Wybór (okładka  miękka, wyd. 06.2017)

Rzadko sięgam po takie książki. Wiecie, czasem człowiek ma ochotę na cięższą lekturę. Jednak w okresie wakacyjnym rzucam się na zupełnie inne pozycje. Sama nie wiem dlaczego zdecydowałam się na lekturę debiutu Samanthy King. Być może nieco wpłynęły na mą decyzję opinię na LC. Jedne pozytywne, inne totalnie negatywne. Nie wiedziałam, co o tym myśleć. Zaryzykowałam i w sumie nie żałuję. Wybór jest z pewnością książką specyficzną. Nie będę jej polecała osobom wrażliwym, o słabych nerwach. Jeśli jednak jesteście miłośnikami thrillerów psychologicznych, to Wybór będzie idealną nowością do przeczytania w tempie natychmiastowym. Okładka jest magiczna. Mnie napawa jakąś niepewnością. Na sto, a nawet na tysiąc procent, po obejrzeniu obwoluty zostaniemy zaciekawieni, co skrywa wnętrze książki. Powieść wysokich lotów? A może totalny gniot? Mnie zdecydowanie Wybór przypadł do gustu, ale o tym za chwilę. - Wybierz jedno, suko. I tu zapada ciemność. Madeleine może o sobie mówić kobieta spełniona. Ma dom, kochającego męża i dwójkę wspaniałych dzieci - bliźnięta o imieniu Annabel i Aiden. To dla nich zrezygnowała z pracy i całkowicie poświęciła się wychowaniu. I wszystko toczyłoby się utartym schematem. Jednak moment dziesiątych urodzin bliźniaków zmienił wszystko. Do domu Madeleine wpada uzbrojony, zamaskowany szaleniec. Kobieta jest przerażona! Napastnik każe jej wybierać... Ta decyzja będzie baaaardzo trudna. Na to Madeleine nie była przygotowana i nawet w najgorszych snach nie spodziewała się, że skutki tej jednej jedynej decyzji, będą się za nią wlekły przez długi czas. Na taką sytuację żadna matka nie może być przygotowana... To było coś niesamowitego. Wybór zaskoczył mnie totalnie! I chociaż tak jak wspominałam, rzadko kiedy sięgam po thrillery, to ten mogłabym czytać jeszcze niejednokrotnie i polecać znajomym. Książka może nie wnosi niczego odkrywczego do gatunku. Tutaj już na samym początku autorka odkrywa wszystkie karty. Natomiast dalej śledzimy rozterki głównej bohaterki. Dla niektórych ten sposób rozwoju akcji, może być mało interesujący. Jednak mnie akurat ta powieść bardzo wciągnęła i zaangażowała. Naprawdę, nie spodziewałam się otrzymać tak dobrą lekturę. I to od debiutantki! Każdy centymetr tej przestrzeni mi o niej przypomina. Odwiedzam to miejsce codziennie i za każdym razem oplata mnie nowe wspomnienie. Przytulam je do siebie i ulegam jego kojącej magii. Jeśli chodzi o bohaterkę, to strasznie jej współczułam. Jeszcze długo po lekturze miałam gdzieś w głowie te wydarzenia, które miały miejsce na kartach powieści Wybór. Narracja pierwszoosobowa, pozwoliła mi na maksymalne wczucie się w historię i przeżywanie wraz z bohaterką wszystkich rozterek. Wnikamy do umysłu Madeleine, staramy się zrozumieć jej wątpliwości, decyzje. Wraz z biegiem czasu, wszystko powoli się wyjaśnia. Kobieta jednak do samego końca nie wie, czy pewne rzeczy są tylko jej urojeniami, czy konkretne sytuacje zdarzyły się naprawdę. W sumie i my czytelnicy gubimy się w domysłach i podejrzeniach. Tak jak wspominałam, książkę mogłabym polecić tym czytelnikom, którzy lubią thrillery psychologiczne. Oczywiście jeśli jesteście ciekawi, czemu nie, czasem warto, a nawet trzeba skusić się na coś innego, coś odmiennego. Wybór to ciekawa, niebanalna lektura. Jak na debiut naprawdę świetna. Czekam więc na kolejne dzieła tej autorki z nadzieją, że będą równie dobre.

