Upiorak (okładka  miękka)

#upiorak to na pewno książka obyczajowa, jak najbardziej wielowątkowa, tak jak napisała sama autorka. Dla mnie jednak z elementami thrillera. Są zaginięcia, są morderstwa. Jest też zabójca i gwałciciel, który przed laty został nazwany Upiorakiem. Zacznijmy od wydania. Po pierwsze biały papier co dla mnie jest rzadkością. Chociaż muszę powiedzieć, że coraz częściej spotykam książki na takim papierze. Kartki nie są takie szorstkie. Ja uwielbiam 😁 Taki mój osobisty fetysz 🤣 Każdy z rozdziałów rozpoczyna się takim samym zdjęciem. Domniemam, że to główna bohaterka Wera i las w Szumilaskach. Super. 💪 Okładka przyciąga wzrok. Jest mroczna, a nawet przerażająca. To dla tych co wybierają książki po okładce 😜 Akcja toczy się w malutkiej, letniskowej miejscowości Szumilaski, położonej na skraju lasu. Wera wraz z Kamilem przeprowadza się do nowego domu. Z dala od miasta postanawiają odpocząć po śmierci już dwójki nowo narodzonych dzieci. Do tej pory nie było im dane zostać rodzicami. Spokój, przemyślenia i odpoczynek, to wszystko czego teraz potrzebują. Ale czy to dostaną? Czy Wera jest wstanie odpocząć, poznając historię swoich sąsiadów. Po pewnym czasie ma wrażenie, że każdy skrywa jakąś tajemnice. Nikt nie mówi jej całej prawdy. Szumilaski mimo, że są mała miejscowością kryją mnóstwo złego. Mężczyzna zwany Upiorakiem, który napadał, gwałcił i zabijał przed laty powraca. Ale jak to możliwe? Przecież wszyscy twierdzą, że on nie żyje. Że powiesił się w lesie. Chociaż jego żona mówi, że to na pewno nie on. Że był niewinny. Kim jest tajemniczy Upiorak? Jakie historie pozna Wera i do czego to doprowadzi? Książka od samego początku mnie wciągnęła. Z oddziału na rozdział coraz bardziej wciągała mnie historia Szumilasek... z pozoru małej, spokojnej miejscowości. Ponad 400 stron świetnej lektury, ale uwierzcie, czyta się szybko. Z rozdziału na rozdział pojawiają się nowi bohaterowie, nowe wątki, które wymagają rozwiązania. Główna bohaterka jest mocno zaangażowana w sprawę Upioraka. Czy Wera odnajdzie spokój? Jaką tajemnicę skrywa przed nią mąż? Czy w końcu dowiedzą się kim był Upiorak? Przekonajcie się sami. Mnie zakończenie zaskoczyło

Intrygujący tytuł, mroczna, ale piękna okładka oraz autorka, której poprzednia książka bardzo mi się podobała... idealne połączenie. Szumilaski to mała miejscowość położona na skraju lasu. Wera i Kamil wybierają właśnie ją i mają nadzieję na spokojne życie po tragediach, które ich dotknęły. W bardzo krótkim czasie dowiadują się jednak, że kiedyś w tej okolicy grasował seryjny morderca kobiet. Czyżby wrócił? Wera podczas biegania po lesie, wielokrotnie spotyka tajemniczą postać w żołnierskim mundurze. Sama nie wie czy to człowiek, czy upiór. Na dodatek sąsiedzi swoimi opowieściami jeszcze bardziej rozbudzają jej wyobraźnię. Nie ma najmniejszych wątpliwości, że we wsi dzieją się dziwne rzeczy, a Wera nie spocznie póki nie rozwiąże zagadki. Jest to tym bardziej niebezpieczna misja, bo w tajemniczych okolicznościach znikają kobiety. Czy Werze coś grozi? Kto stoi za zbrodniami? Demon czy człowiek? Podoba mi się to, że książkę trudno przypisać do konkretnej kategorii. Gdybym jednak chciała gdzieś ją przyporządkować, to powiedziałabym, że jest pomiędzy obyczajówką, a thrillerem z małą dawką historii. Dla mnie to świetne połączenie. Czyta się niezwykle szybko, bo akcja jest wartka i każdy rozdział przynosi coś nowego. Nie ma już takich długich opisów jak w pierwszej książce autorki i myślę, że wyszło to na dobre. Szczerze mówiąc, to mogę się tylko przyczepić do zakończenia. Ale może jest takie, a nie inne, bo Izabela Bucka planuje napisać dalsze losy bohaterów "Upioraka". Tego nie wiem, ale czuję mały niedosyt i chętnie spotkałabym się z nimi jeszcze raz. Nie wybiegajmy jednak w przyszłość. Na razie polecam Wam tę książkę przepełnioną, magią, legendami, zbrodniami, ale przede wszystkim nadzieją.

