Bisch Bosh (Reissue) (CD)

Ostatni z trylogii mrocznych, avangardowych arcydzieł Scotta Walkera, wydany w ciągu 17 lat album "Bish Bosch" z 2012 roku okazał się również niestety ostatnią solową płytą studyjną Scotta, wydaną 8 lat przed jego śmiercią na początku 2019 roku. "Bish Bosch" to płyta oszałamiająca, The Quietus nazwał ją "albumem o głębi i ambicji, który wyznacza standardy dla współczesnej muzyki artystycznej", powstałym w szczególnie twórczym okresie, w którym Scott komponował również opery, ścieżki dźwiękowe do filmów i współpracował z eksperymentalnym zespołem metalowym Sunn O))). Po długim okresie wyczerpania nakładu płyty, 4AD przywraca do sprzedaży format CD (card sleeve). Tracklista: 1. 'See You Don’t Bump His Head' (4:06) 2. Corps De Blah (10:11) 3. Phrasing (4:45) 4. SDSS1416+13B (Zercon, A Flagpole Sitter) (21:41) 5. Epizootics! (9:40) 6. Dimple (6:47) 7. Tar (5:39) 8. Pilgrim (2:26) 9. The Day The 'Conducator' Died (An Xmas Song) (7:45) Długo oczekiwany Bish Bosch, to następny po The Drift (2006) album Scotta Walkera. W latach 60 i 70 Scott Walker wydał cenione solowe albumy, dzięki którym osiągnął ogromny sukces. Muzyka, jaką we własnym tempie tworzył od początku lat osiemdziesiątych, jest całkowicie inna od piosenek, które wcześniej zapewniły mu popularność szerszej publiczności. Aby prześledzić linię muzyczną najnowszego albumu Bish Bosch, trzeba cofnąć się do 1978 roku, do czterech niszczycielsko nowatorskich piosenek, które trafiły na łabędzi śpiew Walker Brothers Nite Flights i kontynuowanych na płytach Climate Of Hunter (1984), Tilt (1995) i The Drift (2006). Scott jednak nadal dojrzewa i rozwija swój styl, który kłóci się z muzyką, która dawno temu uczyniła z niego supergwiazdę. Jednak ta muzyka jest całkowicie uczciwa, bezkompromisowa i transcendentalna. Scott zaczął pracę nad nowym materiałem w 2009 roku - w międzyczasie tworząc także muzykę do baletu Duet For One Voice - sporadycznie nagrywając ją na przestrzeni kolejnych lat. Ponownie wspierany przez współproducenta Petera Walsha, stworzył zespół, którego trzon stanowią: Ian Thomas (perkusja), Hugh Burns (gitary), James Stevenson (gitary), Alasdair Malloy (instrumenty perkusyjne) i John Giblin (bas).Ważną rolę odegrał też dyrektor muzyczny Mark Warman, zarówno jako dyrygent, jak i klawiszowiec, a także goście, wśród których znaleźli się: trębacz Guy Barker i grający na gitarze pedal-steel BJ Cole, który wspomagał go także na trzech płytach z lat siedemdziesiątych. Na potrzeby trzech utworów (SDSS1416+13B, Dimple i Corps de Blah), Scott pozyskał orkiestrę, której partie zostały zarejestrowane w listopadzie zeszłego roku w The Hall w Air Studios. Jeśli The Drift było mroczne, pełne piekielnie orkiestrowych faktur i złowrogich pomruków, to Bish Bosch jest złośliwy, ale w bardziej wielobarwny sposób, z większym naciskiem na przetworzone, szorstkie gitary, cyfrowe partie klawiszy i częste momenty ciszy. Przy tworzeniu szaty graficznej do Bish Bosch, Scott współpracował z malarzem Benem Farquharsonem i grafikiem Philipem Laslettem.