Złe spojrzenia (okładka  miękka, wyd. 11.2019)

Polecam bardzo szybko się czyta

W małej nadmorskiej miejscowości, do której dziś się udamy, czeka już nas grupa lokalnych policjantów. Wojciech Kiciński, Aleksandra Florczyk, Jeremi Jaromirski i Hanna Piasecka chętnie podzielą się z nami swoją ciekawą pracą, jak również codziennymi troskami radościami. Tytuł: Złe spojrzenia Cykl :Stracone dusze Autor: Daria Orlicz Wydawnictwo: Harper Collins Będziemy im towarzyszyć podczas rozwiązywania kilku dość ciężkich, zagmatwanych i mrocznych spraw. Poszukamy między innymi mordercy jedenastoletniego Kornela i weźmiemy udział w poszukiwaniach uciekiniera z tutejszego domu poprawczego. Szczególnie ciekawa będzie ta druga sprawa i zakończy się bardzo zaskakująco. Działo się będzie naprawdę wiele i wierzę, że tak ja polubicie tych stróży prawa od pierwszej strony i nie pożałujcie spędzonego z nimi czasu. Kiedy zamawiałam sobie ten tytuł do recenzji, nie miałam zielonego pojęcia, któż to taki Daria Orlicz. Z nazwiskiem tym zetknęłam się po raz pierwszy i byłam bardzo ciekawa, cóż ta Pani ma mi do zaproponowania, Okazało się, że Daria Orlicz to literacki pseudonim Katarzyny Misiołek, autorki kilku powieści społeczno - obyczajowych. Ucieszyło mnie to niezmiernie, bo kilka jej książek czytałam i wspominam te podróże literackie z uśmiechem na ustach. Byłam bardzo ciekawa kryminału jej autorstwa. Muszę przyznać, że się nie rozczarowałam. Powieść tę czytało mi się równie dobrze jak wcześniejsze "obyczajówki" pani Kasi. Kiedy szukałam w internecie jakichś informacji na temat tej książki, okazało się, że jest to już piąty! tom cyklu. Gdzieś mi to niestety umknęło i przygodę z tak przesympatycznymi policjantami zaczęłam dopiero od tej części. Muszę tu wyraźnie podkreślić, że moja niewiedza w tym temacie zupełnie nie przeszkadzała w lekturze, a tylko umocniła mnie w przekonaniu, że chcę jeszcze bliżej poznać tych funkcjonariuszy i na pewno z przyjemnością sięgnę po poprzednie tomy cyklu. Przyzwyczailiśmy się do kryminałów, w których wraz z bohaterami rozwiązujemy jedną bardzo skomplikowaną zagadkę. Tu autorka zastosowała inny zabieg. Jak wspomniałam wyżej, będziemy świadkami kilku śledztw prowadzonych przez naszych protagonistów, zupełnie ze sobą niezwiązanych. Wydaje mi się to bardzo dobrym rozwiązaniem, ponieważ mamy okazję poznać policjantów podczas różnych zawodowych zajęć i być świadkami ich różnorodnych emocji, które towarzyszą im podczas pracy. Silnie zarysowane w tej powieści jest również tło obyczajowe. Poza tym, że obserwujemy bohaterów w trakcie wykonywania obowiązków zawodowych, uczestniczymy również czynnie w ich życiu osobistym. Będziemy przy nich podczas rozpadów ich związków, podczas szczęśliwych momentów i niezmiennie od okoliczności zawsze będziemy im mocno kibicować i czytać o ich prywatnym życiu z niezwykłym zainteresowaniem. Pozwólcie, że na sam koniec trochę się poprzyczepiam. Nie wpłynie to w zupełności na odbiór tej lektury i moją jej ocenę, bo podobała mi się bardzo, ale muszę się z Wami podzielić dwiema refleksjami. Po pierwsze, ja doskonale zdaję sobie sprawy, że w języku polskim istnieją tak zwane uzusy i niektóre formy, które kiedyś były uznawane za błędy językowe, dziś są ze wszech miar dopuszczalne, ale naprawdę na widok i dźwięk słowa chłopacy dosłownie bolały mnie zęby. Do dziś pamiętam, jak jako nastoletniej dziewczynce wbijano mi do głowy, że tak mówić nie wolno i jak wspomniałam, wiem, że od tamtego czasu wiele się zmieniło, ale mnie ta forma trochę drażniła, choć na szczęście nie pojawia się w treści zbyt często. Druga rzecz, do której się trochę przyczepię to relacje koleżeńskie między policjantkami a policjantami. Od