Anatomia obcości

Andrea Portes jest autorką dwóch bestsellerowych powieści dla dorosłych. Anatomia obcości jest jej trzecią książką, a pierwszą dla nastoletnich czytelników. Jej debiutancka powieść Jak najdalej stąd została zekranizowana [Prowincjuszka].

Główną bohaterką i narratorką Anatomii obcości jest piętnastoletnia Anika Dragomir, dziewczyna z jednej strony idealna, z drugiej plująca jadem. Jest bardzo zdolna, niesamowicie bystra, a przy tym złośliwa i ironiczna. I w tym miejscu muszę napisać, że polubiłam pannę Dragomir z jej pokręconym i inteligentnym humorkiem.

Jak przystało na czołówkę hierarchii szkolnej, Anika musi zwracać uwagę na to jak się zachowuje, czy z kim się spotyka, żeby nie spaść z zaszczytnego trzeciego miejsca. Chociaż czy ono jest naprawdę tak zaszczytne, dowiecie się, gdy przeczytacie te powieść. W tej chwili Anika stoi przed poważnym problemem. Musi wybrać chłopaka, a starających się jest dwóch. Jeden z nich to outsider i nieudacznik Logan McDonough. Chłopak przez wakacje się zmienił na korzyść; stał się przystojniakiem w skórzanej kurtce. Drugi to tzw. niegrzeczny chłopak, Jared Kline. Zły, ale ciacho, a do tego stanowi obiekt westchnień wszystkich dziewczyn. Kogo wybierze Anika i czy podejmie słuszną decyzję?

"Powodem, dla którego jestem w szkole numerem trzy i nie mogę nawet marzyć o zostaniu kiedykolwiek numerem dwa czy jeden, jest to, że mój tata to Rumun i przypomina hrabiego Choculę z pudełek płatków śniadaniowych. Wygląda jak wampir (…) odziedziczyłam po nim dziwaczne nazwisko: Dragomir. I w dodatku nadał mi jeszcze dziwaczniejsze imię: Anika (…) Widzicie więc, że nie mogę mieć żadnej nadziei na wyższą pozycję."

Andrea Portes ma specyficzny sposób pisania, którym z powodzeniem uwodzi czytelników. Mnie uwiodła i pozostaję nadal pod jej urokiem. Nie jest to trywialna, niewiele znacząca historyjka jakich wiele na rynku czytelniczym. Choć czyta się zaskakująco szybko, lektura dotyka problemów ważnych, z którymi należy się zmierzyć. Poza tym opowieść Akademia obcości to książka, którą się zapamiętuje na dłużej. Nie wpada do głowy i wypada, zostawiając po sobie pustkę.

"Panie i panowie, czuję się zdezorientowana. Z jednej strony jest Logan, który mimo bycia społecznym pariasem jest naprawdę fantastyczny, bystry i potrafi myśleć jak nikt inny, kogo kiedykolwiek znałam. Ale z drugiej strony jest Jared Kline, gwiazdor, półbóg i jedyna osoba na świecie zdolna obronić mnie przed Becky Vilhauer. Chodzi mi o to, że to jakby wybierać pomiędzy Jamesem Deanem a Elvisem. Poważnie, kto potrafiłby dokonać takiego wyboru?"

Zakończenie wbija w fotel i odbiera na chwilę dech w piersiach. Dla tego zakończenia warto poznać całą historię. Co ja piszę – trzeba poznać całą historię od początku. Zapewne wiecie jak okrutne potrafią być dzieci (tak, dzieci!), a już szczególnie te nastoletnie. Jeżeli wspomnienia się zatarły w waszej pamięci, to przeczytajcie Anatomię obcości koniecznie. Być może przypomnicie sobie jak bezduszne i zwyrodniałe bywają nasze latorośle.

Podsumowując, Anatomia obcości to książka wartościowa. I choć trochę dziwna i osobliwa to może się podobać. Polecam wszystkim nastolatkom, szukającym swojego miejsca, nie tylko w szkole, ale przede wszystkim w życiu; rodzicom nastolatków, żeby spróbowali zrozumieć swoje dzieci. Ogólnie wszystkim tę historię polecam.

