Dobre nawyki. Zakochaj się w życiu na nowo (okładka  miękka, wyd. 05.2021)

Książka poprawna, skupia się na docenianiu tego co mamy - pielęgnowaniu codziennosci. Spodziewałam się czegoś więcej, jednak spełniła moje podstawowe oczekiwania. Polecam 😊

Książka jest w mega przejrzysty sposób napisana, faktycznie nawyki napisane w niej pomagają ulepszyć każdy dzień

Lekkostrawna lektura. Polecam dla chcącego przeczytać coś w lekkim stylu , bez psychologicznego „Lania wody”

Recenzja - część 1 Magdalena Kuszewska „Dobre nawyki. Zakochaj się w życiu na nowo” Jak cieszyć się życiem, które przestało cieszyć? Z czasem nawet najsmaczniejsze danie przestaje być rarytasem, jeśli jada się je zbyt często. Można wprowadzać do menu inne potrawy, można serwować ulubiony posiłek o innej porze dnia, w innej scenerii lub podawać je w nieco zmienionej wersji. Co jednak zrobić wtedy, gdy żadna z tych możliwości nie wchodzi w rachubę? Pozostaje zmiana w sobie, czyli poszukiwanie drogi do tego, by metaforyczne danie, które się uwielbiało, ponownie zaczęło smakować na takim samym lub zbliżonym poziomie. Autorka, Magdalena Kuszewska proponuje wprowadzić nieco zdrowej rutyny do swojego zabieganego życia w swojej najnowszej publikacji pt. „Dobre nawyki. Zakochaj się w życiu na nowo”. Nawyk kojarzy się z czymś pośrednim między rutyną a obowiązkiem, dlatego przeważnie już na sam dźwięk tego słowa pojawiają się bardziej negatywne niż pozytywne emocje. Jednak nawyk nie musi być czymś złym, jeśli oczywiście nie jest to swego rodzaju tik nerwowy. W publikacji Magdaleny Kuszewskiej chodzi o coś więcej. Mowa o nawyku, który dopiero trzeba w swoim życiu wypracować. Czy jest to możliwe? Autorka przekonuje, że jak najbardziej, przytaczając kilka naukowych badań. Ważne jest to, by wyrabiać w sobie nie byle jakie nawyki, ale takie, które wywołują dobre emocje i nastrajają pozytywnie do życia. Optymizm, jak autorka podkreśla, znacznie wydłuża życie. Mając dobre nastawienie, można cieszyć się swoim życiem, dostrzegając w nim szklankę do połowy pełną a nie do połowy pustą. Gdy przykładowo stoi się w korku, pojawiają się myśli, że być może nie zdąży się na ważne spotkanie. Jeśli akurat w radiu „leci” jeden z ulubionych utworów, warto zapamiętać ten moment jako chwilę, w której było dane posłuchać fajnego „kawałka” niż narzekać na korki. Można w ten sposób zacząć doceniać tak naprawdę każdą chwilę w swoim życiu, bo przeważnie nie jest tak, że kolejny dzień z życia jest w stu procentach super albo w stu procentach zupełnie „do bani”. Jednak żeby dostrzegać takie drobiazgi, które rozjaśniają, wydawać by się mogło, ponury, szary dzień, warto trochę zwolnić. Ktoś powie „Ale jak to zwolnić, jeśli ja już teraz nie wiem, w co mam ręce włożyć, a mam przed sobą tyle ważnych spraw do ogarnięcia?” Wielozadaniowość jest tylko z pozoru wyjściem z takiej sytuacji. Dlaczego? Ponieważ to z jednej strony bardzo męczące, a z drugiej zupełnie nieefektywne. Na domiar złego w ogóle nie zapamiętuje się niczego i nie przeżywa niczego, a jak można nie zatrzymać się na chwilę, mając przed oczami piękny widok, który chciałoby się pamiętać jak najdłużej? Jest to niemożliwe, jeśli w jednej chwili odbiera się telefon, myśli o tym, jak poukładać dalszy grafik w ciągu dnia i patrząc się niewidzącym wzrokiem tylko na światła, by jak najszybciej dotrzeć tam, dokąd się zmierza, by dopiąć jedno z codziennych zadań. Wydawać by się mogło, że wielozadaniowość można ująć raczej w swoich dobrych cechach charakteru, a nie w złych. Badania dowodzą jednak coś zupełnie innego. Mianowicie, że prowadząc taki tryb życia być może i dopina się wszystko w swoim grafiku, ale w ogóle nie sprawia to radości i, co gorsze, powoduje olbrzymie zmęczenie psychiczne. Im dłużej w ten sposób wykonuje się swoje codzienne czynności, tym gorzej, bo któregoś dnia organizm się zbuntuje. Mogą pojawić się problemy z koncentracją, z zaśnięciem, a to z kolei prowadzi do coraz bardziej stresujących sytuacji. Jak więc wybrnąć z tej trudnej sytuacji, kiedy wiadomo, że trzeba tak wiele rzeczy dopiąć na ostatni guzik? Najlepiej po prostu zwolnić, a tryb Slow Life jest coraz bardziej na czasie. Może się okazać, że nie trzeba wcale wiele, by życie znów nabrało koloru. Niekiedy wystarczy tylko złapać oddech w ciągu dnia i czerpać przyjemność z takich doświadczeń, których nie ma się zbyt wielu na co dzień. Być może będzie to filiżanka kawy z dawno niewidzianą bliską osobą. Być może spacer po parku, jeśli nie ma się zbyt wielu okazji, by kontemplować przyrodę i przebywać w jej otoczeniu. Nawet zakupy mogą być czymś, co wzbudza wiele pozytywnych skojarzeń. Zamiast kupować wyłącznie te rzeczy, które są potrzebne i niezbędne, warto co jakiś czas zdecydować się na drobiazg, którego nie miało się w planach kupić. Oczywiście najlepiej wybierać w życiu właściwe momenty na tego typu „ekscesy”. W przeciwnym razie taki zakup albo nie ucieszy, albo wpadnie się w zakupoholizm, co również nie przyniesie takich efektów, jakich należałoby się spodziewać. Jeśli wyjeżdża się do miejsca, w którym nigdy się nie było i zauroczy, najlepiej przywieźć z niego coś, co kojarzy się z konkretnym wydarzeniem z pobytu w nim. Dzięki temu już na sam widok tego przedmiotu wracają nie tylko wspomnienia, ale również związane z nimi emocje.

