Dowód. Prawdziwa historia neurochirurga, który przekroczył granicę śmierci i odkrył Niebo (okładka  miękka, wyd. 03.2013)

Całe szczęście, że po wszelkich możliwych upustach dałam za tą pozycję tylko 10,00 zł, bo inaczej ryczałabym jak lwica, za nabicie mnie w butelkę. Najpierw to długi wstęp, potem autobiografia, która po czasie zamienia się w dramat rodziny modlącej się przy łóżku chorego. Nudy na pudy ! Z całej treści tylko z 10% to jakieś tam doświadczenia poza cielesne. Są o wiele ciekawsze pozycje z tematyki ezoteryki jak chociażby książki takich autorów jak: Browne Sylvia czy James Van Praagh, które przemawiają do mnie sto razy lepiej. Takich ludzi jak Eben Alexander przeżywających "śpiączkę" jest mnóstwo, i na pewno też mnóstwo w tym lekarzy. Tylko akurat ten jeden lekarz odważył się napisać, żeby przekonać swoich kolegów po fachu, że coś tam po śmierci jest. Mnie nie musiał i przekonywać, ba, nawet stwierdzę, że nie był w stanie mnie bardziej utwierdzić w przekonaniu na istnienie życia po życiu. Książki nie oddam nikomu, bo szkoda czasu na jej czytanie. Posłuży mi na rozpałkę w kominku.

Gniot! Poza tym pozbawiony jakichkolwiek dowodów potwierdzających prawdziwość tezy, iż autor faktycznie miał okazje przebywać poza ciałem i doświadczać tego, czego doświadczał. Amatorzy gatunku fantasy niskich lotów nie będą zawiedzeni ;)

Niesamowicie podnosząca na duchu książka. Pokazująca że nawet dla naukowego człowieka może się zdarzyć prawdziwy CUD, który przemienia niedowiarka w wierzącego człowieka. Autor rozmawia z Bogiem, którego nazywa OM. A przecież w religii hinduskiej OM oznacza słowo, które stwarza wszystko. To jeszcze jeden dowód, prosto z zaświatów, że Bóg jest tylko jeden i wszyscy wierzymy w tego samego Boga. Ta książka powinna uczyć wiary i tolerancji. Gorąco polecam.

Wielkie rozczarowanie. Książka zapowiadała się ciekawie, niestety autor powinien pozostać przy pracy lekarza, a swoje wspomnienia dać do spisania profesjonaliście. Nie warto, szkoda czasu.

Raczej średnia. Opowieść o własnych przeżyciach i powrocie do wiary.

Książka skłoniła mnie do napisania wiersza. Niech służy jako recenzja://

W rzeczywistości niepojętej,/
głęboką jedność czuć istnienia,/
gdzie czas zatacza wokół pętlę,/
gdy wszystko w dobro się zamienia.//

Móc wciąż szybować poprzez byty,/
w bliskości z nimi czuć wciąż miłość,/
wznosić się ponad własne szczyty,/
zobaczyć to co jest, co było.//

Nad czasem sunąć bezszelestnie,/
jak ponad łąką lekki motyl,/
ogarniać całą świata przestrzeń,/
rozumieć Boga stwórczy dotyk.//

Światłem odczuwać te przestrzenie,/
które istotą są stworzenia/
i wrócić znowu tu, na ziemię,/
by tamtym dobrem ją przemieniać//

Świetnie się ją czyta. Abstrakcyjne sytuacje (aczkolwiek rzeczywiście doświadczone przez autora) opisne są znakomicie. Książka "wciąga" do ostatniej strony. Podkreśnienia wymaga fakt, że autorem jest neurochirurg który do momentu włąsnych niecodziennych przeżyć dość sceptycznie podchodził do spraw wiary. POLECAM !!!

Interesująca książka , napisana przez lekarza ,który jak wielu wierzących był niedowiarkiem. Wiele faktów z życia po śmierci uważał za nierealne. Dopiero własne przeżycia zmieniły to. Uwierzył w miłującego Boga( czego doświadczył podczas swojej choroby ) i przekazuje to światu.
Książka pomaga pogłębić swoją wiarę.

Stek bzdur. Wynudziłam się śmiertelnie. Osobiście nie polecam.

Książka inna niż wszystkie, obejmująca zagadnienia, które według mnie bardziej były związane z filozofią niż z religią. Dzięki temu książkę można polecić każdemu, kto szuka odpowiedzi na to, czy istnieje życie po śmierci i czy jest Boga. Na pewno po jej przeczytaniu zaczniecie sami się zastanawiać nad tematyką książki. Ciekawe jak dla mnie są próby wyjaśnianie tego co się przydarzyło autorowi z naukowego punktu widzenia. Treść daje do myślenia, o ile choć trochę się kiedykolwiek zastanawialiście nad życiem po śmierci.