Czarna samica kruka. Lot nad krawędzią świadomości (okładka  miękka, wyd. 06.2015)

Zupełnie rozczarowałam się książką... Miała być krawędź świadomości, lot samicy kruka, mrok, ciemność i las, a jest marna podróbka Dana Browna i... te kilka zdań w opisie wygląda na zupełnie wyjęte z kontekstu. Niestety, ale o ile tytuł i cytat z okładki brzmiał zachęcająco, o tyle treść zupełnie nie przypadła mi do gustu. Oczywiście dobrze napisana, trzymająca w napięciu, jednak - w mojej opinii - zbyt częsta powtarzalność motywów i tematyka niestety odbiegająca od tej, jaką wyobrażamy sobie po skrócie z okładki. Szkoda, że nie była dostępna stacjonarnie, bo po przekartkowaniu, raczej nie zabrałabym jej do domu.

Bardzo fajnie napisana historia, do końca trzymająca w napięciu. Polecam

Wisła staje się jedynym świadkiem brutalnego, choć pozornie prostego do rozwiązania morderstwa. Na czele grupy dochodzeniowej staje komisarz Eryk Osowski. Okazuje się, że odkrycie historii ciała znalezionego nad brzegiem rzeki nie będzie jedynym zadaniem policjanta. W Warszawie zaczyna grasować seryjny zabójca, który dopada swoje ofiary w wyjątkowo okrutny, a jednocześnie niemal teatralny sposób. Sprawca działa z premedytacją i najwyraźniej brak mu skrupułów. Jeśli Osowski się nie pospieszy, mogą zginąć kolejni ludzie – a to wszystko przy akompaniamencie szumu kruczych skrzydeł…

Muszę przyznać, że w przypadku „Czarnej samicy kruka” Dariusza Pawłowskiego duże wrażenie robi już samo wydanie. Okładka jest niesamowita, bardzo nastrojowa, a i opis z tyłu brzmi bardzo tajemniczo, przez co chce się zajrzeć do środka. Po wstępnym rozeznaniu wiedziałam, że to dość typowy kryminał z elementami thrillera psychologicznego. Wiedziałam też, że z pewnością dostarczy mi wielu emocji… I, niestety lub stety, są to emocje bardzo podzielone.

Największą zaletą stylu autora jest umiejętność budowania napięcia. Dariusz Pawłowski, szczególnie w opisach, puszczał wodze fantazji, przez co książka ma niepowtarzalny klimat; przez większość czasu nad fabułą utrzymuje się atmosfera grozy, czytelnik może fizycznie poczuć lekki dreszczyk. Gdyby powieść przeniesiono na ekran, całkiem możliwe, że przy niektórych fragmentach trochę bym się bała. Jeśli autor kiedykolwiek zdecyduje się na napisanie horroru – sięgnę po niego w ciemno (choć może nie po ciemku, bo to by się mogło źle skończyć dla mojej psychiki).

Warto jednak podkreślić, że główną osią fabularną jest wątek kryminalny. A tutaj pojawiły się już pewne zgrzyty. Przede wszystkim, strasznie mnie drażniła nieporadność policjantów, którzy odgrywali pierwsze skrzypce. Eryk Osowski miał być z zamierzenia bardzo dobrym, niezwykle przenikliwym komisarzem, tymczasem nawet w zwykłych rozmowach wydawał mi się zwykłą ciapą. Jego partner też był niezdarny, przez co zaczęłam mieć nadzieję, że rzeczywiści przedstawiciele policji w naszym kraju są bardziej ogarnięci, bo inaczej źle by to wróżyło bezpieczeństwu obywateli.

Autor wykazał się sporą wyobraźnią przy obmyślaniu i opisywaniu miejsc zbrodni, co w sumie trochę mnie przeraziło, bo morderstwa były naprawdę makabryczne. Jeśli przeszkadzają wam szczegółowe opisy w tej warstwie, to nie polecam – ja jakoś do nich przywykłam i uznałam, że nadają całej historii autentyczności. Ponadto spodobało mi się dość drobiazgowe, a przez to ciekawe zarysowanie profilu seryjnego mordercy. Sam sprawca, ścigany przez Osowskiego, został stworzony z konkretnym, intrygującym pomysłem, dzięki czemu możemy zajrzeć do jego psychiki.

