Countdown To Extinction (CD)

Klasyka thrash metalu i Dave z najlepszym składem:)

powrot megadeth?!?

Klasyka MegadetH.

banger

najgorzej zremasterowana wersja klasyka Megi !!!poziom dynamiki to DR 5,czyli prawie jak słynne Death Magnetic czy Californication,jak ktoś sie podnieca,że ten remaster jest lepiej brzmiący od oryginału gdzie DR=11,to słucha tego na ipodzie,albo bumbox'ie z biedronki. w 2004 roku zremasterowano wszystkie LP Megi i wszystko jest na poziomie dr 5.talerze perkusji brzmią jak dzwonki w boże ciało.poczytajcie sobie Dynamic range w wiki.lub loudness war.Co do samego LP to arcydzieło rocka !

Megadeth kocham za całokształt ale dzisiejszego dnia postanowiłem opisać płytę, która zamknęła pewien okres w działalności zespołu. Wyniosła go na szczyt i zyskała status Kultowy (a jeszcze gdy dodamy do tego, że została nagrana przez najlepszy w historii zespołu skład... ehh marzenie)!!! Zaczynamy! 1,2,3 - odliczanie do... Podstawówka i upragnione ferie. Zapowiadała się niezła zabawa… I faktycznie - wyjazd na Słowację mogę dziś śmiało zaliczyć do udanych. Z tamtego okresu pamiętam głównie kolegę, który pochodził z prawdziwego, szlacheckiego rodu... Nie wymienię jego nazwiska, ale podam jeden ważny szczegół. Nasz przyjaciel miał jedną zasadniczą wadę, która przeszkadzała wszystkim zamieszkałym obok jego pokoju. Kiedy słuchał muzyki na swoim starym walkmanie „Soniaka”, można ją było słyszeć tuż zza ściany. Tak właśnie poznałem „Countdown To Extinction” Megadeth. Dzieło niepowtarzalne, można by rzec - istny fenomen. Do dziś uważany przez jednych za szczytowe osiągnięcie załogi Rudego. Pierwsze, co rzuca się w oczy, to oprawa graficzna. Przyciąga uwagę swoją prostotą, a jednocześnie razi dziwnym światłem tamtych lat. Nie ma co ukrywać, że Megadeth był wtedy w szczytowej formie. Kilka potencjalnych hiciorów, w postaci nieśmiertelnych już dziś utworów: „Symphony Of Destruction”, „Foreclosure Of a Dream” czy też „Skin O' My Teeth”. Żeby nie wiało nudą, mamy trochę nowości: „High Speed Dirt”. Doskonały przykład łączenia rockowych zagrywek z metalem. Nie brakuje też skrzywionej miny Rudego frontmana, wykrzykującego kolejne wersy do: „Sweating Bullets” i „Psychotron”. Ten zespół zawsze był autentyczny, poruszał i oddziaływał na słuchacza (społeczno-polityczne teksty). Do kilku singli z tej płyty, powstały naprawdę świetne teledyski. Najlepsze są te do: „Sweating Bullets” i „Foreclosure Of a Dream”... Chwila oddechu. Tytułowy „Countdown To Extinction” to chyba najspokojniejszy z utworów na całym albumie. Natomiast „Captive Honour” to koszmarna sądowa rozprawa, sędzia Anna Maria Wesołowska - nic z tych rzeczy!. Płytę zamyka prawdziwy majstersztyk. Połamany do granic możliwości „Ashes In Your Mouth” z istnym tornadem na bębnach w wykonaniu Menzy i szaleńczą gitarową pogonią Friedmana. W swoich aranżacjach chłopaki doszli do perfekcji. Doskonale poukładane harmonie to wizytówka Megadeth. Każdy dźwięk jest dokładnie przemyślany, brak typowych wypełniaczy płyty, które niestety pojawiają się na albumach znanych tuz. Niestety „Countdown” nie pobił sukcesu „Czarnej Płyty” Metallicy, frustracja Dave’a ciągle rosła. Ciężko zrozumieć tę szaloną chęć rywalizacji. Ale to już prywatna sprawa zwaśnionych stron. My natomiast możemy być wdzięczni za wyrzucenie Dave’a z Metallicy. Dzięki temu powstała kolejna ikona thrash metalu. Może nawet lepsza od wsławionych chłopaków z Bay Area?

# Jest moc i energia jak na MEGADETH przystało. Ciężko , rytmicznie i melodycznie. Kup a z pewnością nie pożałujesz jeżeli cenisz Sobie ambitną muzę a nie jakieś tam zniewieściałe i gejowskie disco-polo. Polecam ! ! ! #

Dystopia to dobra płyta ale Countdown to arcydzieło i raczej juz nie sa w stanie tego zmienic, tej płyty nic nie przebje. Zasłużone 5.

Bardzo dobra płyta metalowa, a raczej death metalowa. I to co najbardziej cenie sobie w tym zespole to to, że na każdym ich albumie nie mam tylko 10 czy 9 kawałków tylko co najmniej 12-14 a to jest świetne, bo im więcej tym lepiej. Co nie znaczy że mniej mocno i ostro. Jak dla mnie prawdziwa rewelacja.

Absolutny klasyk, pomnik muzyki metalowej w najwspanialszym wydaniu. Jest szybko, ciężko, skomplikowane rozbudowane riffy, moc gitar, gorąco polecam, ach ten wstęp do "Symphony of Destruction".