http://nie-oceniam-po-okladkach.blogspot.com/2017/07/73-wybor-samantha-king-recenzja.html Wyobraźcie sobie, że musicie zdecydować, które z Waszych dzieci ma umrzeć, a które ma żyć. Jesteście sobie to w stanie wyobrazić? Spróbujcie poczuć, że ktoś nieznajomy przystawia Wam do skroni pistole, i tak po prostu każe wybierać pomiędzy dwojgiem dzieci. W debiutanckiej powieści Samanthy King pt. Wybór – główna bohaterka Madeline Hartley musiała podjąć decyzję, które z jej bliźniaków – Aidan (uległy i wrażliwy syn) czy Annabel (niezależna i buntownicza córka), ma zostać skazane na śmierć. W dniu ich dziesiątych urodzin zamaskowany i tajemniczy mężczyzna, przychodzi do domu Madeline i wymusza na niej wykonanie polecenia, jeśli tego nie zrobi to zginie zarówno Aidan, jak i Annabel. Główna bohaterka wybiera, a zaraz potem pada strzał, który na zawsze szarżuje i obciąża jej sumienie... Kiedy kobieta po trzech miesiącach budzi się w szpitalu nic już nie jest takie same. Skrupulatnie próbuje poukładać kolejność zdarzeń, które miały miejsce w dniu dziesiątych urodzin jej pociech. Dąży także do tego, aby znaleźć jasne i klarowne usprawiedliwienie swojego druzgocącego wyboru. Jednak to nie do końca jest takie proste. Pamięć zawodzi... Nieustannie nasuwa kobiecie coraz to inne, często bardzo sprzeczne i niewyjaśnione obrazy, a wspomnienia chwytają Madeline w swoje szpony i porywają w przeszłość. Co tak naprawdę wydarzyło się tego dnia? Kim jest mężczyzna, który wymusza na Madeline wybranie jednego dziecka, by zaraz potem skazać je na śmierć? *** Emocjonujący prolog, zabiera czytelnika w intrygujący przebieg zdarzeń. Cała książka podzielona jest na trzy część, podczas który zagłębiamy się w umysł zdruzgotanej i załamanej kobiety. Dzięki pierwszoosobowej narracji, główna bohaterka staje się czytelnikowi bliższa. Dzięki takowemu zabiegowi, pomiędzy bohaterką a czytelnikiem tworzy się silna, a także intymna więź. Wówczas możemy bardziej wczuć się w sytuację, w której aktualnie znajduje się bohater. *** Z nieustającym zaciekawieniem śledziłam przebieg traumy, którą doświadcza Maddie. Głowna bohaterka została postawiona przed naprawdę drastycznym wyborem. Przypomnienie sobie zdarzeń z tamtego dnia, graniczy z cudem. Umysł zatarł część decydujących wspomnieć Madalinie. Lecz z czasem Maddie stopniowo odzyskuje utracone elementy pamięci, klarownie coraz to więcej powątpiewań kształtuje się w wyrazistą całość. Pojawiają się także kolejne pytania, na które ciężko Maddie znaleźć jednoznaczne odpowiedzi. Co tak naprawdę jest zgodne z rzeczywistością? Co wydarzyło się tego dnia? *** Mimo, iż większość książki stanowią wspomnienia głównej bohaterki, to nie sposób się oderwać. Czytam, zagłębiamy się w każde słowo, zdanie, stronę aby w rezultacie poznać prawdę. Mimo, iż zakończenie jest trochę przewidywalne to i tak Autorka manipuluje czytelnikiem do tego stopnia, by wciągnąć do w wir mrożących wydarzeń. *** Warto również zwrócić uwagę ta no iż, Wybór jest, debiutancką powieścią Samanty King. Lekkie pióro autorki, bardzo dobrze wykreowani bohaterowie – w szczególności główna bohaterka, rosnące napięcie to szczególne atuty tej publikacji. Myślę, że to dobre argumenty aby zatracić się w tej lekturze. Dodatkowo całą treść książki przyswaja się bardzo łatwo, a także czyta się płynnie i szybko. Jeśli jesteście zainteresowani tym tytułem, to serdecznie polecam.

