Bożonarodzeniowa księga szczęścia (okładka  miękka, wyd. 11.2021)

Asia, Lena, Marysia, Rafał i Tomek są nierozłączni od lat i choć życie rozrzuciło ich po świecie, mają swoją coroczną tradycję — wysyłają do siebie listy bożonarodzeniowe. Nic więc dziwnego, że niepokój budzi brak listu od Leny. Rafał, któremu dziewczyna nigdy nie była obojętna, wyrusza w podróż, pragnąc naprawić błędy młodości. “Bożonarodzeniowa Księga Szczęścia” to jedna z tych książek, które naprawdę ciężko się ocenia. Jest napisana pięknie, z dbałością o każdy szczegół, dialogi są dopieszczone, a opisy krajobrazów jak zwykle powalają na kolana. Tylko czy rzeczywiście właśnie tego oczekiwałam, sięgając po tę powieść? Egzemplarz leży tuż obok mnie. Zerkam na okładkę i myślę sobie: to będzie niesamowicie świąteczna historia, która jeszcze na moment cofnie mnie do końcówki grudnia i otuli przyjemnym ciepłem. Zaintrygował mnie motyw corocznych bożonarodzeniowych listów od przyjaciół i brak tego jednego, od Leny. Akcja toczy się w teraźniejszości, jak i przeszłości. No i tu pojawiają się pierwsze schody. Poznawanie historii Rafała i Leny początkowo bardzo mi się podobało, ale im dalej szłam w tę lekturę, tym bardziej zastanawiałam się, kiedy w końcu będą te upragnione klimatyczne święta. No i były, owszem… Na ostatnich stronach. Co zatem działo się w pozostałej części książki? Autorka przeprowadza nas przez burzliwe życie bohaterów, pokazuje wspaniałe zakątki Chorwacji, częstuje muzycznymi kąskami. I uwierzcie mi, pani Jola jest mistrzynią takich opisów. Czytając jej powieści, naprawdę potrafię przenieść się w wyobraźni w te malownicze miejsca. Ale czytałam przecież historię świąteczną, prawda? No i właśnie przez tak niewielką ilość tej szczególnej atmosfery, odczuwam ogromny niedosyt, kończąc tę książkę. Rozumiem zabieg, jaki tu wykonano. Bez opowieści o TYCH bohaterach, która obejmuje znaczną część treści, zakończenie nie miałoby żadnego sensu. Tak, poczułam ciepło, czytając ostatnie strony i radość, że w końcu mam te swoje święta. Ciężko… Naprawdę ciężko ocenić mi tę książkę. Jeśli mam oceniać powieść świąteczną to jest to rozczarowanie. Ale jeśli spojrzeć na całość jako malowniczą i burzliwą historię obyczajową, trudno jej cokolwiek zarzucić. Jeśli nie przeszkadza Wam brak bożonarodzeniowego klimatu, warto sięgnąć po tę książkę, właśnie po to, by razem z bohaterami wybrać się do przepięknej Chorwacji.

Lekka i przyjemna opowieść na zimowe wieczory, wnosząca do serca pozytywne uczucia.

Niesamowita opowieść o przyjaźni, miłości,cierpieniu i ludzkiej psychice.

Czyta się całkiem nieźle. Opis Chorwacji zachęca do wyjazdu tam :)

Fajna książka na święta przeczytana w Boże Narodzenie 🙂

Wspaniała. Skończyła się za wcześnie.

