Między niebem i piekłem. All Roads Lead To Hell. Tom 1 (okładka  miękka, wyd. 01.2024)

50/50

CUDO!

🌦️ „All roads lead to hell” to książka, do której nie miałam dużych wymagań. Po prostu chciałam ją przeczytać , a że nie słyszałam o niej wcześniej, to nie byłam nastawiona, ani negatywnie, ani pozytywnie. 🌦️ Styl pisania w tej książce, to po prostu cudo. To jak szybko mi się ją czytało… dosłownie nie zorientowałam się, kiedy ją skończyłam. Dialogi między bohaterami były idealnie napisane, a sama fabuła dobrze poprowadzona. 🌦️ Wydaje mi się, że jedynym minusem tej książki było to, że na samym początku kompletnie nie rozumiałam o co chodzi. Zdania musiałam czytać po kilka razy, po prostu fabuła mi się nudziła przez jakoś pierwsze pięćdziesiąt stron. Jednak później wszystko zaczęło się rozkręcać, a ja coraz bardziej zaczęłam się wciągać w historię głównych bohaterów! Poza tym jednym minusem, jak dla mnie nie było już innych negatywnych rzeczy, które można powiedzieć o tej książce. 🌦️Jeśli chodzi o fabułę, to sam pomysł ze „szkołą dla dzieci bogatych rodziców” bardzo mi się spodobał, ponieważ zdaje mi się, że nigdy nie czytałam książki z takim motywem. A nawet jak czytałam, to zdecydowanie nie zapadła mi w pamięci. Relacja bohaterów rozwijała się dość szybko, ale nie przeszkadzało mi to. Po prostu wszystko było idealnie poprowadzone i możliwe, że dlatego mi to nie przeszkadzało. Przez niektóre dialogi dosłownie płakałam ze śmiechu, a na zakończeniu płakałam… 🌦️ Główna bohaterka, jak i główny bohater nie byli w ogóle postaciami irytującymi. Z Joyce polubiłam się od samego początku i po części się z nią utożsamiam. Jeśli chodzi o Cole’a to jest on zdecydowanie moim nowym książkowym mężem, no błagam on jest tak cudowny. Oprócz głównych postaci, moją uwagę przykuli bohaterowie poboczni, tacy jak: Damon, czy Archer. Ale chyba moją ulubiona osobą, z całej historii jest Sava! To jaka pozytywna energia od niej bije🥹! 🌦️ Podsumowując, książka bardzo mi się podobała i z pewnością sięgnę po kolejne tomy. Możliwe, że nawet zrobię reread, wiec może ocenię ją na 5 gwiazdek, ale zobaczymy haha. Ja sama z siebie nie kupiłabym tej książki, jednak teraz bardzo się cieszę, że zapoznałam się z tą historią.

[współpraca reklamowa z @wydawnictwo.beya ] ✯ Powiem szczerze, że mało słyszałam o tej książce, natomiast jeśli już ktoś o niej mówił to zawsze w dobry sposób. Sięgając po nią nie miałam totalnie żadnych oczekiwań. Jednak już po pierwszych stronach wiedziałam, że ta książki mi się spodoba. ✯ Główna bohaterka, Joyce, była zniszczoną przez życie dziewczyną. Rodzice, którzy nie opiekowali się nią i szkoła, która zniszczyła jej życie. Czytając każdą kolejną stronę, odczuwałam wiele różnych i coraz to mocniejszych emocji. Najbardziej raniły mnie myśli dziewczyny, ale też jej rozmowy z rodzicami. Nie wyobrażam sobie czuć tego co ona. Przeszła przez piekło, nadal w nim jest tak naprawdę, a jest cholernie silna. ✯ Cole był jedną wielką zagadką. Mało o nim wiedziałam, ale zaintrygował mnie swoją osobą. Był tajemniczy, dużo ukrywał, ale chciał pomóc Joy z nieznanego powodu. Wiedział natomiast jak osiągnąć swój cel. Wiedziałam, że miał powód by pojawić się w tej szkole, tym bardziej w środku roku, ale nie spodziewałam się tego co faktycznie się okazało prawdą. ✯ Cała książka była naprawdę ciekawa. Akcja mnie momentami zaskakiwała, a ból w tej książce towarzyszył mi cały czas. Nie wiedziałam co mam czuć po zakończeniu jej. Tym bardziej, że tak naprawdę to dopiero początek tej historii. Autorka wykreowała główną bohaterkę tak dobrze, że nadal nie jestem w stanie wyjść z podziwu. ✯ Książka mi się bardzo spodobała. Styl pisania autorki jest lekki i prosty, przez co powieść czytało się bardzo szybko i przyjemnie. Koniecznie muszę sięgnąć po ciąg dalszy, a wam bardzo polecam tą książkę.