"Chcę tylko, żeby moje dzieci wróciły. To, które patrzyło w moje oczy, umierając, i to, które żyje, ale już nie chce patrzeć mi w oczy." Intensywny, mocny, duszny thriller psychologiczny, dość specyficzny i nieszablonowy, można się w nim zanurzać z zachwytem i fascynacją, jak i poczuć się już w pewnym momencie obciążonym nadmiarem ludzkiego nieszczęścia i cierpienia. Z pewnością nie można obok niego przejść obojętnie, autorka zręcznie angażuje uwagę czytelnika, odwołuje się do wyjątkowo silnych emocji, będących współudziałem głównej bohaterki powieści, przenikającego całe ciało bólu matki tracącej dziecko, ogromnych wyrzutów sumienia i poczucia winy. Łatwo sobie wyobrazić, w jak szaleńczy obłęd może wpaść kobieta żyjąca pod presją straty tego, co najcenniejsze w życiu, krzywdy podszytej okrutnym i bezwzględnym szantażem. A książka podejmuje właśnie trudne wyzwanie sugestywnego, ekspresyjnego przedstawienia zatrważającego i czarnego scenariusza zdarzeń. Madeleine Hartley, matka dziesięcioletnich bliźniąt, staje przed dramatyczną decyzją, musi wybrać, które z jej dzieci ma umrzeć, a które zginąć. Koszmarna, wstrząsająca, porażająca sytuacja, wystawiająca na obłąkańczą próbę instynkt macierzyński, bezwarunkową miłość i absolutne oddanie. Początkowo ciężko było mi zrównać się z rytmem powieści, wczuć się w ponury klimat, nie spodziewałam się tak podkręconych do maksymalnego poziomu odczuć, konieczności wzmożonego rozkładania na czynniki pierwsze każdej myśli, uwagi i spostrzeżenia. Stopniowo angażowałam się w wir paranoicznych obrazów, nieukojonego żalu, milczących oskarżeń, pozornej obojętności zmieniającej się w paraliżujący strach i niepohamowaną złość. Autorka przekonująco przedstawiła targające kobietą lęki, obawy, niepewności, wymykające się trwałemu przywołaniu migawki obrazów z życia rodziny. Bezładna mieszanina rozdrobnionych ułamków wspomnień, brak wspólnych powiązań, stycznych punktów zaczepienia, a jednocześnie niegotowość do pełnej konfrontacji ze szczegółami i prawdą. Szok pourazowy wywołany ogromną traumą, zawodzenie pamięci, włączenie obronnych mechanizmów mózgu, doskonalenie sztuczek umysłu pomagających w przetrwaniu, kreowanie zaskakujących iluzji i imaginacji. Właśnie ten wątek powieści został świetnie przedstawiony, później niestety wkradła się już przewidywalność biegu zdarzeń, niepotrzebna powtarzalność myśli głównej bohaterki, dająca wrażenie wnoszącej niewiele nowego wtórności, ale i tak napotykamy kilka mocnych i interesujących akcentów. Thriller dostarcza atrakcyjnych wrażeń czytelniczych, zabiera w klaustrofobiczną zamkniętą przestrzeń umysłu kluczowej postaci, gdzie zatarła się granica biegnąca między prawdą a fikcją. Ciekawie było podążać tropem wewnętrznego monologu, przebijać się przez warstwy prowadzące do faktycznej rzeczywistości, małymi krokami przybliżać się do sedna sprawy. Odpowiadał mi swobodny i wciągający styl narracji, niebanalny pomysł na fabułę, skonstruowanie wyrazistych postaci, wytworzenie mieszanki sprzecznych odczuć, efektu nieustannego przeplatania się wiary i nieufności, odkrywania mrocznych tajemnic i sekretów. Jednak liczyłam na bardziej intrygujące i zaskakujące wzmocnienie przeżyć czytelniczych w finalnej odsłonie powieści. bookendorfina.pl

Nie faworyzuj – to jest podstawowa zasada wychowywania rodzeństwa. Żadne z nich nie może być traktowane jako lepsze, mądrzejsze, ładniejsze. Rodzice nie kochają jednego z dzieci bardziej. To przecież oczywiste. Ale czy aby na pewno? Może podświadomie zawsze wybierają swojego ulubieńca? Czy ta decyzja może okazać się... śmiertelna? To był trudny wybór, najtrudniejszy w jej życiu. Musiała zdecydować, kto ma umrzeć, a kto żyć dalej... Zamaskowany napastnik nie dał Madeleine najmniejszych szans. Mierząc z broni kazał zdecydować, które dziecko ma pozbawić życia. I Madeleine... zdecydowała. Teraz musi żyć z tym wyborem, z wyrzutami sumienia i dziurami w pamięci. Trauma wymazała z jej wspomnień kilka kluczowych elementów, a te nie dają jej spokoju. Kobieta za wszelką cenę stara się odkryć prawdę, a przede wszystkim, żyć z myślą, że jedno ze swoich dzieci skazała na śmierć... Początkowo książka to zlepek wspomnień z przeszłości (najróżniejszych, od pierwszego spotkania z mężem po feralny dzień) i bieżących sprawunków. Z tego powodu również tempo narracji jest bardzo sielskie. Bohaterka miota się między pozytywnymi emocjami a rozpaczą, niebezpiecznie balansując na granicy obłędu. Początkowo było to interesujące, szybko jednak doszłam do wniosku, że jeśli w ten sam sposób napisana jest cała powieść, nie wiem, jak długo utrzyma moją uwagę. Całe szczęście, nagle wszystko się zmieniło... Nie dajcie się zwieść refleksyjnemu początkowi. Chociaż powieść sprawia wrażenie, jakby historia miała się rozgrywać wyłącznie w głowie głównej bohaterki, akcja po jakimś