Często wracam wspomnieniami do przeszłości. Do czasów szkoły i studiów. Grupy znajomych, którzy towarzyszyli mi na tamtym etapie mojego życia. Lata jednak zrobiły swoje i z ówczesnych przyjaźni niewiele zostało. Każdy poszedł swoją drogą, zajął się pracą, domem, rodziną, pozostawiając szkolny etap jedynie w pamięci. A szkoda. Czasem mi żal, że tak to się wszystko potoczyło, że nie udało się podtrzymać niektórych relacji… „Bożonarodzeniowa księga szczęścia” wywołała we mnie tę tęsknotę. Za przyjaźnią z dawnych lat, która była dla mnie kiedyś opoką. Którą mimowolnie zostawiłam za sobą... Zupełnie inaczej niż bohaterowie jej powieści, którzy wciąż podtrzymują kontakt, pisząc do siebie bożonarodzeniowe listy. I choć ich relacja wielokrotnie w przeszłości była wystawiana na próbę, przetrwała, a co więcej – wzmocniła swoje fundamenty, dając im wciąż oparcie w trudnych momentach. Autorka w nowej powieści kreśli niezwykłą historię o grupie ludzi, których los połączył w młodości. Którzy byli ze sobą tak mocno związani, że niemal instynktownie wyczuwali kłopoty, jakie pojawiały się na horyzoncie u któregoś z nich. Stworzyli grupę wsparcia na każdym etapie życia, pokazując tym samym, że upływ lat i codzienność z dala od siebie, nie musi oznaczać końca przyjaźni. To, co szczególnie mnie zachwyciło w książce Jolanty Kosowskiej to… Chorwacja. Sposób, w jaki autorka ją pokazała, sprawił, że zapragnęłam zobaczyć całe jej piękno na własne oczy. Opisy krajobrazu, a także miłość do kraju, jaką emanowali mieszkający tam ludzie, spowodowały, że poczułam więź z tym miejscem, choć tak naprawdę nigdy tam nie byłam. I choć w „Bożonarodzeniowej księdze szczęścia” nie brak letniego akcentu, to jednak akcja skupia się wokół świąt, a przede wszystkim listów pisanych przez przyjaciół. Przyczynkiem do wspomnień i ognikiem zapalnym tej historii był brak jednego z nich. Listu, który stał się początkiem czegoś wyjątkowego, zagubionego lata temu z powodu niewłaściwych priorytetów i błędów młodości. Czy raz wyrządzoną krzywdę można wybaczyć? Czy można zacząć kolejny raz, mimo bagażu trudnych doświadczeń i smutnych wspomnień? Tego dowiecie się sięgając po "Bożonarodzeniową księgę życzeń". Podsumowując: Moje pierwsze spotkanie z twórczością Jolanty Kosowskiej stanowczo mogę uznać za udane. Lektura jej książki dostarczyła mi wielu emocji, ale także sprawiła, że poczułam świąteczną magię. To powieść o sile przyjaźni, a także miłości, która zupełnie nieoczekiwanie może przetrwać życiowe zawieruchy i wciąż trwać, ukryta gdzieś na dnie serca. Wszystko po to, aby w odpowiednim momencie znów wyjść na światło dzienne. To także opowieść o najbliższych, którzy często lepiej wiedzą, czego nam potrzeba. Czasem to oni muszą pomóc losowi, abyśmy otworzyli oczy na to, co mamy na wyciągnięcie ręki i znów uwierzyli, że raz utracone szczęście, można odzyskać. Polecam!

