Artificial Stupidity (CD)

Oktet złożony z czołowych artystów młodego pokolenia w Polsce, którego liderem jest trębacz i kompozytor związany z trójmiejską sceną - Emil Miszk. Muzycy współtworzący ten zespół to wirtuozi swoich instrumentów, mający „supermoce”, których nie boją się stosować́ podczas koncertów. Siłę zespołu stanowi niespieszny charakter działań́ - „Idąc powoli, zajdziesz dalej”. Wspaniali ludzie, z którymi spędzanie czasu sprawia ogromną radość́. Każdy, mimo młodego wieku, jest doświadczonym artystą z ogromnym dorobkiem i potencjałem twórczym. Spotkanie tych 8 indywidualności na jednej scenie stanowi wyjątkowe wydarzenie, gdyż występ tego rodzaju ansambli to rzadko spotykane zjawisko. Pierwsza płyta zespołu, „Don’t Hesitate!”, otrzymała nagrodę Akademii Fonograficznej Fryderyk 2019 w kategorii Jazzowy Debiut Roku.

O płycie „Artificial Stupidity” tak wypowiada się lider, Emil Miszk: „Materiał muzyczny tego albumu wiąże się z naszym życiem codziennym w odrealnieniu internetowym. 90% muzyki na tym albumie to momenty pieczołowicie skonstruowane, zarówno pod względem formalnym jak i brzmieniowym. Jest po prostu lepiej. To Emil Miszk 2.0.

„Followersi, reklamy, lajki - to jednocześnie bardzo śmieszne i głupie rzeczy. Również stałem się ofiarą tego systemu ale proszę... nie ufaj im i naucz się mądrze z nich korzystać. W szczególności przez wzgląd na nasze młodsze pokolenia. Pielęgnujmy relacje międzyludzkie - to najpotężniejsza rzecz.”

Fachowa prasa muzyczna opiniuje: „Miszk i jego koledzy z zespołu z dużym poczuciem humoru czerpią z rozmaitych konwencji, żonglują nimi i układają z nich własne historie. Godna podziwu jest zręczność z jaką muzycy, tego sporego przecież składu, uprawiają dźwiękową ekwilibrystykę, zbliżając się czasem do granicy pastiszu (mini-cytat ze Skrzypka na dachu). Nowe pomysły bez zgrzytów przeplatają się tu z tradycjami - i to zarówno jazzu światowego, polskiego jak i zupełnie lokalną spuścizną. Przecież zespół w większości tworzą muzycy związani z Trójmiastem - sceną yassowego wybuchu w latach 90. O ile pod względem pomysłowości i żartobliwego sznytu twórczości Emil Miszk i koledzy mogą czuć się spadkobiercami yassowców, to z pewnością pod względem świadomości muzycznej wyprzedzają swoich poprzedników. Kolejna znakomita płyta znad Bałtyku.” Rafał Zbrzeski (Radio Kraków) fragment recenzji zamieszczonej w Jazz Forum nr 3/2020

Muzycy:
Emil Miszk: trąbka
Kuba Więcek: saksofon altowy
Piotr Chęcki: saksofon tenorowy
Paweł Niewiadomski: puzon
Michał Zienkowski: gitara
Szymon Burnos: fortepian
Konrad Żołnierek: kontrabas, gitara basowa
Sławek Koryzno: perkusja

Tracklista:

1. Pranky 
2. Insta 
3. Feed 
4. Pixel 
5. Hash 
6. Trolling