czasie niesamowicie się rozkręca. Opowieść staje się niejednoznaczna, pełna niedomówień, przypuszczeń i intryg. Miłośnicy thrillerów znajdą w niej upragnione zwroty akcji i sceny przepełnione napięciem. W pewnym momencie książka robi się tak wciągająca, że nie sposób jej odłożyć. Chociaż sama miałam w planach przeczytać tylko część, z zapartym tchem doczytałam do końca. I dałam się zaskoczyć. Nie tylko nie spodziewałam się takiego zakończenia, większa część powieści była dla mnie niczym maraton po niespodzianych zwrotach akcji. Czy można je było przewidzieć? Tak, tym razem z ręką na sercu mogę przyznać, że uważny czytelnik miał możliwość skonstruowana swojej wersji wydarzeń i skonfrontowania jej z finałem. Ja jednak stworzyłam tyle hipotez, że sam fakt, iż jedna z nich trafiła w sedno, nieszczególnie przemawia za moją błyskotliwością. Kolejną kwestią jest fakt, że powieść przy okazji wartkiej akcji i emocjonujących zwrotów wydarzeń, porusza ważne, chociaż trudne tematy. Czy rodzice zawsze jednakowo traktują swoje dzieci? A może próbując rekomendować braki jednego z nich, niesprawiedliwe go faworyzują? Pojawia się też temat wpływu małżeńskiego życia na emocje młodszych członków rodziny. Poruszane tematy zmuszają do refleksji i wybijają się wyraźnie spośród bardziej typowych dla thrillerów wątków. Wybór być może nie jest książką idealną, jednak na mnie zrobił duże wrażenie. Uwielbiam, gdy zagadka ukryta jest w głowie bohaterów, a od ich stanu psychofizycznego zależy rozwiązanie. I chociaż początkowo obawiałam się, że akcja może mnie nie potrwać, nagłe zwroty wydarzeń bardzo pozytywnie mnie zaskoczyły.

Nie faworyzuj – to jest podstawowa zasada wychowywania rodzeństwa. Żadne z nich nie może być traktowane jako lepsze, mądrzejsze, ładniejsze. Rodzice nie kochają jednego z dzieci bardziej. To przecież oczywiste. Ale czy aby na pewno? Może podświadomie zawsze wybierają swojego ulubieńca? Czy ta decyzja może okazać się... śmiertelna? To był trudny wybór, najtrudniejszy w jej życiu. Musiała zdecydować, kto ma umrzeć, a kto żyć dalej... Zamaskowany napastnik nie dał Madeleine najmniejszych szans. Mierząc z broni kazał zdecydować, które dziecko ma pozbawić życia. I Madeleine... zdecydowała. Teraz musi żyć z tym wyborem, z wyrzutami sumienia i dziurami w pamięci. Trauma wymazała z jej wspomnień kilka kluczowych elementów, a te nie dają jej spokoju. Kobieta za wszelką cenę stara się odkryć prawdę, a przede wszystkim, żyć z myślą, że jedno ze swoich dzieci skazała na śmierć... Początkowo książka to zlepek wspomnień z przeszłości (najróżniejszych, od pierwszego spotkania z mężem po feralny dzień) i bieżących sprawunków. Z tego powodu również tempo narracji jest bardzo sielskie. Bohaterka miota się między pozytywnymi emocjami a rozpaczą, niebezpiecznie balansując na granicy obłędu. Początkowo było to interesujące, szybko jednak doszłam do wniosku, że jeśli w ten sam sposób napisana jest cała powieść, nie wiem, jak długo utrzyma moją uwagę. Całe szczęście, nagle wszystko się zmieniło... Nie dajcie się zwieść refleksyjnemu początkowi. Chociaż powieść sprawia wrażenie, jakby historia miała się rozgrywać wyłącznie w głowie głównej bohaterki, akcja po jakimś czasie niesamowicie się rozkręca. Opowieść staje się niejednoznaczna, pełna niedomówień, przypuszczeń i intryg. Miłośnicy thrillerów znajdą w niej upragnione zwroty akcji i sceny przepełnione napięciem. W pewnym momencie książka robi się tak wciągająca, że nie sposób jej odłożyć. Chociaż sama miałam w planach przeczytać tylko część, z zapartym tchem doczytałam do końca. I dałam się zaskoczyć. Nie tylko nie spodziewałam się takiego zakończenia, większa część powieści była dla mnie niczym maraton po niespodzianych zwrotach akcji. Czy można je było przewidzieć? Tak, tym razem z ręką na sercu mogę przyznać, że uważny czytelnik miał możliwość skonstruowana swojej wersji wydarzeń i skonfrontowania jej z finałem. Ja jednak stworzyłam tyle hipotez, że sam fakt, iż jedna z nich trafiła w sedno, nieszczególnie przemawia za moją błyskotliwością. Kolejną kwestią jest fakt, że powieść przy okazji wartkiej akcji i emocjonujących zwrotów wydarzeń, porusza ważne, chociaż trudne tematy. Czy rodzice zawsze jednakowo traktują swoje dzieci? A może próbując rekomendować braki jednego z nich, niesprawiedliwe go faworyzują? Pojawia się też temat wpływu małżeńskiego życia na emocje młodszych członków rodziny. Poruszane tematy zmuszają do refleksji i wybijają się wyraźnie spośród bardziej typowych dla thrillerów wątków. Wybór być może nie jest książką idealną, jednak na mnie zrobił duże wrażenie. Uwielbiam, gdy zagadka ukryta jest w głowie bohaterów, a od ich stanu psychofizycznego zależy rozwiązanie. I chociaż początkowo obawiałam się, że akcja może mnie nie potrwać, nagłe zwroty wydarzeń bardzo pozytywnie mnie zaskoczyły.