razu pragnę podkreślić, że mnie one nie raziły w ogóle, ale mam wrażenie, że w czasach, w jakich dziś żyjemy, nie wszystkim kobietom takie postępowanie może odpowiadać. Żarty i zachowania kierowane do kobiet są tu czasami bardzo seksistowskie, choć należy zaznaczyć, że riposty pań są bardzo celne i utrzymane w tym samym stylu i co najważniejsze nie przekraczają granic dobrego smaku. Także najprawdopodobniej czepiam się bezpodstawnie, ale takimi właśnie przemyśleniami chciałam się z Wami podzielić. Serdecznie zapraszam do tej podróży, bo towarzystwo czeka tam na Was przednie, a podczas śledztw nudzić nie będziecie się na pewno. Miłej podróży! W następną już niedługo wybierzemy się do Julity i jej rodziny, gdzie czeka na nas wiele emocjonujących przeżyć. Do następnego! Dorota Skrzypczak

Daria Orlicz to pseudonim pod którym tworzy Katarzyna Misiołek. Na swoim koncie ma już kilka bestsellerowych powieści społeczno – obyczajowych. Od niedawna pisze również kryminały i thrillery psychologiczne. Urodziła się w Krakowie, jest absolwentką Wyższej Szkoły Pedagogicznej. Przez kilka lat mieszkała w Rzymie. W swoim życiu podejmowała się różnych zajęć, od tłumaczki, przez radiową pogodynkę, do hostessy. Aktualnie w ramach współpracy pisze dla kilku znanych wydawnictw prasowych oraz książkowych. Lubi literaturę, filmy grozy, fantastykę postapokaliptyczną, mroczne thrillery oraz biografie. Ponadto interesuje się turystyką, psychologią, medycyną niekonwencjonalną, a nawet tarotem. W drugi dzień Świąt Bożego Narodzenia na przykościelnym cmentarzu znalezione zostaje ciało jedenastoletniego ministranta z poderżniętym gardłem. Mieszkańcy małego nadmorskiego miasteczka o tę bestialską zbrodnię oskarżają młodego księdza, który spędzał z chłopcem sporo wolnego czasu. Zarzucają mu pedofilię i sami chcą wymierzyć sprawiedliwość. Sprawę zamordowanego Kornela Dąbrowskiego prowadzi Wojciech Kiciński, Hanka Piasecka i Jeremi Jaromiński, policjanci doskonale znani z poprzednich książek Darii Orlicz. Nie do końca wierzą oni w winę księdza Jarzyny, dlatego prowadzą dokładne śledztwo, które ujawnia wiele tajemnic rodziny Dąbrowskich. Ojciec chłopca powiązany jest z grupą, której organizacja przypomina sektę, zaś macocha ma poważne problemy psychiczne. Lista podejrzanych wydłuża się. Kto z nich jest odpowiedzialny za śmierć Kornela? Ksiądz, ojciec, macocha, a może ktoś zupełnie obcy? Zupełnie inne śledztwo w tym samym czasie prowadzi sierżant Aleksandra Florczyk. Opiekunka społeczna podczas jednej z wizyt u swojej podopiecznej zawiadamia Policję, podejrzewając dzieciobójstwo. Przybyli na miejsce policjanci dokonują makabrycznego odkrycia. Kolejne dochodzenie dotyczy trzech przyjaciółek, które wspólnie świętują sylwestrową noc w domku na odludziu. Ktoś próbuje je śmiertelnie przestraszyć, a Policja ma za zadanie położyć temu kres. Wreszcie czwarte śledztwo, które znów przypadło sierżant Aleksandrze Florczyk i jej partnerowi starszemu aspirantowi Arkowi Wilkowi, dotyczy ucieczki z pobliskiego poprawczaka. Uciekinierem jest szesnastoletni Radek Wężyk. Mniej więcej w tym samym czasie znika Dorota Socha, upośledzona umysłowo dziewczyna zatrudniona w kuchni poprawczaka. Policjanci podejrzewają porwanie, ale nie wykluczają, że trzymana pod kloszem dziewczyna, postanowiła uciec od matki – zagorzałej katoliczki. Oprócz czterech powyższych wątków kryminalnych, pojawiają się też obyczajowe, dotyczące prywatnego życia naszych policjantów. Związek Wojtka z jego partnerką Małgorzatą wisi na włosku. Hanka ma coraz większe problemy z dorastającą córką, w dodatku jej małżeństwo przechodzi poważny kryzys, a do tego umiera jej macocha. Daria Orlicz tym razem nie tylko rzuca kłody pod nogi swoim bohaterom, ale wali ich nimi po głowach. W tej książce wydarzyło się zdecydowanie za dużo złego. Poczułam się przytłoczona negatywnymi emocjami. Naprawdę lubię tych bohaterów, którzy towarzyszą mi od pierwszej książki, jaką przeczytałam, lecz z każdą kolejną wydaje mi się, że ich charaktery są do siebie zbyt zbliżone, nieco mdłe. Więcej na: http://tamczytam.blogspot.com/2019/12/ze-spojrzenia.html

