Żywi ludzie. Tom 2 (okładka  miękka, wyd. 07.2023)

ŻYWI LUDZIE, czyli drugi tom PANDEMII Jany Wagner, to zdecydowanie lepszy tom. Pierwsza część nie zrobiła na mnie szczególnego wrażenia, choć nie była zła, jednak ŻYWI LUDZIE mają w sobie większe napięcie, mocniejsze sceny i klaustrofobię, która udziela się czytelnikowi. Ludzie zamknięci na małej przestrzeni, którzy muszą walczyć o przerwanie w nieludzkich warunkach, to elektryzująca mieszanka, która z jednej strony kusi intensywnością przeżyć, z drugiej zaś przeraża bliskością zagrożenia, które czai się za drzwiami. Wagner ma ciekawy styl, który z miejsca można nazwać rosyjskim - zaraz idzie poznać, że te zdania, te dialogi pisała osoba wychowana w Rosji... dla mnie to nie było miłe odkrycie, bo omijam ostatnio wszystko, co z tamtej strony świata pochodzi, ale odmówić pisarce śpiewnej, lekkiej narracji nie można. Jednak nie jest wcale aż tak świetnie. Pomimo faktu, że niby dzieje się w tej książce sporo, ja cały czas miałam wrażenie, że dzieje się to samo. Emocje - choć intensywne - są powtarzalne i na jednej nucie. Pisarka skupiła się na psychologicznym aspekcie pandemicznego klimatu, ale robiąc to, nie uchroniła się przed kalkowaniem przeżyć bohaterów. To, co najbardziej mi się podobało, to miejsce, w którym toczy się akcja. Jest istną samotnią, która choć odizolowana, to jednak nieustannie musi być chroniona. Nie da się jednak odciąć od wszystkiego - zły świat wcześniej czy później zapuka do drzwi. Nieustanna walka o przerwanie, o jedzenie, o zdrowie... cóż... życie. Szkoda, że książki są wydane w zupełnie innym klimacie. Oba tomy, choć z jednej serii, to na oko nie widać, że ŻYWI LUDZIE są kontynuacją PANDEMII. Jeśli szukacie czegoś na raz, na szybko - to pewnie wam się spodoba. Klimat zagrożenia, końca i rosnącego napięcia może wciągnąć. żywi wśród martwych - martwi wśród żywych seria PANDEMIA tom 2 Wydawnictwo Zysk i S-ka egzemplarz recenzencki

"Żywi ludzie", to druga część serii "Pandemia". Niestety pierwszej części nie czytałam, ale oprócz tego, że tego żałowałam, nie odczułam poważnych braków. Choć wydaje mi się że znając początek, na pewno wczułabym się jeszcze bardziej. Na pewno dokupię tę książkę, bo to świetna seria z ciekawym wątkiem. Uwielbiam oglądać filmy o podobnym scenariuszu, a książka o tym temacie to moja taka pierwsza. Już wam pokrótce zdradzę, co w niej znajdziecie. Jak nazwa serii głosi, chodzi o siejącą się pandemie. Nie ma to nic wspólnego z Covidem, bo Covid to pikuś. Ten wirus zabija, nie dając najmniejszych szans. Nie ma lekarstwa ani szczepionki. Unosi się w powietrzu i można się zarazić również przez dotyk. Nie można mieć żadnego kontaktu z zarażonym, bo czeka wtedy nieuchronna śmierć. Jedyna szansa to ucieczka. Trzeba zaszyć się tam, gdzie nikt zakażony się nie pojawi. Przeżyją tylko nieliczni, ci, którzy zabezpieczyli się w żywność i niezbędne przybory i uciekli w niedostępne miejsca. Tak poznamy grupę jedenastoosobową i ich ciągłą walkę o żywność. Jedenaście osób – ośmioro dorosłych i troje dzieci – ukryło się przed pandemią nieznanej zabójczej choroby na małej wyspie pośrodku karelskiej tajgi. Co ich tam czeka, pośród srogiej zimy. Tam nie ma nic oprócz chudych ryb, jeśli się przebiją przez półtorametrowy lód. Czy wystarczy im jedzenia? Problemy się nawarstwiają, bo tutaj chodzi również o akceptację siebie nawzajem. Bywa różnie i dochodzi do spięć. W tych ciężkich warunkach nie wszystkim się uda... Co będą przeżywać i kto przeżyje, zobaczycie na łamach tej książki, do której zachęcam.

Na mroźnej Syberii po środku niczego stoi samotna chata. To w niej ośmioro dorosłych i troje dzieci znajduje swój azyl. Swoje schronienie przed niebezpiecznym wirusem przy którym covid to pikuś. Jednak co jeżeli bezpieczne schronienie okaże się nieustającą walką o przetrwanie? Codzienna walka o pożywienie i akceptację nie pozwalają nawet na chwilę odpocząć. Czy bohaterom uda się przetrwać? Czy bezpieczny azyl, okaże się naprawdę bezpieczny? "Żywi ludzie" to historia o przetrwaniu,strachu i nieustannej walce. Książka z dużą dawką akcji, trzymająca w napięciu i zapewniająca dużo emocji. Napisana fajnym stylem i ciekawym językiem. Autorka bardzo realistycznie ukazuje nam uczucia jakie towarzyszą bohaterom, ich rozterki i strach są wręcz odczuwalne na każdej stronie. Thriller psychologiczny o którym nie ma co za dużo się rozpisywać, to trzeba przeżyć samemu czytając tę książkę.