Chłopiec z lasu (okładka  miękka, wyd. 11.2020)

Niestety tym razem mój ulubiony autor kryminałów mnie zaskoczył i to w negatywny sposób. Raz, że fabuła taka sobie, a tytuł i historia chłopca z lasu pozostaje tajemnicą. Jakby autor chciał nam coś sprzedać, trzyma nas do ostatnich stron niestety bez wyjaśnienia. Dziwne to bardzo, po tylu jego świetnych książkach takiego czegoś się nie spodziewałam :(. Niestety, nie zachwyciło mnie to.

Na początek muszę się przyznać że owszem lubię twórczość Cobena ale.. Nie sięgam po nią zbyt często. Dlaczego? Gdyż na kilku książkach po prostu się zawiodłam, nie których nawet nie dokończyłam. U mnie jest tak że jeśli książka nie zaciekawi mnie do 50 strony to ma jeszcze szansę na kolejne 50 stron. Setna strona i nie wciąga a wręcz męczy - ODPADA. Czytanie ma sprawiać przyjemność. Na siłę to czytałam lektury w szkole hehe 🤣🤣 Ale to nie o tym. Ta książka pochłonęła mnie od samego początku. Głównym bohaterem jest Wilde - chłopiec z lasu. Teraz już dorosły mężczyzna. Jest postacią dość ciekawą. Autor ukazuje go jako mądrego, sprytnego, bystrego człowieka. Próbuje odgadnąć zagadkę zaginięcia Naomi. Nastolatki która w szkole jest wyśmiewana, szykanowana, odrzucona przez swoich rówieśników. Ale jedno zaginięcie to mało, po kilku tygodniach znika kolejne dziecko. Jest nim chłopak o imieniu Crash. Nastolatek natomiast jest odwrotnością dziewczyny. Jest bogaty i najpopularniejszy w klasie. W śledztwie które prowadzi na własną rękę pomaga mu Hester. Kobieta jest adwokatką i prowadzi swój własny program. To starsza pani o błyskotliwym charakterze i świetnym poczuciu humoru. Do jakiej prawdy dojdą ? Jaki będzie finał śledztwa ? Przeczytajcie sami 😉 Jeśli o moją opinię chodzi to jestem z tej książki zadowolona. Natomiast widziałam komentarze że autor bardzo namieszał i nie da się nadążyć nad zwrotem akcji. Owszem to prawda, jest tutaj wiele wątków ( nawet włączona jest polityka ) ale moim zdaniem da się to "ogarnąć". Książkę czyta się bardzo dobrze i szybko. Główny bohater zaciekawił mnie od samego początku. Jestem tylko niezadowolona z jednej rzeczy. Wilde - Chłopiec z lasu. Zostaje znaleziony gdy ma 6 - 8 lat. Opisane jest w jakich okolicznościach, przez kogo. Ale na główne pytanie jakie sobie zadawałam czytając ją nie znalazłam odpowiedzi. Czyli dlaczego i jak tam się znalazł. Jednym słowem autor zostawił czytelnika z małym niesmakiem i mnóstwem pytań. Na szczęście jest kolejna część "Brakujący element"💥💥 Mam nadzieję że tam znajdę odpowiedzi 🤣🤣❤️

W 1986 roku, w Stanowym Parku Krajobrazowym Ramapo znaleziony zostaje chłopiec. Dziecko jest brudne, odziane w łachmany i kompletnie dzikie. Wilde, bo tak zostaje nazwany, rozumie po angielsku ale nie mówi, a co gorsza nikt nie zgłosił jego zaginięcia. Można by pomyśleć że tajemnica jego pochodzenia zostanie tu rozwinięta i wyjaśniona, ale jak na książkę o tytule "Chłopiec z lasu", bardzo mało tu chłopca z lasu... Akcja toczy się głównie wokół dwójki nastolatków, których z pozoru nic nie może łączyć. Naomi jest zamknięta w sobie, wyobcowana i zastraszona prześladowaniami ze strony swoich rówieśników. Jej sytuacja w domu też daleka jest od normalnej. Crash jest rozpieszczonym do granic możliwości synem potentata telewizyjnego i z pełną świadomością wykorzystuje swoją pozycję nastoletniego playboya. Sytuacja nabiera tempa kiedy Naomi znika, a Wilde na prośbę przyjaciółki podejmuje się ją odnaleźć. Niedługo potem znika Crash, a plotka głosi że dzieciaki uciekły razem. Czy aby na pewno? Kiedy rodzice chłopaka dostają wiadomość od porywacza wszystko wygląda już zupełnie inaczej. Czy Naomi żyje? Czy też została porwana? A może dzięki niej zwabiono do lasu wiecznie otoczonego ochroną Crash'a? Książka ogólnie dobra, ale po Cobenie zwykle oczekuje się więcej. Liczę że w jego następnych książkach znajdziemy kontynuację losów Wilda i wyjaśnienie jego tajemniczej przeszłości.

