Dobre

Super

Super

Złe duchy, pradawna magia i podróże w czasie. Od ostatniego zbioru "opowiadań bezjakubowych" autorstwa Andrzeja Pilipiuka minęło ponad dwa i pół roku. Tęskniliście za Robertem Stormem i za doktorem Skórzewskim? Jeśli tak, to "Zło ze wschodu" bardzo Was ucieszy, albowiem spotkamy się tu kilka razy z przywołanymi do tablicy dżentelmenami! Na łamach książki odbędziemy pięć podróży w czasie i przestrzeni, a towarzyszyć nam w nich będą złe duchy i pradawna magia. Finalnie staniemy także oko w oko z koniecznością dokonania refleksji na temat natury zła i jego wzajemnego przyciągania się. Nowy zbiór opowiadań Andrzeja Pilipiuka rozkręca się w biegu jak dobry koń wyścigowy, który wie, że na mecie czeka zasłużony worek owsa (względnie czytelnicza perełka - dla mnie to bez wątpienia tytułowy tekst całego zbioru)! Twórczość Andrzeja Pilipiuka od lat zachwyca starych i nowych czytelników. Wśród książek autorstwa Wielkiego Grafomana można znaleźć różnorodną tematykę, jednak istnieją w jej ramach pewne stałe punkty programu, na które wielu czytelników czeka z utęsknieniem. Takim stałym punktem programu są z całą pewnością zbiory opowiadań bezjakubowych; gdy się ukazują, to można w ciemno zakładać, że spotkamy się znów z Pawłem Skórzewskim i z Robertem Stormem. Te postacie mają rzesze oddanych wielbicieli. Cieszy mnie więc niezmiernie, że znów się z nimi spotykamy! W zbiorze znajdziemy pięć opowiadań. Będą to kolejno "Gladiator", "Antykwariat", "Pokusa uśmiechu", "Walizka" i tytułowe "Zło ze wschodu". Za ich sprawą przekonamy się, że podróże w czasie niekoniecznie są tylko fatamorganą zmęczonego umysłu (i dotyczy to zarówno podróżującego ze starożytności do naszych czasów roboto-kota, jak również upartych i dociekliwych poszukiwaczy, którzy znajdą w końcu bramę do przedwojennego warszawskiego antykwariatu). Sprawdzimy także, czy w wiecznej zmarzlinie Syberii kryje się jeszcze jakaś magia (a przynajmniej czy kryła się tam ona w XIX wieku) oraz co może wyniknąć ze złączenia w całość kilku pozornie niegroźnych, skandynawskich artefaktów. Na deser doświadczymy z kolei przerażającej prawdy o tym, że jeden rodzaj zła z całą pewnością może przyciągać do siebie inne... Wnioski po lekturze? Zło z całą pewnością przyciąga (lub może przyciągać) inne zło. Jeden grzech przeciera szlak kolejnym. Każdy czas niesie własne wyzwania a każde miejsce ma swoje tajemnice - jedne fascynujące, inne groźne, niektóre niebezpieczne. A także takie, których nie warto badać, jeśli nie chce się przekroczyć granicy, za którą człowieczeństwo rozpada się niczym rozbita szklanka. Kolejny zbiór opowiadań Andrzeja Pilipiuka zabiera nas w podróż przez czas, przestrzeń i rozmaite odcienie ludzkich dusz i sumień. Od odległych krzyków umierających na arenach gladiatorów, przez magię wciąż tętniącą w wiecznej zmarzlinie Syberii, po enklawy dawnych tajemnic we współczesnej Warszawie. Zmieniają się dekoracje, ludzie, technologie. Jedna prawda pozostaje jednak niezmienna: nie ma ludzi jednoznacznie dobrych lub złych. Ale zawsze warto szukać tych, w których zwycięża dobro. Zestaw nowych tekstów autorstwa Pana Andrzeja z całą pewnością co najmniej zadowala, a w niektórych momentach autentycznie zachwyca. Tytułowe opowiadanie, "Zło ze wschodu", to prawdziwa perełka! Historia wywożonych na teren III Rzeszy polskich i ukraińskich robotników przymusowych, opis nazistowskich okrucieństw wobec nich oraz spotykająca oprawców karma to istny majstersztyk! W ramach SPOILERA (WYBACZCIE, MUSZĘ!) zdradzę, że kwestią poezji sprawiedliwości zajmą się tutaj tzw. złydnie: małe skrzaty (względnie złośliwe duchy), wylęgające się z nasion skropionych krwią wroga, które po wylęgu niszczą absolutnie wszystko wokół siebie, od ludzi i zwierząt gospodarskich począwszy, na sprzętach domowych i budynkach kończąc. Według ukraińskich (i ogólnie wschodniosłowiańskich) wierzeń unicestwić może je tylko dźwięk cerkiewnego dzwonu; skąd go jednak wziąć na terenie III Rzeszy?... "Zło ze wschodu" to zdecydowanie najlepsza część zbioru, ale tak naprawdę wszystkie zamieszczone w nim teksty są dobre, ich akcja wciągająca, przedstawione za ich pomocą historie interesujące, a ich zakończenia pozostawiające czytelnika z poczuciem nieznośnego niedosytu. Jednym słowem Pan Andrzej jest niezmiennie w fantastycznej formie! Zbiór pełen jest nawiązań do innych tomów opowiadań Andrzeja Pilipiuka. Świetnie można to wyłapać na przykładzie "Antykwariatu" i jego nawiązania do Jakuba Wędrowycza (Stomatologiczny Batalion Karny!) - pobawcie się czasami przy okazji lektury opowiadań w zabawę w szukanie analogii do innych dzieł Pana Andrzeja :) Warto :) Andrzej Pilipiuk raz jeszcze udowadnia, że jest znakomitym obserwatorem i znawcą ludzkiej natury. Fantastyczna jest łatwość z jaką tworzy on kolejne historie i wpasowuje je w wybrane przez siebie ramy - zarówno sytuacyjne, jak również społeczne i historyczne. Ludzie są zawsze w centrum owych historii i najnowszy zbiór nie odbiega od tej zasady. Pilipiuka warto czytać.

