Demon (DVD)

Ciężko pisać o tym filmie, kiedy wiadomo, że jest już ostatnim zrealizowanym projektem świetnego reżysera Marcina Wrony. Widać w nim znowu nie tylko ciekawy temat, nie tylko mroczną tajemnicę, ale ogromną wrażliwość, dbałość o szczegóły, a także poczucie humoru twórcy. Wesele, z jakim mamy do czynienia w Demonie, jest doskonałą wizytówką ludzkiej natury. Postacie są dwulicowe, często śmieszne w swojej grze pozorów, ale i przerażające. Pokazują, że każdy z nas ma swoje większe lub mniejsze demony. Walczy z nimi, kryje je albo pozwala im wyjść i robić to, na co mają ochotę. Film wart zobaczenia - nawet wielokrotnie, bo za każdym razem można w nim skierować uwagę na inną postać i odkrywać jej zagadkę.

Zdecydowanie dobry film, mimo, że nie generalnie lubię horrorów, itp. Ale ten film nie jest horrorem, mimo, że pojawia się tytułowy demon. Fantastyczny Andrzej Grabowski. Warto zobaczyć.

Wielkie rozczarowanie. Oczekiwałem emocji na miarę świetnego "Chrztu", ale sie nie doczekałem. Postać ojca panny młodej jedyna warta zapamiętania.

Film świetny - fabuła nic dodać nic ująć....tylko ścieżka audio źle zgrana na płycie....strasznie cicho pomimo odtwarzania na najnowszym sprzęcie.

Niezły ten film ale ja już podobny kiedyś widziałam . Wesele Smarzowskiego, podobny temat. Dziwne polskie kino ale ja takie lubię. Iwona z Rypina

ciekawy, wciagający film z dobrą fabuła i świetna obsada aktorska, polecam

Świetny, trzymający w napięciu film. Wspaniała obsada. Warto obejrzeć.

Super

W zasadzie nie miałam pojęcia czego spodziewać się po tym filmie. Jest to polska produkcja, a wiadomo, jak to z naszymi rodzimymi filmami bywa. Banalne, śmieszne i kiczowate. Tu jednak jest inaczej. I wcale się nie dziwię się, czemu dostał kilka nagród festiwalowych. Zaskoczył mnie ale jak najbardziej na plus.

Historia, przedstawiona tutaj, jest dość typowa dla zagranicznych produkcji, jednak na naszym rynku zdecydowanie się wybija. Losy Piotra są tu pokazane w miarę wyraźnie, ale podobnie jak cały film owiane chmurką tajemniczości. Tak, tu wielu rzeczy należy się domyślać. W wielu momentach nie byłam wręcz pewna czy moje domysły są słuszne, ale na szczęście oglądałam film z przyjaciółką, a wiadomo- co dwie głowy to nie jedna! Sposób, w jaki reżyser pokazał całą historię, był bardzo przystępny i ciekawy, szczególnie dla młodego widza. Udało mi się całkowicie wciągnąć w to, co działo się w filmie i choć nie udało mi się przewidzieć, co wydarzy się na końcu, i nie jestem z zakończenia zadowolona, to w gruncie rzeczy całość bardzo mi się podobała.

Nie mogę też nie wspomnieć o aktorach, a w zasadzie o Itay'u Tiranie, który perfekcyjnie odegrał swoją rolę. Początkowe fazy dziwnego zachowania Piotra tego nie zwiastowały, ale kiedy się pogłębiły, dało się zauważyć kunszt gry aktorskiej Pana Itay'a. Była ona poruszająca i zapierająca dech w piersiach. I pewnie każdy chciałby wiedzieć, co mogło wywołać na mnie takie wrażenie? Cóż, napisanie tego, zakrawałoby o wielki spojler, gdyż wydarzenia te są kwintesencją całej produkcji.

Mam lekkie zastrzeżenia co do scenografii, w jakiej wszystko to się działo, oraz tła stworzonego przez statystów. Wesele głównego bohatera to typowa, stereotypowa wiejska zabawa. Tylko że tych stereotypów było według mnie za wiele. Fałszujący zespół, goście obściskujący się z każdym, kto tylko ma na to ochotę, czy ogromne pijaństwo wśród gości. Ja będąc na wielu już weselach, nie spotkałam się z tak negatywnym zachowaniem. Oczywiście zdarzają się pojedyncze przypadki, ale nie widziałam wesela, na którym 80% goi po północy ledwo trzymałoby się na nogach. Co więcej, w stodole, gdzie miała miejsce owa impreza, nie brakowało absurdów. Z sufitu zwisały żyrandole świecznikowe, a goście siedzieli przy stołach i krzesłach rodem z luksusowej restauracji. Według mnie wyglądało to co najmniej dziwacznie. Ale może miało to służyć podkreśleniu charakteru filmu?

„Demon” posiada też drugie dno. Przedstawia on pewne elementy naszego społeczeństwa, które nie zmieniło się na przestrzeni lat. Widać tu jak na dłoni, jak łatwo ludziom wcisnąć każdą głupotę i jak ludzie są zachłanni na pieniądze i nie chcą, by się zmarnowało „Bo zapłacone”.

Film zdecydowanie jest wyjątkowy. Oprócz głównej historii niesie ze sobą pewne przesłanie i ukryty sens. Dodatkowo oglądając, wcale się nie nudzimy, gdyż tu ciągle coś się dzieje. „Demon” jest naprawdę warty uwagi.

Demon jest jednym z lepszych polskich filmów, jakie widziałem w ostatnim czasie. Marcin Wrona utrzymuje film w konwencji horroru, co jest bardzo rzadko spotykane w polskim kinie, kwitując wszystkie skoki napięcia, inteligentnym i bądź co bądź czarnym humorem. Luźno łączy polską tradycję z wierzeniami wywiedzionymi z żydowskiego folkloru. Poprzez ograniczenie miejsca i ilości postaci osiąga zamierzony efekt. Doskonale obrazuje kolejne stadia opętania pana młodego. Pod otoczką prawdziwego polskiego wesela pokazuje polską mentalność i brak pamięci. Film nie należy do prostych przez co stał się świetnym widowiskiem dla poszukujących wysokiej jakości kina.