"Anatomia obcości" - skusiłam się na tę książkę również dzięki jej tytułowi, plamiastej okładce oraz temu, że sam opis mnie zainteresował. Nie nastawiałam się jednak na nic, ponad młodzieżową powieść, która będzie lekka i przyjemna na wakacyjne lenistwo. Taka też była, do pewnego momentu... Była lekka i przyjemna, ale również pouczająca! A właśnie takie książki dla młodzieży sobie cenię i polecam każdej nastolatce, aby się z nią zapoznała, bo pomimo, że będzie się przy niej dobrze bawić, to wyciągnie z niej (być może!) ważne przesłanie. Wystarczy, że otworzy się na treść.


O jakim przesłaniu mówię, ano o takim, że w tych czasach (kiedyś pewnie też, ale nie w TAKIM stopniu, jak teraz) młodzież myśli o tym, aby przypodobać się innym. Mam tutaj na myśli, że swojemu otoczeniu szkolnemu, "przyjaciółkom", które są "najpiękniejsze", "najmądrzejsze" i w ogóle wszystkie "naj, naj, naj". A broń Boże mieć inne, własne zdanie! Sprzeciwiać się, a fe! Nie wolno. Nie należy sprzeciwiać się innym, bo zostanie się zdegradowanym. Zostanie się zbesztanym, zlinczowanym i wykluczonym z towarzystwa. Należy się podchlebiać, przytakiwać, nawet jeśli ma się inne zdanie i podejście do pewnych spraw. Śmiać się z innych, popychać ich ku depresji i nie mieć sobie nic do zarzucenia, bo przecież to, że ta poniżana osoba cierpi, to nie wina tego, kto doprowadził ją do łez. Nie wina tego, kto ją oczernia. Nie. No skądże!

Oczywiście to co wyżej napisałam, jest ironiczne (gdyby ktoś nie wyłapał tej ironii). Historia Aniki, jaką przedstawiła nam Andrea Portes, idealnie pokazuje nam jak w tych czasach zachowują się (mam nadzieję, że w mniejszości) nastolatki. Nie mówię tutaj tylko o rodzimych, bo zapewne na całym świecie są takie sytuacje. Dzięki postaci Aniki, mamy okazję poznać bliżej tego typu wydarzenia, ale również poznać jej zdanie na ten temat. Szkoda tylko, że sama bohaterka nie ma tyle odwagi, aby przeciwstawić się swojej "przyjaciółce" Becky, która tyranizuje całą szkołę. Anika boi się tego wszystkiego, co wymieniłam wyżej. A przez to traci w moich oczach, ponieważ idzie w zaparte i poniekąd jest dokładnie taka jak Becky. Chociaż "naprawia" swoje złe postępowanie, to i tak nie do końca odpowiada mi jej postawa. Niemniej Anikę bardzo polubiłam, zabawna i w gruncie rzeczy dobra z niej dziewczyna. Trochę zagubiona, ale bardzo sympatyczna.

Czytam sobie, czytam i się zaśmiewam, bo wiele jest w tej książce śmiesznych tekstów. Główna bohaterka jest bardzo zabawną istotką. I czytam sobie do pewnego momentu i... Bum. Co?! Ale jak to?! Nie, nie, nie! Nie zgadzam się! - I łzy. Chusteczka poszła w ruch, bo autorka tak mnie zaskoczyła i to w taki sposób, że nie mogłam przestać myśleć o tym, co się wydarzyło. Wiecie, ja jestem wrażliwcem, a kiedy dzieje się coś takiego, jak w tej książce, to łzy same płyną. I myślałam sobie, fajna książka, zabawna i tak dalej, a tutaj autorka sprawiła, że książka ta okazała się również smutną i właśnie dzięki tej jednej chwili, na pewno o niej nie zapomnę.

Polecam głównie nastolatkom, aczkolwiek sądzę, że może się spodobać każdemu. "Anatomia obcości" to książka z mądrym przekazem, bardzo zabawna i wzruszająca - chociaż takiego wzruszenia się nie spodziewałam. Autorka mnie zaskoczyła!

sol-shadowhunter.blogspot.com

W zasadzie ciężko jest mi się ustosunkować do tej książki. Z jednej strony są elementy, które mi się bardzo podobały, a z drugiej występuje wiele elementów, które, mnie denerwowały. Mój stosunek do niej jest raczej neutralny. Nie pokochałam tej książki, ale też nie znienawidziłam.

