Dorożka nr 13 (okładka  twarda, wyd. 03.2019)

Bardzo dobrze się czyta ( każdy tytuł) porównując do Dumasa, Fevala, Zevaco, Eugeniusza Sue-jak ktoś jest fanem literatury( ja ją nazywam kostiumowa z dodatkiem płaszcza i szpady)- to gorąco polecam - nie budzi czyta się świetnie!

„Cierpienie uszlachetnia duszę. Nie masz prawa myśleć o śmierci przed osiągnięciem celu, ku któremu dążymy oboje” Czy wydarzenia sprzed dwudziestu lat mogą aż tak szaleńczo determinować zachowania ludzi i nie dawać im ani chwili spokoju i wytchnienia? Czy warto za wszelką cenę dążyć do zemsty? Oczywiście odpowiedź nie jest jednoznaczna, zawsze jest ukształtowana przez określone zachowania i warunki. Ireneusz Moulin za punkt honoru postawił sobie wykrycie sprawców mordu sprzed dwudziestu lat. Jego przyjaciel i człowiek – Paweł Leroyer , który dał mu pracę i uwierzy w niego, został stracony na gilotynie za zabójstwo swojego wuja. Był niewinny, został niesłusznie oskarżony i skazany. Morderstwa dokonały inne osoby, mające w tym interes. Wiadomo, zawsze w takich sytuacjach chodzi o pieniądze i władzę. Droga Ireneusza do wyjawienia prawdy jest kręta i ciernista, on i jego przyjaciele doznają wiele zła i krzywd, życie stracą niewinne osoby, ale mogące zbyt dużo wiedzieć. Zabójcy będą bez skrupułów likwidować świadków wydarzeń sprzed dwóch dekad, będzie groźnie i nieprzyjemnie, intrygi będą codziennością, środkiem do osiągnięcia celu. Dorożka nr 13 Ksawer'ego de Montépin'a to składająca się z sześciu tomów, pięknie ilustrowana saga, osadzona w realiach XIX - wiecznej Francji. Ta powieść tchnie wielkim realizmem, otrzymujemy pięknie i barwnie przedstawiony obraz relacji między przedstawicielami różnych stanów, między bogaczami i biednymi, układów i nie zawsze prawych stosunków. Wszelkie miejsca, sytuacje i wydarzenia są przedstawione czytelnikowi z wielkim pietyzmem, szczegółami i detalami, ale od razu warto zaznaczyć, że nie są to nudne i długie opisy, nic z tych rzeczy. Są one tłem, w którym autor umiejscowił główne wątki tej nietuzinkowej powieści. Bo trzeba wiedzieć, że powieść jest wielowątkowa, w zasadzie jest jeden główny wątek, wokół którego jak pajęczyna rozbiegają się wątki pomniejsze, ale jakże istotne dla całości, one się wzajemnie uzupełniają, bez nich ta powieść straciłaby na atrakcyjności. Autor stworzył również piękną historię czystej miłości, momentami ślepej i krzywdzącej, ale na pewno spełnionej. Jesteśmy świadkami upadku człowieczeństwa, widzimy, do czego jest zdolny człowiek, aby zdobyć pieniądze i władzę; jakie to żądze ogarniają człowieka, do jakich zachowań jest zdolny człowiek owładnięty złem. Dokąd dąży taki człowiek ? Do celu po trupach. Autor stworzył pełen wachlarz bohaterów, zarówno pozytywnych, jak i negatywnych. Te różnie skrajne charaktery nadają tej historii kolorytu i barwności. Od samego początku wielką sympatią obdarzyłam Ireneusza. Człowiek o wielkim sercu, bezinteresowny, za punkt honoru postawił sobie zrehabilitowanie przyjaciela i mentora. Dąży do odkrycia prawdy, kosztem wielu cierpień i wyrzeczeń, nic nie jest w stanie go przestraszyć. Zawsze jest zawsze tam, gdzie być powinien. Wzór godny do naśladowania, zwłaszcza w dzisiejszych czasach, gdzie honor i raz przyrzeczone słowo nie znaczą tak wiele, jak kiedyś. Powieść chwyta za serce od pierwszych wersów. Moja ciekawość o krok wyprzedzała akcję, przekładając każdą kolejną kartę powieści nie mogłam się doczekać, co będzie dalej. A działo się nieustannie. Książka potrafi zaskoczyć czytelnika, w niej nic nie jest oczywiste i pewne. Obfituje w mnóstwo intryg, spisków, czarnych charakterów, niespodziewanych zwrotów akcji, dzieje się dużo i szybko, ani na chwilę nie dostajemy wytchnienia. Emocje gwarantowane. Myślałam, że skoro rzecz się dzieje w odległych czasach to trudno będzie przez nią przebrnąć z uwagi na język, jakim będzie napisana, ale nic bardziej mylnego. Czyta się bardzo przyjemnie. Powieściopisarz tworzy skomplikowane i trudne relacje, ale przy tym pięknie pisze o miłości i przyjaźni. Pokazuje, co znaczy prawdziwe poświęcenie i jak silne mogą być uczucia. Powieść mnie zachwyciła przede wszystkim swoim realizmem, prostotą przekazu, pomimo obfitości intryg i spisków napełniła mnie niesamowitym optymizmem. Dlaczego? Udowodniła, że dobro zawsze zwycięża, nie ma miejsca na zło. Zło zawsze ponosi porażkę. A dobro zwycięża dzięki miłości, ona dodaje skrzydeł i pozwala pokonać nawet najgroźniejszego wroga. Dorożka nr 13 to niesamowicie elektryzująca powieść, która wchłania i uzależnia już od samego początku. Chociaż jest obszerna, bo liczy ponad 1000 stron, to nawet nie wiadomo kiedy, a już koniec. Miły koniec, bo nauka z niej płynąca ucieszy nie jedno serce. Polecam gorąco, wzrusza i uzależnia, uczy miłości i pokory, ale też dodaje wiary i pokazuje, że dobro zawsze zwycięża.