Jakoś dawno nie sięgałam po kryminały, a już był okres, że naprawdę mnie pochłonęły. No, uznajmy, iż ta „krótka” przerwa wyszła mi na dobre i teraz mogę spojrzeć świeżym okiem na różne nowości. Tym razem w moje ręce wpadła książka autorstwa Darii Orlicz. Nazwisko wydawało mi się znajome, choć wcześniej nie nadarzyła się okazja do zapoznania z twórczością pisarki. Postanowiłam zaryzykować. Natychmiast nadeszło zaskoczenie, gdy zauważyłam, że mam do czynienia z piątym tomem cyklu! Trudno, zdecydowałam, wejdę w świat powieści od innej strony. Czy słusznie zrobiłam? Już po lekturze stwierdzam — tak. Nie żałuję poświęconego czasu, ponieważ spędziłam nad publikacją kilka interesujących wieczorów. To miłe rozpoczęcie ponownej przygody z kryminałami, a nieco za nimi tęskniłam. Zwróciłam uwagę z opinie dotyczące poprzednich książek Orlicz i z recenzji jasno wynika, iż mamy kontakt z naprawdę fascynującą autorką. Teraz, gdy sama się z nią zapoznałam, zaczęłam żałować, że pisarka nie jest aż za bardzo promowana. A szkoda! Moim skromnym zdaniem, mogłabym znaleźć się w kanonie najpoczytniejszych twórczyń polskich kryminałów/thrillerów, na co w pełni zasługuje. Świetnie rozwinięty warsztat, pomysły na prowadzenie fabuły, a co istotne — umiejętność trzymania czytelnika w napięciu. To jedna z najważniejszych cech charakteryzujących osoby, które postanowiły zająć się tak wymagającymi gatunkami. W przypadku Orlicz, ciężko mi do czegokolwiek się przyczepić. Wydarzenia mające miejsce w „Złych spojrzeniach” są bardzo realne. Zdarza się, że o podobnych dowiadujemy się z mediów, z wypiekami na twarzy śledząc kolejne informacje. Tutaj obserwujemy wszystko „od środka”, dodatkowo oglądając życie prywatne prowadzących sprawę policjantów. Zazwyczaj tego typu fragmenty w powieściach mnie nudzą, ale nastąpił wyjątek od reguły. Zwłaszcza postać Hani Piaseckiej wydała mi się interesująca i chciałabym poznać jej przeszłe oraz dalsze losy. Świetnie skonstruowana bohaterka, walcząca z demonami przeszłości, a przy tym niezwykle silna. Do końca nie byłam pewna, kto okaże się zabójcą ministranta. Całość przeczytałam szybko, zarywając noc, bo aż tak zafascynowała mnie zbrodnia, jej przyczyny oraz konsekwencje. Główna oś to niewiele miasteczko, które skrywa w sobie masę tajemnic. Każdy każdego zna, lecz wszyscy zgodnie milczą na temat faktów, równocześnie bez wahania wskazując „winnego”. Motyw dość dobrze znany w literaturze, ale odpowiednio poprowadzony zawsze wprowadza nutę grozy. Fabuła mistrzowsko pokazuje problem pochopnej oceny. Prawda czasem bywa rzeczywiście mało oczywista, wbrew różnym (mylnym) przypuszczeniom. Tak, z tej pozycji byłaby niezła adaptacja filmowa, może serial? To gotowy materiał na scenariusz i myślę, że zdobyłby całkiem dużą rzeszę fanów. „Złe spojrzenia” to idealna lektura dla miłośników mieszanki kryminału z thrillerem. Mam ogromną nadzieję, że już wkrótce uda mi się sięgnąć po resztę tomów serii. Wypatruję też kolejnych i wydaje mi się, iż moja przygoda z Darią Orlicz potrwa długo… Ukłony w stronę autorki (tworzącej pod pseudonimem, ma na koncie także powieści obyczajowe)! Ta stylistyka wspaniale do niej pasuje, oby dalej rozwijała literacką karierę w tym właśnie kierunku. Trzymam za nią kciuki, a Wam — polecam!