Opis jest według mnie zupełnie nie oddaje tego co tak na prawdę spotyka nas w książce. Początkowo poznajemy dziewczynę, która musi stale mieć dobre oceny by nie wyjechać do ojca do Rumunii i tam kontynuować naukę i pracuje w pobliskim barze. I tak akcja się toczy, poznajemy bohaterów, ich przeszłość i plany na przyszłość. Faktyczne wydarzenia które poznajemy z opisu następują po jakichś 100 stronach. Dlatego też uważam, że opis tej książki powinien brzmieć zupełnie inaczej, gdyż czytając, go nastawiamy się na coś zupełnie innego.

Sam zamysł jest już dość banalny, a przez to popularny. Czytając miałam wrażenie, iż jestem wewnątrz jednego z popularnych filmów dla młodzieży, tworzonych przez koncerny wytworni filmowych. Była ona przez to dość przewidywalna i typowa dla swojego gatunku. I pomimo tego czytało się ją dość dobrze. Wątki związane z pracą dziewczyny przeplatały te związane z jej życiem uczuciowym. I według mnie te pierwsze były znacznie lepsze. W zasadzie nie potrafię znaleźć w nich wad. Z kolei w scenach romantycznych znalazło się kilka bardzo żenujących momentów, które wydawały mi się po prostu nienaturalne i zbyt przerysowane.

W zasadzie bardzo ratuje książkę samo jej zakończenie. Osobiście się takiego nie spodziewałam, choć myślę, iż znajdą się osoby, które domyślą się tego jaki mógłby być finał tej historii. Jednak dla mnie było to elementem dającym nadzieję tej książce.

Poza tym występowało tu wielu zróżnicowanych bohaterów. I to mi się bardzo podobało ! Cześć z nich była co prawda bardzo denerwująca i tak na prawdę tych których choć trochę polubiłam było niewielu, ale całość prezentowała się dość dobrze. Anika zdecydowanie nie należy do moich ulubionych postaci. Momentami miałam wrażenie że jest to dość głupiutka nastolatka, która nie wie czego chce. Część takowych zachowań faktycznie miała jakąś podbudowę, ale część z nich w ogóle nie pasowała do wieku bohaterki.

Jeśli chodzi o samo wykonanie książkę można ocenić na jeden wielki plus. Strony są odpowiednio grube i dobrze ze sobą połączone. Okładka również jest cudowna, i choć przepełnia ją feeria kolorów i w zasadzie nijak pasuje do treści książki, to jak widać ogromnie mi się podoba. Wewnątrz każda strona wygląda jak kartka wyrwana z zeszytu, a na niej naklejona biała z tekstem. Nie wiem czy to dobrze wyjaśniłam, ale ten kto czyta musi uwierzyć mi na słowo (albo sam to sprawdzić), iż wygląda to ciekawie i naturalnie.

Książka zdecydowanie nie należy do moich ulubionych. W zasadzie nie wiem czy kiedykolwiek do niej wrócę. Mimo ciekawego zakończenia i momentów które naprawdę mają potencjał, zniechęcają do niej te które są raczej sztuczne. Uważam że jest to historia do przeczytania tylko jeden raz a jeśli chodzi wiek czytelników to zdecydowanie jest to 14-16.

Andrea Portes napisała tą książkę nie bez powodu. Cała opowieść jest jej osobistym doświadczeniem - tego co przeżyła w gimnazjum. Autorka przekazała nam na samym początku, że książka powstała w celu powrócenia wspomnieniami do tego okresu życia i zrozumienia samej siebie.

Główna bohaterka - Anika Dragomir jest numerem trzy w szkolnej hierarchii popularności. Pochodzi z Rumunii, dlatego nie może liczyć na wyższą pozycję. Zrobi wszystko, aby utrzymać swoje miejsce przy numerze jeden: Becky Vilhauer, która jest najpopularniejsza. Wie, że jeden zły ruch, a przyjaciółka zamieni jej życie w piekło.

