Turn On The Bright Lights (CD)

Ten album w ciągu zaledwie kilku miesięcy zdążył stać się legendą. Nie ma ankiety sumującej rok 2002, w której na poczesnym miejscu nie widniałby "Turn On The Bright Lights". Sama zaś nazwa nowojorskiego kwartetu, Interpol, powoduje żywsze bicie serca w piersi każdego fana rocka. Choć wiele mówi się dziś o kolejnej "nowej fali" rocka z Nowego Jorku, Interpol wyrasta wysoko ponad wszystkie zaliczane do niej młode zespoły. Może dlatego, że nie tracąc nic ze swej nowojorskiej tożsamości - kłania się tu chłodna uroda gitarowego brzmienia Television - równolegle inspirację czerpią z brytyjskiej Nowej Fali przełomu lat 70. i 80. 

Wprawdzie wszyscy recenzenci zdążyli już przez wszystkie możliwe przypadki odmienić nazwę Joy Division, nie sposób nie zauważyć w muzyce Interpolu wpływu The Smiths i wczesnych The Cure, Teardrop Explodes i Echo & The Bunnymen. Nie ma tu jednak mowy o imitowaniu wzorców z przeszłości, lecz o przynależności do pewnego porządku genealogicznego. Ten zaś - już choćby tylko z racji powinowactwa z Joy Division - ma wyraźnie artystyczny i arystokratyczny rys. Piękna, przesycona egzystencjalnym smutkiem i melancholią zmierzchu muzyka nie pozostawia wątpliwości co do talentu Interpolu, który stoi przed szansą osiągnięcia w amerykańskim rocku takiej pozycji, jaką po drugiej stronie Atlantyku zajmuje Radiohead.