Recenzję znajdziecie również na bookstagramie books.with.mme ˗ˏˋAll Roads Lead To Hell ~Gabriela Smusz´ˎ˗ ˗ˏˋWydawnictwo ~ BeYA´ˎ˗ All Roads Lead To Hell to książka, którą przeczytałam w kilka godzin. Nie miałam jakiś oczekiwań do tej książki, bo niewiele o niej słyszałam. Nie znałam również pióra autorki ale książka zaskoczyła mnie bardzo pozytywnie. Jestem zaskoczona tym, jak szybko udało mi się przepłynąć przez tę pozycję. Od początku polubiłam pióro autorki. Lord Private Hight School to szkoła dla dzieciaków bogatych rodziców. Wydaje się, że szkoła jest idealna, lecz nic bardziej mylnego. Nikt nie zwracał uwagi na to, że zasady, jakie tam panowały niszczyły psychikę. Główna bohaterka Joyce Torres to osoba, która pomimo młodego wieku przeżyła wiele… Rodzice jej nie wspierali liczyły się dla nich tylko pieniądze. W domu nie zaznała miłości. Dziewczyna mogła tylko liczyć na swoje przyjaciółki i dziadków którzy ją kochali i o nią troszczyli. W pewnym momencie na drodze Joyce pojawia się Cole Hodder. Dziewczyna nie zdaje sobie sprawy, że wiele z nim ją łączy. Relacja głównych bohaterów została super przedstawiona. Przez całą książkę nie poczułam, że coś dzieje się za szybko. Po skończeniu potrzebuje jak najszybciej kontynuacji. Ponieważ jest ciekawa, jakie dalsze losy Cole i Joyce zaplanowała autorka. ┊ ˚➶ ｡˚ ☁️ Moja ocena ★★★★.5/☆☆☆☆☆ Cuídate Sandra ♥︎

Po przeczytaniu samego prologu wiedziałam, że ta historia będzie genialna! Rozdziały są krótkie, przez co przyjemnie i szybko się czyta. Sam styl pisania autorki, bardzo mi się spodobał, emocje bohaterów było można odczuć na własnej skórze, a oni sami zostali stworzeni naprawdę świetnie. Joyce Toress jest pełna siły, mimo tego wszystkiego co ją otacza. Szkoła oraz rodzice nie ułatwiają jej życia, jednak ona stara się jak może. Dodatkowym utrudnieniem jest przeszłość, która ciągle idzie obok niej. Cole Hodder to postać tajemnicza, z każdą stroną możemy odkryć jego inną twarz oraz nowe tajemnice, które skrywa przed światem, dając nam się poznać powoli. Uwielbiam również Save, czyli przyjaciółkę głównej bohaterki, która daje masę pozytywnej energii. Jak zawsze, ja doceniam w książce cytaty, a zaznaczyłam ich mnóstwo. W książce znajdziecie takie motywy jak: •hate-love •toksyczni rodzice •elitarna szkoła •tajemnice •zaburzenia odżywiania Jedyną rzeczą, do której mogłabym się przyczepić, to może kilka rzucających mi się w oczy powtórzeń oraz mała czcionka. 4,5/5

Ta książka jest dosyć ciężka, bardzo smutno mi było, gdy poznawałam życie bohaterki. To co działo się w szkole, było przerażające. Jakby wiecie, totalny absurd. Nie możesz sobie pójść na imprezkę w innym towarzystwie, bo będziecie przez to wyzywani, a dyrektor i tak nie zwróci na to uwagi. W ciągu książki pojawia się Cole - chłopak, który ma widzieć dużo więcej niż główna bohaterka o Lord. Losy tych obydwu bohaterów moim zdaniem są bardzo fajnie poprowadzone, a końcówka po prostu mówi: „przeczytaj drugą część”, więc pewnie to zrobię. ⭐️⭐️⭐️⭐️/5 Współpraca z wydawnictwem BeYa

