Dróżnik (okładka  miękka, wyd. 06.2019)

Charles Dickens do niedawna znany był mi jedynie z ,,Opowieści wigilijnej’’, choć to akurat dość mgliste wspomnienie; czasy podstawówki przecież mam już dawno za sobą. O twórczości autora przypomniałam sobie na nowo podczas pochłaniania pasjonującego ,,Drooda’’, w którym Pan Niezrównany 😉 oraz jego mroczna tajemnica grają pierwszoplanową rolę. W pamięci po tej przygodzie pozostał mi więc wiktoriański klimat i osoba Dickensa ukazana w zupełnie innym świetle. Tym lepiej dla mnie, że w następnej kolejności sięgnęłam po ,,Dróżnika’’ – zbiór ośmiu króciutkich opowiadań, które dzięki elementom grozy, a nawet makabry, świetnie łączyły się z nastrojem charakteryzującym powieść Simmonsa. ,,Dróżnik’’ bez wątpienia reprezentuje wszystko to, co koneserzy gatunku cenią najbardziej – nadprzyrodzone zjawiska, niepokojącą aurę, rewelacyjnie budowane napięcie, wszelkiego rodzaju zagadki, intrygi, sekrety… Ale nie tylko. Dickens owe motywy ubiera w otoczkę dziwności, cudowności, może nawet baśniowości; trochę groteski, odrobina humoru (nie zliczę ile razy chichotałam podczas lektury). Całość wieńczy pointą, niekiedy oklepaną, jednak zawsze zmuszającą do odrobiny refleksji. Te historyjki są idealnym dopełnieniem bajkowego obrazka - bujany fotel skąpany w blasku świec, na kolanach gruby pled, w ręku kubek herbaty i ,,Dróżnik’’. Mroczno – straszne opowieści w żadnych innych okolicznościach nie będą smakowały lepiej. Klimat, nastrój, gęsia skórka… To macie zagwarantowane!

"Dróżnik" Charlesa Dickensa to zbiór opowiadań, z których niektóre są bardzo wciągające, a inne nieco mniej interesujące. Mimo to, całość jest warta przeczytania, zwłaszcza że książka jest krótka i można ją przeczytać za jednym razem. Dickens jak zawsze zachwyca swoim mistrzowskim stylem i umiejętnością budowania atmosfery.

Dobra książka, niektóre historie naprawdę dobre, a niektóre trochę nudniejsze. Bardzo szybko się czyta.

Nudne