Z miłości (okładka  miękka, wyd. 07.2023)

"Cóż piękniejszego ten świat ma do zaoferowania ponad miłość? Kochać i być kochanym to najprostsza recepta na szczęśliwe życie." Ach! To dopiero było przeżycie! Historia opowiedziana na kartach powieści Kingi Jesman "Z miłości" wciąga tak, że czlowiek zapomina o bożym świecie. Już od pierwszych stron czujemy jej niepohamowany magnetyzm, który ulega zwielokrotnieniu wraz z kolejnymi stronami. Wobec tej książki nie sposób przejść obojętnie! Już na wstępie naszą uwagę przykuwa prolog, który zasiewa w nas ziarno niepokoju. Co więcej, dalsze partie tekstu nie rzucają nam wcale światła na to, co wydarzyło się wcześniej. Poznajemy za to Monikę, kobietę z miasta, przez całkowity przypadek znajdującą się na wiejskim obszarze. Do Kadzidła sprowadza ją niespodziewany spadek po babce, z którą nie utrzymywała żadnego kontaktu. Już na powitanie na jej drodze staje sąsiadka, kobieta będąca kwintesencją wiejskiego życia. Przyznam, że to całkiem zabawny fragment niezaprzeczalnie przekonujący nas do dalszej lektury. Dodam tylko, że takich momentów w dalszej części książki jest jeszcze więcej. Wracając do Moniki, bohaterka od pierwszych chwil wzbudza naszą sympatię, choć wcale nie jest znów takim aniołkiem. To charakterna postać, która nie daje sobie w kaszę napluć. Tylko czy kobieta rzeczywiście taka jest? A może za jej zachowaniem stoi coś innego, jakiś lęk nie pozwalający jej na pokazanie swojego prawdziwego oblicza? Faktem jest, że gdy Monika przypadkowo poznaje Łukasza, zupełnie nie wie jak się zachować. Od razu przypina mu krzywdzącą łatkę, która pozwala mu się do niego zdystansować. Na szczęście mężczyzna okazuje się być konsekwentnym w swoich dążeniach człowiekiem. Z początku historia zarysowana nam przez autorkę wydaje się być klasycznym romansidłem. Warto jednak cały czas mieć na uwadze prolog, który rzuca na nią nieco inne światło. Dodatkowo, z biegiem czasu pojawiają się przesłanki wskazujące na fakt, że to wcale nie taka prosta opowieść. Dowiadujemy się nieco więcej o bohaterach, skrywających przed światem niewygodne fakty, coś stawiającego ich w niekorzystnym świetle. Wraz z biegiem czasu zagłębiamy się w przeszłość postaci, przez co ich sylwetki nabierają pełniejszych kształtów. Stają się bardziej realne, nacechowane zarówno zaletami, jak i wadami. "Z miłości" to powieść, od której nie sposób się oderwać. Autorka ma tak sympatyczny sposób artykułowania treści, że czułam się niezwykle komfortowo w trakcie lektury tej książki. Jedyne do czego mogłabym się przyczepić to fakt, że książka zbyt szybko się skończyła. Bywały również momenty, w których akcja powieści rozwijała się zbyt pospiesznie. Autorka trochę za szybko kończyła niektóre wątki, choć mogła jeszcze szerzej je rozwinąć. Nie miało to zbyt dużego wpływu na fabułę, raczej po prostu nie pozwalało się delektować pewnymi zdarzeniami. Mimo tych uwag oceniam książkę bardzo wysoko. Ogromnie cenię sobie w literaturze to "coś", co utrudnia czytelnikowi odłożenie lektury na później. Moja ocena 8/10.