Jednocześnie rozwiązanie całego śledztwa nie do końca mnie usatysfakcjonowało. Zakończenie zostało rozpisane jakby zbyt szybko i zbyt niedbale, przez co po zamknięciu książki odczuwałam spory niedosyt. Spodziewałam się bardziej dynamicznego punktu kulminacyjnego, zwłaszcza po takiej ilości makabry, którą zaserwował autor, tymczasem byłam nieco zawiedziona. Mam wrażenie, że potencjał kryjący się w tej historii nie został do końca wykorzystany.

„Czarną samicę kruka” czyta się dobrze. Fabuła wciąga, choć nie da się ukryć, że dialogi bywały kulawe i po prostu sztywne. Tytułowy ptak ma przede wszystkim znaczenie metaforyczne – ja sama dostrzegłam w nim symbol agresji, żądzy krwi, brutalności – ale jednocześnie te fragmenty, w których się pojawiał, niemal zahaczały o metafizykę, co mi trochę przeszkadzało. Wydawało się, że mam w rękach bardzo realistyczny kryminał (zwłaszcza, że pisarz czasem zbyt przesadnie dbał o takie detale, jak nazwy warszawskich ulic), dlatego te oderwane od rzeczywistości sceny psuły mi odbiór książki. Może autor chciał stworzyć coś na pograniczu, balansującego między realizmem a czymś, co dotykałoby nadnaturalności, nie wiem. Jeśli tak, to ten zabieg chyba nie do końca się udał.

Książkę Dariusza Pawłowskiego mogę ogólnie podsumować jako niezłą. Znakomicie bawi się emocjami czytelnika, wywołuje po drodze mnóstwo pytań i po prostu fascynuje. Nie wynudziłam się przy niej, wprost przeciwnie, zwłaszcza czytanie jej wieczorem było świetnym doświadczeniem. Mimo to wydaje mi się, że w kilku punktach jest bardzo niedopracowana, co niestety raziło mnie nawet na tle wielu zalet. Choć parę elementów rozczarowuje bądź zostawia poczucie niedosytu, z chęcią przeczytam kolejne powieści autora, który całkiem dobrze się zapowiada.

Jak wyglądałaby książka napisana wspólnie przez Stephena Kinga, Elizę Orzeszkową i Wojciecha Chmielarza? Patrz: zdjęcie powyżej.
Czarna samica kruka. Lot nad krawędzią świadomości to bardzo udany "kolaż gatunkowy" autorstwa Dariusza Pawłowskiego. Mimo kilku niedociągnięć i braków książkę z czystym sumieniem mogę polecić fanom mrocznych thrillerów. Pół-horror, pół-kryminał z solidną porcją elementów paranormalnych i brutalnych opisów na pograniczu dobrego smaku.

Nad brzegiem Wisły zostają odnalezione zwłoki. Ustalenie personaliów ofiary nie należy do najłatwiejszych zadań, ponieważ mężczyzna ma zmasakrowaną twarz. Wstrząsająca zbrodnia jest jednak dopiero początkiem serii brutalnych morderstw, które paraliżują mieszkańców Warszawy. Komisarz Eryk Osowski wraz z Kazimierzem Lewandowskim z Komendy Stołecznej Policji próbują odnaleźć sprawcę oraz zahamować tę erupcję zła i brutalności. Profil psychologiczny wskazuje, że sprawca jest bardzo inteligentną osobą, z traumatyczną przeszłością, epizodami agresji w dzieciństwie.

Mimo ewidentnych zaburzeń psychicznych poszukiwany nie jest typem wyalienowanej, dziwnej i rzucającej się w oczy postaci, to prawdopodobnie mężczyzna potrafiący w idealny sposób wtopić się w otoczenie. Typowy obraz socjopaty. Jednak wskazówki profilera nie gwarantują jego odnalezienia i unieszkodliwienia.

Jednak Czarna samica kruka. Lot nad krawędzią świadomości nie jest typowym kryminałem z zagmatwaną zagadką i spektakularnym zakończeniem. Autor nie podsuwa mylnych tropów, nie bawi się z czytelnikiem w "kotka i myszkę", ponieważ to nie wątek kryminalny jest kluczowym elementem książki. Bazą dla fabuły jest bowiem Czarna Samica Kruka, będąca synonimem śmierci, mrocznej strony człowieka i zła głęboko zakorzenionego w każdym z nas. Te fragmenty, w których mrok przysłania niebo oraz wnętrze mordercy były najbardziej niepokojące i odrobinę psychodeliczne. Wprowadzały specyficzny klimat i stan niepewności w czytelniku. Autor ma dar realistycznego i wciągającego charakteryzowania przyrody i zjawisk fizycznych. Niczym Eliza Orzeszkowa w Nad Niemnem bajecznie, niemal lirycznie, ale, co ważne! – ciekawie, opisuje krajobraz, wprowadzając czytelnika w wykreowany, mistyczny świat chaosu.