„Każdy człowiek ma swoją granicę wytrzymałości. Kiedy ją przekracza, wszystko zaczyna się sypać, a nic nie jest takie jak wcześniej. Bo cierpieć można, ale do pewnego momentu. Przychodzi taka chwila, gdy wola walki umiera. A nikt nie chce już wystawić recepty na rachunek.” Wyobraź sobie, że jesteś uczniem Lord Private High School. To liceum dla dzieciaków, którzy mają bogatych rodziców. W Lord nie są przestrzegane żadne zasady, które obowiązują w innych placówkach, ponieważ „dekalog” tej szkoły został ustalony przez najważniejszych i najbardziej zamożnych mieszkańców Feartown, a uczniowie muszą się do niego stosować. Niby taka elitarna szkoła…a niszczyła ludziom życie. Jedną z uczennic tej szkoły jest siedemnastoletnia Joyce Torres. Pomimo, że szkoła źle na nią wpływała nie poddaje się i kiedy tylko nadarzyła się okazja, bierze sprawy w swoje ręce. Postanawia posłać placówkę na dno, a pomóc ma jej w tym pewien chłopak, który niespodziewanie pojawił się na jej drodze… „Między niebem i piekłem” to pierwsza część All Roads Lead to Hell. Autorką książki jest Gabriela Smusz, która ma na swoim koncie dylogię „Dotyk ocalenia”. To moja pierwsza styczność z twórczością tej autorki i zrobiła na mnie dobre wrażenie. Zdecydowałam się sięgnąć po książkę „Między niebem i piekłem”, ponieważ zainteresował mnie jej opis. Jestem ogromną fanką książek z motywem „elitarnej/prywatnej szkoły” i byłam przekonana, że ta pozycja skradnie moje serce, ale trochę się zawiodłam. Moje oczekiwania wobec tej książki były wysokie, a zostały spełnione tylko w połowie. Fabuła książki mnie zaintrygowała, ale nie porwała jakoś mocno. Bez wątpienia to była trudna książka i poruszała trudny temat. Poznaliśmy bohaterów, którzy byli pełni tajemnic. Bohaterowie byli realistyczni. Główna bohaterka Joy, przeżywała trudne chwile. Nie miała dobrej relacji z rodzicami, ponieważ byli zapracowani i wymagający (ojciec był prokuratorem, a matka burmistrzem). Chcieli, żeby ich córka była im podporządkowana, stosowała się do ich zasad, przez co Joy się buntowała. Ani w domu, ani w szkole nie miała oparcia, ponieważ liceum było wyniszczające. Jej jedyną przyjaciółką była Sava. Joy stroniła od ludzi i nie chciała z nikim wchodzić w większe relacje do pewnego czasu, aż pojawił się pewien chłopak… Cole był chłopakiem, który pojawił się w życiu Joy nagle i niespodziewanie. Dziwnym zbiegiem okoliczności często znajdował się „niespodziewanie” przy głównej bohaterce. Był tajemniczy, ale chciał jej pomóc Joy planie pogrążenia szkoły. A skoro mowa o szkole…system jaki obowiązywał w tej szkole był dziwny. „Rządzili” nią rodzice bogatych dzieciaków, mogli do niej uczęszczać tylko dzieci z dobrych rodzin, nie można się było z niej wypisać ani do niej zapisać, a wszystkie brudy i przewinienia uczniów uchodziło im na sucho. Lord było uważane za dobrą szkołę, ale tylko jej uczniowie wiedzieli, że tak nie było. W oczach uczniów innych szkół Lord było miejscem bogatych dzieciaków, które odniosły się z pieniędzmi. Według tych zasad, które obowiązywały w Lord, jej uczniowie