Wojna i pokój. Tom 1 i 2 (okładka  twarda, wyd. 04.2018)

🫶

Pierwsze co rzuciło mi się w oczy to przepiękne wydanie tej książki i fakt, że jest w obwolucie. Tołstoj jest jednym z najbardziej znanych Rosyjskich pisarzy, na jego dziełach wychowało się wiele innych, co sprawia, że jego powieści są kolebką potrzebnej wiedzy, zbiorem informacji, która daje nam możliwość uzyskania umiejętności pisania o wojnie. Jednak nie o samym autorze będziemy tutaj pisać! Przecież każdy, kto tutaj przyszedł, chce się dowiedzieć, co prezentuje środek tego cudownego dzieła. To, co nam daje Tołstoj w „Wojnie i pokoju”, jest piękna, wielowarstwowa i pochłaniająca opowieścią o Rosji za czas wojen napoleońskich. Co jest dobrą podstawą, by zaprezentować nam codzienne obowiązki ludzi, którzy czyja w tym zimnym państwie, dając nam spojrzeć na każdą klasę społeczną. Podejście autora do przedstawionego problemu zostało w taki sposób napisane, że bez reszty potrafił mnie zaciekawić tym, co ma nam do przekazania. Książka, która tętni moskiewskim życiem i jest skarbnicą wiedzy, o tym jak ludzie kiedyś się bawili, jakie były konflikty, problemy, a wszystko to uchwycone w taki sposób, że aż trudno mi samej się doszukać jakiegokolwiek błędu w tym, co przedstawia. Jednym słowem pięknie opowiedziana kultura Rosji z dokładnym, zaciekawiającym opisem wojen, skrawkiem historii, która jest nam znana, a teraz przedstawiona przez autora, który mógł sam to przeżyć, zobaczyć i nam przekazać. Obok takiej książki nie można przejść obojętnie!

Lew Tołstoj to jeden z najpopularniejszych pisarzy rosyjskich. Jest to twórca zwracający uwagę głównie na moralność wykreowanych przez siebie bohaterów. Kilka miesięcy temu przeczytałam "Annę Kareninę", która wzbudziła we mnie całą burzę emocji. Od tamtej pory wiem, że Tołstoj to nie byle jaki pisarz, ale naprawdę wybitny umysł o wspaniałym talencie kreowania postaci - zarówno pozytywnych, jak i negatywnych. "Wojna i pokój" jest bardzo obszernym dziełem. Jest to powieść historyczna, która mówi o czasach wojen napoleońskich. Dla osób zainteresowanych historią, "Wojna i pokój" to skarbnica wiedzy, do której naprawdę warto zajrzeć. Jednocześnie Tołstoj bardzo mocno podkreśla rosyjską kulturę i przyczynia się do umacniania tożsamości narodowej. Pierwsze dwa tomy opowiadają o tych czasach, w których panował pokój. Dopiero dwa kolejne mówią o wojnie. Jednak chciałabym podkreślić, że osoby zupełnie niezainteresowane tłem historycznym, nie będą zawiedzione. Tołstoj, jak już wspominałam, jest mistrzem w kreowaniu postaci. Nawet jeżeli jego twórczość nie przypadnie Wam do gustu, w co trudno mi uwierzyć, to i tak wykreowani przez niego bohaterowie zostaną w Waszej pamięci na długo. Jestem pełna podziwu, że można stworzyć takie postacie, które prowokują i zmuszają do dyskusji o ich postępowaniu. To portrety psychologiczne w najczystszej postaci - skomplikowane, niejednoznaczne i zawiłe. Takich bohaterów potrzebują czytelnicy, bo to właśnie tego typu osobowości są najbardziej intrygujące. Dlatego bez względu na to, czy interesujecie się historią, czy też nie, "Wojna i pokój" na pewno będzie dla Was zaskoczeniem. Nie wątpię, że znajdą się tacy czytelnicy, którzy nie przebrną przez prozę Tołstoja ze względu na typowo "gawędziarski" styl pisania. W twórczości Tołstoja znajdziecie przede wszystkim liczne i bardzo dokładne opisy rzeczywistości. Niektórych to męczy, a innych zachwyca - to już zależy od indywidualnych upodobań czytelnika. Jednak dla tych, którzy lubią rozkoszować się tekstem i nie chcą od razu przechodzić do konkretów, "Wojna i pokój" nie będzie stanowiła żadnej przeszkody. Warto wspomnieć o tym, jak pięknie ta książka została wydana przez wyd. Zysk i S-ka. Jest to wydanie w twardej oprawie, z obwolutą oraz wklejką pasującą kolorystycznie do całości. Robi wrażenie i wspaniale prezentuje się na półce. :)

Szczęście to nieobecność dwóch nieszczęść, ale czy tylko człowiek jest w stanie doceniać chwile spokoju, kiedy jest wolny od jakiegokolwiek bólu. Książka przedstawia losy Cesarstwa Rosyjskie, spojrzenie na różne klasy. Od samego dołu po górę mamy prawdziwie przekazywane losy mieszkańców. Stwierdzenie, że Hemingway uczył się pisać o wojnie od Tołstoja nie jest niczym przesadzonym. Jest to kultowe dzieło rosyjskiego pisarza, które warto znać, nawet nie z powodu dowiedzenia się o losach kraju. Książka porusza wiele życiowych wartości, oraz różnej jej hierarchii. Książka jako wyjątkowa zapisała się klasycznych dziełach rosyjskich.

Cieszę się, że po wielokrotnym obejrzeniu licznych ekranizacji w końcu zmierzyłam się z tą monumentalną powieścią. Nie mogę zagwarantować, że dzieło Tołstoja na pewno Was zachwyci, ale pomimo jego wad naprawdę myślę, że każdy powinien po nie sięgnąć i sam przekonać się, w jakim stopniu porwie go wielka historia, a w jakim poruszą losy bohaterów. Dla mnie zdecydowanie bardziej atrakcyjny był pierwszy aspekt i ciągle powraca do mnie myśl – co jest przyczyną, a co skutkiem? Czy to my napędzamy historię, czy to ona napędza nas?