Kolejny już raz mogłam powrócić do cyklu ,,Straconych Dusz''. Do historii małego miasteczka - brudnego, ociekającego złem miejsca, gdzie ludzie skrywają swoje mroczne sekrety. Tam okrutne osoby nigdy nie śpią, znajdują sposoby, by postawić na nogi tamtejsze służby do gotowości. Od nich zależy czy trafią na odpowiedni ślad. Niestety, nigdy nie jest łatwo. Kręte ścieżki, mylne tropy, kluczenie na oślep powodują, że zbrodniarze grają na nosie służbom i mediom. Czy będą w stanie znaleźć odpowiedniego sprawcę? Boże Narodzenie to czas, gdy ludzie się radują. Wyczekują pierwszej gwiazdki na niebie, zasiadają do wspólnego stołu, dzielą się opłatkiem, rozpakowują prezenty. Jednak tego dnia nikt nie jest szczęśliwy. Na cmentarzu zostają znalezione zwłoki jedenastoletniego ministranta. O zabójstwo zostaje posądzony młody wikary tamtejszej parafii. Autorka wrzuca nas w sam środek wrzawy między lokalną społeczność, która chce wyrządzić samosądu, a ranionym księdzem, który nie ma sił, by bronić się przed ciosami. W głowie pojawiają się pytania, niepewności, spekulacje. Kto ma rację? Podążamy za tropami policjantów, pragniemy złapać mordercę, jednak często trafiamy na mur, barykady, które ciężko ominąć. Do samego końca autorka wodzi nas za nos, pozwala dojść do głosu mieszkańcom, którzy są oburzeni pracą służb, nie wyjawia wszystkich kart z rękawa. Niczego nie można być pewnym. Już myślisz, że masz mordercę w garści, aż tu nagle wszystkie tropy biorą w łeb i sama nie wiesz kto ma rację, a kto nie. Oprócz zbierania wszystkich poszlak mamy inne losowe wydarzenia, które łączą się w misterną całość. Są dramaty rodzinne, depresja, obawy przed utratą ukochanej osoby i zwykłe codzienne życie. Autorka potrafi świetnie skomponować akcję. Na początku dostajemy mocno obuchem w głowę, by po chwili stonować opowieść do powolnego marszu, by później móc ją przyspieszyć i naszpikować zaskakującymi elementami. Bohaterów również nie szczędzi, dla każdego wymyśliła odpowiednią rolę, którą muszą odegrać w tej urzekającej powieści. A lekki styl autorki potęguje to, że książkę połyka się w mgnieniu oka z ciekawości, co wydarzy się dalej. Szkoda, że na pięciu tomach na dłuższy okres musimy pozostać. Bardzo polubiłam mroczne oblicze autorki, która nie boi się wyzwań i która potrafi wciągnąć czytelnika w swój świat. Mam nadzieję, że jednak szybko pojawi się szósty tom. Będzie mi brakować miasteczka, tamtejszych postaci i ich wspólnej ciekawej historii. Jeśli lubisz wciągające powieści obyczajowo - kryminalne to cykl ,,Stracone dusze'' są właśnie dla ciebie. To idealna historia na długie wieczory z lampką czerwonego wina. Gorąco polecam!