O nawykach napisano już wiele książek, koncentrujących się głównie na tym, w jaki sposób te nawyki zmienić, jak wykształcić w sobie nowe nawyki, wspomagające nas w osiąganiu celów. Sporo jest też książek poświęconych kreatywności, które zwracają na drugą stronę medalu, czyli na rutynę i stagnację spowodowaną przez nawyki. Te pozycje zachęcają nawet, żeby wyrwać się ze szponów nawyków, żeby przełamywać schematy, żeby każdego dnia robić coś inaczej, niż dotychczas. To jak to w końcu z tymi nawykami jest? Są dobre czy złe? Pomagają nam czy przeszkadzają? O tym, że nawyki sprawdzić się mogą również u osób kreatywnych, działających twórczo, pracujących w zawodach artystycznych pisze Magdalena Kuszewska – dziennikarka i redaktorka, sama pracująca na własny rachunek i w nienormowanym czasie pracy. Mimo iż jej samej rutyna kojarzy się ze stagnacją i brakiem rozwoju, całkowitym brakiem innowacyjnych pomysłów, to jednak decydując się na taki rodzaj kariery zawodowej i w procesie nabywania doświadczeń, ale też i obserwacji ludzi odnoszących sukces przekonała się, że … rutyna może być ratunkiem. O tym, jakie nawyki warto pielęgnować, w jaki sposób wspomagać nas one mogą w działaniu i dlaczego nawyki wcale nie wykluczają kreatywności przeczytamy w książce „Dobre nawyki”. Opublikowana nakładem Wydawnictwa Sensus książka to lektura po którą sięgnąć powinni tak naprawdę wszyscy – i te osoby, które pracują na etacie, i te, które prowadzą własną działalność czy działają na zasadzie wolnego strzelca. Autorka tłumaczy, że nawyki mogą być dobre i złe, a książka stanowi właśnie zbiór tych, które sprawdziły się w przypadku Kuszewskiej, które ją zainteresowały i które wcieliła w życie. To, co je wyróżnia, to łatwość ich wprowadzenia do naszej codzienności, przy jednoczesnej wysokiej skuteczności. To, co istotne i na co autorka zwraca uwagę to fakt, że „każdy nawyk (…) musi być świadomy, bo dopiero wtedy może sprawiać frajdę”. Ta świadomość nawyku oznacza, że jesteśmy przekonani o słuszności postępowania i o tym, że idziemy dobrą drogą. Kuszewska poleca wymienione nawyki wprowadzać metodą małych kroków, bez rewolucji, w naturalny sposób czyniąc je częścią naszego życia. Tym sposobem nauczymy się wdzięczności, nauczymy się dziękować nawet za drobne rzeczy, które nas spotykają. Warto te wszystkie dobrze rzeczy spisywać, najlepiej o ustalonej porze, tworząc listę wdzięczności. Warto również zacząć myśleć o sobie pozytywnie i nauczyć się przyjmować komplementy, a także zapisywać na papierze to, co ważne. Takie zapisywanie pozwala zatrzymać chwile na dłużej, a także nabrać dystansu do wielu spraw. Dzięki książce przekonamy się też, ze rozpamiętywanie nam szkodzi i zaczniemy z tą skłonnością walczyć, kierując swoją uwagę na inne sprawy. Dowiemy się też, jak zostać optymistą, jak koncentrować się nad tym, co najcenniejsze (również jeśli chodzi o rzeczy), a naturalną konsekwencja tego będzie redukcja otaczających nas przedmiotów. Nauczymy się też czerpać radość z nowych rzeczy, a także odkrywać piękno w tym, co już znamy, zachwycając się wszystkim niczym dziecko. Przekonamy się ponadto, jak ważne jest poczucie przynależności do grupy , nauczymy się też zwalniać, odpuszczać i reagować elastycznie na zmiany. To tylko część opisanych przez autorkę nawyków (w książce proponuje ona ich dwadzieścia pięć), z których każdy jest w stanie poprawić realnie jakość naszego życia. Wdrażając kolejno opisywane nawyki stajemy się bardziej produktywni, wzrasta nasze subiektywne poczucie szczęścia, a nawet wolności. Nie mają one nic wspólnego z klatką tworzoną przez rutynę, ale raczej z postawami wobec różnych spraw czy wyzwań i pozwalają zobaczyć nasze życie czy codzienne wyzwania w zupełnie innym świetle.