Porywające i zabawne dialogi nie są mocną stroną tej pozycji. Rozmowy między policjantami są bardzo nierealne, brak w nich swobody, odrobinę razi także nieobecność kolokwializmów i wulgaryzmów;). Czarna samica kruka. Lot nad krawędzią świadomości to bardziej powieść grozy z "kingowskimi" wstawkami ze świata mistycznego i fantastycznego. Podjęty przez Autora wątek kryminalny jest jakby dodatkiem, ale bardzo ciekawym i intrygującym. Tym bardziej ubolewam nad rozczarowującą końcówką. Nie oczekiwałam pościgu, strzelaniny w stylu Jamesa Bonda, pułapek zastawianych przez chory umysł socjopaty, ale liczyłam na poznanie motywów, którymi kierował się morderca, klucza, według którego wybierał swoje ofiary oraz kilka słów podsumowania.
Co bardziej delikatnego i wrażliwego czytelnika mogą zniesmaczyć i przerazić bardzo dokładne opisy tortur, którym poddawane są ofiary socjopatycznego dewianta. Może zabrzmi dziwnie – ale lubię element pikanterii i realizmu w książkach tego typu, ale niektóre fragmenty nawet i u mnie inicjowały odruch wymiotny... opis aktu kanibalizmu to jednak za dużo, nawet dla mnie;)

Niebanalna, intrygująca, niepokojąca i straszna. Bardzo polecam... osobom odpornym psychicznie;)i "literacko wymagającym".

Więcej na blogu http://prawieblogoksiazkach.blogspot.com/2016/10/czarna-samica-kruka-lot-nad-krawedzia.html

Tuż nad Wisłą zastaje odnalezione niezwykle okrutnie zmasakrowane ciało młodego mężczyzny. Policja podejrzewa motyw rabunkowy, ale czy napastnik potraktowałby tak ofiarę dla kilku banknotów? Sytuacja się pogarsza, gdy pojawiają się informacje o kolejnych zbrodniach pełnych okrucieństwa. Śledczy już wiedzą, że mają do czynienia z bestią. Morderca czai się gdzieś w pobliżu i już szykuje się do kolejnego ataku.

Bardzo dobra powieść! Zupełnie się nie spodziewałam tak interesującej lektury. Enigmatyczny tytuł skrywa całkowicie to, co można znaleźć we wnętrzu. Nie spodziewajcie się zatem zwykłego, powtarzalnego kryminału. Ta pozycja to coś więcej, o wiele wiele więcej. Pokazująca sceny tak nieprawdopodobnie brutalne, iż człowiek sam zadaje sobie pytanie: "Jak ktoś może być do czegoś takiego zdolny?". Ja jestem zachwycona lekturą, ponieważ już dawno nie poczułam takiej świeżości w polskiej literaturze. A teraz pora na szczegóły:)

Co jest najlepsze w tej książce? Z pewnością klimat i niesamowite umiejętności autora w kreowaniu fabuły, łączenia ze sobą pewnych wątków. Jestem pod ogromnym wrażeniem również świetnej postaci antagonisty. Morderca wzbudza w czytelniku najgorsze emocje. W połączeniu z estetyką przypominającą chwilami kino gore, wprawia w popłoch. Ja, która jestem nieco obyta w tego typu "środowisku", nierzadko byłam przerażona, szczególnie, że powieść czytałam w nocy:) Zdarzało mi się oglądać wiele horrorów, ale "Czarna Samica Kruka" wprawia mnie w o wiele większy popłoch niż najstraszniejsze z nich. Ta książka jest doskonałym studium umysłu psychopaty, który niemal podnieca się swoimi czynami, wpadając w ekstazę przy każdym kolejnym ciosie zadanym ofierze. Dlatego przestrzegam przed nią osoby o wrażliwości i słabym żołądku. Chwilami przy lekturze ma się ochotę zwymiotować.

