Cienie moich czasów (okładka  miękka, wyd. 12.2015)

Książka stanowi zapis przemyśleń Autora przeplatany wątkami autobiograficznymi i w miarę bieżącą polityką. Widać tendencje Wildsteina do dygresji filozoficznych. Książka - jak wspomina sam Autor - rzeczywiście pisana bez planu i konspektu, momentami dosyć trudna - w szczególności dygresje filozoficzne. Mnie osobiście wciągnęła - bardzo pobudzająca intelektualnie.

Doskonała dygresyjna quasi autobiografia. Uczciwa próba zrozumienia na ile czas, w którym człowiek żyje determinuje określone postawy (lub ich brak), jak bardzo nieuświadamiany jest to wpływ. Odważne rozliczenie z szaleństwami swojej "młodości", z pułapkami europejskiej cywilizacji XX w, z naiwnością własną i podłością innych.
W formie eseistyczna, momentami bardzo osobista opowieść o tym dlaczego stawianie granic dla pewnych zachowań jest koniecznością. Autor niemal rozpaczliwie pyta (znając w zasadzie odpowiedź na pytanie), co stało się z Polską po transformacji. Dlaczego ludzie dawniej połączeni bliskimi przyjaźniami stali się (często z jednostronnego wyboru) wrogami? To również rzecz o wyborze, motywach decyzji i zaniechań. O strachu, małostkowości i konformizmie części "elit" IIIRP. Wildstein nie oskarża jak prokurator. Nie nawołuje do linczu. Chce zrozumieć przyczyny "ewolucji" poglądów, postaw.
Znakomite są fragmenty o religii, pyrrusowym zwycięstwie Niechańskiego ostatniego człowieka, który dekonstruując kulturę w imię fałszywie pojętej wolności własnej, pogrąża się w otchłani nicości. Umowność podziałów ludzkiej psychiki, potencjalna w niemal każdym człowieku gotowość do okrucieństwa intryguje i niepokoją autora Ceni…
Opowieść wprowadza w intymny świat myśli, i trosk Wildsteina-Człowieka, tak w wymiarze osobistym, rodzinnym jak metafizycznym (relacje ze światem). Szczęśliwie nie jest narcystyczna czy tkliwa i sentymentalna…Jest do bólu uczciwa, sprawiedliwa.
Bronisław Wildstein jest bez wątpienia przedstawicielem ginącego gatunku Inteligencji starej daty. Ludzi nie tylko dobrze wykształconych i doświadczonych, ale świadomych swojego kulturowego zapośredniczenia w czasie i miejscu. Głębokie rozumienie cywilizacyjno-kulturowych zależności, (ograniczeń i możliwości), umiejętność krytycznego śledzenia ewolucji idei dających początek i trwanie instytucji cywilizacji Judeo, greko, rzymsko –chrześcijańskiej to cecha coraz rzadziej spotykana w świecie ludzi zorientowanych na przygodność i postawę życia od projektu do projektu.

Wildstein nie będą c osobą fotogeniczną, często zrażający adwersarzy swoją publicystyczną wyrazistością i swoista "niesympatyczności", jako pisarz jest znakomity. Sam na sam z myślami, w twórczej samotności jest niezrównany. Dobry styl narracji wciąga bez reszty. Lektura obowiązkowa.

Zdecydowanie jest to jedna z lepszych książek jakie przyszło mi czytać ostatnio. Bardzo mi się podobało, że składa się ona z wielu elementów. Jej podstawą jest przede wszystkim biografia autora, który opowiada nam o swoim życiu, ale wplatając w nie elementy historii. Jest to na tyle ciekawa rozprawa historyczna, że ja nie mogłem się od niej oderwać. Pełno w niej jest anegdot historycznych jak również faktów, czy elementów biograficznych postaci historycznych. A to wszystko napisane lekkim i przyjemnym czytelnikowi językiem. Gorąco polecam wszystkim miłośnikom historii.

Opowieść o Sobie, ludziach i czasach jakie Go otaczały, ostatniego Machabeusza.