Czarny tort (okładka  miękka, wyd. 08.2023)

Intrygująca, niebanalna, ciekawa. Super!!!

Świetna lektura porcjami tortu..

Rewelacyjna :)

Fantastyczna. Relacje rodzinne . Tajemnice. Niedopowiedzenia. To lubię. Polecam

Bardzo ciekawa powieść, historia rozciągnięta na kilka pokoleń , wielowątkowa

Interesująca książka, dobrze się ją czytało

2,5/5 Kiedy Eleanor Benett umiera, pozostawia po sobie szczególny spadek - tytułowy czarny tort - tradycyjne rodzinne ciasto, którego przepis przekazywany jest z pokolenia na pokolenie oraz ośmiogodzinne nagranie zawierajace historię jej rodziny. Taśma ta jest bowiem osią całej książki - główna bohaterka decyduje się po raz pierwszy w życiu przedstawić swoje losy dzieciom, niestety Byron i Benny poznają je dopiero po śmierci matki. „Czarny tort” to powieść niedługa, licząca lekko ponad 350 stron, za to niezwykle obfita w wszelkiego rodzaju motywy. Znajduje się w tej książce wiele - czytamy o relacjach rodzinnych, wykluczeniu społecznym, rasizmie, przyjaźni, morderstwie, a także o katastrofie klimatycznej. W pewnym momencie wszystkiego jest zdecydowanie za dużo, a wszelkie nieszczęścia spotykające główną bohaterkę zdecydowanie przekraczają granicę wiarygodności. Nie pomaga też forma poprowadzenia narracji; częste zmiany perspektyw i przeskoki w liniach czasowych, które mają miejsce co kilka stron powodują efekt przeciwny od zamierzonego. zamiast intrygować - nużą. Zbyt dużo działo się w tej książce, przez co ciężko wynieść z niej to co miało być najważniejsze, a wiec ukazanie siły więzów krwi - tego jak silnie dzieciństwo jest w stanie zdeterminować to kim stajemy się w dorosłym życiu - oraz mocy tradycji przekazywanej z pokolenia na pokolenie.

Czarny tort debiutancka powieść Charmaine Wilkerso, to wielki bestseller na amerykańskim rynku wydawniczym. Zachęcona pozytywnymi opiniami i mocno zaciekawiona postanowiłam sprawdzić, czy i mnie ta książka zachwyci. Benny i Byrona poznajemy w chwili, gdy umiera ich matka Eleanor Bennett. Pogrążone w żałobie rodzeństwo otrzymuje informację od prawnika Mitcha o czekającym na nich nietypowym spadku, w którego skład wchodzą: list, czarny tort i ponad ośmiogodzinne nagranie. To, co usłyszą, wywróci ich świat do góry nogami. Eleanor zdecydowała bowiem, że chce, by właśnie teraz (tuż po jej śmieci) dzieci poznały prawdę – dowiedziały się wszystkiego o rodzinie i dramatycznych wydarzeniach, które ją kształtowały, o tym skąd pochodzą. Czy będą w stanie zrozumieć postępowanie swoich rodziców? Co z rodzinnej historii ich zaskoczy, zszokuje, wzruszy? Jak sobie z tym poradzą? Dziś do pozytywnych opinii mogę dołożyć też swoją: Czarny tort to rzeczywiście porywająca powieść – pełna rodzinnych sekretów, kłamstw, skomplikowanych relacji i poszukiwania szczęścia. Reakcje rodzeństwa na opowieść, którą słyszą, są bardzo naturalne. Odkrywając kolejne tajemnice, czują się mocno zagubieni, a my poznając wraz z Benny i Byronem zarówno opowiedziane przez ich matkę dzieje Covey – dziewczyny z Karaibskiej wyspy, jak i ich własne osobiste historie, możemy głęboko zanurzyć się w ich emocjach i myślach. Rozdziały książki są krótkie, w fabule mocno przeplatają się przeszłość i teraźniejszość. Powieść jest wielowarstwowa, mnóstwo w niej zwrotów akcji, postaci i mnożących się wątków, za pomocą których autorka przedstawia kolejne osoby. Dzięki temu widzimy, że choć wszyscy w tej opowieści są ze sobą połączeni, każda postać jest indywidualną osobowością. Choć można odnieść wrażenie, że ilość wprowadzanych stopniowo przez autorkę wątków i nagromadzenie wydarzeń jest w kontekście opowiadanej historii mało wiarygodne, to nie przeszkadza, bo w tej książce tak naprawdę nie chodzi o fabułę – tu najistotniejsze jest życie emocjonalne bohaterów. Dzięki wielowątkowości możemy przyglądać się kolejnym reakcjom bohaterów powieści i odkrywać złożoności ludzkiej natury. Czarny tort to książka o poszukiwaniu tożsamości, na którą wpływ mają takie elementy życia jak: rodzina, pochodzenie, kultura, orientacja seksualna. Charmaine Wilkerson udało się poruszyć każdy z tych tematów. Prawie każdy z jej bohaterów zmaga się ze stereotypami narzucanymi im przez otoczenie. Myślę, że większość z nas na którymś etapie swojego życia doświadczyła szufladkowania i każdy z czytelników będzie mógł w tej powieści odnaleźć cząstkę siebie. Podobno już trwają prace nad serialem na podstawie książki. Wprawdzie początkowo pojawi się na platformie niedostępnej w naszym kraju, ale myślę, że z czasem i my będziemy mogli go zobaczyć. Tymczasem zachęcam do lektury. https://papierowybluszcz.wordpress.com/2023/09/25/czarny-tort-charmaine-wilkerson/