"Złamane serce można wyleczyć, a odepchniętego możemy już nie odnaleźć. Skręci w inna stronę i wyruszy w przygodę zwaną życiem z jakimś innym sercem, takim, ktore doceni jego wartość we właściwym czasie. A nie wtedy, kiedy będzie na to za późno." "Zaufaj mi, a świat stanie się piękniejszy." 😊 Monika jest elegancką, miastową i pewną siebie kobietą. Uwielbia swoje życie na poziomie i swoją pracę. Nie do końca jest zadowolona ze spadku, jaki otrzymała po zmarłej babci. Odziedziczyła uroczy domek na wsi, ale wymaga on remontu. Monika uważa,że to nie jest jej bajka. Wolałaby jak najszybciej sprzedać otrzymaną posiadłość. Sprawa komplikuje się jeszcze bardziej, kiedy Monika poznaje Łukasza, swojego natrętnego sąsiada, który swoją manipulacją wciąga ją w swoje gierki. Trafił swój na swego, żadne z nich nie chce odpuścić i pozwolić wygrać drugiej osobie. Kobieta szybko mięknie i ulega Łukaszowi. Liczy na przelotny romans, jednak Łukasz ma trochę inne plany. Zachowanie Łukasza jest dla niej niezrozumiałe, raz ją do siebie przyciąga, raz odpycha. Jakie są jego prawdziwe intencje? Co takiego ukrywa? Czy poradzi sobie z demonami przeszłości? Czy pomiędzy tymi bohaterami będzie coś więcej niż przyciąganie? Można powiedzieć lekka i przewidywalna fabuła, jednak autorka potrafi zaskoczyć. Mnie zaintrygował już sam prolog, który ciągle gdzieś tam z tylu głowy dawał o sobie znać. Przez to czekałam w napięciu na kolejne wydarzenia i bałam się i naszą bohaterkę. 😱 Zaskoczeniem dla mnie była też postać babci Moniki, a dokładniej fakty jakie Monika odkryła. W pewnym momencie już nie wiedziałam co jest prawdą, a co nie.. Kto mówi prawdę, a kto pociąga za sznurki. No i postać Łukasza jest bardzo intrygująca! Przy końcówce emocji i tajemnic nie brakuje. Podobało mi się to, jak Monika powoli otwierała się na uczucia. Jak 'dojrzała' i zrozumiała, że to właśnie miłość powinna być na pierwszym miejscu, a nie praca, firma, drogie buty czy wielkie miasto. Było mi jej żal przez to, jaką miała relację z rodzicami. Ale była silną i samowystarczalną kobietą, to trzeba było jej przyznać. Łukasz na początku wydawał się być takim lekkoduchem. Był zabawny, czarujący, ale stanowczy. Nie mogłam się doczekać, aż poznam jego demony przeszłości, które pozwolą mi zrozumieć jego zachowanie. Te tajemnice trzymały w napięciu. Podobały mi się te ich zabawy w kotka i myszkę, te słowne przepychanki. Momentami było naprawdę zabawnie, jednak myślałam, że bardziej poczuję tą chemię i te iskry pomiędzy nimi. Myślę, że wiele osób spędzi miły jesienny wieczór z tą książką, tak jak ja. 😊

To moje pierwszw spotkanie z twórczością autorki, która ma na swoim koncie już kilka pozycji. „Z miłości” to bardzo piękna piękna i burzliwa historia, gdyż pierwsze skrzypce gra tu bardzo niezdecydowana Monika. Z jednej strony kobieta wiedziała czego chce, z drugiej jednak jej własne zachowanie nie raz bardzo ją zaskakiwało. Zastanawiało mnie również jakie jest powiązanie prologu w kontekście naszych bohaterów i to był ciekawy zabieg ze strony autorki. Nie będę ukrywała, że niemal cała historie kradnie Łukasz, który jest w moim odczuciu bardzo fajnie skonstruowaną postacią i nie mogłam cały czas zrozumieć dlaczego Monika jest wobec niego tak uszczypliwa. Bardzo podobały mi się ich przekomarzanki czy to jak chłopakowi udało się zagrać Monice na nosie chociażby w akcji z kamerą🤭. Do pewnego momentu akcja toczy się swoim tempem i nagle bum! Autorka zaserwowała taki plot twist że dosłownie przecierałam oczy ze zdumienia i zastanawiałam się czy nadal czytam tę samą książke! Nie mogłam uwierzyć i cały czas zastanawiałam się: Jakto? Dlaczego? Do końca już nie wiedziałam jak potoczą się losy bohaterów i byłam jeszcze bardziej ciekawa, zwłaszcza że przede mną były już ostatnie strony. Prawdę mówiąc to tam autorka spuszcza niejedną „bombę” na czytelnika😉. Przyznam też, że bardzo poruszyła mnie tajemnica jaką skrywał Łukasz. Mówi się o tym coraz głośniej, nada jednak jest to ogromnie smutne🥺. Nie będę nic spojlerować dlatego nie zdradze nic więcej jednak zapewniam, że musicie sięgnąć po tę historie i przekonać się na własnej skórze do czego zdolni są ludzie…z miłości😉.