Wyobraźcie sobie taką sytuację. Jesteście matką/ojcem bliźniąt. Są ich urodziny. Ktoś puka do Waszych drzwi. Otwieracie i widzicie uzbrojonego człowieka, który każe Wam wybrać jedno z nich. Drugie zostanie zamordowane. Od tego dnia dzień urodzin tego, które przeżyło, będzie rocznicą śmierci zmarłego bliźniaka. Taka sytuacja przytrafiła się Madeleine, matce Annabel i Aidana. Do końca życia będzie żyła ze świadomością swojej decyzji. Ona dokonuje wyboru, pada strzał. Trzy miesiące później kobieta budzi się w szpitalu. Próbuje przypomnieć sobie to, co wydarzyło się tamtego dnia, jednak jej pamięć jest zawodna. Czy uda jej się ustalić, co jest prawdą, a co tylko wytworem wyobraźni? To była jedna z tych powieści, przy których przepadłam na dobre. Wybór zrobił mi z mózgu papkę i czytając go, nie mogłam zorientować się, co jest prawdą, a co wytworem wyobraźni pogrążonej w rozpaczy matki. I w żadnym przypadku nie traktujcie tego jako zarzut. Wręcz przeciwnie, uważam, że to był świetny zabieg. Madeleine budzi się w szpitalu. Próbuje poukładać w głowie wydarzenia z tamtego tragicznego dnia. Nie jest to takie proste. Samantha King wykreowała genialny portret kobiety zmagającej się z amnezją. Mocno zarysowany jest także jej mąż, którego mamy okazję bardzo dobrze poznać w drugiej części powieści. Książka utrzymuje w napięciu. Jest ono stopniowo budowane. Nie udało mi się przewidzieć zakończenia, nie myślałam, że taki będzie finał, ale nie czuję się rozczarowana. Nie spodziewałam się pewnego zwrotu akcji, po którym dość długo zbierałam szczękę z podłogi i nie mogłam uwierzyć w to, co właśnie się stało. Autorka mocno mnie tym zaskoczyła. Z tego, co wiem, to debiut literacki autorki. Jak dla mnie bardzo udany. Skupiamy się przede wszystkim wokół Madeleine, ale sporo miejsca poświęcono jej mężowi. Trudno jest mówić o tej książce, nie zdradzając zbyt dużo z tego, co się w niej działo, lecz urzekło mnie to, w jaki sposób autorka opisała poszczególne etapy małżeństwa Madeleine i Nicka. Możemy zobaczyć, jak było na początku. Widzimy też, jak wpłynęły na nich proza życia oraz tragedia, do jakiej doszło. Podejrzewam, że w trakcie lektury zdarzy się, że będziecie czuć się skołowani i nie będziecie mieli pojęcia, co jest prawdą, a co nie. Dla mnie w tym przypadku to nie było nic złego. Udało mi się dzięki temu wczuć w sytuację Madeleine, która była totalnie skołowana. Akcja powieści toczy się właściwie na kilku torach, ale ja nie miałam większego problemu z tym, by wczuć się w klimat. Wręcz przeciwnie. Z napięciem wyczekiwałam tego, co się wydarzy. Nie przypominam sobie powieści podobnej do tej. Trudno mi powiedzieć, czy książka przypadnie Wam do gustu. Jest specyficzna, ale zasługuje na uwagę. Myślę, że jeśli lubicie czytać powieści psychologiczne, powinniście sięgnąć po tę książkę. Samantha King wykonała kawał dobrej roboty i mam nadzieję, że uda Wam się choć w najmniejszym stopniu wczuć się w sytuację Madeleine. Będę czekać z niecierpliwością na kolejne powieści autorki. Ma potencjał i liczę na to, że go nie zmarnuje.

