Więźniowie wyspy. Yakari. Tom 9 (okładka  miękka)

Moje dzieci (3 i 5 l.) są zachwycone Yakarim i często do niego wracamy. Mamy wszystkie przygody i każda jest równie fajna i godna polecenia. Czekamy na kolejne odcinki z niecierpliwością.

YAKARI I POWÓDŹ „Yakari” to jedna z prostszych serii komiksowych dla dzieci – oczywiście jeśli mowa o europejskiej klasyce komiksu humorystycznego dostępnych obecnie na naszym rynku – ale nadal pozostająca bardzo atrakcyjną i intrygującą rozrywką. Przypominająca disnejowskie hity kinowe, dostarcza przygód, humoru, emocji i porcji dydaktyzmu. A wszystko to, tradycyjnie, w bardzo ujmującej oprawie graficznej i świetnym wydaniu. To miała być zwykła wycieczka. Wyprawa jakich wiele, coś dla odpoczynku, chwili oddechu po typowych przygodach i niebezpieczeństwach. Niestety nie wyszło. Yakari, Tęcza i Mały Piorun docierają co prawda na piękny półwysep, jednak wtedy zaczyna padać deszcz. Deszcz zmienia się w ulewę, ulewa trwa, w końcu zaś wody jest tyle, że zaczyna się powódź. Nasi bohaterowie zostają odcięci od reszty świata na skrawku suchego lądu i nie mają najmniejszego pojęcia, jak się stąd wydostać i wrócić do domu. Jakby tego było mało, ich losy przecinają się z losem uciekających przed morderczym wrogiem zwierząt. Na Yakariego i jego towarzyszy czeka trudne wyzwanie – muszą pokonać bezlitosnego przeciwnika, ocalić zwierzęcą rodzinę, jakoś wydostać się z miejsca, w którym utkwili i wrócić do domu. Czy im się to uda? „Yakari” to klasyk. Znany (także dzięki emitowanemu również w Polsce serialowi animowanemu, jaki powstał na jego podstawie), ceniony i od lat bawiący głównie małych – chociaż i niejeden duży odbiorca znajdzie tu coś dla siebie. Bo rzecz jest po prostu lekka, sympatyczna, urocza, może i oczywista jeśli chodzi o treść, może i nie zaskakuje, ale jakie to ma znaczenie, gdy odbiorca daje się wciągnąć i pochłania album dosłownie na raz. I z tym na raz nie jest żadną przesadą. Scenarzysta tej serii, ukrywający się pod pseudonimem Job, Szwajcar André Jobin, skupia się nie na dialogach, a przekazaniu treści za pomocą samej akcji i wydarzeń. Dzięki temu w „Yakarim” nie ma wiele do czytania (co ma szansę spodobać się czytelnikom, którzy jednak za nadmiarem słowa pisanego nie przepadają – we współczesnym świecie nastawionym na szybki odbiór treści takich nie brakuje – a co za tym idzie przekonać się do podobnej formy) i całość pochłania się szybko. Pod tym względem można powiedzieć, że twórcy „Yakariego” wyprzedzili swoje czasy, tworząc opowieść, która opowiadając więcej obrazami, nadaje się idealnie do XXI wieku. Oczywiście przez to większa odpowiedzialność za całość spadała na rysownika, Deriba (a właściwie Claudea de Ribaupierre’a). Ten jedna z postawionego przed nim zadania wybrnął iście rewelacyjnie, bo jego ilustracje świetnie opowiadają historie Joba, a jednocześnie są po prostu najlepszą częścią „Yakariego”. Z jednej strony cartoonowe, kojarzące się ze „Smerfami”, z drugiej dopracowane i realistyczne, jeśli chodzi o tła, wpadają w oko i sprawiają, że po serię autentycznie warto jest sięgnąć. Ale, że i scenariusze także nie zawodzą, cykl ten mogę Wam polecić z czystym sercem. Tym bardziej, że komiksy te wcale nie są puste i starają się zaszczepić w dzieciach troskę o zwierzęta.

