Ciało huty (okładka  miękka, wyd. 08.2023)

Książka, która otwiera oczy na życie ludzi w dawnej Polsce. Bardzo ciekawa propozycja dla nowego pokolenia.

Prawdziwa historia. Polecam !

Fajna ksiazka do czytania

Literatura piękna jest dla mnie zachwycająca. Chłonę literki, słowa, całe akapity z ciągłym nienasyceniem. Mój umysł chce przeczytać do końca a serce nigdy nie chce dobrnąć do ostatniego słowa. „Ciało huty” Anny Cieplak uwiodło mnie stylem prowadzenia opowieści. Szczerze, bezkompromisowo jak odlany wlewek w procesie wytwarzania stali a kiedy trzeba miękko, wręcz gorąco jak surówka w wielkim piecu. Autorka poprowadziła mnie od roku 1972 przez pięćdziesiąt lat istnienia Huty Katowice, jej powstawania, uruchomienia produkcji i zmianom, jakim była poddawana w kontekście gospodarczym i politycznym. Huta jest tłem, jej „ciałem” są ludzie. Bohaterowie, których życie jak fortuna, kołem się toczy. Anna Cieplak oczarowała mnie swoją umiejętnością malowania słowem historii o zwykłych ludziach. O chwilach ich radości, szczęścia, ale też ich obaw, smutku, strachu i depresji. Ewa, Ula i Zygmunt. Każdy z nich pokładający nadzieję w swojej pracy w hucie na lepsze życie. Każdy z nich popełniający błędy w imię solidarności ale też obrony samego siebie. Kolejne pokolenie Maja, córka Uli i Kamil, syn Ewy ucząc się na błędach rodziców, szukają własnej drogi. A pośród tych wszystkich wydarzeń, rozlewająca się jak surówka z wielkiego pieca, solidarność kobiet. Solidarność? Kobiet? Czy to w ogóle możliwe? Niewiarygodne jak przepięknie Maja wspierała Monikę, żonę Kamila, Ula Ewę, choć dla Ewy wydawałoby się, że nie ma już nadziei. Ola z Vladą, które doświadczone ciężkim, traumatycznym doświadczeniem stały się sobie jeszcze bliższe. Przechodzące z rąk do rąk szczepki kwiatów będące symbolem obecności, solidarności i wzajemności. Przemieszczające się z Huty do mieszkań i odwrotnie. Rozrastające się w siłę wsparcia kręgu kobiet. Zaskakujący, niezwykle plastyczny sposób opisania Huty Katowice i życia w niej. Umiejętne wykorzystanie fachowego, metalurgicznego słownictwa wprawiało mnie w zdumienie. Połączenie konglomeratu z równoczesnym opisaniem historii przemian również społecznych fantastyczne. Nie mogłam się nadziwić tego powiązania. Wybitne. Wielowątkowość, dbałość o pokazanie różnych kontekstów daje ponadczasowy wymiar tej powieści. Powieść „Ciało huty” zachwyca całą treścią, stylem, każdym słowem. O kobietach, dla kobiet w mocno zmaskunilizowanym nadal świecie. O sile wsparcia i solidarności „słabej płci”, w którą czasem ciężko uwierzyć. Najpiękniejsza historia jaką w tym roku przeżyłam. Pani Aniu gratuluję pomysłu, talentu i wykonania. Wielkie chapeau bas! Czytajcie! Egzemplarz własny.

Chyba nikt w historii Huty Katowice nie spojrzał na nią tak ujmująco i przenikliwie jak Anna Cieplak, zachowując przy tym surową sprawiedliwość dziejową, bo tyle, ile marzeń rozpaliło to przedsięwzięcie, tyle w ofiarach odebrało, i mowa tu nie tylko o ludziach, który tracili zdrowie przy budowie, a potem pracy w konglomeracie, ale też o zawłaszczeniu terenu Puszczy Łosieńskiej, karczowanej drzewo po drzewu. To przejęcie przestrzeni w latach siedemdziesiątych nie przerażało jednak tak bardzo, bowiem ten cywilizacyjny przeskok był obietnicą polepszenia bytu tysięcy ludzi, którzy wyrwani z zaścianka marzyli o innym życiu, innym niż mieli ich rodzice, latami związani z kawałkiem ziemi, który karmił, wyciskał siódme poty, ale nie dawał nic poza tym. „Ciało huty” to wyimek z historii tego miejsca, przedstawiony na tyle interesująco, że mógłby stanowić kanwę dla setek autentycznych życiorysów wchłoniętych przez gorące trzewia największego zakładu metalurgicznego Europy. To bardzo kobieca opowieść, przez którą się płynie, raz po raz współdzieląc emocje, jakimi  obdarowują czytelnika główne bohaterki, Ewa, Ula i Maja. Od młodzieńczych fascynacji spełeczno-ideowych, po traumy, o których nie chce się pamiętać. Ma „Ciało huty” jeszcze jedną heroinę, to doskonale spersonikowana Huta Matka, która żywi i ogrzewa każdego bez wyjątku, aż ma człowiek dość w pewnym momencie, a wtedy Wielka Mać wyciąga resztki witalności, wypluwając ludzki wrak. Bardzo dobra powieść z okresu PRL-u, która nie powinna przejść bez echa. Polecam! IG @angelkubrick