Anika spotyka Logana, który w pierwszy dzień szkoły przyjeżdża na skuterze. Chłopak po wakacjach staje się o wiele bardziej przystojniejszy i tajemniczy. Mimo wszystko, główna bohaterka nie może się z nim związać, ponieważ jest on szkolnym nieudacznikiem, a ona nie może poświęcić swojej szkolnej pozycji dla niego. Na horyzoncie oprócz Logana pojawia się Jared Kline, który jest obiektem westchnień każdej dziewczyny. Ten zły chłopak wyraźnie jest zainteresowany Aniką. Jakiego wyboru dokona główna bohaterka?

Książka choć z pozoru wydaje się banalna i lekka, jest pozycją bardzo mądrą, zwłaszcza dla współczesnego nastolatka. Zaskoczyła mnie bardzo mocno. Spodziewałam się czegoś lekkiego, niezobowiązującego z przyjemną treścią, a dostałam książkę, która ukazuje błędy, które popełniamy my - ludzie, zwłaszcza młodzież.

Nastolatkowie często słuchają innych osób, mimo że mają zupełnie odmienne zdanie na różne tematy. Są zgodni z swoimi fałszywymi przyjaciółmi aby nie mieć problemów. W końcu wiele dziewczyn zrobiłoby wszystko aby utrzymać swoją wysoką pozycję w rankingu tych najpopularniejszych. Taka właśnie jest Anika. Nie słucha własnego serca, tylko dostosowuje się do otoczenia.

W książce ukazany jest świetny wątek. Powinniśmy podążać za tym co jest dla nas dobre i co sprawia nam radość, a nie być szczęśliwym na siłę i to wokół niewłaściwych osób. Najsmutniejsze w tym wszystkim jest to, że człowiek zazwyczaj może późno się obudzić z pewnymi decyzjami. Życie jest krótkie i nieobliczalne. Nie wiemy kiedy przyjdzie nasz koniec, więc to powinno nas czegoś nauczyć: aby słuchać swojego serca i tylko siebie, a nie osób dla których nic nie znaczymy.

Zakończenie bije na łopatki, przez co mogę polecić każdemu tą książkę. I nie tylko dla końcówki, ale również dla całości. Myślę, że ta pozycja powinna dotrzeć do nastolatków, którzy bardzo często popełniają takie błędy, które pokazuje nam ta książka. Nasze decyzje mogą być często podjęte za późno, a czas upływa. Pewnych rzeczy już nigdy nie będzie dało się naprawić.

Całość była dla mnie świetna. Autorka dobrze wykorzystała pomysł na fabułę, a tytuł jest bardzo adekwatny do treści, chociaż na początku w ogóle go nie rozumiałam. Myślę, że długo o niej nie zapomnę, ponieważ to co przekazuje nam ta książka, głęboko dotarło do mojego serca.

Anika Dragomir jest trzecią najpopularniejszą dziewczyną w szkole. Ale w środku nie czuje się już tak pewnie… Na dodatek ulega miłosnemu zauroczeniu. Kandydatów na chłopaka jest dwóch: Logan, niekonwencjonalny romantyk i wyśmiewany outsider, oraz Jared, lider zespołu rockowego, pożądany przez każdą dziewczynę w miasteczku. Anika nie do końca wie, kogo wybrać, a każdy z adoratorów ma ciemną stronę…

O Anatomii obcości usłyszałam już jakiś czas temu. Opis książki zaintrygował mnie i nie mogłam doczekać się poznania historii Aniki Dragomir - pięknej blondynki, trzeciej najpopularniejszej dziewczyny w szkole, mieszaniny mrocznych myśli oraz diabolicznych planów.

Książka jest stosunkowo krótka. Niestety czyta się ją bardzo szybko. Powieść pani Portes jest specyficzna. Styl autorki przypomina mi sposób pisania Lockhart - autorki Byliśmy łgarzami. Ja jednak uwielbiam książki dziwne, skomplikowane, mroczne, zmuszające do myślenia oraz działające na psychikę. Anatomia obcości jest mieszaniną wszystkich tych elementów.