Spokój, odprężenie, literackie piękno i przekonanie, że wbrew powszechnej modzie na literacką spektakularność, będzie zupełnie inaczej, jakby w starym stylu... - to właśnie te odczucia towarzyszą mi za każdym razem, gdy sięgam po zbiory opowiadań Andrzeja Pilipiuka z serii „Światy Pilipiuka”. I nie inaczej miała się rzecz z lekturą najnowszej odsłony tego cyklu - książki „Zło ze wschodu”, która ukazała się właśnie nakładem Wydawnictwa Fabryka Słów. Jak zapewne się domyślacie, kolejny raz spotkamy się tu z parą naszych ulubionych bohaterów tej serii - żyjącym współcześnie warszawskim miłośnikiem staroci, poszukiwaczem skarbów i swego rodzaju prywatnym detektywem Robertem Stormem..., jak i żyjącym na przełomie XVIII I XIX stulecia podróżnikiem oraz lekarzem, Pawłem Skórzewskim. Jednocześnie pojawia się tutaj także zupełnie nowa, intrygująca postać, której nota bene poświęcono najobszerniejsze, tytułowe opowiadanie w tym zbiorze. I jak również zapewne się domyślacie, strony tej książki znaczą fascynujące podróże w czasie i przestrzeni, które czasami wiodą nas do pięknych, turystycznych, skąpanych w słońcu miejsc, innym razem prowadzą wprost na ulice dzisiejszej Warszawy, a jeszcze niekiedy wiodą do mrocznych, spowitych aurą cierpienia i śmiercią, zakątków Europy. I jak zawsze też przeplata się tu pięknie ze sobą realizm z wątkami natury nadprzyrodzonej, które zawsze cechuje jednak logika, sens, piękne odwołanie do dawnej kultury, legend, ludowych baśni. „GLADIATOR” - pierwsze z opowiadań zabiera nas do współczesnej, jakże urokliwej Werony, gdzie to Robert Storm pomaga miejscowym naukowcom w prowadzeniu archeologicznych prac przy dawnym amfiteatrze. Bardzo szybko okaże się bowiem, że wśród odkryć znajduje się coś, co tam znaleźć się nie powinno... To ciekawe, klimatyczne i idealne wprowadzenie w całość niniejszego zbioru, które wieńczy ciekawy finał i które tradycyjnie też łączy sobą ducha odległej przeszłości z wydarzeniami o charakterze wymykającym się granicom zdrowego rozsądku - przynajmniej tu i teraz... „ANTYKWARIAT” - druga z opowieści również skupia się na losach Roberta Storma, jego przyjaciela i swoistego asystenta w osobie poczciwe Arka oraz dwóch młodych dziewcząt, które los łączy z wyżej wymienioną parą. W tle pojawia się zaś pewna tajemnicza dziewczyna, stary antykwariat i dziejące się w jego wnętrzu rzeczy, które wedle zdrowego rozsądku dziać się nie powinny. Tę historię znaczą zaś niezwykle piękne emocje, w których nie zabrakło poruszenia, zaskoczenia, odrobiny humoru, ale też i szczypty strachu przed wkraczaniem