Jestem zadowolona z tego, że autor nie zamknął się w zwykłej konwencji kryminału, a nadał jej taki charakter. Wybija to ją z szeregu pozostałych polskich powieści tego typu, jakie czytałam. Groza przysłania sam wątek śledczych i często byłam bardziej ciekawa kolejnego kroku mordercy niż policji. 

Muszę przyznać, że o ile podczas czytania byłam często zniesmaczona i przerażona, teraz czuję przyjemny dreszczyk chęci sięgnięcia po coś podobnego. Upodobałam sobie to zgrabne połączenie gatunków przez pana Pawłowskiego. Nie jest to zatem książka, jaką się przeczyta, odłoży na półkę i zapomni. Ja wciąż myślę o różnorodnej symbolice, pojawiającej się na jej kartach. Zastanawiam się, czy na pewno wszystko dobrze zrozumiałam. Mam nieodpartą ochotę przeczytać powieść raz jeszcze, chcąc zobaczyć swoje reakcje - może będą takie same, a może odbiorę "Czarną Samicę Kruka" zupełnie inaczej. Skłaniałabym się ku temu drugiemu, ponieważ to tego typu utwór, który trzeba przeczytać wiele razy, by dojść do ostatecznego zrozumienia zamysłu autora. Dlatego wiem, iż książka jeszcze nie raz i nie dwa będzie przeze mnie czytana.

Nie spodziewałam się aż tak dobrej pozycji. Jestem bardzo zaskoczona znalazłszy niszowego autora, który w swoim debiucie potrafił wznieść się na tak dobry poziom pisarstwa. Będę z pewnością czekała na jego kolejne pozycje (mając nadzieję, że będą tak samo krwawe;D ), a Wam serdecznie polecam "Czarną Samicę Kruka"!:)

http://przewodnik-czytelniczy.blogspot.com

„Niesamowicie wciągająca mieszanka thrillera psychologicznego i powieści grozy”

Czy na pewno? Czy "Czarna samica kruka" wciągnęła mnie bez reszty? O tym wszystkim w mojej recenzji.

Komisarz Eryk Osowski wraz ze swoim partnerem Kazimierzem Lewandowskim, prowadzą sprawę masakrycznego morderstwa młodego mężczyzny, którego zwłoki znalazło dwóch wędkarzy w krzakach, w pobliżu mostu Siekierkowskiego. Niestety zanim policja upora się z tym morderstwem dojdzie do kolejnych tak drastycznych zbrodni. Ksiądz, były pracownik opieki społecznej, emerytowany lekarz, to kolejne ofiary tego sadystycznego mordercy. Czy to sprawka seryjnego mordercy? Czy ofiary w jakiś sposób były ze sobą powiązane? I najważniejsze pytanie – czy policji uda się schwytać tego psychopatę?

„Zamknij oczy i wyobraź sobie las. Delikatną miękkość mchu pod twoimi stopami, szum liści nieśmiało głaskanych wiatrem, unoszący się w powietrzu zapach zielonych świerków... Spójrz w górę. Widzisz korony drzew pochylone brzemieniem wieku? Czujesz pierwsze krople deszczu, które osiadają na twoich policzkach? Słyszysz to? Słyszysz ten dochodzący z oddali złowieszczy dźwięk? To szum czarnych kruczych skrzydeł. Ona nadlatuje. A za nią mrok. Mrok umysłu szarpanego obłędem.”

Na samym początku muszę się Wam do czegoś przyznać. Bałam się tej książki. Okładka w ogóle do mnie nie przemawiała, tak jak i tytuł. Już oczami wyobraźni widziałam siebie jak męczę się niemiłosiernie nad lekturą tej powieści. Ale wiecie co? Pomyliłam się i to bardzo. Książka ta pochłonęła mnie już od pierwszych stron. Dariusz Pawłowski stworzył naprawdę bardzo dobrą historię. To genialna mieszanka thrillera psychologicznego i powieści grozy. Ja osobiście dawno nie czytałam tak dobrej książki z tego gatunku.

Autor stworzył bardzo ciekawą fabułę, a książka w żadnym momencie nie wydaje się nudna. Ciągle coś się dzieje i nie zatrzymujemy się nawet na chwilę. Wraz z policjantami próbujemy jak najszybciej schwytać demonicznego mordercę. Realistyczne i bardzo dokładne opisy morderstw nie raz przysparzały mi gęsiej skórki na całym ciele. Nie polecam czytać tej książki zaraz po posiłku, gdyż niektóre sceny są naprawdę drastyczne, a autor opisał je tak, że bez problemu możemy je sobie wyobrazić.