Główna bohaterka ma dwie, zupełnie różne twarze". Na zewnątrz jest śliczną dziewczyną, numerem trzy w szkolej hierarchii popularności. W środku jednak jest pełna jadu, nienawiści. Poza tym, może uchodzić za posiadaczkę wampirzego DNA, które rzekomo odziedziczyła po swoim ojcu pochodzącym z Rumunii.
Jak więc widzicie, Anika jest bardzo specyficzną bohaterką. Szczególnie niezrozumiałe może być dla niektórych jej zachowanie. Na przykład dziewczyna podtruwała swojego szefa, bo ten jest strasznym dupkiem. Kto normalny wpadłby na coś takiego.

Wydanie książki jest śliczne. Okładka wygląda jak kartka papieru z różnokolorowymi plamami farby. Poza tym, tekst Anatomii... wydrukowany jest na papierze w kratkę. Mimo to, okładka nie oddaje wnętrza książki, dlatego jeśli myślicie, że jest to kolejna durna książka o przyjaźni, miłości i trudnościach dorastania, to jesteście w błędzie. Dużym błędzie. Kiedy tak o tym myślę, to powieść ta przypomina trochę Anikę, jej osobowość. Z zewnątrz wesoła, wewnątrz mroczna.

Anatomię obcości polecam Wam bardzo, bardzo serdecznie. Zdecydowanie jest to książka warta uwagi, dająca do myślenia i raczej nie każdemu może się spodobać ze względu na swoją dziwaczność, osobliwość.

"Anatomia obcości" to trzecia książka autorstwa Andrei Portes, jednak pierwsza skierowana do młodzieży. Autorka od razu rzuca czytelnika na głęboką wodę, bo nie jest to nic nie wymagająca młodzieżówka. Główną bohaterką, a zarazem narratorką powieści jest piętnastoletnia Anika Dragomir. Zmaga się ona z różnymi problemami: ma pretensje o nadanie jej takiego imienia, jej szef jest wredny, musi się trzymać najpopularniejszej dziewczyny w szkole, by nie być wyśmiewaną. Nie dogaduje się z rodzicami i rodzeństwem, za to ma dobry kontakt z dwoma chłopakami i tak tworzy się trójkąt miłosny. Jeju, ile można tych trójkątów miłosnych? To już robi się nudne. Miałabym mniejsze pretensje, ale ten był niezbyt dobrze poprowadzony, był schematyczny. Sceny miłosne były często przerysowane i budziły zażenowanie. Nie mogłam też przeboleć kolejnej przerysowanej rzeczy. Otóż CAŁA szkoła słucha jednej, najpopularniejszej dziewczyny, mimo tego, że ta może być wredna i dokuczać ludziom. No błagam! Niby calutka szkoła podąża ślepo za jedną osobą. I wydaje się, że tylko główna bohaterka to zauważa i postanawia coś z tym robić. Język powieści jest prosty, momentami wulgarny jeśli weźmie się pod uwagę grupę, do jakiej kierowana jest książka. Autorka skupia się na wydarzeniach i dialogach. Do tego są one przedstawione dość chaotycznie. Wydarzenia bieżące często były przerywane przez nic niewnoszące opisy przeszłości. Powodowało do dużo różnych wydarzeń na małej ilości stron. Przez to długo się gubiłam w fabule, nie umiałam wczuć się w historię. Książkę ratuje trochę zakończenie, a dokładnie dramatyczny zwrot akcji tuż przed. Nie spodziewałam się takiego obrotu spraw. Jednak samo zakończenie nie przemówiło do mnie. Dobra, bohaterka rozprawia się ze swoimi demonami. Jednak robi to w taki sposób jak ta najpopularniejsza, czyli robiąc z apelu show. Czy przez to nie zbliżyła się trochę do jej poziomu? Ostatnim plusem jest samo wykonanie książki. Piękna okładka, a wnętrze książki wygląda jak kartki z zeszytu. Podsumowując, książkę polecam osobom w wieku 13-16 lat, innym raczej nie. Ale okładkę ma ładną.

To chyba najlepsza książka jaką czytałam jest w niej przekaz skierowany do młodzież i nie tylko polecam.