powinni byli się trzymać tylko z tymi uczniami, a znajomienie się z innymi uczniami z innych szkół było nie na miejscu. Akcja w książce wcale mi się nie dłużyła, ale miałam wrażenie, że wiele się tam nie wydarzyło. Miałam przeczucie, że wydarzy się coś złego (i wydarzyło się wiele złych rzecz). Pojawiały się fragmenty, którymi byłam naprawdę zainteresowana, ale przez większość czasu, po prostu czytałam, bez większego zaangażowania. Finał książki mnie troszeczkę zaskoczył, ale był do przewidzenia. Mimo to podobał mi się i zachęcił do tego, by sięgnąć po drugi tom, ponieważ chciałbym wiedzieć, jak potoczą się losy bohaterów. Narracja w książce była adekwatna do jej fabuły. Była pierwszoosobowa, dzięki czemu mogłam się bardziej wczuć w uczucia głównej bohaterki. To mnie ujęło, bo w sumie nie przepadam za taką narracją, ale tu pasowała idealnie. Jeśli chodzi o pomysł na fabułę…no był. Wyraźnie był pomysł, ale gdzieś po drodze zniknął. Autorka trzymała się tego co założyła, choć były wątki, które gdzieś zanikły (mam nadzieje, że wyjaśnią się w drugiej części, bo powinny się wyjaśnić). Styl pisania autorki był przyjemny i podobał mi się. Dla niezbyt wymagającego czytelnika, styl pisania z pewnością przypadnie mu do gustu. Przepłynęłam przez książkę bardzo szybko. Kilka słów podsumowania: książka mi się podobała, ale nie skradła mojego serca tak jak myślałam, że skradnie. Jestem zaintrygowana finałem, więc z pewnością sięgnę po kolejny tom, jeśli się tylko pojawi. Moim zdaniem, książka była za krótka, ponieważ były wątki, które można było rozwinąć (liczę, że wyjaśnią się w drugim tomie). Plusy: ciekawi bohaterowi, styl pisania autorki był przyjemny, szybko się czytało oraz ma ładną okładkę i interesującą fabułę. Książka opierała się na emocjach i to mi się bardzo podobało. Minusy: mało oryginalna fabuła. Oceniłabym tę książkę na mocne 4/5, bo nie mogę powiedzieć, że książka w ogóle mi się nie podobała. K

“Żyłam, umierając przez całe życie.” To tylko jedno z licznych zdań, które niezwykle mocno poruszyło mnie w tej książce. Tego nie powinien wypowiadać żaden człowiek, a już na pewno nie niespełna osiemnastoletnia dziewczyna, której życie dopiero się zaczyna. Jednak Joyce Torres nie było dane zasmakować szczęścia w tej kwestii. Joyce chodzi do popularnej, elitarnej szkoły Lord Private High School w Feartown, której zasady drastycznie różnią się od innych szkół. Zarządzana głównie przez rodziców i innych wpływowych ludzi z miasta, jest skupiskiem wszystkich najbogatszych dzieciaków z Feartown. Wylęgarnią kłopotów, pełnym nienawiści i niesprawiedliwości piekłem na Ziemi. To właśnie tak nazywa tę szkołę Joyce. Trudno się z nią jednak nie zgodzić. To miejsce faktycznie przypomina bardziej gnijący od środka owoc, z piękną, błyszcząca skórką, pełniejsze tajemnic i przewinień, niż mogłoby się wydawać. Sami uczniowie, poza murami szkoły, nie mogli rozmawiać o tym, co dzieje się w jej środku, a wypisanie się przed ukończeniem edukacji, było zakazane. Jak się okazuje, wiele przewinień, które powinny zostać