„Ciało huty“ to powieść jaka zagina czas. Anna Cieplak skacze bowiem od początków Huty Katowice po covidową rzeczywistość, co daje czytelnikowi wgląd w pięćdziesiąt lat przemian, jakie zaszły w Polsce i jakie wpłynęły na bohaterów. U początku wszystkiego znajduje się Ewa, Ula i Zygmunt, którzy uczestniczą w przemianach państwa, ale przede wszystkim kochają, marzą i cierpią, a choć często robią to w ciszy, to ślad po tym nie znika całkowicie. Ich połączone losy ingerują w życie kolejnego pokolenia, które próbuje zrozumieć rodziców, miłość do huty oraz skomplikowane relacje, w jakich szponach utknęli. Każdy przeżywa swoje życie w sposób bardziej lub mniej udany, a wszystko sprowadza się do obszaru Sosnowca, jakie wzbudza różne skojarzenia. „Ciało huty“ to wielopokoleniowa historia o traumach, uzależnieniach i zdradach. O próbach wyrwania dla siebie skrawka rzeczywistości, motaniu się w niejasnych relacjach i odnajdywaniu tego, co próbowano zapomnieć. Fabuła nie lubi zdradzać zbyt wiele, skąpo dawkuje informacje, ale powoli rozwija się niczym kwiat. Tworzy złożonych bohaterów, na których czas odciska ślad oraz kreśli zarys historii Polski. Jest powolna i klimatycznas, a wszystko ocieka nie zawsze wypowiedzianymi emocjami. „Ciało huty“ to tekst jaki powinnam polubić i byłam przekonana, że właśnie tak będzie, a jednak moje serce pozostało wobec niego obojętne. Czytałam, doceniałam i nie myślałam o nim wiele. Dla mnie stanowił przyjemny czas, ale niekoniecznie znaczący coś w dłuższym rozrachunku.

Niedaleko domu Ewy ma zostać wybudowana Huta Katowice. Obietnice Gierka dawały niektórym nadzieję na lepsze jutro. Dziewczyna ma w głowie inne rzeczy, bierze udział w konkursie piosenki, wtedy też poznaje Zygmunta oraz Ulę. Jakiś czas później, przez niespełnione marzenia, ich losy ponownie się splatają. Co dała i odebrała im huta? W 1972 roku obiekt hutniczy miał stać się możliwością lepszego bytu dla wielu osób. Dawał możliwości pracy setkom ludzi. Pomimo wycinki lasu, następnie budowy oraz rozwoju, bohaterowie aklimatyzują się w nowej rzeczywistości. Natomiast Huta Katowice staje się osobnym światem, w którym rozgrywa się wiele dramatów i rodzi wiele uczuć. Rozdziały przeplatają się z wydarzeniami, które nastąpiły po 2014 roku. Poznajemy wtedy dzieci huty - Maję, Kamila, Michała oraz Monikę, którzy jako dorośli mierzą się ze swoimi problemami. Wielopokoleniowe historie rodzin, niezmienne są związane z Hutą Katowice. Możemy zaobserwować jak decyzje podjęte wiele lat temu rzutują na przyszłość. Ciekawe, że przeżycia rodziców tak często wracają do dzieci. Dzięki zaskakującym opowieściom, które są jak wyciągnięte z życia, możemy wsiąknąć w klimat tamtych czasów. Dla niektórych z pewnością będzie to nostalgiczna podróż. Czytaniu powieści poświęciłam trochę czasu - z czego niezmiernie się cieszę, ponieważ niespiesznie delektowałam się każdym słowem i rozmyślałam nad każdym ważnym zdarzeniem. Bardzo ciekawa pozycja 👌

Och jak wspaniale czytalniczo zaczął się ten rok. Świetna (świetna, świetna!) powieść, rozgrywająca się w dwóch, oddzielonych od siebie o pokolenie, czasoprzestrzeniach, z akcją toczącą się wokół Huty Katowice. Współczesna i historyczna, lekka i ciężka, łatwa i trudna. Pełna kontrastów. Pióro Anny Cieplak wspaniale opisuje dylematy, wybory, bolączki i radości, kiedyś i dziś. Nie wszystkich bohaterów polubiłam, nie dla wszystkich znalazłam epatię, nie wszystkich umiałam zrozumieć – i uważam że to dobrze. Jak w życiu. Fiction non-fiction w najlepszym wydaniu. Polecam szalenie! Ależ to było dobre!

Huta Katowice połączyła losy bohaterów powieści Anny Cieplak. Autorce udało się pokazać zarówno pełen entuzjazmu młodzieńczy zryw, jak i bolesny bilans po zderzeniu marzeń i idei z brutalną rzeczywistością i przemijaniem. Myślę, że "Ciało huty" to pozycja, która szczególnie powinna trafić do czytelników powiązanych z miejscami opisanymi w powieści, dla których historia opisanych miejsc jest jeszcze żywa.