Babcie (okładka  twarda)

Niezbyt wciągające

Polecam

Ciekawa

"Matěj zapatrzył się na babcie, które przypominały teraz bramę, niczym dwie strony gotyckiego łuku. Wiedział, że właśnie na tych dwóch tak różnych od siebie filarach z zupełnie innych światów opierało się od zawsze sklepienie jego duszy... przeszedł tą bramą." Z wielką przyjemnością zanurzyłam się w książkę, dostarczyła niezwykłych wrażeń, sprawiła, że wieczór upłynął pod hasłem zerkania w przeszłość z dwóch perspektyw. Jedną przesiąkniętą prawdziwymi zdarzeniami, drugą wypełnioną dobrym humorem, obie połączone absurdem i groteską. Czechosłowacja, sześćdziesiąte lata, rządy komunistów, obraz sytuacji politycznej, gospodarczej i społecznej. Ale też spotkanie z pozornie zwykłą rodziną, poszatkowaną skrajnymi poglądami, odmiennymi spojrzeniami na rzeczywistość, osobliwymi sposobami radzenia sobie z oficjalną propagandą. Jednak jej członkowie potrafią ze sobą rozmawiać, stać się wsparciem, wykazać zrozumieniem i akceptacją w imię miłości, przetrwania i czerpania z życia tego, co dobre. Oczami dziesięciolatka poznajemy członków rodziny, nietuzinkowych, różnorodnych, barwnych. Ogarniamy niedorzeczności dnia codziennego wynikające z wszechobecnej indoktrynacji ideologicznej. Śmiałe tezy i refleksje przeplatają się z ocenzurowanymi wypowiedziami i hasłami. Dwie babcie, dwa bieguny prawdy i podejścia do świata. Babcia Irenka, wdowa po kapitaliście, kochająca szeroko rozumianą kulturę, opiekuńcza, cierpliwa i ciepła. Babcia Maria, wdowa po komuniście, kochająca, ceniąca proste przekazy, nieco oderwana od rzeczywistości. Kobiety wywierają ogromny wpływ na kształtowanie osobowości Matěja. Liczne przygody głównego bohatera, a za nimi w tle zawsze stojące seniorki. Kolorowa postać stryjka Mila, nieustannego gaduły, który nie ma nic ważnego do powiedzenia. Rozświetlająca obecnością ciotka Daniela, wiecznie niepokorna i idąca pod prąd. Fantastyczny przekrój charakterów i postaw. W młodości Matěj nie pozbywa się wątpliwej umiejętności wpadania we własne sidła, wybornie przywołuje kłopoty podczas podróży do Anglii, Jugosławii i Grecji. Mnóstwo żartów sytuacyjnych, zabawnych anegdot, sympatycznych przyczyn nieprzewidywalnych perypetii. Majstersztykiem są listy pisane do babć, diametralnie różne w formie i przesłaniu, kwintesencja wnikliwej obserwacji, trafnych spostrzeżeń i komicznych wniosków. Narracja swobodna, wyłapuje najistotniejsze zdarzenia, ubiera w proste słowa i lokuje na scenie czytelniczej rozrywki. Przekonuje sposób opowiadania o tym, co bolesne, krzywdzące, niesprawiedliwe. Nabieranie dystansu poprzez humor, nie poprzez ośmieszanie wspomnień i doświadczeń, ale sytuacyjnego tła. Lekcja wyłuskiwania z retrospekcji pięknych blasków i wartościowych przekazów. Moje dzieciństwo przypadło na dekadę później niż czasy fabuły, a jednak atmosfera dusznego oddechu komunizmu i tłamszonej wolności jeszcze wybrzmiewała, stąd wiele przywołań przeszłości. "Babcie" to ciekawa propozycja czytelnicza, książka do schrupania w jeden wieczór, polecam młodszym i starszym, zabawny ton, ale i interesujący materiał do refleksji. Zapraszam do zapoznania się z inną satysfakcjonującą książką Petra Šabacha zatytułowaną "Dowód osobisty". Bookendorfina.pl

"Babcie" Petr Šabach Matej wychowuje się w ogarniętej komunistyczną propagandą Czechosłowacji. Dziadkowie zmarli przed jego narodzinami, ale niczym niestrwożone babcie - Maria i Irena. Dwie całkiem inne od siebie osobistości różnią je poglądy, światopogląd i wiele innych rzeczy. Natomiast starsze panie połączone są jedną nicią - ukochanym wnukiem, dla którego stanowią oparcie w trudnych chwilach, wspierają go, kochają i wierzą w osiągnięcie sukcesu w życiu. "Babcie" to powieść z gatunku literatury pięknej czeskiej, co mówi samo za siebie. Czarny humor, do bólu ekscentryczne postacie i nieoczekiwane zwroty akcji czynią z tej historii książkę, która stanęła na wysokości zadania. Autor w swojej powieści bez zbędnych ukwieceń, ubarwień pokazał burzliwy okres w historii Czechosłowacji z bardzo specyficznego punktu widzenia bohaterów, którzy traktują wszystkie te wydarzenia odczuwając ogromne emocje, przeżywając je do głębi lub podchodzą do nich z dystansem, nie wierząc w jakiekolwiek pozytywne rozwiązanie. Petr Šabach porusza w "Babciach" bardzo ważne w obecnych czasach tematy. Miłość i troska o innych członków rodziny, niezmącone przez różne koleje losu relacje, które pomimo drobnych zawirowań potrafią odbudować się ponownie osiągając jeszcze większą moc, a także przyjaźń, wzajemne zrozumienie i walka o wyzwolenie ojczyzny z pazurów radzieckiego monstrum trzymającego całe społeczeństwo w strachu, robiąc wszystko by bano się sprzeciwić. W powieści czechosłowacki komunizm został oddany z tak dużą dozą szczegółów, że czytając książkę mamy uczucie, że Lenin swoimi "czarnymi oczkami" - jak powiadała babcia Irena - przeszywa nas na wskroś. Czujemy ten obezwładniający wzrok tych niedalekich, a zarazem tak zamierzchłych czasów... Zaznaczę, że książka ma także swoje negatywy i to poważne. Sądząc po tytule opowieści mamy nadzieję na obecność babć podczas trwania fabuły nieustannie, jednak w pewnych momentach ich wątek zanika, nawet kiedy ten się pojawia staruszki zostają ukazane bardzo nikle. Nie wspomnę o tym, że książka została napisana chaotycznie, co zaważyło na mojej ocenie. Podsumowując książkę polecam, ale z przymrużeniem oka. ⭐6/10 Za egzemplarz książki w formie elektronicznej dziękuję serdecznie wydawnictwu Afera.