POPKULTUROWY KOCIOŁEK > Każdy spragniony prostej i niebywale przyjemnej komiksowej rozrywki, trafiającej w gusta każdego młodszego czytelnika, bez dwóch zdań powinien sięgnąć po album Yakari: Więźniowie wyspy. To już dziewiąta część świetnej serii pojawiającej się na naszym rynku nadkładem wydawnictwa Egmont. Tytułowy Yakari uwielbia przygody i czas spędzany na łonie natury. Tym razem w towarzystwie koleżanki Tęczy i wiernego mustanga Małego Pioruna wybrał się on podziwiać uroki malowniczego półwyspu. Niespodziewanie towarzystwo dopada deszcz, który przeradza się w prawdziwą ulewę. Miejsce, w którym przebywali, nagle zostaje odcięte od świata wielką wodą. Młodzi Indianie muszą więc znaleźć sposób na powrót do swojej wioski. Zanim jednak to nastąpi, muszą pomóc pewnemu młodemu Łosiowi i jego rodzinie, oraz przeciwstawić się krwiożerczemu drapieżnikowi. Piękna, urokliwa, zabawna, rozrywkowa, ekscytująca, lekka, przyjemna, mająca pewną wartość edukacyjną. Na temat całej serii, która jest już na rynku od dziesięcioleci, można pisać w samych superlatywach i określać ją dziesiątkami wyszukanych przymiotników. Mamy tutaj do czynienia z komiksem łatwym, prostym i niebywale przyjemnym, który na pewno wywoła uśmiech na twarzy niejednego małego czytelnika (zresztą tak samo, jak i jego rodzica). Twórca przygotował dla małych pasjonatów komiksów historię, w której znalazła się odpowiednia dawka „widowiskowości”, treści potrafiącej trzymać w napięciu oraz szeroko pojętych elementów edukacyjno-moralizatorskich (bez nadmiernego ich eksponowania, co jest dużą zaletą albumu). Zamieszczone w albumie dialogi są doskonale dopasowane do młodszego czytelnika i nie powinny sprawić mu żadnej trudności nawet podczas samodzielnej lektury (duża w tym zasługa również rodzimego wydania). Jeśli chodzi o oprawę graficzną komiksu, to jest ona niezmiennie doskonała. Prosta cartoonowa kreska przypominająca swoim stylem dzieła wielkich twórców „komiksu dziecięcego” (Peyo, Morris), potrafi zaprezentować również uroki dzikiej przygody. Na pewno prace Deriba są doskonałym uzupełnieniem scenariusza, stając się z nim nierozerwalną całością. Dziewiąty album Yakari: Więźniowie wyspy to więc nic innego jak kolejna rozrywkowa porcja komiksu dla małych i dużych, którzy poszukują chwili wytchnienia i relaksu. Nie pozostaje więc nic innego jak tylko polecać zarówno ten tytuł, jak i całą serię każdemu pasjonatowi powieści graficznych.

Powódź. Sympatyczny mały Indianin kolejny raz - chcąc być dokładnym: po raz dziewiąty - wyrusza na spotkanie wielkiej przygody. Towarzyszą mu Mały Piorun i Tęcza, a wspomniana przygoda wyniknęła ze zwyczajnej w sumie rzeczy, jaką była niewinna wycieczka na pewien półwysep... Sprawy zaczynają się komplikować po długotrwałej ulewie, która nie tylko uwięziła trójkę przyjaciół na miejscu, ale także przemieniła półwysep w najprawdziwszą wyspę (!). Yakari, Tęcza i Mały Piorun mają przez wspomnianą ulewę nie lada problem. Muszą w końcu wrócić jakoś do domu, a wygląda na to, że mogą sami tej sztuki nie dokonać... Potrzebują pomocy, wyruszają więc w głąb niedawnego półwyspu, a obecnie wyspy. W ten sposób spotykają pewną zwierzęcą rodzinę, na którą poluje bezlitosny wróg. Dla małego Indianina staje się jasne, że wszystkie problemy trzeba załatwić w tej sytuacji razem. Ale zacząć należy od pokonania bezlitosnego przeciwnika... Inaczej trójka przyjaciół być może już nigdy nie wróci do domu... Jak zawsze w przypadku serii „Yakari” dostajemy do ręki bardzo ładny komiks :) Uwagę zwraca bardzo przyjemna dla oka kreska i niepowtarzalny, sympatyczny klimat całej opowieści. Pod tym względem "Yakari" może się moim skromnym zdaniem równać tylko z "Lucky Lukiem" - obydwa tytuły to esencja komiksów umiejscowionych na Dzikim Zachodzie :) Komiks stoi na dobrym poziomie. Zajmujący, z ciekawą oraz wyrazistą kreską, niepozbawiony poczucia humoru oraz - jak zawsze - morału. Dziki Zachód w komiksach z serii „Yakari” ma fajne, dziecięce wręcz oblicze. Dla takiego też – dziecięcego – odbiorcy przeznaczona jest ta seria. W niczym nie ujmuje to jednak klimatu całej opowieści, który przypadnie do gustu także nieco starszym wielbicielom Dzikiego Zachodu :) Polecam. #Yakari #WięźniowieWyspy #Komiks #EgmontPolska https://cosnapolce.blogspot.com/2020/12/yakari-wiezniowie-wyspy-derib-job.html