„Z miłości” to książka, w której na stosunkowo niewielkiej ilości stron (nieco ponad 200) dzieje się naprawdę duuużo. Monika jest typowym mieszczuchem, kocha swoją pracę, życie, jakie prowadzi w stolicy. Kiedy spada na nią informacja o tym, ze odziedziczyła po babci domek na wsi bardzo szybko podejmuje decyzje o jego sprzedaży. Przy tym jednak potrzebny będzie remont, do którego zobowiązuje się sąsiad nieżyjącej babci, Łukasz. „Z miłości” ma bardzo barwne postacie: Monika jest charakterna, nie da sobie w kasze dmuchać. Życie nauczyło ją, aby twardo stąpała po ziemi, stawiała sobie ambitne cele, jednak przyjazd do miejsca w którym spędziła pierwsze lata swojego życia mocno na nią wpływa. Do jej powolnej przemiany (choć swej ikry i ciętego języka kobieta nie traci) przyczynia się tez sąsiad, który niestrudzenie burzy mury wokół kobiety usilnie przebijając się do jakichś cieplejszych stron jej osobowości, podejmując się niejednokrotnie dziwnych środków (i to bardzo dziwnych). Sam jest niesamowicie pracowity, niejedno w życiu przeszedł. Chwilami los doświadczył go dość boleśnie, na tyle, by rany na jego duszy nie zabliźniły się, tylko były dalej żywe. Zdecydowanie należę do czytelników, którzy wolą bardziej rozwleczoną akcję. W trakcie czytania miałam wrażenie, ze niektóre rzeczy po prostu są zbędne, na siłę, jednakże finalnie wszystkie fakty spinają się tworząc spójną całość. Było mi po prostu mało, nie zdążyłam dobrze poznać tych bohaterów, ich słabości, sukcesów, porażek, a wielka szkoda, bo obydwoje byli barwnymi osobowościami.

Monika to typowy "mieszczuch". Uwielbia wygodne, szybkie życie. Dlatego nie była szczęśliwa, gdy okazało się, że odziedziczyła domek do remontu w odległej wiosce. Chce jak najszybciej sprzedać go i wrócić do swojego dawnego życia. Sprawy komplikują się, gdy na jej progu staje przystojny sąsiad, Łukasz. Czy dzięki niemu Monika polubi życie na wsi? Jakie są prawdziwe intencje chłopaka? Czy na pewno jest szczery? Polubiłam Łukasza, choć to taki typ cwaniaczka i podrywacza. Jednak, gdy pewna sprawa wyszła na jaw to zgłupiałam, opadła mi szczęka i sama nie wiedziałam co o nim myśleć. I choć podobały mi się te wszystkie tajemnice to mam wrażenie, że pewna sprawa nie została do końca wyjaśniona a szkoda bo bardzo mnie intrygowała. Troszkę mi przeszkadzało tempo w jakim rozwijały się uczucia między Moniką a Łukaszem. Chwilę zabawy w kotka i myszkę i już są razem. Zdecydowanie wolę jak tempo jest spokojniejsze i jak czuję razem z bohaterami te "motyle". Może Monika nie jest moją ulubioną bohaterką ze względu na swój charakter. Nie lubię osób, które mają się za ósmy cud świata i myślą, że wszystko im się należy. Jednak przyjemnie patrzyło się na to jak zaczyna otwierać się na miłość, zmienia swoje podejście i dostrzega co tak naprawdę jest ważne. Jeśli lubicie dużo zwrotów akcji, rodzinne tajemnice, które mogą zmrozić krew w żyłach i miłość, która jest przeznaczeniem to całkiem dobrze spędzicie czas z książką ☺️