Bardzo fajnym pomysłem okazało się umieszczenie w książce kilku krótkich fragmentów gdzie narratorem jest morderca. Możemy wtedy wejść w głąb jego obłąkanego umysłu i poznać przerażające myśli. Autor przedstawił nam bardzo dobry portret psychologiczny mordercy. Poznajemy go od dziecięcych lat i widzimy, jak z czasem kształtuje się jego morderczy chory popęd.

Świetna książka ze świetną mroczną, miejscami wiejącą grozą fabułą. Oczywiście nie jest to powieść dla każdego. Trzeba po prostu lubić taki gatunek literacki, mieć mocne nerwy i być przygotowanym na drastyczne sceny morderstw, gdyż autor przedstawia wszystko z najdrobniejszymi szczegółami. "Czarna samica kruka" jest lepsza niż niejeden horror z obrazem i dźwiękiem. Naprawdę działa na wyobraźnię i w moim przypadku nocne wstawanie z łóżka było nie lada wyzwaniem.

Uważajcie na czarną samicę kruka, gdyż to ona zapowiada śmierć...


Polecam!!!

Za możliwość przeczytania książki dziękuję autorowi.

Każda książka ujmuje czymś odmiennym. Czasami jest to fabuła, innym razem styl autora, a jeszcze innym godni uwagi bohaterowie. W „Czarnej Samicy Kruka” był to niezwykły, niemal namacalny klimat grozy i tajemniczości, który wręcz wylewał się z każdej strony.

„Szukajcie człowieka, który jest bardziej skomplikowany, niż jesteście w stanie to zaakceptować (…) Wczujcie się w jego umysł, w jego psychikę.”

Pewnego dnia dochodzi do zabójstwa. Uwagę policji przykuwa zmasakrowane w bestialski sposób ciało. Na trop sprawcy naprowadza funkcjonariuszy wizytówka znaleziona przy ciele ofiary. Policjanci próbują rozwikłać zagadkę, a w tym samym czasie dochodzi do jeszcze większej ilości morderstw.

Zaczynając czytać spodziewałam się czegoś w granicach horroru, kryminału, thrillera, Tymczasem to zupełnie coś innego i odmiennego. Nie jestem w stanie nazwać gatunku, a myślałam o tym sporo. Gdybym miała określić to jednym słowem byłaby to KONTROWERSJA.

„Niepostrzeżenie nadciągnęła noc, po której zapomniani wczoraj bogowie staną się panami jutra”

Tak jak wspomniałam wcześniej książka ujmuje nastrojem, który obecny jest w każdym zdaniu i słowie. Już w prologu jesteśmy zaszczyceni niezwykłą tajemnicą, która spada na nas wraz z pierwszym akapitem. Bez wątpienia należą się za to brawa autorowi.

„Czarna Samica Kruka” przenosi do innej rzeczywistości, wciąga w wir wydarzeń i sprawia, że czujemy się bohaterami historii. Autor uraczył czytelników mocnymi opisami morderstw. Zrobił to z dużą dokładnością, dlatego niektórzy mogą być trochę zgorszeni. Ja z pewnością nie należę do tej grupy osób, ale muszę przyznać, że w niektórych momentach ciarki przechodziły mi po plecach.

„Czuł przechodzącą przez jego ciało kosmiczną siłę, każdym nerwem swojego ciała.”

Pan Dariusz Pawłowski pisze dobrym i wciągającym językiem. W książce znajdują się również humorystyczne dialogi, które sprawiły, że raz czy dwa uśmiechałam się do książki. Mam jednak wrażenie, że akcja była trochę źle rozplanowana. Czasami wszystko działo się po prostu za szybko, ale dla kontrastu muszę dodać, że potęgowanie napięcia zostało bez wątpliwości przeprowadzone porządnie.

Kolejną rzeczą o której wspomnę jest okładka, która wraz z opisem niesamowicie zachęciła mnie do przeczytania historii i stanowi przedsmak tego, co zastaniemy we wnętrzu.