w nieznane. To również bardzo symboliczna historia, która dotyka sobą odpowiedzi na zadawane od wieków pytania o to, co dzieje się z nami po tym, gdy żegnamy się z tym światem... „POKUSA UŚMIECHU” - w tej historii spotykamy się jedyny raz z Pawłem Skórzewskim, który jako młody adept lekarskiego fachu przybywa do przygnębiającego więzienia i cytadeli w jednym z miasteczek gdzieś na dalekiej Syberii, by tam podjąć praktykę u miejscowego lekarza. Bardzo szybko przyjdzie poznać mu surowość życia w tym zapomnianym zakątku świata, zetknąć się z tragicznym losem więźniów i pacjentów w jednym, odkryć chore ludzkie ambicje, jak i dotknąć pradawnej magii... To wspaniała, intrygująca z każdą stroną bardziej i bardziej, znakomicie poprowadzona opowieść o młodzieńczych losach Pawła Skórzewskiego, która łączy sobą w piękny sposób klimatyczną wyprawę w czasie ze spojrzeniem na odwieczny konflikt tradycji z nowoczesnością, który zawsze wymagał i wymagać będzie ofiar. To ciekawe miejsce akcji, barwni bohaterowie z drugiego planu i niezwykle symboliczny finał, który pozostaje na długo w nasze pamięci... „WALIZKA” - to kolejne spotkanie z Robertem Stormem i Arkiem, które cechuje niesamowita aura grozy. Oto do Storma zwraca się z prośbą o pomoc matka Arka, by ten zbadał małe, krakowskie mieszkanie, które nie tylko wydaje się straszyć kolejnych lokatorów, ale i przynosi im śmierć. Na miejscu oboje odkrywają prawdopodobną przyczynę tych wydarzeń, która wydaje się łączyć z pewnym dalekim, dawnym, niebezpiecznym odkryciem... Andrzej Pilipiuk buduje w tej opowieści w iście perfekcyjny sposób napięcie, atmosferę grozy i nasze przekonanie, że za chwilę wydarzy się coś naprawdę złego. I tradycyjnie już mamy tu do czynienia z idealnym połączeniem kryminału z przygodą, którego w tym wypadku dopełnia również najprawdziwszy mrok. To dobre, intrygujące i chyba też jedne z najmroczniejszych opowiadań w tej całej serii. „ZŁO ZE WSCHODU” - i tak docieramy do najdłuższego, tytułowego opowiadania, które przenosi nas do czasu okupacji II wojny światowej. Młody chłopak - Sławek, na wskutek niefortunnego zbiegu okoliczności zostaje zatrzymany przez Niemców, a następnie zesłany na przymusowe roboty na gospodarstwo na Mazurach. Tam, wypełniając dni ciężką pracą oraz zaprzyjaźniając się z pozostałymi polskimi i ukraińskimi robotnikami, stanie się on świadkiem przerażających wydarzeń, gdy oto miejscowych dosięgnie zło.

Ksiazki pisze bardzo dobre, szkoda tylko ze poglady ma beznadziejne.

Świetna pozycja. Gorąco polecam wszystkim

Świetna książka, polecam goraco