wyjaśnione, miały nigdy nie ujrzeć światła dziennego. Nawet powszechnie wyrażana niechęć do tej placówki, może spotkać się z surową karą. Ta niechęć, której Joy nigdy nie kryła, przez co wciąż była na cenzurowanym, nie tylko przez dyrektora, ale i przez własnych rodziców. Rodziców, którzy byli dla niej równie okropni co samo Lord. Dziewczyna nigdy nie uzyskała od nich wsparcia, nie nauczyła się miłości, a przede wszystkim nie uzyskała pomocy, kiedy najbardziej jej potrzebowała. “Cierpiałam, ale przecież oni tego nie rozumieli. Nie wiedzieli, bo byli ślepi na moją krzywdę i ból, który w sobie nosiłam.” W tym materialistycznym świecie, pieniądze i pozycja liczyły się bardziej, niż cierpienie własnego dziecka. Jakże ciężko było mi czytać o krzywdzie tej dziewczyny z rąk osób, które powinny kochać ją najbardziej na świecie. Chcieć ją chronić i prowadzić bezpiecznie ku dorosłości. Jednak jedynie, gdzie rodzice prowadzili Joy, to na skraj załamania. Joyce, niczym tykająca bomba, której do zapłonu nie brakowało wiele, znosiła wszystko, co pod jej nogi podrzucał los. Kiedy pewnego dnia podrzucił do jej życia tajemniczego chłopaka, o oczach niebieskich i głębokich jak sam ocean, który dziewczyna przecież tak bardzo kochała, wszystko zaczęło się zmieniać. Zagadkowy, nowy uczeń Lord okazał się zmorą nastolatki już od pierwszych dni, kiedy to w ramach kary, miała go oprowadzić po szkole. Jednak zaczęła się tworzyć między nimi pewna nić porozumienia. Choć nie można było tego nazwać przyjaźnią, coś ewidentnie przyciągało tę dwójkę do siebie. A kiedy okazało się, że mogą mieć wspólny cel, postanowili grać do jednej bramki. Gra przeciwko Lord rozpoczęła się na dobre. Wspólnie postanowili wyciągnąć spod dywanu wszystkie brudy szkoły, które od dawna pod nim zalegały. I choć życie nauczyło Joy, żeby nie ufać nikomu, postanawia wejść w tę niebezpieczną grę i zaufać chłopakowi o oczach barwy niespokojnej wody. Ta decyzja miała okazać się kolejnym wyzwaniem dla dziewczyny i kolejnym krokiem ku przepaści. Chłopak był chodzącą enigmą, której rozwiązanie było dla Joyce tak samo pociągające, jak niebezpieczne. Bo czy będzie ona w stanie znieść kolejne możliwe cierpienie? Ta niepozorna książka, co do której naprawdę nie miałam zbyt wiele oczekiwań, okazała się przepełnioną bólem historią złamanej, młodej dziewczyny. Bólem, który ja jako czytelnik, odczuwałam równie mocno jakbym sama była w nim pogrążona. Autorka w absolutnie mistrzowski sposób skupia się na naprawdę kruchej psychice nastolatków. Powiedzenie, że po burzy wychodzi słońce, nie ma odniesienia do wydarzeń, które spotykają bohaterkę. Ja sama do końca książki czekałam na ten przełomowy moment radości, który zdawał się nigdy nie nadchodzić. Pełna napięcia i współczucia wylałam niejedną łzę czytając myśli, które krążyły po głowie Joy. Książka bez dwóch zdań wskakuje na miejsce ulubieńca ostatniego czasu. Z niecierpliwością czekam, by poznać dalsze losy Joyce i Cola. Wciąż mając nadzieję, że nawet po takiej burzy nastolatka będzie w stanie ujrzeć jeszcze słońce.

