Chce się żyć (DVD)

Gorąco polecam

Jestem pod ogromnym wrażeniem tego filmu. Pierzyca wykonał kawał dobrej roboty, pokazując tak ciężki temat bez dramaturgii, stawiając na pozytywne przesłanie mimo wielu wzruszających momentów. Historia Mateusza (oparta na autentycznych faktach) udowadnia, że wszystko w życiu jest możliwe, jeśli tylko ma się siłę i odwagę, by żyć.

"Chce się żyć" Macieja Pieprzycy, twórcy głośnych filmów "Inferno" i "Drzazgi" to rzecz traktująca o niepełnosprawnym chłopaku, na którego niekompetentni lekarze wydali wyrok: roślina wiodąca bierny żywot samego do końca. Jakże się mylili.

Historia filmowego Mateusza oparta jest na autentycznych wydarzeniach. Pierwowzorem bohatera jest sparaliżowany Przemek, który przez długie lata walczył o to, by móc wreszcie zabrać głos i pozwolić się uwolnić jego duszy.
Rola wykreowana przez Dawida Ogrodnika to pierwsza tak odważna w kraju nad Wisłą i jednocześnie bardzo wysoko podnosząca poprzeczkę. Historia światowego kina zna podobne kreacje. Był Dustin Hoffman w "Rain Manie", Daniel Day Lewis w "Mojej lewej stopie", Mathieu Amalric w "Motylu i skafandrze", Robert DeNiro w "Przebudzeniach", Leonardo DiCaprio w "Co gryzie Gilberta Grape'a", Tom Hanks w "Forreście Gumpie", John Hawkes w "Sesjach", All Pacino w "Zapachu kobiety", Francois Cluzet w "Nietykalnych" czy Javier Bardem w "W stronę morza". Wymieniam te role po to, by uświadomić widza, jak trudne zadanie miał przed sobą młody aktor. Zagrać tak, by być wiarygodnym i jednocześnie uniknąć porównań z którąś z tych wielkich kreacji. Aktor przyznał, że obejrzał dokładnie przed swoim wejściem w tę pantomimiczną rolę "Moją lewą stopę" oraz "Motyla i skafander". Żeby niczego nie powtarzać, jak sam przyznaje. I rzeczywiście to, co wykonał Ogrodnik to mistrzostwo! Facet przetarł nieznane dotąd w polskim kinie trudne szlaki. Aż dziw bierze, że ta rola nie została nagrodzona najwyższym uhonorowaniem na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni. Z pewnością jednak wytrawni widzowie docenią kunszt Dawida. O tym chłopaku z pewnością jeszcze nie raz będzie głośno. Ale gwoli sprawiedliwości niski pokłon należy również oddać Kamilowi Tkaczowi, odtwórcy roli Mateusza w wieku dziecięcym. O ile Ogrodnik to aktor zawodowy, dysponujący już pewnym doświadczeniem (bardzo dobra rola Rahima w "Jesteś Bogiem"), o tyle Kamil jest młodziutkim naturszczykiem. A zagrał naprawdę nie gorzej. Jestem głęboko przekonany, że nazwisko tego chłopca należy sobie zakonotować w umyśle. Wspaniały tandem, genialnie zsynchronizowany. Duża w tym zasługa starszego kolegi, który pomógł początkującemu aktorowi wcielić się w rolę dziecka z czterokończynowym porażeniem mózgowym. Powtarzam, mistrzostwo.