Życie jest pokręcone, nie zawsze jest sprawiedliwe, książka "Złe spojrzenia" pokazuje nam bardzo realne wydarzenia, o których jak najbardziej moglibyśmy usłyszeć w radiu bądź telewizji, bardzo łatwo wczuć się w tę historię. Znowu możemy spotkać się z bohaterami wcześniejszej części, których bardzo polubiłam, Wojtek Kiciński (Kiciuś), Hanna Piasecka, Jeremi Jaromirski, poznajemy również kilka nowych postaci . Wracając do historii, policjanci, prowadzą sprawę zamordowanego ministranta, któremu poderżnięto gardło, na pobliskim cmentarzu parafialnym. Mieszkańcy nie czekają na wyniki śledztwa, osądzają księdza wikarego, który przyjaźnił się z chłopcem. Jednak policja nie do końca wierzy w taką wersję wydarzeń, szuka dowodów i świadków, tą sprawą zajmuje się Wojtek i Hanka , czy wpadną na trop prawdziwego mordercy? Czy chłopiec z bogatej rodziny, mógł mieć wrogów? W tym samym czasie, Aleksandra Florczak i Arkadiusz Wilk prowadzili sprawę, dzieciobójczyni oraz, ucieczki chłopaka z poprawczaka wraz z niepełnosprawną umysłowo dziewczyną. Pomiędzy prowadzeniem spraw, nasi bohaterowi mają swoje życie i swoje problemy, na naszych oczach wszystko się rozgrywa. Sprawa ucieczki z poprawczaka cały czas się ciągnie, Radek Wężyk, ma nie ciekawą przeszłość, wziął ze sobą kobietę z poważnymi problemami psychicznymi, wiek jej 30 lat a rozum 16latki, możecie sobie wyobrazić, jak wygląda ich ucieczka, jednak finał, jaki spotka tę dwójkę, jest nie do odgadnięcia, to się dzieje z minuty na minutę i wszystko się zmienia. Każda opisana sprawa, zostaje wyjaśniona, a życie bohaterów toczy się dalej, do zakończeń, chyba zacznę się przyzwyczajać, są jak niezapisana do końca strona. Czy domyśliłam się, kto był zabójcą ministranta? Do ostatniego momentu nie, choć cała seria zdarzeń, jest jak najbardziej prawdopodobna, i nasuwała podejrzenia. Kochani, książka "Złe spojrzenia" to bardzo dobra książka, ciężko było mi się oderwać, bo tyle zagadek, chciałam poznać rozwiązanie, dodatkowo, bardzo ciekawi mnie życie prywatne bohaterów, a teraz to już w ogóle, jestem ciekawa, jak się potoczą losy Hanki, kochana Orliczko, czekam niecierpliwie na kolejne części.

Daria Orlicz to nazwisko niezbyt znane w literackim świecie, ale właśnie pod tym pseudonimem tworzy słynna Katarzyna Misiołek, autorka wielu obyczajowych powieści, którymi zachwycają się czytelnicy. Jej najnowsza powieść pod tytułem „Złe spojrzenia” to nowe spojrzenie na ludzką psychikę, funkcjonowanie i podejmowane wybory. Po jednym spojrzeniu na okładkę książki można stwierdzić, że będzie to lektura pełna mroku, tajemnic i śmierci, tak przynajmniej sugeruje nam cmentarz, który można dostrzec. Boże Narodzenie, na cmentarzu znajdującym się niedaleko kościoła zostaje zamordowany chłopiec, ministrant. Niestety policja nie potrafi poradzić sobie ze śledztwem, za to społeczeństwo nie ma problemu z osądzeniem i odkryciem sprawcy, wszyscy już zadecydowali kto jest winny. Oskarżony zostaje wikary, kiedy ludzie dowiadują się ile czasu poświęcał chłopcu od razu dodają dwa do dwóch . Jak można się domyślić ludzie chcą wymierzyć sprawiedliwość na własną rękę. Z drugiej zaś strony poprawczak upuszcza chłopak, w zasadzie ucieka z tego miejsca wraz ze dziewczyną niepełnosprawną intelektualnie. To zdarza się często, więc nic w tym dziwnego, ale w tym samym momencie w kuchni nie pojawia się kucharka, która ram pracuje. Nie wiadomo czy te dwie sprawy łączą się w jakikolwiek sposób. Daria Orlicz stworzyła świetną kryminalną opowieść o małym miasteczku w którym wszyscy skrywają jakieś tajemnice. Jak to zwykle bywa mamy tutaj bogatych ludzi, policjantów, księży i zwyczajnych mieszkańców miasteczka. Każdy jest w pewien sposób wplątany w tą opowieść, ma cos do ukrycia i stracenia. Są jeszcze rodzice zamordowanego chłopca, oni również nie są idealni, chociaż bardzo chcieliby za takich uchodzić. Zakończenie zaskakuje, ale nie będę niczego zdradzać, nie chciałabym odebrać przyjemności czytania tak dobrej książki. „Złe spojrzenie” to bardzo dobra lektura, która wciąga i zmusza do rozwiązywania zagadek wraz z bohaterami. Jestem przekonana, że będzie idealną rozrywką na zimowe wieczory. Polecam!