Reasumując książka zaskoczyła mnie niebanalną fabułą i intrygującym zakończeniem. Ba! Czasami zadawałam sobie w myślach pytanie „co się tu dzieje?”(oczywiście w pozytywnym sensie). Polecam ją fanom zagadek przechodzących ponad wszelką podejrzliwość, zwolennikom kryminałów, a także wszystkim, którzy są ciekawi co takiego kryje się pod tytułem „Czarna Samica Kruka. Lot nad krawędzią świadomości”.
Zapraszamy na bloga - www.oczytane.blog.pl

Macie ochotę na coś mrocznego, niepokojącego i trzymającego w napięciu? Na spotkanie z bohaterem, który zmrozi Wam krew w żyłach? Chcecie zajrzeć do umysłu psychopaty dokonującego makabrycznych zbrodni? Jeśli nie boicie się bać... zapraszam. Pod osłoną mroku spotykają się nad Wisłą dwaj mężczyźni. Starszy wręcza swojemu towarzyszowi kopertę z pieniędzmi. Na wieść, że ma zapłacić szantażyście o wiele więcej, wpada w szał. Jednym ciosem powala przeciwnika na ziemię, pozbawiając go świadomości. Czuje jednak tak potężną wściekłość, że posuwa się jeszcze dalej i pozbywa wszelkich hamulców... W małej miejscowości nieopodal Warszawy w wyjątkowo brutalny sposób zostaje zamordowany ksiądz. Przydział do sprawy dostają funkcjonariusze Komendy Stołecznej - Eryk Osowski i Kazimierz Lewandowski. Muszą odnaleźć i schwytać zabójcę, o którym tak naprawdę nic nie wiadomo. Rozpoczyna się walka z czasem, coraz bardziej rozpaczliwa... Czy zdążą zanim dopadnie kolejną ofiarę? Jedno jest pewne, mają do czynienia z seryjnym mordercą, który będzie zabijał dalej. I nie przestanie, dopóki ktoś go nie powstrzyma. Martwy ksiądz to nie koniec, to nawet nie początek... Tytułowa czarna samica kruka towarzyszy nam cały czas. Nawet wtedy, gdy narrator o niej nie wspomina, wciąż czuć jej obecność. Każde pojawienie się tego tajemniczego ptaka wzmaga nastrój grozy. Makabryczne opisy zbrodni to jedno, ale bezkres zła tej przedwiecznej istoty naprawdę przyprawia o dreszcze. Jej nienawiść do ludzi jest tak wielka, że niemal namacalna. Próby wejrzenia w głąb umysłu mordercy potęgują jeszcze niepokój sączący się z każdej kolejnej strony powieści. Wszechobecna groza i napięcie towarzyszące nam od pierwszych zdań aż po ostatnie słowa to niewątpliwy atut "Czarnej samicy kruka". Wartko prowadzona akcja sprawia, że od opowieści Dariusza Pawłowskiego trudno się oderwać. Nie jest to prosta historia, gdzie zło zostaje pokonane w momencie ujęcia zbrodniarza, a bohaterowie mogą odetchnąć z ulgą i spokojnie świętować odniesiony sukces. To znacznie bardziej skomplikowane. Ono wciąż czai się gdzieś za rogiem, pozostawiając nas z uczuciem niepokoju jeszcze na długo po odłożeniu książki. Jeśli więc nie będziecie się po takiej lekturze obawiać wyjść samotnie z domu, to gorąco Wam ją polecam.