"Z miłości uwierzyłam, że jestem kochana tak po prostu, bo jestem" Moniak, to kobieta z "wyższych sfer", Pani Warszawianka, która po śmierci swojej babci, z którą nie utrzymywała żadnych kontaktów, dziedziczy dom. Nie jest z tego faktu zadowolona, jednak za namową swojego partnera przyjeżdża na wieś, w którym znajduje się dom, i na jego widok opada jej cały zapał. Dom wymaga gruntownego remontu, na który Monika nie wie czy ma ochotę robić. Postanawia zostać na noc, jednak nie spodziewa się, że następnego dnia spotka spod oknem swojego domu jakiegoś faceta, który bezczelnie przygląda się okiennym framugom. Owym mężczyzną okazuje się być sąsiad, który z czasem staje się dla Moniki bardzo natrętny. Ogólnie książka mi się podobała. Podobało mi się to ich przekomarzanie ze sobą. Podobało mi się to, że mimo różnym przeciwnościom na niebie i ziemi, Monika otworzyła się na miłość. Jednak nie podobało mi się, jak rodzice traktowali ją od dzieciństwa. Jakby była trędowata. Jacy byli wobec niej zimni i nieczuli i z mijającymi latami się to nie zmieniło. Jednak zakończenie, mimo tego wszystkiego co się po drodze dzieje, zostawia czytelnika z błogim uśmiechem. Szczerze mówiąc, chętnie bym przeczytała historię z tymi bohaterami, choćby w tle. Może o Bartku? 😁 A może historia z punktu widzenia babci Eugenii?

Życie Moniki zmieniło się, gdy otrzymuje spadek po babci w postaci małego domku na wsi, który bez wątpienia potrzebuje wymagającego remontu, więc teraz nasza bohaterka kochająca swoje życie i pracę zmienia swój plan działania. Ta mała ruina bez wątpienia skomplikuje jej ułożone oraz stabilne dni, a kłopotu dołoży od samego progu miejski lowelas. Spotkanie z Łukaszem miało być niewinnym flirtem, niezobowiązującym romansem, ale kłopotliwy sąsiad niewątpliwie zburzył emocjonalny mur naszej bohaterki, która teraz zmaga się z nowymi rozterkami, nieznanymi uczuciami i decyzjami, które zaważą na jej dalszym życiu. Całej historii smaczku dodają tajemnice babci oraz cała relacja między Moniką i Łukaszem. Ta historia to fantastyczna rozrywka na weekend, trochę zagmatwana fabuła i dość zaskakująca o czym dopiero dowiemy się po czasie. Całość jest bardzo dobrze poprowadzona i świetnie zaplanowana, a bohaterowie wykreowani w klasyczne postacie o zmiennych priorytetach jak Monika oraz poszukującego szczęścia Łukasza, który znalazł pewnej dziewczynie sprzed lat coś czego do tej pory mu brakowało. Lekka i przyjemna powieść, na chwilę zapomnienia, na odzyskanie wiary w przeznaczenie... Książka dla tych którzy bez wątpienia lubią wątki miłosne. Na mój urlop idealna.

Przystankiem Moniki staje się dom babki, która zmarła. Młoda architekt nie bardzo wie, co dalej. Kocha swoją pracę, swoje luksusowe życie, a przeniesienie się na wieś sprawia, że nie są to do końca jej klimaty. Szczególnie gdy na jej drodze stają dziwni ludzie i nieobliczalny Łukasz, względem którego ma masę różnorodnych uczuć. Książka, a raczej taka opowiastka, która jak dla mnie ma postać takiego typowego harlequina. Trochę tajemnic, trochę napięć. Jednak nie jest to książka, która czymś się wyróżnia. Dodatkowo nie bardzo przypadł mi do gustu charakter w jakim zostali przedstawieni bohaterowie, to jak rozwijała się akcja. Monika to bohaterka, której moim zdaniem nie da się polubić. Była dziwna, wyniosła i taka zimna. To samo Łukasz. Jak dla mnie ci bohaterowie mieli coś nie tak z psychiką. Nie do końca książka wbiła się w mój gust, autorka pisze prosto, ale sam tekst niestety mnie nie zauroczył, nie wciągnął a raczej chyba trochę zmęczył. Romantyzmu to tu tyle, co w horrorze. Mam wrażenie, że sama Autorka miała w zamyśle upchnąć w tej niezbyt obszernej książce jak najwięcej, ale czasem za dużo jest też dużym błędem. __ Współpraca barterowa @kinga.jesman.autorka