Oliwa sprawiedliwa zawsze na wierzch wypływa Uwielbiam powieści wiktoriańskie, XIX-wieczne, kocham ten styl pisania, a także klimat tamtych czasów. Piękne stroje, dorożki zaprzężone w piękne konie, uliczki Paryża spowite mgłą, a na dodatek zbrodnia sprzed lat, która miała być zbrodnią doskonałą, ale przecież jak wiemy, nie ma takiej zbrodni ! Lektura "Dorożki nr 13" była moim małym marzeniem, jednym z wielu marzeń literackich na mojej liście książek do przeczytania. Dlatego jestem wdzięczna z całego serca wydawnictwu Dreams, że spełniło moje marzenie. Ta powieść to perła wśród literatury kryminalnej. I mimo że powstała ona w 1880 roku, to zupełnie tego nie czuć. Piękny język, wspaniałe czarno-białe ilustracje, które oddają klimat całej historii, która jest wyjątkowa i zaskakująca. Wbrew pozorom wcale nie banalna, lecz posiadająca głębsze przesłanie, a mianowicie takie, że każda zbrodnia zostanie ukarana, nawet po upływie sporego odcinka czasu, a sprawiedliwość zatriumfuje i każdy dostanie to na co zasłużył. Powieść ta przedstawia losy kilku osób, które splata ze sobą pewne wydarzenie, a raczej pewne morderstwo. Przed dwudziestu laty ktoś chcąc łatwym kosztem się wzbogacić i przejąć rodzinny majątek zaplanował zbrodnię doskonałą, której prawdziwych sprawców nikt nigdy miał nie odkryć. Ktoś zginął, ktoś został niewinnie oskarżony i stracony, kogoś prawie otruto i ktoś komuś uratował życie. Po dwudziestu latach złoczyńcy muszą zacząć drżeć przed dobrem, które niechybnie niedługo zatriumfuje. Tymi złoczyńcami byli książe Jerzy de la Tour-Vaudieu i jego dawna metresa Klaudia Varni, którzy chcąc się wzbogacić uknuli spisek, wciągając do spółki pewnego rzezimieszka, Jana Czwartka, by przejąć schedę rodzinną Jerzego. Po latach życia w spokoju i dobrobycie jedna kartka znaleziona w londyńskim hotelu przez Ireneusza Moulina i córka skazańca, który zginął, niesłusznie oskarżony o czyn, którego nie popełnił, wzbudzą w złoczyńcach strach i niepokój. Mimo starań by ich czyny pozostały w ukryciu, prawda wyjdzie na jaw. W powieści tej zachwyca prawie wszystko, pomysł na fabułę, język, bohaterowie, którzy nie są czarno - biali, bo tu nawet najgorszy łotr okazuje ludzkie uczucia, przesłanie, które wzrusza i uczy, a także zakończenie, które ukazuje jak przewrotny bywa los. Jestem zauroczona tą powieścią, bawiłam się wyśmienicie czytając ją. Trudno jest mi napisać coś więcej o fabule, bowiem nie chcę Wam zabierać przyjemności z odkrywania tych fabularnych smaczków. Musicie sięgnąć po "Dorożkę nr 13" i przekonać się sami o niezwykłości tej powieści. Uwielbiam książki, które niosą ze sobą taką paletę emocji i wrażeń, a także pokazują, że w odwiecznej walce dobra ze złem, to dobro zawsze ostatecznie zwycięża. "Dorożka nr 13" to powieść w sześciu tomach, wydana w przepięknej oprawie zachwyca od pierwszego spojrzenia. Cały czas jestem zauroczona frontem okładki. Mimo że jest to mała cegiełka, to czyta się ją bardzo dobrze, język wcale nie przeszkadza w lekturze. Jestem zachwycona, kocham takie powieści. Ach, musicie ją przeczytać, jeśli jeszcze jej nie znacie. Polecam z całego serducha ! Za egzemplarz do recenzji dziękuję wydawnictwu Dreams.