🧸 Współpraca Reklamowa 🧸 Joyce Torres, patrząc w lustro widziała pustkę. Ból i natrętne myśli towarzyszyły jej praktycznie codziennie. Wychowała się bez czułości i wsparcia. Zamiast tego była ciągle porównywana do swojej siostry. Dla swoich rodziców nigdy nie była wystarczająco dobra. Zajęci pracą i swoimi sprawami w końcu jej tata był szanowanym prokuratorem, a mama burmistrzem miasta uważali, że problemy nastolatki to nic i że dziewczyna nie ma pojęcia o dorosłym życiu. Nie interesowało ich nic poza reputacją. Uczyła się w lord private high school, była to najpopularniejsza szkoła w całej okolicy. Jednak tak naprawdę nienawidziła tam chodzić widziała to czego inni nie dostrzegali. Zepsucie ludzi, którzy tam uczęszczali. Jej na pozór ułożone życie wywraca się do góry nogami, gdy poznaje tajemniczego chłopaka, który ratuje ją z opresji. Nie spodziewała się, że kiedykolwiek jeszcze go zobaczy. Ale los miał wobec niej inne plany. Ponieważ okazuje się, że poznany przez nią wcześniej chłopak jest nowym uczniem. Cole Hodder jest pewny siebie, zabawny i tajemniczy. Jeździł czarnym mustangiem. Tak naprawdę zapisał się do szkoły, bo miał ukryty cel, który chciał zrealizować. Jaki? Tego musicie sami się dowiedzieć. Czy połączy ich przyjaźń? A może coś więcej? Prolog według mnie został genialnie napisany. Nienawiść, cierpienie, niesprawiedliwość, miłość, życie i piekło… a śmierć? Czytając początek natknęłam się na ciekawie stwierdzenie, dlatego chciałabym wam się zapytać, czy uważacie, że to prawda? A może macie inne zdanie? Czy prawdziwe szczęście jest dla nas nieosiągalne? A może wręcz przeciwnie wierzycie, że to tylko od nas zależy jak pokierujemy swój los? Książka ma 246 stron, więc czyta się ją szybko. Fabuła została stworzona w ciekawy sposób, ale nie ukrywam, że końcówkę wyobrażałam sobie inaczej. Mnie osobiście książka się podobała i czekam na drugi tom. Ocena książki; 8/10 ⭐ Dziękuję @wydawnictwobeya @wydawnictwohelion za egzemplarz do recenzji ❤️ |Cytaty | „Życie – choroba śmiertelna. Wszyscy jesteśmy zdrowi, żyjąc w społeczeństwie, doznając miłości. Wszyscy nienawidzimy, gdy żyjemy. Wszyscy kochamy, gdy umieramy. Wszyscy będziemy ślepi, gdy miłość pokocha cierpienie. Wszyscy będziemy głusi, gdy świat opanuje krzyk. Wszyscy będziemy żyć, gdy umrzemy. Słońce będzie świecić, gdy deszcz będzie padać”. „Lepiej nie wiedzieć, niż cierpieć”. „Szczęście – ulotny moment, tak kruchy i słodki, ale jednocześnie pozostawiający gorzki posmak rozczarowania, gdyż żadne szczęście nie trwa wiecznie”. „Ludzie, żyjąc mieli chcieć żyć. Nie umierać. Więc dlaczego ja tak bardzo pragnęłam przestać istnieć.”. „Nie potrzebowałam fałszywych znajomości ani takich, które pociągnęłyby mnie na dno. Wtedy jeszcze nie wiedziałam, że będę upadać bardzo często. A każde odbicie od dna będzie kosztować mnie o wiele więcej niż misterna pustka, z którą się w końcu polubiłam.”. „Wtedy jeszcze nie zdawałam sobie sprawy z tego, że wszystkie drogi prowadzą do piekła”. „Człowiek potrafił umierać, jednocześnie wciąż tak boleśnie, żyjąc”. „Bo ktoś mógł widzieć puste niebo, gdy ktoś inny zachwycał się piękną tęczą.”. „A on wdarł się w moją samotność, sprawiając, że ten moment już nie był taki samotny. Więc tym samym stał się częścią mojej chwili”. „Zdałam sobie sprawę, że miałam do czynienia z chłopakiem, który perfekcyjnie maskował to, co siedziało wewnątrz niego. Tak samo jak ja.”. „Bo nie można złamać czegoś l, co już jest złamane, prawda?”. „Człowiek musiał nosić wielki ciężar w postaci świadomości, że to ludzie byli najgorszymi potworami. Tylko jedni się kryli, zakładając maski, a drudzy się nie chowali, tylko ukazywali swoje prawdziwe oblicze”.