to śmiało do niego podbijcie i głosem Bogusia Lindy zadajcie mu pytanie — co ty wiesz o tunelowaniu... bo jeśli przeczytacie „Drzwi o trzech zamkach”, to przejście układu fizycznego pomiędzy stanami oddzielonymi barierą potencjału nie będzie dla Was żadną tajemnicą. Normalna sprawa, która ułatwia przemieszczanie. Podobnie jak normalny jest kot Schrödingera, który towarzyszy Niko od drzwi tajemniczego domu, i choć często nagle znika, zawsze jest tam, gdzie dzieje się coś ważnego, żywy i martwy jednocześnie. Moim skromnym zdaniem Sonia Fernandez-Vidal dokonała niemożliwego, łącząc naukę XXI wielu z przygodami nastolatków, jednocześnie tłumacząc fizykę kwantową i dzieciom, i dorosłym. Trzeba mieć w sobie nutkę szaleństwa, żeby pojąć wszystkie te teorie, i zdecydowanie nie kierować się zdrowym rozsądkiem, który w kwantowym świecie podpowiada zgubne rozwiązania. Kiedy jednak zdołacie uwolnić umysł i zmienić perspektywę, wiele zagadek, które pojawia się w książce, okaże się nagle bułką z masłem. Pozycja poza fantastyczną treścią ma też atrakcyjną oprawę graficzną, która przyciąga czytelnika. Nie mogę się doczekać kolejnych części, a Wam gorąco polecam, czytajcie z dzieciakami :) To idealna książka do szkolnych bibliotek, tak podpowiadam :)

Ta książka, przetłumaczona przez Joannę Ostrowską, jest fantastyczną przygodą skierowaną do młodzieży, uczniów które borykają się z fizyką, poznajemy atomy, materię, szybkość świetlną, staramy się zrozumieć i zobaczyć oczami wyobraźni, także wejść w fabułę która przytacza wiele faktów jak wycieczka do Centrum Nauki Kopernika, te wszystkie zjawiska wlepione w tekst i historię Nika, uświadamiają mnie że wszystko co mnie otacza to fizyka, matematyka, biologia, każdy przedmiot który był zmorą, piętą achillesową jest wynikiem złej logiki, rozumowania, brak wiedzy, dobrego tłumaczenia prowadzi do błędnej interpretacji, wiedzy a w tym przypadku pomaga fantazja. Ale nie tylko fajne są tłumaczenia wiedzy opierającej się na kwancie, ale cały wątek fabuły, wlepiane przezabawne perypetie bohaterów, powieść jest wesoła, z jajem, z przytupem, dowcipna niesztampowa. I zbyt krótka! Jeśli mam was przekonać do jej użycia, na ucho szepnę Wam słówko, mój syn jest zachwycony, siedzi i czyta! nie można go oderwać, a do książek raczej stroni. Teraz tłumaczymy mu zawiłości świata, odległych galaktyk, i to co chłopaków interesuje najbardziej to szybkość światła. Mnie ta książka urzekła, pokochałam ją od pierwszych stron, zilustrowana z dużą dozą humoru, z wielkimi literami, z zagadkami, tajemnicami które sama bez użycia męża próbowałam rozwiązać. Powieść ta pomimo iż skierowana głównie dla młodzieży wprawiła mnie nawet w stupor, taka lekka, groteskowa, zabawna a jednak ciekawa i mądra, z przekazem, odnosząc się do wielu myśli które dały mi do myślenia. Takie powieści chcę polecać, zapowiadać bo jest to strzał w dziesiątkę. Polecam serdecznie. Z tego miejsca pragnę podziękować za niebywałą przygodę fantastyczną wydawnictwu Znak Emotikon za przesłanie egzemplarza do recenzji. Dzięki za zaufanie. Tutaj kupisz.

Lubicie książki przygodowe z nutką fantasy? Niedawno premierę miała rewelacyjna książka dla młodzieży, która wprowadzi Was również w świat fizyki kwantowej. Brzmi ciekawie? Główny bohater Nika pewnego dnia na suficie swojego pokoju dostrzega tajemniczą wiadomość. Potem wracając ze szkoły, jego uwagę zwraca stary dom, z drzwiami o trzech zamkach. Chłopiec przeczuwa, że dzieje się coś dziwnego. Nie spodziewał się jednak, że opuszczony budynek skrywa przejście do innego świata. W tym świecie można się teleportować, podróżować z prędkości światła, a na troski pije się herbatkę radioaktywną. Z czasem okazuje się, że jego pojawienie się nie było przypadkowe, w dodatku ściągają go czarne zjawy. Czy grozi mu niebezpieczeństwo? Ta książka jest niesamowita. Zabierze Was do świata, w którym nie będziecie się nudzić ani przez chwilę. Przyznam, że z fizyką w szkole zawsze miałam na bakier… a tutaj fabuła pochłonęła mnie całkowicie. Gdyby w ten sposób tłumaczone były zagadnienia na lekcjach, byłoby dużo łatwiej je zrozumieć. Po lekturze sama miałam ochotę doczytać więcej informacji o opisanych zjawiskach fizycznych. Treść wciąga już od samego początku, a mnóstwo zagadek i ilustracji przyciągają uwagę młodych czytelników. W wypadku tej pozycji sprawdziło się u mnie, aby nie oceniać książki po okładce i krótkim opisie. Nigdy nie darzyłam fizyki miłością i długo zastanawiałam się, czy sięgnąć po tę opowieść. Nie żałuję! Dzięki niej Wasze pociechy rozwiną swoją wyobraźnię i zrozumieją zasady działania podstawowych zasad fizyki. Nie jest to jednak sucha nauka, zagadnienia wplecione są w historię w taki sposób, że z zaciekawieniem i niecierpliwością przewraca się stronę za stroną, z myślą co wydarzy się dalej. Jeśli macie w domu nastolatki to warto poszerzyć biblioteczkę o „Drzwi o trzech zamkach".