Planeta Nomino, gra rodzinna, Trefl

Dla mnie słaba ... Zagraliśmy kilka razy, ale nas nie porwała.

Ostatnio wszyscy tworzą gry o marsie, od czasu książki i filmu „Marsjanin” temat jest na tapecie, dobrze więc, że tu mamy Nomino – przyjemna odmiana! Ilustracja na opakowaniu kojarzy się dziecku z bajką „Agi Bagi”, którą zna z telewizji publicznej. Opowiada ona o planecie o dwóch przeciwległych światach, kiedy na jednej stronie dzieje się coś niespodziewanego, oddziałuje to na mieszkańców cywilizacji na odwrocie. Śpiewna melodyjka ze wstępniaka lekko wpada w ucho, a animacja jest niczego sobie. A teraz suche dane – czas 30 minut, graczy 4-12, wiek od 7 lat. Z serii „dobra gra rodzinna”. Po otwarciu pudełka zakopujemy się w płytkach – dawno nie mieliśmy ich aż tylu! Kiedy je wyciągaliśmy i wrzucaliśmy chaotycznie do wnętrza paki, zdawało nam się, że miejsca nie wystarczy i zaczęło się porządkowanie. Elementy gry to: 72 karty z obiektami, plansza, 156 kart z nazwami, drewniany bączek, 24 karty misji. Wizualnie gra nie każdego porywa, aczkolwiek jest oryginalna. Obrazki to jakby hologramy tajemniczych obiektów z odległej planety – barwy są więc pastelowe, jakby trochę zamglone, wyblakłe. Jest także dużo samych tylko napisów. Małe dzieciaki wolą szał wyrazistych barw, które rażą po oczach swoją intensywnością. Nam jednak pasuje to, na co patrzymy, ufamy też twórcy „Kolejki”, że wszystko będzie dopracowane. Fabuła jest interesująca. Oto kosmiczna ekspedycja, która właśnie odkryła nową planetę stoi przed kolejnym wyzwaniem. Są tutaj różne dziwy, które trzeba jakoś sklasyfikować. Badacze uniwersum przeprowadzają zatem głosowanie na nazwy i przesyłają hologramy do sponsora wyprawy. Z ludzką ambicją jest jednak jeden zasadniczy kłopot – każdy chce być kolejnym Neilem Armstrongiem i wypowiedzieć słynne słowa, przejść do historii galaktycznych korespondentów, bo nazwać to jakby stworzyć – umieścić w świadomości, nadać czemuś sens i początek… Zapomnieć nie można o agentach obcego portalu, ci chcą przejąć kontrolę nad akcją, zawłaszczyć tylko dla siebie popularną transmisję danych – możemy więc liczyć na zakłócenia. http://mlodygiercownik.pl/2016/11/28/recenzja-gry-planszowej-planeta-nomino/

Hakorośla, pianozbroje, ogniochłapy czy paraprawdki nie istnieją na naszej planecie, ale gdyby zostały odkryte w innej części kosmosu, to wiecie jak mogłyby wyglądać? Planeta Nomino to gra familijna dla miłośników kreatywnego myślenia. Pięknie rozwija słownictwo u dzieci. Zasady gry i nasze wrażenia znajdziecie na stronie http://www.damagier.pl/gry-planszowe/planeta-nomino-recenzja/

Gra przypominająca nam Dixit, dla większej ilości graczy, nadająca się na imprezy, z interesującą oprawą graficzną, twórcy znakomitej Kolejki. Moja recenzja na mlodygiercownik.blog.pl gdzie każdego dnia opisuję inną grę, klocki lub zabawkę kreatywną - zapraszam i polecam ten produkt!