Czym według Was są nawyki? Dla jednych może to być dobra rutyna, ale dla drugich całkowicie odwrotnie, zła rutyna, której jak najszybciej mamy się pozbyć. Najlepiej zacząć od samych podstaw, wyodrębnienie, bądź napisanie sobie co to takiego jest zły nawyk to pierwszy krok w stronę zakochania się na nowo w życiu. Dla mnie np. złym nawykiem będzie codziennie zjadanie paczki chipsów. Natomiast jeżeli chodzi o zdefiniowanie dobrej rutyny, to dla niektórych będzie jak jazda rowerem z górki. W takim przypadku najlepiej jest pokazać na sobie. Według mnie dobra rutyna, to pokonywanie słabości, podążanie za pasją, marzeniem czy celem. Autorka książki „Dobre Nawyki” – Magdalena Kuszewska wcale nie namawia Nas do życia w rutynie, lecz do sięgania po swoje, życia poza szablonem, w ramach określonych norm. Wspomniane normy to według niej zdrowe nawyki, które nie krzywdzą innych, ale poprawiają jakość życia. Pani Magda szczególnie poleca metodę małych kroczków, które sprawdzają się jeszcze bardziej w potocznie nazywanym przez wszystkich "covidowym" okresie. To najlepszy sposób np. w odchudzaniu, lub wprowadzeniu swojego życia w lepszy, zdrowszy rytm, który będzie kluczem do szczęścia. Nieodzowną zaletą tej książki jest to, że napisana jest językiem bardzo prostym i przystępnym dla czytelnika. Podczas czytania, znajdujemy tak naprawdę garść dobrych rad, które należy po prostu zebrać w całość i wcielić w życie, są to rzeczy typu: nie rozpamiętujcie złych i przykrych momentów, nie pielęgnujcie obelg, wrogich słów, jeśli potrzebujecie – płaczcie, krzyczcie, itp., a później zajmijcie się przywoływaniem miłych i przyjemnych wspomnień. Jednakże dla większości kobiet to zakupy są bardzo szybkim "poprawiaczem" nastroju. Dominigue Lorean dowodzi, że człowiekowi nie potrzeba więcej rzeczy niż sto. Dlatego autorka pisze, aby: ”przestać traktować zakupy, jako nagrodę, także gadżetów, sprzętów, butów czy zegarków. Nie kupować pod wpływem emocji. Lepiej płacić gotówką, bo wtedy się czuje każdy wydany grosz”. ”Należy posłuchać każdego dnia krótkiej pieśni, przeczytać dobry wiersz, zobaczyć wspaniały obraz i jeśli to możliwe wypowiedzieć kilka rozsądnych słów”– pisał Johann Wolfgang von Goethe. Oto krótki i mądry przepis na dobre życie, w którym jest miejsce na jakość, rozwój czy naukę. Nie ma tu pośpiechu oraz wielkich ilości pracy, to także element nawyku i codziennego rytuału. Dlatego Drogi Czytelniku, zachęcam Cię do lektury tego poradnika bez pośpiechu, biegu i bylejakości, bowiem rutyna jest lekiem na chaos współczesnego świata. Tylko czasem przełamujcie tę rutynę, a potem znów wracajcie do niej bezpiecznie. Polecamy: Dobre Recenzje