"Uniósł głowę do góry, spoglądając na czarny cień lecącej nad nim pośród trzaskających błyskawic samicy kruka. Był panem życia i śmierci, ona posłańcem jego Boga." "Czarna samica kruka" to druga powieść wydana przez Dariusza Pawłowskiego. Do jej przeczytania zachęcił mnie sam autor. Przyznam, że troszeczkę się obawiałam tej książki, bo zazwyczaj nie czytam tego rodzaju literatury. Moje obawy okazały się bezzasadne, bo powieść napisana jest lekkim językiem, jak na ten gatunek. Tytułowa czarna samica kruka zwiastuje śmierć, jest też symbolem sił nadprzyrodzonych. W pobliżu Wisły zostaje znalezione ciało młodego mężczyzny ze zmasakrowaną twarzą. Trudno ustalić jego personalia, ale udaje się później odnaleźć ubranie i dokumenty. "- Nasz denat nazywał się Janusz Bronisz - zaczął Osowski -Lat trzydzieści dwa mieszkał w Warszawie przy ulicy Rydygiera, żonaty, jedno dziecko i ...ogromny kredyt do spłacenia. Pracował w Ministerstwie Zdrowia, w budynku przy ulicy Miodowej w Warszawie." Wraz z upływem czasu pojawiają się informacje o kolejnych okrutnych zabójstwach. Policjanci mają świadomość, że szukają owładniętego obsesją mordercy. Morderca ma zaburzenia świadomości, do których przyczyniło się to, że jego mama była alkoholiczką i stosowała wobec niego przemoc. "Przypomniał sobie, jak będąc dzieckiem odrzuconym przez matkę i rówieśników, zaszywał się sam w leśnej głuszy, łkając, ale też walcząc ze swoim przeklętym losem. Zaniedbany, brudny, samotny - serce miał jednak twardsze niż głaz i chłodniejsze niż stal." Przerażająca śmierć księdza to początek mrocznych zbrodni. "Czarna samica kruka" łączy ze sobą kilka gatunków: kryminał, thriller psychologiczny oraz powieść grozy. Książka intryguje, pobudza wyobraźnię. Tajemnicza postać chorego zabójcy sprawia, że czytelnik zastanawia się nad motywami jego postępowania oraz próbuje rozpracować jego złożoną osobowość. Odradzam czytanie powieści przed snem, gdyż opisy bardzo działają na wyobraźnię. Dodatkowo niedomówienia i możliwość własnej interpretacji czytelnika tworzą coraz bardziej mroczny i brutalny klimat. Polecam - przeczytajcie ją sami, bo książka wywołuje sporo emocji, a czarna samica kruka tak łatwo nie wypuszcza ze swych szponów, trudno oderwać się od czytania.

ksiazkomaniacyrecenzje.blogspot.com


"Coś złego wolno i nieubłaganie zbliżało się do niego"

Niebezpiecznie wciągająca mieszanka thrillera psychologicznego i powieści grozy. Książka, która wciąga już od pierwszych stron.

"Czarna samica kruka zwiastuje śmierć"

Komisarz Eryk Osowski i jego partner Kazimierz Lewandowski prowadzą śledztwo w sprawie morderstwa młodego mężczyzny, którego zmasakrowane ciało znaleźli wędkarze w trawie tuż przy moście Siekierkowskim.
Janusz Bronisz, żonaty pracownik Ministerstwa Zdrowia wiódł spokojne, normalne życie, popadł w długi. Jedyny trop to wizytówka z klubu dla gejów.


Czy policjanci ustalą sprawcę zabójstwa Janusza?
Jakie nowe fakty ujrzą światło dzienne?

Wkrótce w podwarszawskiej parafii gosposia znajduje...ukrzyżowanego księdza.

Kto w ten sposób wyraża swój gniew i wściekłość?
Czyżby grasował seryjny morderca?
A może to symboliczny wymiar śmierci?

Pojawiają się kolejne ofiary. Rusza operacja "Batalion".

"Słyszysz to? Słyszysz ten dochodzący z oddali złowieszczy dźwięk? To szum czarnych kruczych skrzydeł. Ona nadlatuje. A za nią mrok. Mrok umysłu szarpanego obłędem".

Książkę Dariusza Pawłowskiego przeczytałam z ogromnym zaciekawieniem. Dobry pomysł, ciekawa fabuła pełna napięć. Zagadka, którą pragnie się rozwiązać. Realistyczne, drastyczne opisy morderstw, okaleczone zwłoki. To może troszkę przerażać, ale takie jest życie, taka jest praca policji i z tego czerpią satysfakcję...bezwzględni mordercy. I pytania, często bez odpowiedzi. PO CO? DLACZEGO?
To książka o trudnej pracy policji, ale także studium psychologiczne seryjnego mordercy. Próba znalezienia motywów, wytłumaczenie działań osób czerpiących przyjemność z bólu drugiej osoby. Książka o ludzkich dramatach, cierpieniach prowadzących do nieprzewidywalnych zachowań. Opowieść o ludziach, których dusze spętane są łańcuchami ciemności, walczących z własnymi słabościami, których umysł jest bezsilny, odbywają ten przedziwny "lot nad krawędzią świadomości".


Czy Eryk Osowski i Kazimierz Lewandowski zakończą swoje śledztwo sukcesem? Przekonajcie się sami. Jeśli lubicie klimaty filmów "Siedem", "Hannibal" to ta książka z pewnością jest dla was. Życzę ekscytującej lektury!

Izabela Nestioruk