Trylogia: Igrzyska śmierci

Jest jedną z najciekawszych książek jakie ostatnio czytałam. Bardzo dobrze napisana, nie można się od niej oderwać, niesamowicie działa na wyobraźnię , miałam wrażenie ,że przenoszę się w świat książki. Jest to książka, do której na pewno wrócę nie raz. Dobrze byłoby przeczytać ją przed obejrzeniem filmu.

osobiście nie czytałem bo książka była prezentem ale obdarowanej bardzo się podabała

Książka rewelacyjna, czyta się ją jednym tchem!i co fajne - wszystkie tomy na raz :)

Świetna książka, wciągająca. Polecam. Polecam. Polecam.

Warto przeczytać. Świetna lektura nie tylko na plażę :)

Mega, polecam przeczytałam w jeden wieczór. Super

Można przeczytac, napisana poprawnie.

Podróż z trylogią napisaną przez Suzanne Collins mogliśmy już
rozpocząć kilka lat temu, bo to wtedy odbyła się premiera pierwszego
tomu „Igrzyska śmierci”. Nie wiem jak wy, ale mnie ta książka
wchłonęła. Nie byłam w stanie się od niej oderwać.


„Wesołych Głodowych Igrzysk. I niech los zawsze wam sprzyja!”


Katniss nie jest nastolatką jaką znajdziemy w typowych
książkach love story. Jest wspaniałą i odważną dziewczyną, która nie
do końca zdaje sobie sprawę, że jej postępowanie, słowa i gesty
przyczynią się do rewolucji w Panem. A przecież już w pierwszym tomie
nieświadomie buntuje się przeciw Kapitalowi przez co staje się symbolem
Rebelii.


„Zgłaszam się na ochotnika! Chcę być trybutem!”


Jest kochana przez społeczeństwo, nadzieją lepszego życia, symbolem buntu i odwagi, a zarazem przez swoją postawę i zachowanie
znienawidzoną przez rząd, który chce ją kontrolować. Ale Katniss to
także młoda dziewczyna, która jest zagubiona w swoich uczuciach i nie
mogąca znaleźć miejsce w wielkim świecie.


„Oto ja, Katniss dziewczyna, która igra z ogniem”


Cykl: Igrzyska śmierci uwielbiam za porywającą akcję, po prostu
nie da się przy tej książce nudzić. Nagłe zwroty akcji, wstrząsające sceny.
Książka jest nie banalna. Opowiada o ideologicznym świecie.
Mamy w niej zawarty obraz zniszczonego świata podzielonego na
12 Dystryktów. Społeczeństwo w nim jest biedne, nieszczęśliwe i
doskwiera im GŁÓD. Suzanne Collins ukazała okrucieństwo z którym można
się z nim spotkać praktycznie na każdej stronie, w każdym rozdziale.
„Dwunasty dystrykt - mamroczę. - Tu można spokojnie umrzeć z głodu.”


Wstrząsający obraz świata ukazany jest już na samym początku ksiązki,
a są to Głodowe Igrzyska, gdzie dzieci między dwunastym,
a osiemnastym rokiem życia muszą walczyć na arenie 24 osoby.
Zabijanie. Walka o przetrwanie.
Turniej, który wiąże się z wielką krzywdą i
cały świat go ogląda jakby to był kolejny serial w telewizji.

Szczerze mówiąc ta trylogia mnie pochłonęła już od pierwszego słowa. Wszystko ujęte jest w narracji pierwszoosobowej, a styl jest naprawdę lekki. Ot, mamy nastolatkę, która nagle postanawia wydać na siebie pewien wyrok śmierci, jednak tym samym ratuje swoją siostrę. Muszę przyznać, że jeżeli chodzi o profile psychologiczne postaci, to są interesujące. Ponadto, co bardzo mi się podobało, narratorka nie jest bohaterem bez skazy - ukazane jest, że Katniss również ma swoje wady. Czasami miałam wrażenie, że czytam jakąś głupią książkę dla nastolatek typu "Zmierzch". A to wszystko przez opisy miłosnych problemów bohaterki. Jednak tego nie da się uniknąć, dobrze o tym wiem. Każdy wiek rządzi się swoimi prawami. Chcąc, nie chcąc jest to jednak opowieść o wojnie. Zresztą nie tylko. Książka doskonale pokazuje jakie zakłamanie panuje w telewizji (nie myślcie, że w realnym świecie jest inaczej), co ludzie potrafią zrobić, aby wyglądać "idealnie" (czy tylko ja czułam odrazę, gdy Katniss została pozbawiana owłosienia na całym ciele? Co złego jest w nieukształtowanych brwiach?); możemy również przeczytać o władzy... ile nam daje i dlaczego niektóre osoby się do tego nienadają. Ah, no i miłość! Na początku trochę platoniczna, później w końcu dopełniona... Co mi się jeszcze podobało? Pewnie ta więź bohaterki z sisiostrą, buntowniczość Katniss (choć bądźmy szczerzy - ona była tylko narzędziem)... Ogólnie bardzo ładnie nakreślone relacje między bohaterami. Są momenty rozczulające, inne znów takie, że chcesz skakać ze szczęścia. Cóż, książka ta jest niezła. Arcydzieło to to nie jest, ale myślę, że przeczytałabym ją po raz drugi. Niektórzy mogą myśleć, że powieść ta jest naiwna (a bo nastolatka, która zabija innych i oni się zabijają), ale myślę, że warto przeczytać to, co jest między wierszami. Zwłaszcza, że niektóre sytuacje dają do myślenia. Trochę szkoda, że filmie o przebarwili pewne wątki, bo wiele osób może się zniechęcić.

Książka jest cudowna! Nie ma żadnych przydługich opisów, są za to barwni bohaterowie i ciekawa akcja. Bohaterka nie lęka się też uśmiarcać i ranić wszystkich postaci. Najbardziej podoba mi się naracja pierwszoosobowa, te emocje które Katniss przeżywa są zniewalające! Bardzo szybko zakochałam się w bohaterach, choć często nie podzielałam i wyborów. Książka jest na bardzo wysokim poziomie. Szybko wciągamy się w historie rebeli i zaczynamy doceniać słowo " wolność "! Jedynie żałuję że autorka pod koniec 3 części co działo się z Katniss i Peeta ale o Gale jest napisane że wyjechał do innego dystryktu i ... No właśnie co się z nim działó dalej? No cóż pisarka nie może zrobić wszystkiego... Bynajmniej bardzo gorąco polecam tą książke, szczególnie fanom Science Fiction i Fantastyki!
Ania:)