Czasami to, czego nie mówimy o sobie innym, jest nawet ważniejsze niż to, co mówimy”. Eleonor Bennett, główna bohaterka debiutanckiej powieści Charmaine Wilkerson, miała tajemnicę, którą skrywała przez niemal całe swe dorosłe życie. Tuż przed śmiercią, mając świadomość, że odchodzi przygotowała nagranie, w którym ujawniła swój sekret. Wraz z dziećmi Eleonor – Byronem i Benny, krok po kroku odkrywać będziemy jej przeszłość. Meandrując pomiędzy „teraz”, a „wtedy” poznawać będziemy koleje życia Eleonor; trudne doświadczenia, które odcisnęły na niej swe piętno, dramatyczne decyzje, które zmuszona była podjąć, a o których nie chciała i nie była w stanie opowiedzieć nawet najbliższym. Autorka pozwoli nam także przyjrzeć się skomplikowanym relacjom rodzinnym Bennettów, zrozumieć wzajemną niechęć rodzeństwa. Myli się jednak ten, kto sądzie, że „Czarny tort” to jedynie ciekawa, nieco pogmatwana historia rodzinna, zbudowana na kanwie tajemnicy, tłumionych urazów, wzajemnych rozczarowań i niechęci. Charmaine Wilkerson dotyka w swojej powieści ważnych kwestii społecznych. Rasizm, homofobia, przemoc wobec kobiet, to tylko niektóre z nich. Choć dramatyczne losy Eleonor stanowią oś fabularną i niewątpliwie generują największe emocje, przejmujące są również doświadczenia jej dzieci. Szczególnie mocno wybrzmiewa historia Byrona, który choć dobrze wykształcony i sytuowany, ze względu na kolor skóry, bezskutecznie stara się o awans, nie kupuje wymarzonego samochodu, nie pojawia się w pewnych miejscach po zmroku. Sporo uwagi poświęca Autorka kwestiom tożsamość kulturowej i rasowej. Tytułowy czarny tort, to nie tylko popularny jamajski deser, dla Benny, Byrona i Eleonor to symbol dzieciństwa, istotny element ich tożsamości. Wilkerson pisze o tym, co nas kształtuje, jak wielka jest siła przekazywanej z pokolenia na pokolenie rodzinnej tradycji, jaką moc mają więzy krwi. Dotyka zagadnień dziedziczenia traum, przenikania się kultur. Dowodzi, że na naszą tożsamość składają się: rodzinna historia, postrzeganie siebie, i to, jak widzą nas inni. "Czarny tort” to rozpisana na wiele głosów opowieść „o tym, jak nieopowiedziane historie kształtują życie ludzi, zarówno wtedy, kiedy się je ukrywa, jak i kiedy zostają ujawnione”. Powieść o przyjaźni, miłości i rodzicielstwie. O mierzeniu się z konsekwencjami podjętych decyzji, skomplikowanych rodzinnych relacjach i wykluczeniu społecznym. Rzecz fascynująca, wielowymiarowa, którą czyta się sprawnie, z niesłabnącym zainteresowaniem i zaangażowaniem, finalnie jednak – pozostawia z niedosytem. Nie wszystkie wątki wybrzmiały w pełni, a bohaterowie, niewątpliwie różnorodni i niedoskonali, nie pozwolili się do końca poznać. Przełożyła Agata Ostrowska

"Czasami to, czego nie mówimy o sobie innym, jest nawet ważniejsze niż to, co mówimy." Eleanor Bennett umiera. W testamencie pozostawia swoim dzieciom nagranie - pewnego rodzaju spowiedź ze swojego życia oraz czarny tort w zamrażalniku. Jedyną prośbą kobiety jest, aby jej dzieci wysłuchały tego, co ma do powiedzenia, a kiedy nadejdzie odpowiednia okazja - zjadły deser. Dzieci Eleanor: Benny i Byron od lat nie mieli ze sobą kontaktu, każdy z nich nosi w sobie żal i niezrozumienie. Ich więź jest słaba ale śmierć matki zmusza ich do ponownego spotkania. To, czego dowiedzą się z nagrania o swoich rodzicach, a w szczególności o matce, na zawsze zmieni ich dotychczasowe życie. Eleanor ma bowiem do opowiedzenia burzliwą historię pełną błędów młodości i sięga ona Karaibów. Teraz z prawdą będą musiały zmierzyć się jej dorosłe dzieci. Tak jak każdy tort składa się z różnych kawałków, tak samo i ta książka ma w sobie wiele wątków, które tworzą całość. "Z tożsamością to jest tak. Mamy historię rodzinną, mamy postrzeganie samych siebie i mamy to, co inni w nas widzą. Wszystkie te elementy składają się na naszą tożsamość, czy tego chcemy czy nie." "Czarny tort" to historia rodzinna. To opowieść o dziedzictwie i tożsamości dotyczącej różnych pokoleń czarnoskórych Amerykanów. To też historia rozliczenia się z przeszłością rodziców. Znalazłam tam też motyw poszukiwania swojej drogi w życiu, potrzebę zrozumienia i odnalezienia siebie samego. Oczywiście jest to również książka o śmierci, żałobie i przebaczeniu. Tematów poruszanych jest wiele i bywają naprawdę trudne i bolesne. Im bardziej zagłębiamy się w historię Eleanor, tym więcej jesteśmy w stanie dostrzec. Nie dziwię się, że ta powieść podbiła serca Amerykanów i jest dla nich ważna pod względem kulturowo- społecznym. Ale i bez tego kontekstu książka nie traci na znaczeniu i jest przede wszystkim dramatem rodzinnym. Tajemnice rodziców, trudne relacje między bratem a siostrą, zbuntowane dziecko - to dość uniwersalne problemy, które można spotkać w każdym kraju na świecie i wielu rodzinach. Polecam Waszej uwadze ❤️.