Drogi czytelniku, jeśli podobała Ci się powieść Aleksandra Dumasa Hrabia Monte Christo, koniecznie powinieneś sięgnąć po Dorożkę nr 13 Ksawerego de Montepina. Autor tej historycznej powieści przygodowej przenosi czytelników do dziewiętnastowiecznej Francji, pełnej przygód, pojedynków, tajemnic oraz zbrodni i zemsty. Opowieść spisana przez Ksawerego de Montepina wydana była w oryginale w 6 tomach. Dziś całość możemy przeczytać w postaci jednej książki. Smaku powieści dodają wspaniałe grafiki ilustrujące opisywane w książce wydarzenia.

Drogi czytelniku, jeśli podobała Ci się powieść Aleksandra Dumasa Hrabia Monte Christo, koniecznie powinieneś sięgnąć po Dorożkę nr 13 Ksawerego de Montepina. Autor tej historycznej powieści przygodowej przenosi czytelników do dziewiętnastowiecznej Francji, pełnej przygód, pojedynków, tajemnic oraz zbrodni i zemsty. Opowieść spisana przez Ksawerego de Montepina wydana była w oryginale w 6 tomach. Dziś całość możemy przeczytać w postaci jednej książki. Smaku powieści dodają wspaniałe grafiki ilustrujące opisywane w książce wydarzenia.

Nędznicy i Hrabia Monte Christo w jednej książce. 1136 stron dobrej przygody historycznej.

Nędznicy i Hrabia Monte Christo w jednej książce. 1136 stron dobrej przygody historycznej.

Krótko, zwięźle i na temat: POLECAM!!!

**** gwiazdki z 5. Jak dla mnie super.