Recenzja - część 2 Tryb Slow Life bardzo pomaga w poznawaniu samego siebie. Swoich dobrych stron i tych, nad którymi warto jeszcze trochę popracować. Dzięki niemu poznaje się to, co sprawia autentyczną radość i przyjemność. Wiedząc o tym, można uczynić swoje życie znacznie bardziej pogodnym, nie wydając fortuny. Jeśli w swoim miejscu pracy ktoś nie czuje się komfortowo, warto dodać do niego taki szczegół, który pomoże pokonać takie negatywne wyobrażenie o strefie, w której wykonuje się swoje codzienne obowiązki. Być może brakuje relaksującej muzyki w tle albo przydałoby się wnieść nieco życia, stawiając kwiatek na parapecie lub na biurku. Nieraz droga prowadząca do zrozumienia siebie i swoich potrzeb bywa kręta. Dzięki nawykom, o jakich mowa w tej publikacji Magdaleny Kuszewskiej, może zarządzanie swoim czasem stanie się łatwiejsze? I to w taki sposób, by nie przeciekał przez palce, czyli, by więcej pozostawało wspomnień i to tych pozytywnych. A jeśli na przykład ktoś zda sobie sprawę z tego, że gdy jest nad morzem, lepiej się czuje i ma znacznie więcej chęci do działania? Warto by było rozważyć wówczas jak pojawiać się częściej w takich rejonach lub czy nie lepiej by było przeprowadzić się tam na stałe. Pomaga w tym akceptacja zdarzeń, które mają miejsce, które bywają trudne i ciężkostrawne. Najlepiej przyjąć je w kategorii doświadczenia, z jakiego można wyciągnąć jak najwięcej konstruktywnych wniosków. Nigdy nie wiadomo, kiedy w życiu przyjdzie taki moment, gdy trzeba będzie sięgnąć do swojej kopalni pozapodręcznikowej wiedzy. Wiedzy, która nieraz bardziej zjednuje niż niejedno wyświechtane słowo. Często to właśnie wspólne doświadczenia są fundamentem, na którym buduje się relacje, a autorka przekonuje, że również dzięki nim życie nabiera smaku, za którym się tęskni. „ Np. idąc nieoczywistą trasą w znajome miejsce, spotkamy osobę, której nie widzieliśmy od lat. Odkryjemy uroczą kafejkę lub nieznany sklepik, zobaczymy coś, co zapadnie nam w pamięć. A nawet jeśli nie wydarzy się nic wyjątkowego czy przełomowego, na pewno opóźnimy starzenie się mózgu i zapewnimy sobie efekt nowości. Pod warunkiem, że będziemy zmieniać tę trasę częściej niż raz w życiu…” Entucentka

Nie jestem zachwycona i nie czuję hurra optymizmu myśląc o tej książce. Ma swoje mocne strony? Jak najbardziej. Może komuś się przydać, natchnąć do zmian w swoich nawykach i być ich bardziej świadomym? Może. Osobiście miałam nadzieję na trochę coś innego… Być może też nie jestem w odpowiednim momencie życia bym mogła w pełni docenić jej walory. Nie zachwycił mnie ani sposób przekazu ani zawarte w książce informacje. Choć jestem niemalże pewna, że pozycja znajdzie odbiorców, którzy będą nią zachwyceni. Tym samym nie polecam i nie odradzam. Dla mnie to nie było to. Szkoda bo liczyłam na coś co poruszy coś w mojej duszy. Niestety tak się nie stało. swiatairi.blogspot.