Po książki tej autorki sięgam zawsze i z przyjemnością, bo wiem, że przy jej lekturze spędzę czas spokojnie i nostalgicznie, a czasami bardzo potrzebuję i spokoju i nostalgii. Z tą książką było tak samo. Nie jest to typowa powieść świąteczna, pachnąca wanilią i piernikami, ale mamy w niej namiastkę świąt chociażby dzięki wysyłanym każdego roku przed świętami listów przez grupę przyjaciół. Więcej tutaj jest lata niż zimy, ale za to jakiego lata. Myślę, że o takich wakacjach marzy wielu. Autorka nie pisze, autorka maluje słowami, a robi to tak, że oczami wyobraźni możemy przenieść się do malowniczych okolic Chorwacji i zobaczyć coś czego nie zobaczylibyśmy nawet będąc w tych miejscach osobiście. W tej książce przenosimy się do pięknej i barwnej Chorwacji, która turystycznie zaczyna wypierać już egzotyczne miejsca z dalekich krajów. Po każdej książce Jolanty Kosowskiej mam ochotę zostawić wszystko, wsiąść do pociągu, w samolot, samochód czy inny środek lokomocji i wyruszyć w podróż śladami bohaterów książki. Może kiedyś to mi się uda? Wspominałam wcześniej, że nie jest to książka typowo świąteczna i jeżeli ktoś tak się do niej nastawi, to może się lekko rozczarować. Z pewnością jednak fabuła sama w sobie go nie rozczaruje. To książka o pięknej przyjaźni trwającej lata mimo ogromnych odległości oddzielających bohaterów od siebie. Ale to również książka o pięknych miłościach, i tych dających radość i spełnienie i tych, które nie zawsze bywają docenione i postawione w mniej ważnych szczeblach życia a zamiast szczęścia dają zupełnie coś odwrotnego. Głównym bohaterem tej opowieści jest Rafał, który stracił wiele z powodu niedocenienia prawdziwego uczucia bo kiedyś postawił na karierę i pieniądze, czy uda mu się odzyskać chociaż część z tego co kiedyś zlekceważył? Czasami od życia chcemy zbyt wiele, stawiamy karierę nad uczucia, bo wydaje nam się, że jeszcze zdążymy z tą miłością, Ale nie zawsze tak jest. Pieniądze, pozycja, kariera są w życiu ważne, ale dążenie do perfekcji, dążenie do „więcej” często może zniszczyć coś co jest w życiu równie ważne, a może i najważniejsze. Rozważania Rafała nad tym jak koncertowo zniszczył miłość i czytanie corocznie wysyłanych przez Lenę listów, w których opisywała swoje nowe szczęście z pewnością było dla tego mężczyzny bolesne, ale czy nie zasłużył sobie na ten ból? Powiedzenie mówi, że „stara miłość nie rdzewieje” i to jest prawdą. Jeżeli ktoś pokochał kogoś miłością szczerą, to nigdy tego uczucia nie wyprze ze swojej świadomości i pamięci. Autorka na przykładzie grupy przyjaciół pokazuje jak ważna jest przyjaźń w życiu każdego człowieka. Jak ważne jest wsparcie w trudnych chwilach nawet wówczas, gdy oddzielają tysiące kilometrów. Siłą przyjaźni i miłości można pokonać wszelkie zło i wszelkie pełne dramatyzmu emocje. Myślę, że ta książka wielu wzruszy, ja nie pamiętam już, kiedy ostatnio tyle podczas czytania książki płakałam. Może to wina mojego obecnego nastroju, a może to wina nastroju książki, w którą wciągnęła mnie autorka. Tak, to smutna książka, chociaż Jolanta Kosowska zawarła w niej tyle ciepła, że nie można o niej powiedzieć „dramat”. Polecam tę książkę wszystkim, bez względu na wiek i płeć, to lektura dająca wiele do myślenia.

„Bożonarodzeniowa księga szczęścia” to najnowsza powieść autorstwa Jolanty Kosowskiej. Mimo tego, że autorka ta ma już w swoim literackim dorobku sporo tytułów to właśnie ten najnowszy z nich stał się pierwszym, jaki przeczytałam i muszę Wam powiedzieć, że mam w planach sięgnięcie po poprzednie. Chociaż nie jestem przesadną entuzjastą powieści świątecznych, żeby była jasność nie mam też nic przeciwko nim, to gdy zobaczyłam zapowiedź tej książki od razu coś mnie w niej urzekło. Nie tyle była to nawet sama okładka, ile frapujący opis i kryjąca się za nim pewna tradycja stworzona przez bohaterów. Opowieść ta dotyczy pięciorga przyjaciół, których w dorosłym życiu los rozrzucił po różnych stronach kraju, a nawet świata. Ze względu na dzielącą ich odległość i różnorodne obowiązki nie mają oni zbyt wiele wolnego czasu. Mimo to nie chcąc tracić ze sobą kontaktu postanawiają co roku w okresie Bożego Narodzenia wysyłać do siebie listy, w których opisują, co działo się u nich przez miniony rok, a otwierają je zawsze w Wigilię. Maria, Joanna, Lena, Rafał i Tomek bardzo dbają o ten właśnie rytuał, a gdy po raz pierwszy od kilku lat nikt z pozostałej czwórki nie otrzymuje listu od Leny przyjaciele zaczynają się niepokoić. Ostatecznie to właśnie Rafał, jako jedyny nieposiadający rodzinnych zobowiązań postanawia pojechać na Chorwację, bo tam aktualnie mieszka Lena i sprawdzić czy wszystko u niej w porządku. W ten sposób poznajemy burzliwy, trudny, ale również w pewnym sensie piękny przebieg relacji Leny i Rafała, która działa się gdy oboje byli bardzo młodzi. Nie jest to przesłodzona i pełna lukru opowieść, lecz dająca do myślenia, spleciona ze wspomnień i teraźniejszości historia o sile przyjaźni, różnych obliczach miłości i o tym, że życie naprawdę jest sumą wyborów i podjętych przez bohaterów decyzji. I chociaż oczywiście są w ich życiu rzeczy ostateczne to stopniowo uświadamiają sobie również to, że jest też wiele kwestii, które wciąż podlegają ich decyzjom. Jeśli pomimo obaw zdecydują się postawić krok ku szczęściu to dotychczasowe życie może się diametralnie zmienić. Jeżeli macie ochotę na ciepłą i nieco nietypową lekturę, w której pierwsze skrzypce gra przyjaźń, emocje, marzenia oraz wiele różnorodnych subtelnych uczuć to książka ta z całą pewnością nie zawiedzie Waszych oczekiwań. Opisane w niej postacie doskonale oddają perypetie pełnych rozterek, życiowych wzlotów i upadków oraz egzystencjalnych traum ludzi z krwi i kości, a wszystko to czyni ich bardzo bliskimi dla czytelnika. Zakładam, że zechcecie dowiedzieć się czy z Leną wszystko w porządku? A także co skrywają w sobie historie poszczególnych bohaterów, więc koniecznie zajrzyjcie na karty „Bożonarodzeniowej księgi szczęścia”. Polecam! * https://www.facebook.com/Ksiazkowoczyta * https://ksiazkowoczyta.blogspot.com/2021/12/kazdego-dnia-piszemy-nasza-wasna.html

