Band of Joy PL (CD)

Solowa płyta legendy rocka! Kariera Roberta Planta trwa już ponad 40 lat. Pierwszych profesjonalnych nagrań wokalista Led Zeppelin dokonał w 1966 roku. Rok później wraz z perkusistą Johnem Bonhamem założył grupę Band Of Joy. Wkrótce potem, w 1968 roku, gitarzysta Jimmi Page i basista John Paul Jones zaprosili obu do The New Yardbirds, które po kilku miesiącach przerodziło się w Led Zeppelin. Pomijając krótkotrwałe, okazjonalne reaktywacje, historia grupy zakończyła się po 12 latach, wraz ze śmiercią Johna Bonhama we wrześniu 1980 roku. Był to początek solowej kariery Roberta Planta. Nagrany w 2008 roku w duecie z Alison Kraus album „Raising Sand”, wyprodukowany przez T-Bone Burnetta, zyskał niezliczone pochwały krytyków oraz zdobył sześć statuetek Grammy (między innymi w kategoriach Płyta Roku, Nagranie roku za utwór spółki Plant/Page „Please Read The Letter”).

Do nowego projektu - „Band Of Joy” - wokalista zaprosił Buddy'ego Millera, który towarzyszył duetowi Plant Kraus na ostatniej trasie koncertowej. „Gdy graliśmy z Alison, skupiał na sobie całą uwagę publiczności. Imponuje mi również jego wiedza; to istny kurator muzeum rock'n'rolla”. Miller jest współproducentem albumu. Płyta została nazwana tak jak pierwsza grupa wokalisty. Plant wyjaśnia: „W Band Of Joy, śpiewałem utwory innych wykonawców i musiałem się w nie wpasować. Ten projekt to próba przywołania tamtego nastroju i takiego podejścia do pracy. Chciałem nadać własną osobowość piosenkom innych twórców. Wpuścić w nie trochę powietrza... Przypominają utwory wypełniające płytę „Led Zeppelin III”. To mariaż muzyki akustycznej i elektrycznej.”

Zespół akompaniujący stworzyli: Darrell Scott (gitara akustyczna, mandolina, mandolina oktawowa, bandżo, akordeon, gitary slide), Byron House (gitara basowa), Marco Giovino (perkusja i instrumenty perkusyjne) oraz Miller (gitara elektryczna, gitara barytonowa, sześciostrunowa gitara basowa oraz mandogitara).

Płytę otwiera, pochodzący z repertuaru Los Lobos, „Angel Dance”, w którego refrenie pojawia się orientalna melodia, owoc zainteresowań Planta muzyką Bliskiego Wschodu. „House Of Cards” Richarda Thompsona nawiązuje stylistycznie do koncepcji brytyjskiego folk-rocka z przełomu lat 60-tych i 70-tych reprezentowanego przez takie grupy jak Fairport Convention i Pentangle. „Central Two-O-Nine”, autorstwa Planta i Millera, to akustyczny kawałek z chwytliwym refrenem. „Może się trochę kojarzyć z „Hats Off To (Roy) Harper” z „Led Zeppelin III” - wyjaśnia Plant. Pochodzące z repertuaru Low: „Silver Rider” i „Monkey”, przypominają materiał z „Raising Sand”. Tym razem Plantowi towarzyszy Patty Griffin, której współbrzmienie z głosem Roberta, wokalista określa jako „coś pomiędzy This Mortal Coil a The Shangri-Las”. Nagranie „You Can't Buy My Love” Barbary Lynn Plant odnalazł na składankowej płycie dodawanej do magazynu „Oxford”. „I'm Falling In Love Again” pierwotnie została nagrana przez The Kelly Brothers. „Nasza wersja przypomina nagrania The Honeydrippers... ”

Własną wersję klasycznego utworu folkowego „Cindy I'll Marry You Someday” Plant i Miller oparli na nagraniu śpiewaka folk Bascoma Lamara Lunsforda. Refleksyjny kawałek Townesa Van Zanta „Harm Swift Way” w wykonaniu Planta przeradza się w rockowy hymn. Finał płyty to ludowa piosenka „Satan, Your Kingdom Must Come Down”, oraz opracowanie pochodzącego z połowy XIX wieku wiersza „Even This Shall Pass Away”.

Tracklista:

1. Angel Dance
2. House Of Cards
3. Central Two-O-Nine
4. Silver Rider
5. You Can't Buy My Love
6. Falling In Love Again
7. The Only Sound That Matters
8. Monkey
9. Cindy I'll Mary You Someday
10. Harm's Swift Way
11. Satan, Your Kingdom Must Come Down
12. Even This Shall Pass Away