Zatopić Niezatapialną (okładka  miękka, wyd. 02.2017)

Pewnie każdy z nas zna uczucie trzymania w rękach nowonarodzonego dziecka. Czułam się bardzo podobnie, mogąc przeczytać historię „Niezatapialnej” zaledwie kilka dni po jej lutowej premierze! Wydanie książki poprzedziła fantastyczna akcja reklamowa wydawnictwa Genius Creations. Kilka dni przed premierą mogliśmy zobaczyć zdjęcia kobiet stylizowanych na główne bohaterki powieści. Jedni powiedzą, że to wyręczanie naszej wyobraźni. Dla mnie stanowiły niesamowity wstęp do świata przedstawionego w książce. Dzięki wcześniejszemu zapoznaniu się z wizerunkami bohaterek, miałam wrażenie, że znam je od zawsze. Premiera odbyła się tydzień przed Dniem Kobiet. Wiele osób przy okazji 8 marca wspominało, że rzadko główne bohaterki są kobietami – a jeżeli już tak się zdarzy, to one muszą być ratowane z opresji. Tutaj sytuacja ma się zupełnie inaczej… „Marita nie była głupia; żadna z dziewcząt na „Niezatapialnej” nie była.” Co więcej! Mamy do czynienia z jedyną damską załogą piracką… w historii? Stawiam dobre, hiszpańskie piwo, temu, kto zna opowieść o kobietach dokonujących abordażów. Ba! Jedynym mężczyzną na pokładzie „Niezatapialnej” jest kucharz – tak nawiasem mówiąc, przesympatyczna postać. Wyobrażacie to sobie? Załoga kobiet i jeden facet. Czy jest ktoś, kto odważyłby się stawić im czoła? Nie powiem. Przeczytacie sami. Załoga na „Niezatapialnej” to jedna wielka rodzina. Czytając opowieść, ma się wrażenie, że każdą z dziewczyn zna się od wieków. Kass, Nes, Grację, Heile. Zresztą, wyobraźnia podpowiada mi, że warto byłoby stać się częścią tej wariackiej ekipy. Książka zawiera wszystko, czego moglibyśmy się spodziewać po klasycznej opowieści o piratach. Śpiewy, tańce, dużo alkoholu i… wątek miłosny? Czy bezwzględna kapitan pirackiego statku może nagle się zakochać? Książka została napisana w przystępny sposób. Czyta się ją szybko, język jest zgrabny i płynny. Szczególne wrażenie wywarły na mnie opisy, które poruszają każdy zmysł czytelnika. Autorka przywiązała ogromną uwagę do szczegółów – wygląd karczmy, zapachy, dźwięki – wszystko opisane z ogromną dbałością. Część opowieści stanowią także retrospekcje. Płynne operowanie czasem pozwala zachować dynamikę książki, mimo fragmentów o polityce i historii (jak dla mnie te wątki zawsze spowalniają opowieść). Na uwagę zasługują także opisy relacji i emocji. Stosunki pomiędzy bohaterami są naturalne. Każda postać została dokładnie przemyślana i dopracowana przez autorkę. Musiało to być nie lada wyzwaniem, biorąc pod uwagę ilość bohaterów, którzy przewinęli się przez opowieść. Jednak za największy plus książki uważam zgrabne ujęcie tematyki zmysłowości pomiędzy postaciami. Dawno nie widziałam tak delikatnych i zgrabnych opisów najbardziej intymnych momentów życia bohaterów. „Niezatapialna” od tej pory będzie należeć do moich ulubionych książek. Polecam każdemu – na naładowanie energii, przeżycie niesamowitych przygód oraz emocji – przyszykujcie się na chwile wzruszenia, napięcia i śmiechu. Koniecznie musicie się dowiedzieć, czy komuś udało się „Zatopić Niezatapialną”.

Panna Jollienesse Rożnowski jest chyba najsłynniejszą osobistością spośród pirackiego bractwa. Nie dość, że sama jest kobietą i kapitanem parowca, to jeszcze jej załoga składa się z samych przedstawicielek płci pięknej i jedynego mężczyzny urzędującego w kuchni. Choć dla władz stanowi wielkie zagrożenie i problem, który należy natychmiast rozwiązać, to opinia prostego ludu jest zgoła odmienna. To właśnie ci prości ludzie najlepiej znają dobre serce niezwykłej pani kapitan i jej załogi. Czy więc próba uczynienia z niej symbolu władzy odniesie pożądany skutek? Całość recenzji dostępna pod adresem: http://zapach-ksiazek.pl/zatopic-niezatapialna/

Polecam wszystkim.Czyta się błyskawicznie i na długo pozostaje w pamięci. Kiedy następne części?