W 1986 roku, w Stanowym Parku Krajobrazowym Ramapo znaleziony zostaje chłopiec. Dziecko jest brudne, odziane w łachmany i kompletnie dzikie. Wilde, bo tak zostaje nazwany, rozumie po angielsku ale nie mówi, a co gorsza nikt nie zgłosił jego zaginięcia. Można by pomyśleć że tajemnica jego pochodzenia zostanie tu rozwinięta i wyjaśniana, ale jak na książkę o tytule "Chłopiec z lasu", bardzo mało tu chłopca z lasu... Akcja toczy się głównie wokół dwójki nastolatków, których z pozoru nic nie może łączyć. Naomi jest zamknięta w sobie, wyobcowana i zastraszona prześladowaniami ze strony swoich rówieśników. Jej sytuacja w domu też daleka jest od normalnej. Crash jest rozpieszczonym do granic możliwości synem potentata telewizyjnego i z pełną świadomością wykorzystuje swoją pozycję nastoletniego playboya. Sytuacja nabiera tempa kiedy Naomi znika, a Wilde na prośbę przyjaciółki podejmuje się ją odnaleźć. Niedługo potem znika Crash, a plotka głosi że dzieciaki uciekły razem. Czy aby na pewno? Kiedy rodzice chłopaka dostają wiadomość od porywacza wszystko wygląda już zupełnie inaczej. Czy Naomi żyje? Czy też została porwana? A może dzięki niej zwabiono do lasu wiecznie otoczonego ochroną Crash'a? Książka ogólnie dobra, ale po Cobenie zwykle oczekuje się więcej. Liczę że w jego następnych książkach znajdziemy kontynuację losów Wilda i wyjaśnienie jego tajemniczej przeszłości.

Ciekawa fabuła i dynamiczne tempo sprawiają, że od powieści trudno się oderwać… Kto już czytał Cobena, ten wie, o co chodzi… Gdy ginie Naomi – zaniedbana, nękana przez szkolnych gnębicieli nastolatka, początkowo nikogo to nie interesuje. Dopiero, gdy Matthew (kolega z klasy) prosi o pomoc w tej sprawie swoją babcię Hester, znaną prawniczkę – akcja nabiera tempa. Ta bowiem zwraca się do Wilde’a, byłego żołnierza sił specjalnych, przyjaciela swego zmarłego syna i ojca chrzestnego Matthew… Wilde jest postacią, o której trudno zapomnieć – samotnik, geniusz, przystojny twardziel, który jednak wzrusza wrażliwością i pewnym nieprzystosowaniem społecznym. Jest tytułowym „chłopcem z lasu”, jednak akcja wcale nie skupia się na jego historii. Wręcz przeciwnie – czuję niedosyt związany z atmosferą tajemnicy, która wokół niego krąży… A co poza tym? Błędy z przeszłości. Rodzinne sekrety. Kompromitujące fakty z życia bogaczy. Trochę polityki widzianej „od zaplecza”… Pełnokrwiste postacie, wartkie dialogi, pełne humoru riposty i zaskakujące zwroty akcji… Czego chcieć więcej? POLECAM!

Czas ma swoje własne tempo, zależne od tego, jaką właśnie czytasz książkę. W listopadzie dobre są te, które przyspieszają jego bieg. Szybkie tempo, wątki intryg splatające się w spójny warkocz. Bohaterowie charakterystyczni, barwni, każdy mogący być całą historią. Niezależną opowieścią. Polityka, porwania, stara tajemnica, rodzinny dramat, zbrodnia. Nie jest tego za dużo jak na jedną książkę, domagającą się przeczytania na jednym oddechu. Chłopiec z Lasu Harlana Cobena, to potwierdzenie pisarskiego kunsztu autora. Sięgnęłam po nią jak po absolutnego pewniaka, bo taki pewniak był mi potrzebny, by odsunąć na chwilę listopadowe szarugi zza okna. Udało się. Kilka godzin przemknęło jak jedna chwila. I ciut bliżej do gwiazdki.

Wyobraźcie sobie, że jest osoba, która odkąd tylko pamięta żyje w lesie. Sama. Nie wie dlaczego. Nie wie jak to się stało. I mimo, że nauczyła się żyć w tym „normalnym świecie”, to jej dom znajduje się w środku lasu. To jest Wilde. Główna postać właśnie tej książki. Cała historia nie opiera się na jego przeszłości, akcja nie trzyma w napięciu, w niektórych sytuacjach można snuć domysły co następnie się wydarzy. Natomiast mi, to wszystko nie przeszkadzało. Cała fabuła jest naprawdę przyjemna i ani razu nie odczułam nudy. Dyskryminacja, romanse, tajemnice, spory polityczne oraz ogromna wiedza adwokacka, to niektóre z poruszanych wątków. Jak to u Cobena - wszystko idealnie dopracowane.

Świetna, psychologiczna książka.Otworzyła mi oczy na to ,jak polityka potrafi być przemyślana i zakłamana.Jednak moim zdaniem ta książka powinna zawierać jakieś 600 stron, była po prostu za krótka ,przez co wiele wątków się nie zgadzało , a niektóre sytuacje -chociaż trzymały w napięciu-były bezsensowne. Muszę jednak przyznać, że książka i tak warta była przeczytania (dla chociażby wytłumaczonej teori podkowy)

Książki Cobena charakteryzuje ciekawa fabuła i wartka akcja. Tu nie ma nudy. Jak zwykle autor wodzi za nos czytelnika i podsuwa mylne tropy. Przyznam, że część, w której zostaje poruszony wątek polityczny już mniej mnie fascynował. Jednak autorowi po raz kolejny udało się mnie kilka razy zaskoczyć. Zakończenie było dla mnie sporym szokiem. Lektura wciągająca i przyjemna.

Książka ta od samego początku wywarła na mnie dobre wrażenie. Dobrze rozbudowana fabuła pozwoliła mi zatopić się w świecie tej książki. Z reguły nie jestem z osób, które nie mogą się oderwać od książki, jednak ta była inna. Cały czas narastające napięcie i nieoczekiwane zakończenie książki pozwala mi na docenienie tej książki na pięć gwiazdek