Air Condition (CD)

Ciekawy krążek ,ale trzeba poświęcić więcej czasu ,aby wgryźć się w ten rodzaj muzyki. :)

Doskonały album i to nie tylko dla miłośników jazzu. Miłośnicy polskiego rocka też tu znajdą coś dla siebie. Niestety, ogólne wrażenie psuje jakość dźwięku: ta płyta to kopia z winyla i to nagrana przeciętnej jakości wkładką :-( Wciąż czekam na reedycję z prawdziwego zdarzenia wykonaną przez poważne wydawnictwo. Może GAD Records..?

stan wojenny atu taka klasyka, brawo Zbigniew

Jedna z najbardziej ulubionych moich płyt w ogóle - pośród wszystkich gatunków muzyki. I zawsze zachodzę w głowę, gdy usiłuję sobie ją zaszeregować: jak ją gatunkowo można nazwać? ona w takim stopniu jest jazzowa, co i rozrywkowa. Nie znam żadnej innej spośród płyt jazzowych, która by osiągnęła taki stopień atrakcyjności "rozrywkowej" przy jednoczesnym nieustąpieniu z pola komplikacji formy typowej dla jazzu. Np. są płyty Scofielda, które jawią się jako zbyt łatwe jak na "poważny jazz", a tu mamy i poważny jazz, i formę jakby rozrywkową, bo są to utwory w jakimś sensie przebojowe. Utwory tak jak pop zachęcają do ciągłego powtarzania odgrywania płyty, ale zawsze skłaniają do słuchania typowego dla jazzu: słuchania "szerokiego", kojarzącego różne współbrzmiące partie instrumentów, np.saksofonu i basu, klawiszy i perkusji przy melodii saksofonu, itd. Namysłowski i tym razem nigdy nie nuży, a gdy stworzy pozór lekkiej przebojowości ("Speed Limit", "Pretty Dowseress"), zaraz skomplikuje formę, by nie było zbyt łatwo. Dużo tu melodii, wspomniane przed chwilą utwory to także znane piosenki wg tych kompozycji saksofonisty, pierwszą śpiewała Prońko ("Nie ma już nic na bis"), drugą S. Soyka ("Śliczna Różdżczkareczka"). Ale i inne utwory aż domagają sie zaśpiewania, np. partia saksofonu Namysłowskiego w "Convenient Circumstances" do ok.1'35" i potem, w ostatniej minucie, aż prosi się o zaśpiewanie, przełożenie na jakiś wokal, dopisanie słów. Wokaliści świata, szturmujcie te kompozycje! Zawsze przychodzi też chwila na kolejnego instrumentalistę, chwila jego "chwały", np. raz zabłyśnie Sendecki swoim solo na elektrycznym fortepianie, innym razem nieznany wielu słuchaczom od strony jazzowej Kozakiewicz na gitarze elektrycznej. I tu jedyny "zarzut" z mojej strony, że za krótkie te solówki, tak smakują. Zarzut w cudzysłowie, bo taka była koncepcja muzyki (może jedyne to ustępstwo na rzecz "rozrywkowości" ze strony Namysłowskiego, ale swoją drogą on od chyba końca l.70 starał się streszczać, formę czynił bardziej zwartą). Jeśli ktoś nieobyty z jazzem boi się jazzowości, to zachęcam: słuchaj pierwszy, drugi, trzeci, czwarty raz, a uchwycisz przebojowe frazy, jakby refreny, wciągnie cię saksofon, niczym pociągające partie wokalne modnych wokalistów, a gdy urzeknie saksofon, to utrwalą ten "lej" uzależnienia inne "wiry"np. porywający "śpiew" basu w "Pretty Dowseress", szybkie solo klawiszowe w "Ladderman", przyciężka, epizodyczna gitara w "Dilemmie" wraz z intrygującą improwizacją Sendeckiego na fortepianie elektrycznym w tymże utworze. Jedno jest tylko zawsze dla mnie zagadką: brzmienie tej płyty, nagrane w jakimś jakby mocno wyciszonym (?) studiu, z rozsnutą na dźwiękach jakby jakąś watą. Po tym brzmieniu od razu poznaję te płytę, nigdy potem nie słyszałem już takiego zmatowienia, zaszumienia jakby dźwięku - może warto płytę specjalnie zremasterować, jak uczynił to Preisner z jedną z płyt SBB. Wartość jednak muzyczna krążka jest tak wybitna, że zapomina się o jego dźwiękowych właściwościach. -A w ogóle: dlaczegóż to Namysłowski nie jest daniem codziennym na świecie? (choć zaznaczył swą obecność na świecie, pisano recenzje z jego płyt np.w Kanadzie).

Przeczytalem recenzje Stana. Nie mam pojecia jak brzmi ten compact, ktory ocenial pod wzgledem dzwiekowym. Natomiast ma pojecie jak to wszystko brzmialo i ma brzmiec, jako ze bylem realizatorem tej plyty, w studio lublelskim. Nazywam sie Andrzej Poniatowski i uznawany bylem i jestem za jednego z czolowych realizatorow w kraju. Mam na sumieniu nagrania najwiekszych polskich gwiazd popu i rocka: Maanam, Budka Suflera, Iza Trojanowska, VOX, Alex Band, itd.. Plyta, ktora ukazal sie na winylu (CD jest dla mnie niespodzianka zupelna), uzyskala wiele pochlebnych opinii, wlasnie z powodu znakomitego brzmienia/nagrania. Nie wiem jaki pirat wydal ten kompakt i z jakiej 10 kopii oryginalu. Chetnie podesle kopie na CD, ktora SAM zrobie, z oryginalnej tasmy matki stereo! To uslyszy pan wszystko, bez waty:) Prosze podac namiary to przysle. Andrzej Poniatowski (mieszkam w Szwecji gdzie mam studio). [email protected]