Czasy secondhand. Koniec czerwonego człowieka (ebook)

Dla mojego pokolenia (65) bardzo przejmująca i refleksyjna, a jednocześnie bardzo smutna i trudna w odbiorze choć prosta w zrozumieniu. Jeszcze nie dokończyłem i nie wiem czy wrócę do tej książki.

Kiedy mowa o człowieku ”czerwonym” lub “radzieckim”, przed oczami stają mi moi dziadkowie, których też przecież można nazwać ludźmi “tamtego” okresu. Wiele z ich opowieści również przepełnia smutek i gorycz, i czasem nawet tęsknota za starym ustrojem, a jednak, sporo w tych wspomnieniach uśmiechu I ciepła. Nie mogę się powstrzymać od wrażenia, ze u Swietłany Aleksijewicz jest tylko I wyłącznie cierpienie, dużo cierpienia, przysłaniającego wszystko inne. To już trzecia książka tej autorki przeczytana przeze mnie, każda była wstrząsająca i świetnie skonstruowana, ale czy życie to tylko cierpienie? Czy nie można wydobyć trochę światła z mroku? Po pewnym czasie smutek bohaterów męczy, chce się od niego odpocząć, a mimo to nie można i trzeba czytać dalej, do końca, byłem urzeczony i zahipnotyzowany skalą tego, co działo się po upadku Związku Radzieckiego, zmianami następującymi w systemie, lecz nie do końca w głowach opowiadających swoje historie. Powiem szczerze, że momentami nie mogłem oderwać się od książki, ale po kilkuset stronach zauważyłem, że obojętnieję i tak jak bohaterom Aleksijewicz – było mi wszystko jedno, co się z nimi stanie, wiedziałem że nie doczekam się happy endu. Na pewno nie jest to literatura “ku pokrzepieniu serc”, bardziej można ją porównać do skoku w czarna dziurę. Z jednej strony to przecież prawda, której nie chcemy wspominać, o której nie chcemy mówić, a z drugiej wydaje się tylko jedną stroną medalu, bo zawsze, w którymś momencie, musimy się śmiać i być szczęśliwi, nawet w piekle przedstawionym przez autorkę. Książkę gorąco polecam wszystkim, którzy chcieliby poznać i zrozumieć Ludzi Związku Radzieckiego –zwykłych ludzi, po jej zakończeniu zostali ze mną na długo.

Zmienilo mi sie pojecie na temat zwyklego olowka. Jego zastosowan jest wiele,to wymyslne narzedzie w rekach kata z KGB. Moj posilek, pelny talerz inaczej dzis dla mnie wyglada I ma inne znaczenie.

Autorka w świetny sposób oddaje głos swoim bohaterom, powstrzymuje się od zbędnych komentarzy i interpretacji. Taka forma skłania czytelnika do próby zrozumienia Rosji na własną rękę, i to zarówno Rosji lat 90tych, ale również czasów zimnej wojny, drugiej wojny światowej, czy nawet współczesnej, bo historie tu opowiedziane to nierzadko historie życia dziadków, rodziców, dzieci. Jakże wiele jest punktów widzenia na upadek komunizmu i jakże wiele pozytywnych zmian i dramatów przyniósł on zwykłym ludziom. Jak to możliwe, że pomimo ogromu zła sprowadzonego na narody ZSRR, powracają dziś radzieckie sentymenty? Dla kogoś, kto jest zbyt młody, by próbować odpowiadać na to pytanie na własną rękę, ta książka będzie na prawdę pouczająca.

Wstrząsająca książka,nie można się od niej oderwać. Żyć w tamtych czasach koszmar ,aż trudno uwierzyć ....

Swietnie napisana książka, pozwala zrozumieć współczesną Rosję.