kochajacaksiazki.blosgpot.com Wyobraźcie sobie, że to Wy stajecie przed wyborem: którego z ukochanych osób pozbawić życia, a którego obdarować kolejnymi dniami egzystowania. Jedna decyzja, która na zawsze odmieni Wasze życie. A teraz wyobraźcie sobie, że takiego wyboru ma dokonać matka: które ze swoich dzieci ma skazać na śmierć? Taką właśnie historię przedstawia nam Samantha King w swoim debiutanckim thrillerze psychologicznym – „Wybór”. Co jeżeli musisz zdecydować, które z twoich dzieci ma żyć, a które umrzeć? Jak to jest, gdy ktoś przystawia ci do skroni pistolet i każe wybierać? Czy skazać na śmierć buntowniczą i niezależną córkę, czy wrażliwego i uległego syna? Które z nich bardziej zasługuje na to, by dalej żyć? Jeżeli Madeleine nie wykona polecenia, zginie i Annabel, i Aidan. Madeleine wybiera, zaraz potem pada strzał, który na zawsze obciąży jej sumienie. Gdy po trzech miesiącach budzi się w szpitalu, próbuje poukładać kolejność tamtych zdarzeń i usprawiedliwić swój wybór. Jednak pamięć ją zawodzi i podsuwa coraz inne, często sprzeczne obrazy. Co wydarzyło się naprawdę, a co jest jedynie wytworem jej umysłu? Po przeczytaniu takiego opisu, wiedziałam, że muszę sięgnąć po tą pozycję. Autorka stworzyła naprawdę rewelacyjny pomysł na fabułę, który z pewnością przyciągnie uwagę wielu czytelników. Nawet tych, którzy za thrillerami psychologicznymi nie przepadają. Niestety sam pomysł to niepełny sukces. Grunt to przecież wykonanie. „Wybór”, pomimo iż należy do gatunku thrillera psychologicznego to jednak wykazuje pewne niedoskonałości pod względem cech tego gatunku. W głównej mierze chodzi tutaj o jakiś dreszczyk emocji, owianej nutką tajemniczości i niebezpieczeństwa. Thriller to jednak thriller. Tutaj jednak tego zabrakło. Mimo iż książkę czytało mi się dość przyjemnie, to jednak bywały momenty, gdy byłam już trochę znudzona tą historią. Wielka szkoda, bo tak jak już wspominałam, historia ta ma ogromny potencjał. Jak sama nazwa podpowiada w thrillerze psychologicznym główny nacisk autor kładzie na psychikę bohaterów. W przypadku „Wyboru” padło na Maddie. Pomimo tego iż pani King ma ciekawy styl pisania, który naprawdę przyjemnie się czyta, to jednak dla mnie, tych przemyśleń, „gdybań” i roztrząsań głównej bohaterki było zdecydowanie za dużo. Osobiście, dla mnie było to strasznie nużące i z niecierpliwością oczekiwałam efektownego końca. I tu znowu rozczarowanie. Autorka zapewniła nam dość proste i przewidywalne zakończenie, które zapewne większość z Was odgadnie. Pomimo iż „Wybór” nie należy do grupy najlepszych thrillerów psychologicznych, jakie miałam okazję przeczytać, to jednak nie będę jej wspominać negatywnie. Samantha King w pewnym stopniu dostarczyła mi określoną dawkę emocji, przedstawiając ciekawą i intrygującą historię, która według mnie mogłaby być po prostu lepiej napisana. Nie mniej jednak, jak na debiut nie było tak źle. Jeśli na rynku wydawniczym ukaże się jej kolejna powieść, z pewnością po nią sięgnę, by przekonać się, czy autorka zrobiła jakieś postępy.