Czwartego marca premierę miał Upiorak. Jest to mój patronat medialny. Bardzo dziękuję autorce @izabelabucka i wydawnictwu @wydawnictwofeniks za egzemplarz patronacki. Szumilaski. Mała mieścina na końcu świata, gdzie każdy wie o sobie wszystko, ale dla obcego nic nie wie, nie widzi, nie słyszy, nie pamięta...Uwielbiam taki klimat - zamknięta, nieufna społeczność i tajemnice z przeszłości, które gdy wychodzą na jaw jeszcze bardziej zbliżają do siebie mieszkańców i umacniają zmowę milczenia. Tu przeprowadza się Wera z mężem. Chcą zapomnieć o traumatycznych wydarzeniach, odnaleźć siebie, dać sobie jeszcze jedną szansę, rozpalić na nowo ogień który wygasa. Sielanka nie jest im jednak pisana. Napiętą atmosferę między małżonkami podsyca specyfika tej wsi zabitej dechami. Dawno temu w Szumilaskach grasował Upiorak - gwałciciel i morderca. Po latach historia zatacza koło, znów zło wyszło z cienia i rozpoczęło polowanie... Thriller psychologiczny z wątkiem obyczajowym. Lektura trudna, choć niesamowicie wciągająca. Wątek Wery i jej męża bardzo emocjonalny. Idealnie obrazujący jak trudno jest wybaczyć nie tylko sobie, ale i drugiej połowie. Rana zadana przez los małżeństwu była bardzo bolesna, a proces gojenia jest długotrwały...Depresja Wery tak bardzo realistyczna. Sąsiedzi, których postępowanie nie jest do końca jasne nadawali tej książce mrocznego i tajemniczego uroku. Opis lasu, Upioraka i całego zła, którego go otaczało - owacje na stojąco. Wykreowany klimat - majstersztyk. Pióro autorki - fantastyczne. Polecam serdecznie. Niesamowicie dobra książka. Dobra, choć nie łatwa w odbiorze.

IG: zaczytana_archiwistka Niestety muszę wspomnieć, że początek historii nie powalił mnie na kolana, miałam lekkie problemy z wczuciem się w tę historię, jednak zmieniło się to po kilku rozdziałach i rozwoju akcji, która pochłonęła mnie w zupełności. Bardzo spodobała mi się kreacja miejsca, w którym działa się fabuła. Na początku sądziłam, że Szumilasek jest zwykłą, spokojną mieściną, jednak z każdym kolejnym rozdziałem czułam, że coś jest nie tak i w tym miejscu nic nie jest kolorowe jak mogło mi się wcześniej wydawać. Pani Izabela potrafi zwodzić czytelnika za nos - przez prawie całą książkę zadawałam sobie pytanie, czy to co widzi nasza bohaterka jest prawdą, czy jednak jej wyobraźnią.... Na koniec chciałabym powiedzieć kilka słów o szacie graficznej... Na pierwszy rzut wybiera okładkę - muszę przyznać, że jest dość ciekawa, jednak nie przedstawia mroku, który kryje w sobie ta historia, a uwierzcie mi sporo się tutaj dzieje! Przed każdym rozdziałem znajdziecie tajemniczą ilustrację, przedstawiającą las, kruka, jakiś murek, prawdopodobnie zachodzące słońce i kobietę z tajemniczym spojrzeniem. Może głupio się przyznać, ale jak zobaczyłam to po raz pierwszy, poczułam ciarki na plecach. Czy książkę polecam? Jeśli lubicie historie pełne gwałtów, morderstw oraz zabójstw to książka dla Was! Pomimo, że „Upiorak” posiada ponad 400 stron, pochłonęłam go w dwa wieczory. Jak już mówiłam, autorka potrafi budować napięcie i pragnęłam jak najszybciej poznać wszystkie sekrety Szumilasku. Dla wczucia się w klimat polecam czytać ją po zmroku - emocje gwarantowane!

Izabela Bucka „Upiorak” „Śmierć może zdarzyć się w każdym miejscu.” Wera wraz ze swoim mężem Kamilem przeprowadzają się malowniczego miejsca, by zapomnieć o traumatycznej przeszłości. Chcą zacząć życie na nowo i mają nadzieję, że umocnią tym swój związek. Szumilaski to siedlisko na pozór spokojne i odprężające ale do czasu... Tu kryje się mrok, zło i tajemnica. Podczas biegu po lesie Wera napotyka mężczyznę, który ubrany jest w mundur. Kobieta za wszelką cenę pragnie odkryć prawdę. Wiele lat temu mieszkańcy obawiali się seryjnego mordercy, który buszował po leśnej gęstwinie w poszukiwaniu młodej zdobyczy, by najpierw ją zgwałcić a później zabić. Od tego momentu robi się dziwnie i przerażająco a ludzie zaczynają znikać. Czy upiór powrócił? „Upiora. Upioraka. Tym był dla nas. Potworem.” Genialny pomysł na mrożącą krew w żyłach legendę. Czytając miałam dreszcze na ciele. Dodatkowym atutem są elementy historyczne i inspiracja, którą kierowała się autorka. Postacie nietuzinkowe. Główna bohaterka zmagająca się z depresją, która nie wie, co jest jawą, a co wyobrażeniem. Sąsiedzi nieufni i podejrzliwi. Okładka niesamowicie przyciąga oko czytelnika, w środku książki każdy rozdział zaczyna się od ilustracji pewnej dziewczyny w puszczy. Potęgują cudowne opisy lasu. 🌿 Sielska powieść z złowieszczym klimatem. Polecam! 👌 „A największy strach wraca, kiedy przypomina sobie, co oznacza zaszczucie. To lęk przed własnym cieniem, który zawsze pojawia się z innej strony. Jak syk tuż za twoim uchem.”