Za każdym razem gdy sięgam po nową powieść Jolanty Kosowskiej, czuję olbrzymią ekscytację, bo wiem, że czeka na mnie kolejna wspaniała i porywająca przygoda. "Bożonarodzeniowa księga szczęścia" to przepiękna opowieść o prawdziwej i szczerej przyjaźni, która pokona wszystkie próby, na które została wystawiona. Historia opowiada o piątce przyjaciół, którzy mimo upływu lat wciąż "trzymają się razem" i tej wyjątkowej relacji nie zepsuł nawet niezbyt szczęśliwy związek Rafała i Leny, jednak spoiwem całości są listy, które przyjaciele wysyłają do siebie co roku, tuż przed Bożym Narodzeniem. Nie myślcie jednak, że "Bożonarodzeniowa księga szczęścia" to słodki romans, w którym wszystko biegnie z góry ustalonym torem, a wszyscy żyją długo i szczęśliwie. Ta książka to emocjonalna huśtawka, której nie da się zatrzymać, huśta nami w górę i w dół, przyprawiając o zawrót głowy. Zawarte w niej emocje, doprowadzają do wszystkich możliwych reakcji, od śmiechu, poprzez złość i irytację, aż po płacz. Wielokrotnie już powtarzałam, że Jolanta Kosowska jest mistrzynią w tym co robi a jej pióro, które dosłownie "maluje" słowami przepiękne obrazy, przenosi czytelnika w najpiękniejsze zakątki świata. W najnowszej powieści trafiamy do pięknej i klimatycznej Chorwacji. Przepiękne i barwne opisy wpływają na wyobraźnię, łatwo jest się odnaleźć w sytuacji tuż obok bohaterów, odnosi się wrażenie, że jest się częścią powieści i jest to niezwykle magiczne uczucie. Oczami wyobraźni widziałam te magiczne zachody słońca, białe skały i szafirowo-zielone morze. Wraz z bohaterami pływałam po kolorowych rafach i słuchałam muzyki w przyulicznych restauracjach. Autorka cudownie buduje klimat tajemniczości, rozbudza pragnienia i emocje. Doskonale steruje uczuciami czytelnika i nie pozwala nawet na odrobinę zniecierpliwienia czy znużenia przedstawianą historią. Nie pozwoliła mi wyrwać się ze stworzonego przez siebie świata do ostatniej strony. Bohaterowie są tak skonstruowani, że odnosi się wrażenie, że są "prawdziwi" i zna się ich w rzeczywistości. Łatwo się z nimi utożsamić i postawić się w ich sytuacji. Pozwala to na zrozumienie ich emocji, rozterek i trosk. Współczułam i płakałam razem z nimi ze szczęścia, ale i z bólu i rozczarowania... Tak ta powieść wciąga całą sobą i nie pozwala od siebie odejść do samego końca. Czy polecam? Polecam Wam tę książkę z całego serca. Obiecuję Wam, że się nie zawiedziecie i będziecie zauroczeni tak, jak ja. Obraz stworzony przez Jolantę Kosowską sprawia, że chce się złapać plecak i wyruszyć w podróż. POLECAM...