Dzień dziesiątych urodzin bliźniąt miał być wyjątkowy. Madeleine kończyła właśnie tort dla swoich pociech, gdy w domu rozbrzmiał dźwięk dzwonka, będący początkiem wszystkiego. W drzwiach zamiast listonosza z prezentami, pojawił się morderca w polowym mundurze i kominiarce. Nakazał kobiecie wybierać. Czy Madeleine skarze na śmierć pełną życia, kochającą być w centrum uwagi córkę Annabel, czy nieśmiałego i ostrożnego syna Aidana? Kobieta może ocalić jedno z nich, albo pozwolić zginąć obojgu. Madeleine dokonuje wyboru, a zaraz potem pada strzał. Małżeństwo Madeleine nie jest tak cudowne, jakby się wydawało. Młodzieńcza miłość już dawno przeminęła i zastąpiły ją pretensje i poniżanie. Nick nie jest tym samym mężczyzną co kiedyś. Kobieta dokonała wyboru. Zdruzgotana i przytłoczona wyrzutami sumienia, krąży samotnie po domu i stara się dociec kim był morderca i dlaczego zapragnął zniszczyć jej życie. Rodzina zdaje się jej nie zauważać, a najlepsza przyjaciółka wydaje się być blisko jej męża. Jakby tego było mało, szok jaki spotkał Madeleine, spowodował, że nie jest w stanie wydobyć z siebie ani słowa. Kobieta nie może z nikim porozmawiać, uwięziona z własnymi demonami. Traci poczucie czasu i błądzi szukając odpowiedzi na dręczące ją pytania. I wtedy okazuje się, że… Madeleine budzi się w szpitalu ze śpiączki. Okazuje się, że to co wydawało jej się tak rzeczywiste było jedynie tworem jej umysłu. Co jednak jest prawdą, a co tylko wytworem jej umysłu? Zdezorientowana i złamana stratą Maddie stara się dociec, co wydarzyło się tamtego feralnego dnia. Książka podzielona jest na cztery części i czytelnik wraz z Madeleine dąży do poznania prawdy po nitce aż do kłębka. Stopniowo w retrospekcjach, poznajemy sytuację rodziny Maddie, jej relacje z dziećmi i mężem. Momentami udzieliło mi się zdezorientowanie głównej bohaterki, która nie była w stanie odróżnić rzeczywistości od wytworu jej umysłu. Jej umysł podsuwał jej jedynie fragmenty układanki. Sama zastanawiałam się w co wierzyć. Samantha King zaserwowała mi świetny zwrot akcji, którego zupełnie się nie spodziewałam. Doznałam szoku i niedowierzania, które spowodowało, że nie byłam w stanie oderwać się od książki. Z zapałem przewracałam kartkę za kartką, aby otrzymać odpowiedzi na dręczące mnie pytania. Debiutancki thriller psychologiczny Samanthy King to lekka, dobrze napisana książka, przez którą płynęłam i ani na moment nie doznałam nudy. W książce jest strach, dezorientacja i poczucie winy. Cały czas zastanawiałam się komu mogę zaufać? Lucy, Nickowi czy Maxowi? Autorka poruszyła w swojej książce temat przemocy w rodzinie i rodzicielstwa. Czy rodzic byłby w stanie wybrać jedno ze swoich dzieci? Jest to niezwykle ciężkie pytanie. Madeleine stanęła właśnie przed takim wyborem. Jestem pozytywnie zaskoczona thrillerem Samanthy King! „Wybór” okazał się rewelacyjną pozycją. Każdy szczegół, który odkrywa przed czytelnikiem autorka, prowadzi do zaskakującego rozwiązania. www.mowmikate.blogspot.com

Przeprowadźcie krótki eksperyment myślowy. Wyobraźcie sobie, że macie dwoje dzieci. Bliźniaki. Poświęciliście im dziesięć lat życia, zrezygnowaliście dla nich z pracy, obserwowaliście, jak każdego dnia rozwijają się i rosną. Aż w dniu ich dziesiątych urodzin ktoś puka do drzwi. Zamaskowany mężczyzna z bronią w ręku. Każe wam wybrać jedno z dzieci. Które uratujecie? Synek, a może córka? Jaki będzie wasz wybór? Ciężko sobie to wyobrazić, ale warto spróbować, żeby zrozumieć, co czuła główna bohaterka debiutanckiej książki Samanthy King. Madeleine to kobieta, która porzuciła wszystko, gdy urodziły się dzieci. Dała się zdegradować do roli kury domowej, ale wychowywanie bliźniaków sprawiało jej tyle radości, że nawet nie protestowała. Szczerze mówiąc chyba prościej wyobrazić mi sobie ten wybór, przed którym stanęła, niż rezygnację z całego swojego życia na rzecz dzieci, ale Madeleine najwyraźniej to satysfakcjonowało. Książka składa się z trzech części. Narracja jest pierwszoosobowa w czasie teraźniejszym – i w przeszłym, gdy bohaterka wspomina. Autorka postawiła na przybliżenie czytelnikom wewnętrznego świata Madeleine, która dużo myśli, analizuje swoje życie i to, co się stało – a pamięć płata jej figle, bo w wyniku wstrząsu, jaki przeżyła, nie pamięta wszystkiego. To skupienie na emocjach kobiety okazało się dla mnie najbardziej męczącym elementem książki. Stosunkowo niedużo w niej dialogów, a ciągle rozważania Madeleine nieco mnie drażniły, tym bardziej że jej umysł radził sobie z traumą w dość niecodzienny sposób. Momenty, w których bohaterka wspomina, były dla mnie momentami wytchnienia i okazały się ciekawsze od akcja właściwej. Bohaterka powoli przywołuje w pamięci okruchy wspomnień, z których wyłania się obraz znerwicowanego męża-tyrana. Madeleine zdaje sobie sprawę, że uczucie do niego dawno się ulotniło – teraz boi się męża. Po przebudzeniu okazuje się, że jest dla niej miły, a kobieta nie wie już, czy może ufać swojemu umysłowi. Przypomina sobie też brata męża, Maxa, który był kochanym wujkiem dla bliźniaków. Gdy dowiaduje się, kto strzelał tego feralnego dnia, w urodziny bliźniaków, jest zdezorientowana. Ale w końcu wszystko sobie przypomina. Kandydatów na czarny charakter było w tej książce niewielu i tak naprawdę autorka jakoś specjalnie nie zaskakuje. Oprócz tego, kto strzelał, pojawia się jeszcze kilka mniejszych tajemnic, które wprowadzają dodatkowe zamieszanie. Nie wszystko zostaje wyjaśnione, choć mogłoby. Gdybym miała jakoś sklasyfikować Wybór, powiedziałabym, że to thriller psychologiczny. Wątek psychologiczny jest tu chyba najbardziej rozwinięty, ale z racji tego, że niespecjalnie utożsamiałam się z bohaterką i męczyły mnie jej wewnętrzne monologi, nie doceniłam go tak, jak pewnie by wypadało. Zagadki kryminalne wypadają przy nim dość licho, więc książkę polecam przede wszystkim osobom, które w thrillerach najbardziej lubią wątki psychologiczne.