- Bóg cię kocha – mówi kapelan chorych. - A co by było gdyby mnie nienawidził? – pyta Mateusz. To chyba najlepsza fraza z całego filmu. Nie ma w niej ani krzty bluźnierstwa, bowiem już od pierwszych momentów obserwujemy, z jakim cierpieniem ciała i psyche zmaga się nasz bohater. Ułomne, schorowane ciało nie pozwala mu na komunikację z otaczającym go światem. Jednak umysł pracuje na pełnych obrotach jak u zdrowego człowieka. Z narracji głównej postaci prowadzonej z offu dowiadujemy się, że jest on inteligentnym, spostrzegawczym chłopakiem, niepozbawionym ciętego humoru. Film unika banałów, które zazwyczaj towarzyszą obrazowaniu życia niepełnosprawnych. Nie ma tu taniego moralizatorstwa, chociaż każdy znajdzie jakiś morał dla siebie, nie ma taniego grania na uczuciach, mimo że są autentyczne, szczere wzruszenia. Przede wszystkim bije z niego ciepło i pierwotna, niczym nie skażona radość życia. Nawet ciężkie kalectwo nie jest w stanie ich zabić. Jednak to co wywołuje największe wrażenie, to ukazanie jak to jest nie móc wyrazić swoich pragnień, uczuć, miłości, nienawiści czy również pożądania.
Dopiero w ośrodku dla niepełnosprawnych opiekunka Mateusza zauważa, że podopieczny ma jej coś do powiedzenia. Dzięki heroicznej pracy zarówno jego jak i opiekunki, chłopak nauczył się posługiwać językiem Blissa. Pierwsze co "powiedział" swojej matce (genialna, jak zawsze, Dorota Kolak) to wymowne "Nie jestem rośliną". Piękna jest miłość rodziców Mateusza. Wiedzeni rodzicielskim instynktem nigdy nie zwątpili, że chłopiec wszystko rozumie, czuje i kocha tak jak oni. Świetny Arkadiusz Jakubik bawi i wzrusza, a według Mateusza jest wręcz czarodziejem potrafiącym wyczarować nowy wózek, zamek do drzwi czy wybuchające gwiazdy na niebie. To on zaraził chłopca niepoprawnym optymizmem, wciąż powtarzając mu jak mantrę "Dobrze jest".
Pieprzyca nie stworzył filmu sentymentalnego. Nie ma w nim litości dla niepełnosprawnych, ani przekłamanego obrazu szczęścia tych ludzi. Dzięki znakomitej grze aktorów ( w tym także Katarzyny Zawadzkiej jako jego opiekunki w zakładzie opiekuńczym), wyważonej i angażującej widza scenografii, "Chce się żyć" jest spójnym, ambitnym przekazem, pozwalającym odbiorcy oderwać się od wykreowanego przez komercję sztucznego świata i skoncentrować na tym, co istotne.

Czytałam mnóstwo recenzji i wywiadów związanych z filmem, które niestety mogły by odrzucić od obejrzenia go... Według mnie jest to jeden z najlepszych filmów przedstawiających prawdziwą historię, który powstał w polskim kinie od wielu lat. Pierzyca przedstawił nam ludzki dramat, unikając patosu, a zmieniając go na dobry humor. Historia Mateusza wzrusza do łez, by za moment wywołać w widzu salwę śmiechu. Historia nie jest prosta i przyjemna, ale film jest jak najbardziej pozytywny. Historia uporu, siły, determinacji... Kończąc słowami z filmu "Jesteś Bogiem", w którym także zagrał Ogrodnik "Nawet jeśli już wszyscy w Ciebie zwątpili, pokaż, że się mylili". Polecam!

Naprawdę świetny film. Mieli pomysł na wykonanie i wyszli z niego obronną ręką. Film wciąga bardzo, i to bardzo mocno. Zero ckliwości - duży plus. Według mnie na spokojnie, mogę ocenić ten film jako jeden z najlepszych polskich produkcji ostatnich lat! W ogóle ostatnio powstaje dużo, poważnych polskich produkcji. Gorąco polecam, film warty obejrzenia.

Film o rodzinnej tragedii, nieuleczalnej "chorobie", zgryzocie ludzkiej, niedawaniu szansy, ubezwłasnowolnieniu człowieka, sprowadzenia go do poziomu rośliny albo i czegoś gorszego. A z drugiej strony opowieść o silne matczynej miłości, przyjani, która działa cuda, własnym samozaparciu, odwadze realizowania celu życia. Tak, naprawdę warto.

Kupiłam, oglądałam i obejrzę jeszcze nie raz. I na pewno w 100% polecam zakup i obejrzenie. Świetny film pokazujący prawdziwą historię chłopca, który nie mógł porozumieć się ze światem, ale próbował, walczył, wiara matki w to, że kiedyś usłyszy od syna "kocham Cię mamo" zdziała cuda. Po stokroć polecam!

Kilka dni temu przeczytałam książkę i z przyjemnością sięgnęłam po film. Jest równie wzruszający jak książka, choć nie zabrakło wielu momentów, w którym można się uśmiać do łez. Wielkie ukłony w stronę Dawida Ogrodnika odtwórcy głównej roli - ogromny talent! Film, którego nie można nie obejrzeć!

Słyszałam dużo o tym filmie już wcześniej i bardzo chciałam go obejrzeć. W równym stopniu zachwyciła mnie cała ta historia jak również gra aktorska, głównie zaś odtwórca głównej roli. To historia która dodaje otuchy i budzi nadzieję. Bardzo polecam wszystkim nie tylko ku pokrzepieniu :-)

Dokładnie tak jak na okładce: bawi i wzrusza. Bardzo "magiczne" widowisko i nietuzinkowa historia. Jak dla mnie jeden z ważniejszych polskich filmów ostatnich lat i z pewnością jeszcze nie raz do niego wrócę. Warto było ruszyć się do kina...