Długi płatek morza (okładka  miękka, wyd. 06.2020)

Idealna lektora dla miłośników lirycznych powieści iberoamerykańskiej autorki, do jakich są się zaliczam.

Jak to u Allende, piękny styl i ciekawa historia.

Piękna opowieść. Uwielbiam Allende Isabel.

Ciekawa książka. Polecam

Rewelacja

Isabel Allende Długi płatek morza, do tej pory nie miałam jeszcze okazji czytelniczego spotkania z autorką, chociaż pierwsze filmowe odbyło się lata temu, kiedy na ekrany kin wszedł zrealizowany na podstawie powieści Isabel Allende Dom dusz, między innymi z Winoną Ryder, Antonio Banderasem czy Meryl Streep. Długi płatek morza jest więc pierwszym literackim spotkaniem z twórczością autorki, w dodatku audiobookowym, bo taką wersję wybrałam na @empikgo. I to był podwójnie dobry wybór ➡️Po pierwsze - świetne wykonanie, od którego praktycznie nie można się oderwać. Po drugie - fantastyczna opowieść, szczególnie dla tych, którzy lubią wplecione w dzieje bohaterów wątki historyczne. A tych jest tutaj sporo. Wojna domowa w Hiszpanii, emigracja setek tysięcy obywateli po jej zakończeniu, najpierw do Francji, do obozów dla uchodźców, a potem dla tych, którzy mieli szczęście, za granicę, wreszcie emigracja z jej wszystkimi smutkami i radościami do Chile. I historia, która zatacza koło, pozostając nadal aktualną. ➡️Cała historia opowiedziana jest niezwykle realistycznie, w sposób uporządkowany. Isabel Allende to mistrzyni szczegółowej narracji, ale nie zabraknie również elementów zaskoczenia. Będziemy wraz z bohaterami odczuwać emocje, widzieć świat ich oczami, poczujemy niebezpieczeństwo wojny i tragizm emigracji, ale też szczęście i nostalgię na opuszczonym krajem. Opisy wojny domowej czy późniejszej przeprawy przez Pireneje w poszukiwaniu wolności poruszą, na długo pozostając w pamięci. ➡️Dla tych, którzy lubią wplecioną w powieści historię, a szczególnie Hiszpanii i krajów iberoamerykańskich, to lektura must read. Ja w niej przepadłam i muszę nadrobić teraz pozostałe powieści autorki. A pojawiający się w powieści Pablo Neruda przypomniał mi, że chciałabym jeszcze raz obejrzeć Listonosza (Il postino), w którym zachwyciła mnie kiedyś muzyka.

Książkę dostałam w prezencie. Nie jestem fanem takich powieści, ale czytało się przyjemnie.