,,Złe spojrzenia" Darii Orlicz to już kolejny tom serii Katarzyny Misiołek. Jakie wywarł na mnie wrażenie? Można by napisać, że świat ministrantów, księży był już wielokrotnie poruszany w literaturze. Nic nie stoi jednak na przeszkodzie by po raz kolejny poruszyć taką tematykę w utworze. Tak właśnie stało się w ,,Złych spojrzeniach" Katarzyny Misiołek kiedy to został zamordowany jeden z młodszych ministrantów. Społeczność postanowiła dokonać samorządu na wikarym. Czy to faktycznie on był winny? W sprawę zaangażowała się policja, jednak czy nie była to walka z czasem? Katarzyna Misiołek zaczęła tworzyć tę serię już lata temu i na szczęście do tej pory kolejne tomy ukazywały się całkiem sprawnie. Atutem na pewno są naprawdę świetne tematy kryminalne, które dzieją się w danej części. Dany temat zaczyna i kończy się w danej części, więc nie trzeba znać wszystkich tomów by dobrze orientować się w kryminalnej warstwie fabularnej. Inaczej sprawa ma się z tłem obyczajowym, które jest kontynuowane już od pierwszej części. ,,Złe spojrzenia" Darii Orlicz to jedna z tych książek, które spokojnie można przeczytać w wolny wieczór. Poszczególne tomy nie są bardzo obszerne, więc ich lektura zajmuje tylko kilka godzin. Dodatkowo dzięki ciekawej intrydze kryminalnej z powodzeniem można miło spędzić czas z taką publikacją, do czego serdecznie Was zachęcam.

Kolejna odsłona powieści Darii Orlicz „Złe spojrzenie”. Powieść obyczajowo-kryminalna, spotykamy się ponownie w tej książce z kilkoma znajomymi i przyjaciółmi z wydziału zabójstw. Akcja dzieje się na Pomorzu. Brutalne morderstwo jedenastoletniego chłopca Kornela. Ciało odnalezione na cmentarzu, podejrzany młody ksiądz wikary-pedofil. Policjanci prowadzący śledztwo to dobrzy znajomi. W tle ich zawiłe historie rodzinne, trudna praca w wydziale zabójstw, zdrady, rozwody i śmierć bliskiej osoby. Śledztwo goni śledztwo. Czy ich relacje wpłyną na wynik pracy? Czy odnajdą mordercę? To moje kolejne spotkanie z dziełem pani Orlicz. Książka napisana z dreszczem emocji. Czyta się z dużym zainteresowaniem, historia bardzo intrygująca, wciąga bez reszty. Temat na czasie, pedofilia w kościele. Każdy z nas o tym słyszał. Fabuła książki doskonale napisana. Kryminał z nutką grozy. Historia opisana w książce bardzo realna. Akcja bez zarzutu. Trochę mnie nudzą te popijawy policjantów, przedstawieni są trochę w złym świetle, ale może to efekt ciężkiej i stresującej pracy, w sumie są też dobre strony, ciężko pracują, wypełniają swoje obowiązki i dbają o swoich najbliższych. Powieść czyta się szybko, z dużą dawką adrenaliny. Bardzo mi się podobała i chętnie zapoznam się z następną jej częścią. Polecam.

Boże Narodzenie nie zawsze jest radosne i szczęśliwe. Nie zawsze wiąże się z narodzinami. W "Złych spojrzeniach" Darii Orlicz tak właśnie jest. To właśnie tego dnia zamordowany zostaje nastolatek, ministrant. Na cmentarzu bestialsko podcięto mu gardło. Wszystko podejrzenia kierowane są natychmiast na młodego księdza, który spoufalił się z chłopakiem, którego nienawidziła macocha, a ojciec nie zauważał, gdyż zajęty był biznesem. A dodatkowo... Działa w jakiejś podejrzanej sekcie. Nieciekawe towarzystwo, sami przyznajcie. Nad tą sprawą pracuje poznana już w "Cudzych grzechach" ekipa - Kiciuś, Hanka i Jeremi. Tymczasem dziewczyna Jeremiego wraz z Wilkiem mierzy się z kolejna ucieczka z domu dziecka. Tym razem uciekinier zabiera że sobą pomoc kuchenną z placówki. To jednak nie jedyne problemy policjantów. Poza zawodowymi sprawami, których wydaje się być coraz więcej i dającej w kość zimie część z nich musi się zmierzyć z prywatnymi kłopotami. Pamiętam, jak przy pierwszym spotkaniu z bohaterami wykreowanymi przez Darię miałam problem z tą historią. Nie mogłam się wgryźć. Teraz jednak wracam jak do dobrych znajomych i czekam na więcej!