Dedication (CD)

Albumem ”Dedication” Nicholas Angelich składa hołd trzem największym kompozytorom romantyzmu, którzy tworzyli na fortepian: Schumannowi, Chopinowi i Lisztowi. Wszyscy ci twórcy urodzili się niedługo po sobie, na przestrzeni zaledwie 18 miesięcy w latach 1810-1811.

W swych poprzednich nagraniach dla Erato, Angelich kładł nacisk na kompozytora następnej generacji – Johannesa Brahmsa. Daily Telegraph chwalił go za interpretacje i "niespotykana dramaturgia, wartkość narracji i techniczne mistrzostwo". Le Figaro opisał go jako "artystę, który wykorzystuje swój fortepian do maksimum jego możliwości, łącząc całkowite opanowanie instrumentu z niezwykle czułym dotykiem”. Natomiast Huffington Post napisał,: ”mimo pięknego dźwięku, bogatej skali dynamicznej i wirtuozerii pozbawionej jakiegokolwiek wysiłku – Angelich nigdy nie pozwala nam zapomnieć prawdziwym przesłaniu muzyki, w którą wciala całą swoją duszę”.

Recital Angelicha łączy kontrastujące ze sobą punkty zwrótne romantycznego repertuaru fortepianowego, podkreśla wzajemny szacunek między trzema wielkimi pianistami-kompozytorami: Schumann zadedykował Kreislerianę Chopinowi; Chopin z kolei zadedykował swoje dwie Etiudy Op.10 Lisztowi, a i Liszt dedykował Sonatę Fortepianową H-moll Schumannowi.

Ci trzej kompozytorzy prowadzili bardzo odmienne życie, jednak znali się osobiście. Liszt po raz pierwszy spotkał Chopina w Paryżu w 1831 r. i chwalił go wówczas za otwarcie ”nowego etapu w odczuwaniu poetyckich emocji, połączonego tak szczęśliwie z innowacyjną formą jego sztuki”. W tym samym roku Schumann, pisząc w Allgemeine Musikalische Zeitung, przywitał dzieła Chopina słowami: ”Czapki z głów, panowie! Geniusz!”. Chopin i Schumann po raz pierwszy spotkali się w 1835 r. w Lipsku i ponownie w roku następnym. W 1840 r. Schumann udał się do Lipska aby wreszcie spotkać Liszta – przed tym spotkaniem przez wiele lat korespondowali ze sobą, wymieniając partytury i chwaląc nawzajem swoje prace. Gdy Schumann usłyszał wykonanie Liszta napisał: ”Jak nadzwyczajnie gra, śmiało i dziko, a potem znowu czule i eteryczne”.

Nicholas Angelich, choć urodzony w Ameryce, kształcony był w systemie edukacji francuskiej. Szczególnie podziwiany jest za interpretacje XIX-wiecznego repertuaru, w którym Liszt, Schumann i Chopin zajmują wyjątkowe miejsce, w sercu artysty. W 2011 r. w setną rocznicę urodzin Liszta, Angelich dał znakomite koncerty, wykonując między innymi potężne Annees de pèlerinage. Wyraził też kilka ciekawych opinii na temat muzyki Schumanna i Chopina w wywiadzie dla francuskiej strony internetowej Jejouedupiano: "Schumann wiedział jak wydobyć dźwięk fortepianu w ten szczególny sposób, którego sobie właśnie życzył. Według mnie niesłuszne jest stwierdzenie o rzekomej ”niezdarności” Schumana w pisaniu i stawianie go wobec naturalnej łatwości pisania, którą ludzie przypisują Chopinowi, Księciu Pianistów. Chopin miał szczególny związek ze swoim instrumentem, który rozumiał jak nikt przed nim".