ecenzja znajduje się również na www.zksiazkadolozka.blogspot.com Lubię sięgać po thrillery psychologiczne, ale powoli zaczyna mnie nudzić ich schematyczność. Czy coś mnie jeszcze w nich zaskoczy? Dziesiąte urodziny bliźniąt stają się wstępem do rodzinnego koszmaru. Madelaine zostaje postawiona przed okrutnym wyborem – które dziecko ma uratować przed pewną śmiercią z rąk uzbrojonego napastnika? „Wybierz jedno, suko” echem odbijają się w jej głowie, gdy z bólem serca wskazuje na przegraną osobę. Czy to naprawdę się wydarzyło? Jak poradzić sobie z taką traumą? „Ilekroć zaś otwieram usta, żeby go o spytać, ból w jego oczach mnie ucisza, więc wycofuję się do mojego wstrząśniętego traumą wewnętrznego świata z ciężarem poczucia winy, który uciska mi pierś, paraliżuje. Pozostaję ukryta w cieniu, pełen skruchy świadek, i tylko słucham i tęsknię.” Powieść, która miała dobry start, ale im dalej w las, tym więcej drzew. Im bardziej zagłębiałam się w tę historię, tym bardziej miałam jej dość. Podobała mi się warstwa psychologiczna, która została idealnie nakreślone. Emocje aż kipiały z kartek, a jako, że były to uczucia negatywne, to czułam się nimi przydeptana do ziemi. Jednak bez obaw – wolę leżeć przygnieciona złymi emocjami, niż przejść obok fabuły obojętnie, beznamiętnie. Madelaina doskonale odegrała rolę osoby, która po tragicznym zdarzeniu postradała zmysły. Traciła kontakt z rzeczywistością, nie potrafiła sobie poradzić z narastającym lękiem, przestała mówić, przestała łączyć fakty. Zaczęła zamykać się w swój paranoiczny świat. Autorka próbowała mieszać w głowie czytelnikowi, naprowadzając go na nowe, niekiedy fałszywe tropy. Pomocne w tym okazały się urywki wspomnień głównej bohaterki. Niestety problem polegał na tym, że ona sama nie wiedziała, które są prawdziwe, a które powstały tylko w jej głowie. Gdyby nie ta przewidywalność, to stanowiłoby to świetną zagwozdkę, która niesamowicie angażowałaby odbiorcę. Było również coś, co mnie bardzo zdenerwowało. Nastawiłam się na thriller, a otrzymałam w pewnym sensie powieść obyczajową z elementami powieści psychologicznej. Winę za to ponoszą głównie retrospekcje, powracanie do przebiegu wspólnego, rodzinnego życia, rozkładanie go na czynniki pierwsze. Wiem, że jest to niezbędne do ukazania przyczyny całej tragedii, do naprowadzenia potencjalnych czytelników na ślad. Jednak było tego zbyt dużo! Samantha King za bardzo skupiła się na przyczynach, na przedstawieniu całej sytuacji, na zaprezentowaniu każdego bohatera, niźli na samych skutkach i na akcji. Najbardziej zawiodła mnie monotematyczność i szablonowość. Bardzo szybko zorientowałam się o co chodzi i jaki będzie finał tej historii. Zakończenie wbiło ostatni gwóźdź do trumny, ponieważ nie tylko nie zaskoczyło, ale również było zbyt banalne jak na tak dramatyczny temat poruszany w książce.